GINAWANG WALLPAPER NG Gobernador ng kanyang cellphone ang larawang iyon ng mag-inang Brian at Briel. Aminin niya man o hindi habang tinititigan niya ang larawan ng mag-ina, hindi niya maikakaila ang patuloy na sakit na kanyang nararamdaman. Invisible iyon pero damang-dama ng kanyang buong katawan. Napakurap na sii Giovanni na naramdaman na ang pag-iinit ng bawat sulok ng kanyang mga mata. Puno ang kanyang puso ng panghihinayang sa mga oras na nasayang. Huminga siya nang malalim. Pilit na kinalma ang umaahong halo-halong emosyon na dapat ay hindi niya na nararamdaman dahil nangako na siyang babawi sa mag-ina. Gagawin niya ang lahat upang makabawi lang sa kanila, lalo na sa kanilang anak na paniguradong naghahanap ng kalinga ng ama. Habang nakahiga ay hindi niya pa rin magawang tanggalin ang mga titig ng mga mata niya doon. Hindi pa si Giovanni nakuntento, marahang hinaplos niya ang screen kung saan nakatapat ang mukha ng kanyang mag-ina. “Soon, magkakasama rin tayo sa loob ng iisang l
ILANG ARAW ANG lumipas at nagulantang ang mga Dankworth at Bianchi ng makarating ang balitang naka-confine sa hospital ang anak nina Bethany at Gavin, si Gabe. Kinakailangan daw nito umanong salinan ng dugo kung kaya naman taranta na ang pamilya sa paghahanap ng dugong kinakailangan ng bata. Nagkataon pa na ang blood type ng dugo ni Gabe ay kagaya ng blood type ng kanyang ama na mahalaga. Kinakailangan niyang salinan na agad namang nakahanap. Maging si Mr. Conley na nasa ibang bansa ay napauwi nang wala sa oras dahil sa balitang iyon. Nais niyang manatili sa tabi ng anak ni Bethany kahit na hindi naman kinakailangan. Hindi rin naman nagtagal at sinabi ng mag-asawa na okay na ang anak. Kinakailangan na lang nilang manatili doon ng ilang araw para sa pagbawi ng lakas na nawala ni Gabe. Araw-araw na bumibisita doon si Briel, after ng kanyang trabaho ay hindi pwedeng hindi siya dumadaan doon upang kumustahin ang pamangkin. Parang naging everyday routine niya na ang bagay na ito.“I’m oka
DALAWANG ARAW MATAPOS na makalabas ng hospital ni Gabe ay nagpahanda sina Mr. and Mrs. Dankworth ng family dinner sa mansion sa galak na nakalabas na ang apo. Dahil napag-alaman din nila na nasa Manila pa ng mga sandaling iyon si Giovanni ay personal itong inimbitahan ni Mr. Dankworth na pumunta sa inihandang dinner ng pamilya. Pumunta naman si Giovanni doon. Kung tutuusin ay nasa plano na talaga niya ang pumunta sa mansion para makita ang kanyang anak. Maaga pa siya nang dumating. Ganun na lang ang gulat ng mag-asawang Dankworth na may dala ang Gobernador ng iba’t-ibang mga prutas na paborito ng kanilang apong si Brian. Makahulugan na nagkatinginan ang mag-asawa ngunit hindi naman sila doon nagkomento na pinaharap lang ang kanilang apong si Brian na padilat-dilat na naman ang mga matang nakatingin sa ama. Hawak nito ang favorite toy car na bigay din ng Gobernador sa kanya. Napangiti na doon si Giovanni. Ibig sabihin ay pinapahalagahan ng anak ang mga bigay niya. “Bless sa Daddy, Bri
MATAMAN NA PINAGMASDAN nina Briel at Giovanni ang kanilang anak na para bang isa itong mamahalin na bagay o magandang tanawin na hindi nila pwedeng palagpasin. Napangiti pa silang dalawa ng unti-unting maging madungis ang hitsura ng mukha ni Brian. Tumulo pa kasi ang laway nito na ang iba sa laman at balat ng ubas ay sumamang lumabas. Maya-maya ay lumapit na ang bata kay Briel at sinubuan ang ina ng hawak niyang ubas na hindi naman tinanggihan ng babae na niyakap pa at hinalikan ang pisngi ng anak matapos na tanggapin iyon at magpasalamat sa anak. Kitang-kita ang inggit sa mga mata ni Giovanni na hindi naman nakaligtas sa matalas na gilid na paningin ni Briel. Dahil sa marami naman itong pasalubong sa kanila, naisip ni Briel na deserve din ng Gobernador na malambing ng anak niyang si Brian. “Brian, bigyan mo rin ang Daddy, please?” malambing na utos ni Briel sa anak. Natigil sa marahang pagnguya sa kinakain niyang ubas si Brian na halatang naintindihan ang sinabi ng ina. Nilingon na
PINANLISIKAN NG MGA mata ni Briel ang kapatid na halatang hindi na nagustuhan ang mga sinabi nito. Hindi lasing ang Kuya Gav niya kaya paniguradong malinaw ang isipan nito habang nagmumungkahi noon. Labag man sa loob iyon ni Briel ay tumayo pa rin siya nang matapos na ang topic nilang iyon. Kahit na makipagtalo siya., sa huli ay mapipilitan pa rin naman siyang gawin ang bagay na iyon dahil ipipilit nila. Dalawa sa mga bodyguard ng Gobernador ang pumasok ng mansion upang akayin si Giovanni na halatang mas nalasing pa at animo ay natutulog na sa kanyang inuupuan. Naisip ni Briel na ito kaya ang utusan niya na bihisan si Giovanni, kaso nga lang baka kapag nalaman iyon ng Gobernador ay mawalan ng trabaho ang dalawa. Naging kasangkapan pa siya upang matanggalan sila ng kabuhayan. Pero kung siya naman ang gagawa noon ay paniguradong walang magiging problema. Baka nga ipagdiwang pa iyon ng kumag. “Oo na. Heto na. Gagawin ko na. Masaya na ba ang lahat?” asar niya pang turan sa kanyang pamily
NAKAHINGA NANG MALUWAG si Briel nang magawa niyang matapos na palitan ng damit si Giovanni nang hindi ito nagigising. Gusto niyang magtatalon na doon sa galak, magdiwang. Para siyang nabunutan ng tinik sa dibdib kahit na panay ang tagaktak ng kanyang pawis sa buong katawan, lalo na sa mukha. Daig niya pa ang nag-sauna o kung hindi naman ay ang tumakbo ng ilang milya para lang magpapawis at magbawas ng taba. Gamit ang nangangatog na mga tuhod ay tumayo na siya nang maayos na niya ang kumot sa katawan ng Gobernador na kasalukuyang pa rin na nahihimbing bunga ng matinding pagod. Nakatulong ang alak na ininom ni Giovanni upang ibigay nito ang tulog at pahingang inaasam ng katawan.“Thank you, Lord…” usal niya habang hawak na ang pants at polo shirt nitong papalabhan niya mamaya. “Pinakinggan mo ang panalangin ko. Akala ko ay mabubulilyaso pa ako sa aking malinis na intensyon.” Sa halip na tumalikod na upang lumabas ng silid at balikan ang kanyang pamilya na naghihintay ay nanatili pa doo
MALAYO ANG ISIP at walang imik na tinalikuran na ni Briel ang kama kung saan natutulog si Giovanni. Lalabas na siya ng silid bago pa magbago ang isip at halayin ang walang malay na katawan ng Gobernador nang hindi nito nalalaman. Subalit nang akma na siyang hahakbang patungo ng pintuan ay natigilan na siya nang may mainit na palad na humawak sa kanyang isang braso. Hindi naman iyon mahigpit o masakit, normal lang na tila ba pinipigilan siyang umalis. Agaran ang naging paglingon niya kay Giovanni na sa mga sandaling iyon ay nakapikit pa rin naman ang mga mata. Bumaba ang tingin ni Briel sa palad nitong nakahawak nga sa kanyang isang braso. ‘Nagising ko na siya?!’ may panic na ang hitsura ni Briel, iyon na nga ba ang iniiwasan niya kanina pa.Mula sa palad nitong nasa braso niya ay ibinalik ni Briel ang paningin sa mukha ni Giovanni na unti-unti ng dumidilat ang mapungay at mapula niya pa ‘ring mga mata. Nagawa ng Gobernador na maliit na idilat iyon na agad din naman niyang isinara na
PARANG ALIPIN NA sinunod iyon ni Giovanni na para bang nawala na ang epekto ng alak sa katawan niya. Bigla na siyang nahimasmasan. Parang may nagawang mali na nagmamadali na niyang kinumutan ang sarili na kagustuhan ni Briel na gawin niya. Mariing ipinikit niya ang mga mata upang idagdag iyon sa kanyang pagpapanggap. Lihim na rin siyang napamura sa kanyang isipan. Dapat hinayaan niya na mapaos ang apo at itinuloy lang nila ang ginagawa ni Briel. Nagpanggap na bingi at wala silang naririnig. Kung walang sasagot sa kanila at magbubukas ng pintuan, malamang ay titigil din si Gabe na paniguradong ang amang si Gavin nito ang salarin sa pananabotahe sa kanila ni Briel.Naroon na eh, nag-iinit na sila uli ng dating nobya!Tapos biglang mauudlot. Para namang hindi naranasan ni Gavin iyon. Bakit hinayaan nila ang anak na maglaboy sa mansion at mahanap ang silid? Intensyon niya talaga iyon. Hindi rin siya naniniwala na walang nagturo sa apo ng mga gagawin.Hinawakan niya ang maselang parte sa
HINDI NAGLAON AY nakatulog na si Brian na iginupo na ng antok. Papikit na rin sana noon ang mga mata ni Briel nang mag-vibrate ang cellphone niya. Si Giovanni iyon. Tinatanong kung tulog na raw ba siya. Para siyang binuhusan ng malamig na tubig na biglang nagising ang diwa sa message na natanggap niya dito.‘Ano naman kung gising pa ako? Gusto niya ba ng continuation doon sa ginagawa namin kanina?’Napakagat na ng labi niya si Briel nang maramdaman na may nag-iinit sa kanyang tiyan na para ba siyang kinikiliti. Ilang minuto niyang pinakatitigan ang message ng Gobernador na hindi na naman nadagdagan pa. Iniisip niya kung magre-reply ba siya o hindi na at hahayaan na lang niyang bukas ng umaga magkita? Kung pupuntahan niya ito, ano naman ang sasabihin niya? Hindi niya rin naman kailangan magpaliwanag.‘Baka naman gusto niya lang talagang mangumusta. At oo nga pala, iyong mga labahin niyang damit.’Nasapo na niya ang noo nang maalala ang hinubad nitong damit. Marahil ay nagtataka na rin
MARAHANG ITINANGO NI Gabe ang kanyang ulo na sumasang-ayon sa sinabi ng kanyang Lolo. Tiningnan ni Mr. Dankworth ang asawa sabay iling na halatang dismayado sa inasta nito kanina. Nakuha na niya kung bakit nagagalit si Briel sa ina. Gusto niya sana itong kausapin ng tungkol doon, pero ayaw niyang marinig ng apo at makadagdag pa sa emotional stress ng bata. Sinarili na lang niya muna ang mga sasabihin niya.“Kaya nga po Lolo nag-sorry na ako kay Tita Briel…”“Gabe, makinig kang mabuti sa mga sasabihin ng Lolo. Hindi lahat ng pagkakamali ay makukuha sa isang simpleng sorry lang natin lalo na kung involve ang emotions natin. Okay? Kagaya niyan. I am sure nag-sorry na rin ang Tita Briel mo habang umiiyak ka, di ba hindi mo pa rin siya pinakinggan kahit may sorry na siyang sinabi?”Hinintay ni Mr. Dankworth ang reaction ni Gabe na muli lang marahang itinango ang kanyang ulo.“Bakit kaya? Bakit kaya hindi mo siya pinakinggan? Kasi galit ka noon sa kanya at pinapairal mo ang baha ng emosyon
NAPAKURAP NA NG mga mata niya si Briel na hindi maitatangging naantig ang puso at nakuha na ni Gabe ang buong atensyon sa paghingi pa lang nito ng tawad. Hindi man niya sabihin ay bahagyang nabasa na ang bawat sulok ng mga mata niya. Ang makatanggap ng sorry sa isang batang paslit na nakagawa ng mali ay hindi naman big deal pero ang sincere noon at pure innocent sa pandinig niya. Ayaw niya na sanang pansinin pa ang pamangkin, pero hindi niya kaya na basta talikuran na lang ito. Mahalaga ito sa kanya. Mahal niya ito kagaya na lang ng pagmamahal niya sa kanyang kapatid. Biglang natunaw na ang inis niya sa paslit. Parang bulang naglaho at sumama iyon sa hangin. Seryoso pa rin ang kanyang mukha.“I want to sleep with you and Lolo Governor with Brian, tonight. Please let me do it, Tita Briel…”‘Tsk, nagmana talaga siya kay Kuya Gav! May gustong hilingin kaya kinakailangang mag-sorry.’Umikot si Briel upang harapin sila at sabihin ang laman ng damdamin niya. Hindi porket bata at mahal niya
SA HALIP NA tumigil at makinig ang mga bata ay mas lalo pang umiyak ang magpinsan na ang akala ay sila ang pinapagalitan ni Briel at pinagtataasan ng boses. Hindi na maikakaila ang pagkarindi ng babae sa mga nangyayari.“Oh my God naman! Bakit niyo ba ako pinapahirapan ng ganito? Gavina? Gabriano? Ayaw niyo talagang tumigil? Wala kaming ginagawang masama sa inyong dalawa ha? Kung makaiyak naman kayo para kayong minamaltrato!” Gulantang na tinitigan siya ni Giovanni na windang na windang na rin sa boses ng dalawang bata. “Briel—” “Ano? Wala ka bang maisip na gawin para patigilin sila o kunin ang isa sa kanila? Do something naman, Giovanni!”Napaawang na ang bibig ng Gobernador na pati siya ay biglang nadamay sa init ng ulo nito. Tinalikuran siya ni Briel na akmang patungo na ng pintuan ng silid nang biglang lumakas pa ang iyak ni Brian na nagwawala na sa ibabaw ng kama. Hindi siya pinansin ni Briel na sa mga sandaling iyon ay nais ng humingi ng tulong sa kanyang ina sa ibaba. “Momm
NATATARANTA NA BUMABA ng kama si Giovanni upang tulungan ang nakasalampak na si Briel na makatayo. Iginiya niya ito at maingat na pinaupo sa gilid ng kama habang hindi niya inaalis ang mga mata sa mukha ng dating nobya. Putlang-putla ang mukha ni Briel dala ng takot na baka mapahamak si Gabe. Hindi nakaligtas iyon sa mga mata ni Giovanni na ganun na rin ang nararamdaman. Nanatiling yakap pa rin ni Briel ang pamangkin na kapansin-pansin ang pananahimik na ginagawa. Salit-salitan ang naging mga tingin nito sa kanila ni Giovanni. Iyong tipong binabasa nito kung ano ang tumatakbo sa isipan ng kanyang Tita Briel at Lolo Governor. Bata pa siya pero magaling siyang makabasa ng emosyon ng mga taong nasa paligid niya. Nahuhulaan niya kung galit o takot.“Are you okay, G-Gabe?” masuyong haplos ni Giovanni sa ulo at mukha ng bata na pa-squat ng naupo sa harapan nila habang pigil ang hinga, iyong alak sa katawan niya ay tuluyan nang nilipad ng kaganapang iyon. “Sabihin mo kay Lolo, ayos ka lang b
PARANG ALIPIN NA sinunod iyon ni Giovanni na para bang nawala na ang epekto ng alak sa katawan niya. Bigla na siyang nahimasmasan. Parang may nagawang mali na nagmamadali na niyang kinumutan ang sarili na kagustuhan ni Briel na gawin niya. Mariing ipinikit niya ang mga mata upang idagdag iyon sa kanyang pagpapanggap. Lihim na rin siyang napamura sa kanyang isipan. Dapat hinayaan niya na mapaos ang apo at itinuloy lang nila ang ginagawa ni Briel. Nagpanggap na bingi at wala silang naririnig. Kung walang sasagot sa kanila at magbubukas ng pintuan, malamang ay titigil din si Gabe na paniguradong ang amang si Gavin nito ang salarin sa pananabotahe sa kanila ni Briel.Naroon na eh, nag-iinit na sila uli ng dating nobya!Tapos biglang mauudlot. Para namang hindi naranasan ni Gavin iyon. Bakit hinayaan nila ang anak na maglaboy sa mansion at mahanap ang silid? Intensyon niya talaga iyon. Hindi rin siya naniniwala na walang nagturo sa apo ng mga gagawin.Hinawakan niya ang maselang parte sa
MALAYO ANG ISIP at walang imik na tinalikuran na ni Briel ang kama kung saan natutulog si Giovanni. Lalabas na siya ng silid bago pa magbago ang isip at halayin ang walang malay na katawan ng Gobernador nang hindi nito nalalaman. Subalit nang akma na siyang hahakbang patungo ng pintuan ay natigilan na siya nang may mainit na palad na humawak sa kanyang isang braso. Hindi naman iyon mahigpit o masakit, normal lang na tila ba pinipigilan siyang umalis. Agaran ang naging paglingon niya kay Giovanni na sa mga sandaling iyon ay nakapikit pa rin naman ang mga mata. Bumaba ang tingin ni Briel sa palad nitong nakahawak nga sa kanyang isang braso. ‘Nagising ko na siya?!’ may panic na ang hitsura ni Briel, iyon na nga ba ang iniiwasan niya kanina pa.Mula sa palad nitong nasa braso niya ay ibinalik ni Briel ang paningin sa mukha ni Giovanni na unti-unti ng dumidilat ang mapungay at mapula niya pa ‘ring mga mata. Nagawa ng Gobernador na maliit na idilat iyon na agad din naman niyang isinara na
NAKAHINGA NANG MALUWAG si Briel nang magawa niyang matapos na palitan ng damit si Giovanni nang hindi ito nagigising. Gusto niyang magtatalon na doon sa galak, magdiwang. Para siyang nabunutan ng tinik sa dibdib kahit na panay ang tagaktak ng kanyang pawis sa buong katawan, lalo na sa mukha. Daig niya pa ang nag-sauna o kung hindi naman ay ang tumakbo ng ilang milya para lang magpapawis at magbawas ng taba. Gamit ang nangangatog na mga tuhod ay tumayo na siya nang maayos na niya ang kumot sa katawan ng Gobernador na kasalukuyang pa rin na nahihimbing bunga ng matinding pagod. Nakatulong ang alak na ininom ni Giovanni upang ibigay nito ang tulog at pahingang inaasam ng katawan.“Thank you, Lord…” usal niya habang hawak na ang pants at polo shirt nitong papalabhan niya mamaya. “Pinakinggan mo ang panalangin ko. Akala ko ay mabubulilyaso pa ako sa aking malinis na intensyon.” Sa halip na tumalikod na upang lumabas ng silid at balikan ang kanyang pamilya na naghihintay ay nanatili pa doo
PINANLISIKAN NG MGA mata ni Briel ang kapatid na halatang hindi na nagustuhan ang mga sinabi nito. Hindi lasing ang Kuya Gav niya kaya paniguradong malinaw ang isipan nito habang nagmumungkahi noon. Labag man sa loob iyon ni Briel ay tumayo pa rin siya nang matapos na ang topic nilang iyon. Kahit na makipagtalo siya., sa huli ay mapipilitan pa rin naman siyang gawin ang bagay na iyon dahil ipipilit nila. Dalawa sa mga bodyguard ng Gobernador ang pumasok ng mansion upang akayin si Giovanni na halatang mas nalasing pa at animo ay natutulog na sa kanyang inuupuan. Naisip ni Briel na ito kaya ang utusan niya na bihisan si Giovanni, kaso nga lang baka kapag nalaman iyon ng Gobernador ay mawalan ng trabaho ang dalawa. Naging kasangkapan pa siya upang matanggalan sila ng kabuhayan. Pero kung siya naman ang gagawa noon ay paniguradong walang magiging problema. Baka nga ipagdiwang pa iyon ng kumag. “Oo na. Heto na. Gagawin ko na. Masaya na ba ang lahat?” asar niya pang turan sa kanyang pamily