Tumingala si Colton, tiningnan si Louis at sinabing, "Kung ganoon, bakit tinulungan niyo pa rin ako?"*Mayroon bang tumulong sa iyo?" Kumunot ang noo ni Louis. "Isa ka lang bata, pero ganyan mo kausapin ang isang professor?""Hindi ako bata lang." Nagalit si Colton.Ginalaw ni Louis ang kaniyang kamay at pinakita ang height ni Colton. "Ganito ka lang katangkad, hindi ba't bata ka lang?"Matapang na sumagot si Colton, "Tatangkad pa naman ako!""Pfft, pero isa ka lang bata ngayon."Pinagmasdan ni Louis ang bata.'Hindi lang siya matalino pero hindi rin siya takot sa akin. Maganda rin ang resultang nakuha niya sa rating selection ng academy. Pambihira ang batang ito.'Pero bakit pamilyar ang mukha niya?'"Magpa-practice na ako ng piano. See you around, Professor Lucas." Nagpamaywang si Colton at umalis.Pinanood ni Louis ang bata habang papaalis ito.'Saang pamilya kaya galing ang batang iyon? napukaw niya ang interes ko.'Pagkatapos ng school, nakaupo sina Waylon at
Bakit niya gugustuhin na magkaroon pa ng anak sa isang g*gong lalaking katulad niya? imposible!"Walang hiyang lalaki na walang ibang inisip kung hindi ang makasiping ako. Mangarap siya!" Bulong niya habang nagtutupi ng ilang damit, plano niyang matulog sa kwarto ni Daisie.Hindi napansin ni Maisie na ang lalaking nakasandal sa pinto habang nakahalukipkip ay pinaniningkitan na siya ng mata.Hindi galit si Nolan sa narinig na mga insulto sa kaniya dahil totoo namang gusto niyang mayroong mangyari sa kanila ni Maisie.Nang tumalikod si Maisie dala ang mga damit, napatalon niya sa gulat at nanigas ang kaniyang ekspresyon.Hindi, masiyado siyang naging pabaya!"Tapos ka na manermon?" Tinitigan siya ni Nolan. Masigla si Maisie sa tuwing nagagalit sa kaniya. Ang cute nitong panoorin.Hindi nagsalita si Maisie. Kalmado niyang sinabi habang dala-dala ang mga damit, "Kay Daisie ako matutulog ngayong gabi."Hindi siya pinigilan ni Nolan, nakangiti lang ito habang pinapanood na um
Gagawin ng tatay niya ang lahat kapag nagdadabog siya noon, pero ngayon ay hindi siya pinapansin nito.Dahil itong lahat kay Maisie!Hindi nagsalita si Leila, pero nag-iisip siya.Pagkatapos mag-almusal ni Willow, nagpunta si Leila sa study ni Stephen.Gusto niyang malaman kung anong ginagawa ng lalaking iyon.Hindi niya alam kung anong dapat niyang asahan bago siya magsimulang mag-imbestiga, pero nang malaman niya ay nagulat siya. Lahat ng ito ay mga naiwang gamit ni Marina!Namula ang mga mata ni Leila. Ilang araw na nagtago si Stephen sa study para ayusin ang lahat ng gamit na iniwan ni Marina!Namimiss pa nga ng lalaking iyon ang patay na babaeng iyon!Tiningnan ni Leila ang mga gamit. Ang ikinagulat niya ay wala ni isang litrato ni Marina. Lahat ay sari-sari at walang halagang mga gamit. Hindi niya alam kung bakit ito tinatago ni Stephen.Bigla naman niyang nakita ang isang kulay pulang wooden box sa ilalim.Binuksan ni Leila ang box. Mayroon isang delicate vin
Natigilan si Maisie at napayuko siya."Bakit bigla mong gustong sabihin sa akin ngayon?"Ayaw ni Stephen na pinag-uusapan ang nanay niya, at akala ni Maisie ay kinalimutan niya na iyo. Nalulungkot siya sa tuwing nakikita niya si Willow at Leila.Nakita ni Stephen ang pagkadismaya sa kaniyang mga mata, mabigat ang kaniyang puso. "Ayaw kong pag-usapan dahil ayaw kong maalala.""Gustong-gusto kong malaman, ganoon ka ba kagalit sa nanay ko?"Binigyan siya nito ng anak pero mas higit pa rin si Leila?Nagngalit ang mga ipin ni Stephen. "Hindi mo alam ang nangyari sa amin ng nanay mo, at inisip mo kaagad na galit ako sa kaniya?"Umiwas ng tingin si Maisie at walang sinabi."Zee, hindi mo siguro alam na noong pakasalan ako ng nanay mo, siya ang lumapit sa akin. Hindi kami nagpakasal dahil sa pag-ibig."Hindi dahil sa pag-ibig?Natigilan si Maisie dahil sa gulat.Malungkot ang itsura ni Stephen. "Bata pa ako at mataas ang pangarap, gusto kong magkaroon ng career sa Bassbur
Dalawang taong umasa si Stephen na mapapa-ibig niya rin si Marina, pero bukod sa pagbibigay sa kaniya ng anak, hindi siya pinakitaan ng pagmamahal nito.Nang lumalaki na si Maisie at nagsimulang sumama ang kalusugan ni Marina, napagtanto niyang piniling magkaanak ni Marina dahil alam nitong hindi na magtatagal ang buhay niya.Ito ang paraan niya para bumawi sa kaniya —napakasamang paraan. Niloko siya nito at pinaibig siya. Kahit namatay na ito ay hindi pa rin nawala ang galit niya!Wala itong sinabi bago ito mamatay.Sa paglipas ng taon, mas lumalala ang sakit niya habang lumalaki si Maisie, mas nagiging kamukha nito lalo si Marina.Kahit na inuwi ni Stephen si Leila at Willow at sinimulang mag-pokus kay Willow, inaalala niya pa rin si Maisie. Ayaw niya lang maalala si Marina.Nakatakip ang mga kamay ni Maisie sa kaniyang mukha. Kasing puti ng papel ang mukha niya.Sa mga nakalipas na taon, akala niya ay nangaliwa ang tatay niya. Hindi niya malaman kung bakit hindi masaya
Tumawa si Daisie.“Ikaw bata ka! Anong tinawa-tawa mo!?” Nagkulay-berde ang mukha ni Willow matapos marinig ang tawa ni Maisie. Hindi pa siya nagsisimula sa kaniya.Tumayo si Ryleigh sa harapan ni Willow. “Anong sinusubukan mong gawin, Willow? Isa itong restaurant. Kung gusto mong magbaliw-baliwan, gawin mo sa kalsada, huwag mong istorbohin ang mga patron dito.”Isang lalaki naka-headphones na nakaupo sa harapan ang gusto lamang kumain pero kumunot ang noo nang marinig ang komosyon.Wala itong kinalaman sa kaniya, kaya hindi siya mangingialam.Napatingin ang ilang patron sa kanila, halatang hindi masaya.Lumapit sa kanila ang isang server at pinigilan sila pero sinigawan siya ni Willow. Walang nag-akalang babatuhin ng baso ni Willow si Ryleigh.Napatayo ang lahat sa paligid nila dahil sa gulat.“Ninang!” Tumayo si Waylon, inalis ang kaniyang sunglasses, at tinapunan ng tubig sa baso si Willow.Nagsimulang matunaw ang makeup ni Willow dahil sa tubig. “Mga punyentang ba
Walang pakialam si Louis sa babaeng ito kaya naman hindi niya ito pinansin.Pinigilan siya ni Willow. “Pasensya ka na, nawala ako sa sarili kanina. Kailangan pa kitang pasalamatan. Ikaw ang nakapigil sa akin…”“Bitawan mo ako—” Dumapo ang tingin ni Louis sa bracelet na suot ni Willow sa kanang kamay, napaitan ng gulat ang kaniyang ekspresyon. Bigla niyang hinawakan ang kamay nito at nagtanong, “Saan galing ang bracelet mo?”Nagulat si Willow.‘Bakit siya magtatanong tungkol sa bracelet na ito?’“Sagutin mo ako!”“Ito ay…” Naramdaman ni Willow ang importansya ng bracelet na ito para kay Lucas.‘Posible bang ang bracelet na iniwan ng nanay ng babaeng iyon ay mayroong koneksyon sa kaniya? Kung ganoon…’Kinagat niya ang kaniyang labi at sumagot, “Regalo ito ng nanay ko.”Pinagmasdan nang mabuti ni Louis si Willow at nagtanong, “Marina ba ang pangalan ng nanay mo?”Nakonsensya nang kaunti si Willow.‘Paano ko magiging nanay si Marina? Pero anong relasyon ni Marina sa
‘Pagmamay-ari ng nanay ni Maisie ang bracelet, pero paano ko naman malalaman na isa palang noblewoman ang nanay ni Maisie? Kung ibabalik ko ang bracelet kay Maisie, hindi ba’t gumagawa lang ako ng oportunidad para makilala siya ng mga ito?’‘Bakit ko hahayaan na mabawi ni Maisie ang pagkatao niyang ito para matapakan niya kami habang-buhay?’“Pero, si Dad…” Mayroon pa rin inaalala si Willow.Pinag-isipan muna ito ni Leila. “Marahil ay hindi ito alam ng dad mo, kaya huwag mong hayaang malaman niya ito o ng lola mo.“Willie, dalhin mo ang bracelet at kausapin mo si Madam Lucas, humanap ka ng paraan para maitago ang nakaraan mo hanggang sa makakuha ka ng pagkakataon na makalapit sa mga de Arma. Makukuha mo ang lahat ng gugustuhin mo kapag nakuha mo ang lugar ng babaeng iyon sa pamilya niya!”Sanay na si Leila sa hirap simula noong bata pa siya. Kung hindi niya nakilala si Stephen, nakatira pa rin siya sa isang maliit na kubo na malayo sa lungsod.Ayaw niyang maging katulad niy