Pinagmamasdan ko lamang siya habang kumakain ay parang natutunaw na ang puso ko sa emosyon na aking nadarama ngayon. Magkahalong saya at lungkot sa hindi ko maipaliwanag na dahilan. Gusto ko siya ngayong yakapin nang mahigpit at magpakilala na ako itong anak niyan si Yvonne subalit pinipigilan lamang ako ng aking isipan.Masakit man sa aking loob ang magpanggap sa kaniyang harapan subalit kailaingan ko munang gawin ito sa ngayon."Oo nga pala, makailang beses mo na akong nilibre pero hindi ko man lang nakukuha ang pangalan mo, ano pala ang pangalan mo ija?" Tanong pa ni Nanay sa akin."Um, oo nga pala nu. Ako po pala si Mariposa," pakilala ko pa sabay abot ng aking kamay upang makipag-kamay sa kanya."Napakagandang pangalan naman niyan. Ako pala si Susan, tawagin mo na alang akong Tita Susa," ani pa niya sabay nakipag-kamay sa akin.Nang magkamayan kaming dalawa ay tila nag-Iba ang kaniyang reaksyon dahil sa bigla niyang naalala si Yvonne nang mahawakan niya ang aking kamay."Ayos
"At nagawa mo pa talagang mag-propose sa akin. Well, syempre sasagutin ko itong proposal mo upang sa ganoon ay mas aasa ka sa wala. Tignan natin kung hanggang saan iyag pagkalalaki mo Marcelo, tignan natin kung hanggang saan ka aasa. Mararanasan mo rin ang umasa sa wala at masaktan ng higit pa," bulong ko pa sa aking sarili habang palihim na tumatawa.Simula nang sagutin ko ang alok niyang proposal sa akin ay mas lumakas pa ang connection ko sa kanya at sa kaniyang pamilya. Lahat ay masaya sa kaganapang ito samantalang nagdurusa naman ang asawa nitong si Colleen. Napabalita na rin sa lahat gayon din sa kanilang mga empleyado at kasusyo sa negosyo ang patungkol sa aming relasyo dalawa ni Marcelo. Tila kay dali lang talaga nang mga pangyayari. Ngunit sa kabila ng lahat ng ito ay tila madalas kaming hindi nagkakaunawaan ni Lynnx lalo na nang ipaalam ko sa kanya ang pagsagot ko sa alok na kasal ni Marcelo. Napansin ko rin na parang umiiba na ang kaniyang ikinikilos subalit nakikita ko pa
It was Friday night kung saan ay pinag-usapan namin ang kasal namin ni Marcelo. Kumakain kami nang hapunan ng mga oras na iyon ng biglang isali ni Senyora sa aming usapan ang patungol sa kasalan namin dalawa ni Marcelo. Tila yata parang nagmamadali at hindi makapaghintay si Senyora sa aming kasal kahit na ilang araw pa lamang nag-propose sa akin ang anak niya."Oh by the way, nakapagplano na ba kayo sa inyong kasal dalawa?" Tanong ni Senyora na siyang dahilan upang mapahinto ako sa aming kinakain."Um, well pagpaplanohan pa lang namin," sagot ni Marcelo."Sound so good pero mas maganda 'yung maaga hindi ba?" Ani pa ni Senyora sabay inom ng wine."Actually, tama ka Senyora. I agree with that mas maganda na 'yung maaga," sambit ko pa habang palihim na napapasip."Yes ofcourse, mas maganda nga iyon," ani pa ni Marcelo habang may galak ang tono ng kaniyang pananalita."Wow that's good. So, dapat ay bongga ang maging kasal niyong dalawa. So, kailan niyo ba plano na magpakasal? Kung gust
Kinabukasan ay maagang pumunta si Colleen sa opisina ni Marcelo habang may dala-dala itong papel. Makikita sa kaniyang mukha ang tila galit habang lumalakad ito papasok sa kaniyang opisina."What is this all about? Can you please explain it to me Marcelo? O sadyang wala kana sa tamang pag-iiisip!"Galit na sabi niya sabay inihampas ang papel or annulment paper sa mesa.Tinitigan lamang ni Marcelo ang annulment paper habang baliwala lamang ito."Bakit? Saan pa ba pupunta itong relasyon natin? Diyan din naman pupunta ha, mas mabuti nga ang maaga," wika pa ni Marcelo sabay tinitigan siya mula ulo hanggang paa."Are you insane? Hinding hindi ko pepermahan ang annulent paper na ito Marcelo. Do you think, hahayaan na lang kitang sumasaya kasama ang babaeng iyon? Pwes nagkakamali ka!""Bakit ano pa ba ang gusto mong mangyari? Hindi na ako masaya sa iyo at hindi na kita mahal Colleen. In fact, ay nagpaplano na kaming magpakasal ni Mariposa so please signed the annulment paper upang sa ganoon
Lahat ay sa akin diritso ang tingin lalong lalo na si Marcelo na halos napanganga dahil sa pagakabigla at hindi makapaniwala. Tila biglang balisa naman sa sarili si Senyora."Sandali lamang at mawalang galang na sa iyo ginoo subalit parang nagkamali ka yata sa pagbanggit ng pangalan. Hindi naman siguro ka respi-respito na isali mo rito sa usapan o banggitin ang pangalan ng ibang tao lalo pa at wala naman dito ngayon," wika pa ni Senyora sabay pinukol ng hindi magandang tingin si Lynnx."At ano ang iyong pinagsasabi? Ulitin mo nga ang sinabi mo? Yvonne Madrigal A.K.A Mariposa Sandoval? Pinagloloko mo ba kaming lahat?" Sambit naman ni Marcelo habang may malaking katanungan sa kaniyang isipan."At hindi ba na si Mr. Andrew Chua ang bumili ng aming mga properties? Tila yata may hindi tama rito," dugtong naman ni Mr. Arevalo habang napapaisip ng husto.Tila nagkagulo naman ang isip ng mga taong nakakarinig sa kanilang mga sinasabi dagdag pa rito ang ingay at bulong-bulungan ng iba."Matano
Matapos ang mga sandaling iyon ay agad na umalis si Colleen at pumasok sa loob ng kaniyang sasakyan habang tulala pa rin at balisa sa kaniyang sarili."Kaya pala ang tindi ng galit ko at kumukulo ang dugo ko sa iyo Mariposa dahil ikaw din pala si Yvonne. Pero papaanong nangyari ito, until now ay litong llito pa rin ang aking isipan. Papaanong nag-iba ang iyong mukha at papaanong bigla ka na lang naging bilyonarya at ikaw pa talaga ang bumili ng mga properties nila. Oh my God!" Wika pa ni Colleen habang napakamot na lamang sa kaniyang ulo dahil sa kakaisip."Lahat pala ng ito ay set up mo na Yvonne, pinaniwala mo kaming lahat sa bago mong anyo para magawa mo ang mga plano mo. Baliw ka Yvonne baliw ka!""Gumaganti ka na ngayon sa akin sa kasalanang ginawa ko sa iyo noon lalong lalo na ang pag-agaw ko kay Marcelo sa iyo at ngayon ay ako na naman ang nakakaaranas ng dinanas mo noon. Bwesit!"Alam kong malaki ang nagawang kasalanan ko sa iyo Yvonne, subalit hindi ako makakapayag na tuluyan
Nagpatuloy sa pagtatalo ang dalawa hanggang sa biglang sumambit si Marcelo."Pwedi ba tumahimik kayo at tama na dahil hindi naman makakatulong iyan sa pproblema natin ang pagtatalo niyong dalawa!" Pasigaw na sabi ni Marcelo habang napatayo sa kaniyang kinauupuan."Puro kayo away at pagtatalo, wala naman kayong mapapala diyan. Aminin na lang natin na walang wala na tayo, na naghihirap na tayo. Tanggapin na lang natin na kinakarma na tayo ngayon. Tignan niyo kung gaano tayo kayaman noon. Maraming negosyo, kompanya at ibat-ibang properties subalit nagyon ay wala na. Ibininta na natin dahil wala na tayong pera dahil lubog na tayo sa otang. Bumaliktad na ang kapalaran natin. Siya na ngayon itong yumayaman at tayo na naman ngayon ang naghihirap. Tama naman si Dad, na hindi maganda ang naging trato natin noon kay Yvonne. Ikaw Mom, hindi mo siya tanggap sa ating pamilya at ako naman itong gago na iniwan siya at pinabayaan. Ni wala man lang akong pakialam noon sa pagkawala ng anak namin nng da
Araw ng Lunes kung saan ay bumungad agad kay Colleen ang isang masamang balita."Miss Colleen, I have something to tell you," wika pa ng kaniyang secretary habang siya'y abala sa kaniyang trabaho.Bigla naman siyang nappatigil at napahinto sa kaniyang ginagawa."How many times I told you to knock the door first before you enter. You interrupt me!" Ani pa niya sabay napataas ang kaniyang kilay."I'm sorry to bother you po but it's an emergency.""Emergency? What arre you talking about?" Pagtatakang tanong niya sabay napapaisip."Nandito po kasi ngayon ang ilang staff ng Zokuro Bank at gusto kayong makausap," wika pa ng sceretary niya na siyang dahilan upang siya'y mapatulala. "Are you okay miss Colleen?" Dagdag pa nito."Oh my God," mahinang boses na sabi niya sabay napakamot sa kaniyang ulo. "Sabihan mo na lang sila to come back tomorrow or in the other day, sabihin mo na I'm out of the town pa. Just do something!" Saad pa niya habang balisa sa kaniyang sarili."I'm sorry po miss Col
Matapos nun ay tumawag siya sa mga pulis upang hanapin ang sasakyan na dumukot sa akin gayon din at mailigtas ako sa kapahamakan.Ilang sandali lang ay nakarating na si Colleen sa isang abandonadong gusali na kung saan ay doon niya ako dinala.Nang magkaroon ako ng malay ay unti-unti kong naaninag ang paligid ng gusali hangganng sa tuluyan akong makagising at mapag-alaman na ako'y nasa isang abandonadong gusali habang nakatali ang mga paa at kamay."Oh my God! Ano ito? Anong ginagawa ko rito? Tulong, tulungan niyo ako!' Sigaw ko pa habang hindi ko maipaliwanag sa aking sarili ang nerbyos at kaba na aking nadarama.Makailang beses na ako sa pagsigaw subalit tila parang walang may nakakarinig sa akin. Mayamaya pa ay may nakita akong taong nakasuot ng maskara na siyang papalapit sa akin habang may dala-dala itong baril. Ito naman ay siyang labis kong ikinatakot sa posibling gagawin niya sa akin ngayon."Sino ka, at ano ang kailangan mo sa akin? Anong kasalanan ko sa iyo bakit ginaganito
Tila medyo kabado si mang Pido sa kaniyang sasabihin lalo ppa at wala siyang kasiguraduhan dito subalit iba ang kaniyang hinala at pakiramdam kong kaya't kailangan niyang sabbihin ito sa kanya."Iyan po ang gamot na pinainom ni ma'am Colleen kay Senyora. Nakita ko kasi siya noong isang araw na pumunta ako rito, yung gamot na niresita ng doctor ay itinapon niya sa basurahan at iyang gammot na hawak mo po sir ang kaniyang pinainum kay Senyora. Medyo nagtataka lang kasi ako sir sa kilos niya ng mga araw na iyon kung kaya't ninais kong kunin ang sisidlan ng gamot na iyan upang ipakita sa inyo gayon din at nang malaman natin kung anong klase ng gamot iyan," paliwanag pa ni mang Pido habang napapaisip ng husto gayon din at tila may kunting kaba na nararamdaman.Tila nagtaka at napaisip naman si Marcelo sa sinabi niya."Actuallly, hindi ko alam ang gamot na ito at sa katunayan nga ay parang ngayon ko lamang nakita ito," wika pa niya habang may malaking katanungan sa kaniyang isipan. Ma
Parehas kami ng nadarama ng mga sandaling iyon. Halos hindi namin maipaliwanag sa aming sarili kung gaano kami ka saya at katuwa ng mga oras na iyon. Isa lang ang masasabi namin, ito na ang simula ng aming pagmamahalan na walang hanggan.Ibinahagi na rin pala namin sa aming pamilya, mga kakilala, ka-trabaho at kaibigan ang patungol sa engagement namin ni Lynnx. Halos lahat ay natuwa at binati kami sa magandang nangyari sa aming relasyon. Naibalita na rin sa mga dyaryo at TV ang patungkol sa engagement namin na siya namang nakarating at nabalitaan ni Marcelo. Sa kalagitnaan ng kaniyang panonoood ng balita sa TV patungkol sa amin ni Lynnx ay agad niyang pinatay ito habang may hindi kaaya-aya na reaksyon sa kaniyang mukha na makikita. Mayamaya pa ay itinapon niyan ang remote na ahwak niya at nagsimula na siyang magawala sa kaniyang sarili lalo pa at hindi niya matanggap sa kaniyang sarili na engage na ako kay Lynnx."Hindi pwedi ito, hindi pweding mangyari ito. Hindi ka pweding magpak
Matapos ang kanilang pag-uusap tatlo ay pumasok sila sa loob kung saan naka-confine si Senyora. Ilang sandali lang din ay dumating si Colleen."Papa, Marcelo?" Wika pa niya habang hindi mapakali sa kaniyang sarili."Colleen, what happen? Ano ang nangyari at bakit inatake sa puso si Mom?" Tanong pa ni Marcelo habang hindi rin mapakali sa kaniyang sarili.Tila natagalan pa bago makapagsalita si Colleen lalo pa at natatakot siyang malaman nila na siya ang dahilan kung bakit inatake sa puso si Senyora na siyang muntik na niyang ikamatay."Hindi ko rin alam, nakita ko na lang si mama na nakahandusay na sa sahig. Mabuti na nga lang at insakto ang pagdating ko ng bahay kung kaya't naisugod ko siya agad dito," palusot pa niya habang napapaisip ng husto."Salamat sa iyo Colleen, mabuti na lang at naisugod mo siya rito," ani pa ni Marcelo sabay niyakap siya."Huwag mo nang alalahanin iyan. By the way kamusta na pala ang kalagayan niya ngayon?""So far, okay naman ang kalagayan niya ngayon as wh
Sa kalagitnaan pa lang ng kaniyang byahe papunta ng bangko ay hindi na siya mapakali sa kaniyang sarili, dagdag pa rito ang mga sari-saring iniisip niya kung ano ang mangyayari sa kanya lalo pa at nangyari na ang kinakatakutan niya.Nang makarating siya sa kaniyang distinasyon ay agad siyang bumaba ng kaniyang sasakyan at nagmamadaling pumasok sa loob ng bangko. Makikita ang galit sa kaniyang mukha habang siya'y palakad papuntang counter.Tila hindi lingid sa kanya ang pagbati ng mga empleyado sa kaniyang pagpasok dahil sa kaniyang nararamdaman ngayon."Ano itong pinanggagawa niyo sa akin? This is against the law. Sasampa ako ng kaso laban sa inyo dahil sa inyong pagsara na wala man lang akong final notice na natanggap galing sa inyo. I'll make sure na mananagot kayong lahat dahil dito," galit na sabi niya sabay pagtaas ng kaniyang dalawang kilay."I'm sorry ma'am . Please huwag po kayong mag-iskandalo rito. You can talk with our manager to all your concerns," wika pa ng staff ng bang
Pagdating sa bahay ni Colleen."Hay finally, kahit papaano ay guminhawa rin ng kunti ang aking pakiramdam ang maraming salamat sa iyo my daughter-in-law. Maashan talaga kkita kahit papaano," wika pa ni Senyoora sabay umupo sa sofa at huminga nang malalim.Hindi na lamang kumibo si Colleen bakus ay nngumiti na lang ng kunti kay Senyora.Ilang sandali pa ay nilapitan siya ni Mr. Arevalo na kung saan ay nagpapasalamat siya sa kaniyang pagkupkop sa kanila, sa kabila ng hindi magandang nangyari sa pagitan niya at sa kanilang pamilya.Nagsimula na din siyang magtanong patungkol sa mga nangyayari ngayon lalo na ang pag-alis nila sa mansyon. Ipinaliwanag naman nila ito ng mabuti sa kanya na siyang labis niyang ikinagulat at hindi lubos na makapaniwala sa nangyari. Nalaman na din niya ang katotohanan kung ano ang kanilang kalagayan ngayon, na sila ay wala nang yaman pa bagkus ay naghihirap na. Mahirap man paniwalaan subalit kailangan tanggapin lalo pa at nangyayari na saa totoong buhay.Matapo
Binigyan ko lamang sila ng ilan pang mga oras upang magligpit ng kanilang mga gamit at mag-impaki nang makaalis ng tuluyan sa mansyon na siyang nakapangalan na sa aking pangalan kagaya ng aming napag-usapan o napagkasunduan noon. Kagaya ng aking binitawang salita kanina ay nagsimula silang maglipit at mag-impaki ng kani-kanilang mga gamit lalo pa at wala na silang ibang choice kun''di ang umalis.Bakas naman sa kani-kanilang mga mukha ang lungkot habang patuloy sa kanilang ginagawa. Hindi maikakaila na sila'y naghihinayang sa kanilang mansyon na basta-basta na lamang mawawala sa kanila sa tagal ng panahon na kanilang pananatili rito."Ayos ka lang ba Mom?" Malungkot na tanong ni Marcelo kay Senyora."I'm okay son," maikling sagot niya sabay pahid ng kaniyang luha sa mata."Umiiyak ka po ba?" Pagtatakang tanong niya sabay hinawakan sa balikat si Senyora."No I'm not, na puwing lang kasi ako," pagkukunwari pa niya.Sa kalagitnaan ng pagliligpit nila ng kanilang mga kagamitan ay nagsila
"And by the way let's go back to the main topic. For you Senyora, parang ang dali mo naman yata makalimot sa ating napag-usapan noon at napagkasunduan. Let me remind you that I have the documents in my hand right now ang siyang pinermahan mo dahil sa perang inutang mo sa akin na nagkakahalagang limangpong milyong peso lang naman kapalit ng iyong mansyon kung sakaling hindi ka makakapagbayad sa takdang panahon," wika ko pa sabay pinukol siya ng masamang tingin habang itinataas ko ang dokumentong hawak ko ngayon."What? 50 Million? Totoo ba ang sinasabi niya Consuelo? Nagkaroon ka ng 50 milyones na utang sa kanya? But how? Anong ginawa mo sa pera na iyan?" Tanong pa ni Mr. Arevalo sa kanya habang may pagkabigla at pagtataka na makikita sa kaniyang mukha."What, is that true Mom and our house ay isinanla muna pala? But how?" Sambit naman ni Marcelo sabay tinitigan siya."I can explain naman but please not now," ani pa ni Senyora habang hindi makadiritsa ang tingin sa kanila."Oh, wait hi
"Hanggang ngayon pa ba ay iyan pa ang inaalala mo. Mas inaalala mo pa ang sasabihin ng ibang tao kesa sa kalagayan natin ngayon Consuelo? Why should you accept na walang wala na tayo upang sa ganoon ay hindi mo na iisipin at ikukumpara iyang sarili mo sa mga kaibgan mong mayayaman. Look, ni hindi ka nga kayang bisitahin o kahit na tawagan man lang ng mga kaibigan mo para kamustahin simula nang mapabalita na wala na tayong pera na naghihirap na tayo. Where are they now? Wala na sila, dahil ang tunay na kaibigan sa hirap man at ginahawa ay hindi ka iiwan," wika pa ni Mr. Arevalo na siyang dahilan upang mamulat sa reyalidad si Consuelo."I hate this life. Bakit nangyayari sa akin ito ngayon? May nagawa ba tayong mali at bakit parang lahat ng problema at kamalasan ay napupunta sa atin!! This is so very unfair," wika pa ni Senyora habang naging emosyonal sa kaniyang sarili."Tigilan mo na iyan Consuelo, wala naman tayong magagawa pa. Mahirap ng ibalik ang dating pamumuhay natin noon. Let'