Dear Readers, NAIINTINDIHAN ko naman ang frustration niyo dahil nabibitin kayo pero sana naman maging MINDFUL kayo sa mga pinagco-co-comment niyo. Huwag masyadong ENTITLED at HARSH lalo na iyong mga readers na hindi makaintindi na binaha at binagyo kami. Malamang, nag-a-adjust pa po kaya hindi agad babalik sa stable na bilang ng update ng chapters. Paulit-ulit na lang ba tayo? Sa mga hindi nakaranas ng bagyo lalo na ng baha, sobrang SWERTE niyo po. Hangga't maaari rin ayokong maglagay ng note na ganito pero GRABE na ang iba sa inyo. Walang konsiderasyon. ONGOING po ito kaya malamang updating ang bawat chapter, in short talagang PUTOL-PUTOL dahil sinusulat pa lang siya kada araw. Nakakapagod makabasa ng mga comments na paulit-ulit. Kung walang magandang sasabihin, huwag na lang pong mag-comment. Pwede po ba iyon? Salamat pa rin po sa suporta niyo, grateful po ako. May epbe page po ako, Purple Moonlight.
NAPAMAANG NA ANG mga matang nanonood sa kanila sa pagiging asal bata ni Bethany. Hindi makapaniwala si Estellita at Alejandrino sa kanilang nakikitang ugali ng kasintahan ni Gavin ngayon. Napaka-isip bata naman nito.“Thanie!” mahina ngunit may diin na ang timbre ng boses ni Gavin, naiintindihan naman niya kung saan galing ang galit ng nobya ngunit hindi niya naman kailangang sumigaw at ipahiya siya. “Tama na, okay?”Hindi siya pinansin ni Bethany. Ano ang tingin nito sa kanya, hahayaang muling gawin ang bagay na iyon? Hindi niya kailangan ang coat. Siya ang kailangan niya! Nagpipigil na lang doon ng pagsabog si Gavin. Ang dalaga pa lang ang kauna-unahang sumigaw at nagpapahiya sa kanya sa harap ng maraming tao. Ganunpaman ay pilit niyang kinalamay ang sarili. Iintindihin na lang niya ang dalaga. Saglit na naghinang ang kanilang mga mata. Bumitaw lang siya nang lumapit ang doctor at tawagin ang pangalan niya. Parang tuod pa rin na nakatayo doon si Gavin. Ni hindi pinansin ang sinabi
EKSAKTONG SI BETHANY na ang papasok upang matingnan ng doctor nang makaramdam si Gavin na kailangan niyang gumamit ng banyo. Nais sanang pigilan iyon ng abogado ngunit baka matagalan sila sa loob upang kausapin ang doctor kaya naman pinili na lang niyang mabilis na gumamit. Hindi naman siya magtatagal doon eh. Sure siya.“Saglit lang ako, Thanie. Baka sa loob pa ako magkalat at magpasabog, nakakahiya naman kay Doc. In case na nasa loob ka na pagbalik ko, papasok na lang ako. Susunod ako sa iyo, hmm? Labyuh, Baby…”Tumango lang si Bethany na hindi man lang nagduda kahit na katiting kay Gavin. Nabalot pa ng kilig ang kanyang buong katawan sa huling sinabi nito bago umalis sa kanyang harapan. Ilang minuto pa lang ang lumipas ng tawagin na ang pangalan niya. Sinulyapan na niya ang daan patungo ng banyo. Umaasa na lalabas na doon ang nobyo niya.“Hindi pa ba siya tapos?”Nang dumungaw na ang doctor sa gilid ng pintuan ay napilitan na si Bethany na tumayo. Inalalayan naman siya ng doctor ng
MARAHANG HINAPLOS NI Bethany ang kanyang ibabang bahagi ng tiyan gamit ang kanyang mga daliring nanginginig. Sobrang sakit noon na para bang kapag hinawakan niya ito ay maiibsan ang pananakit. Tumingin siya sa kisame gamit ang mga matang may namumuo ng mga luha ng hinanakit para kay Gavin. Pinag-isipan niyang mabuti ang sinabi ng doctor. Lalo lang siyang masasaktan kung tatawagan niya si Gavin at hindi ito pumunta sa kanya kung kaya naman hindi na lang niya iyon gagawin. Masakit, oo, pero mas masakit ang hindi na naman piliin.“Tatawagan ko ang kaibigan ko, Doc…siya na lang ang gagawin kong guardian ko…”Napatingin sa kanya ang babaeng doktor. Bakas na sa mukha nito ang mas tuminding awa sa kanya. Tinawagan ni Bethany si Rina gamit ang nanginginig niyang kamay at boses. Sa sama ng loob niya ay nabanggit niya kung nasaan si Gavin kahit na hula pa lang naman niya iyon nang tanungin ng kaibigan kung nasaan ang abogado at bakit hindi siya niyo sinamahan ngayon. Wala naman kasing ibang dah
HINDI NA NARINIG ni Bethany kung ano ang sinagot ni Gavin dahil sa mga sandaling iyon, nanginginig na ang kalamnan niya at umaakyat na ang dugo niya sa ulo dala ng galit at inis. Gusto na niyang sugurin si Nancy at ilampaso ang mukha nito nang mabura ang nakakabuwisit nitong mga ngisi sa kanya. Halata namang inaasar lang siya ng babae kaya malakas na sinabi niya iyon na sinasadya ng iparinig nito.“Tara na, Rina. Huwag na lang natin silang pansinin—”“Ay hindi! Anong hindi pansinin? Kailangan nilang malaman na narito ka! Nag-e-exist ka! Nakikita mo sila. Baka hindi ako makapagpigil at dumanak ang dugo ng babaeng ‘yun sa palapag na ito. Tingnan mo!”Nagngangalit na ang ngipin ni Rina habang matalim na ang tingin sa kanilang pamilya. Ilang beses na hinawakan ni Bethany ang kamay ng kaibigan, pero hindi siya pinansin. “Bakit tayo ang iiwas at agad na aalis? Wala tayong masamang ginagawa sa kanila. Ang malanding iyan ang may kasalanan sa'yo kaya bakit ikaw ang natatakot sa kanya? Saka, i
NABALOT NG NAKAKABINGING katahimikan ang bandang dakong iyon ng hospital matapos na sabihin iyon ng pasigaw ni Bethany. Maging ang mga bystanders at dumadaan lang ay parang ayaw makagawa ng anumang ingay sa binitawang linya ng dalaga na punong-puno ng pait at matinding hinanakit. Nasa side sila ng dalaga kahit na hindi nila sabihin ang bagay na iyon. Sa kanila sila kakampi base sa kanilang narinig.“Halika na, Rina. Umalis na tayo. Huwag na tayong magsayang ng oras sa mga walang kwentang tao.”Inirapan ni Rina si Nancy na katitigan niya pa rin ng mga sandaling iyon. Wala siyang pakialam kung nakita man iyon ng mga magulang nitong parang estatwang mga nakatanga sa kanyang kaibigan. Hindi marahil nila napaghandaan ang maaanghang na mga salitang bibitawan ni Bethany para sa kanyang nobyo. Dahil doon ay umangat na ang gilid ng labi ni Rina, proud na proud sa katapangan ng kaibigang si Bethany. “Gago kasi at walang bayag na lalaki! Huwag ka sanang magkaanak sa hinaharap kahit isa dahil na
LINGID SA KANILANG kaalaman ay malinaw na nakikita sila ni Gavin sa pader ng elevator kung saan lang siya seryosong nakatingin. Umigting pa ang kanyang panga. Hindi na alam kung ano ang magiging hakbang niya para muling makuha ang loob ng kanyang galit na galit na nobya. Pupusta siya. Kung gaano niya ito kabilis nakuha ang tiwala noon, ngayon ay parang sobrang imposibleng mangyari na muli siyang pagkatiwalaan nito dahil sa mga nangyari. Muli niyang sinira ang tiwala nito na muling ibinigay sa kanya. “Kapag hindi ka niya pinatawad, ibig sabihin lang noon ay hindi ka niya talaga—” hirit pa sana ni Nancy.“Nancy, that’s enough! Problemado na nga iyong tao dadagdagan mo pa ang bigat ng isipin niya.” putol sa kanya ng ama niyang si Mr. Conley na nababalot na ng sobrang pagkakonsensya, siya ang ugat kung bakit may problema ang dalawa at kung bakit sila magkasira ngayon. “Natural na magagalit ang girlfriend ni Gavin lalo na at may nakaraan kayo. Unawain mo rin sana. Hindi lang iyon, narini
NOONG NAKIPAGHIWALAY SIYA kay Nancy, hindi naman niya naramdaman ang ganung klaseng pagsisisi na dama ng buo niyang katawan. Dapat mas malala pa nga iyon dahil mula pagkabata silang magkakilala at magkasama, maganda rin ang relasyon niya sa mga magulang ni Nancy. Pero hindi. Hindi niya naramdaman ang ganitong klase ng pagsisisi ng mga sandaling iyon noon. Oo nagalit siya. Hanggang doon lang naman iyon. Ibang-iba ang lahat ngayon na nagsisi siya ng husto, gusto niyang bumawi kay Bethany, ayaw niyang mawalay sa kanya ang dalaga. Pakiramdam niya ay kulang ang magiging buhay niya oras na mangyaring hindi na talaga siya kibuin ni Bethany.Hindi sila dapat nagtapos ng ganito lang. Ang dami nilang pangarap eh. Hindi pa nga nila nasisimulan ang trip nila.Mariin at pwersahang hinawakan ni Gavin ang pinto ng sasakyan gamit ang kanyang mga kamay na akmang isasara na sana ni Bethany, masuyo na siyang tumingin sa dalaga na nagulat sa biglaan niyang pagsulpot sa gilid ng kotse.“Hayaan mong ihatid
NANGHIHINANG NAPASANDAL NA si Gavin sa gilid ng kanyang sasakyan. Nasa isipan niya pa rin ang mga salitang binitawan ni Bethany. Hawak pa rin ng kanyang nanlalamig na kamay ang papel ng diagnosis ng dalaga. Masusi niyang pinasadahan iyon ng tingin. Nandilat ang mga mata niya sa naging dahilan ng operasyon nito. Siya. Siya ang may kasalanan kung bakit kailangang mag-undergo nito ng operasyon. Hindi kasi siya nag-iingat. Sobrang naging hayok ng katawan niya sa sex. Nagulo na niya ang buhok sabay sulyap muli sa apartment ni Bethany. Napaawang na ang bibig sa pagkabigla sa nakasulat na result.“Sorry, Thanie, I am really s-sorry…” sambit niyang napahawak pa sa kanyang dibdib.Parang guguho ang mundo ni Gavin nang paulit-ulit niyang balikan ang mga nangyari ng araw na iyon. Inabot na lang siya ng kalaliman doon ng gabi pero hindi magawa ng utak niyang mag-function nang maayos at tama. Guilty na guilty siya sa mga nangyari na parang nais niyang balikan ang oras na iyon. Nakailang tingin siy
KASABAY NG PAGBAGSAK ng mga luha ni Gavin ay ang pagbitaw ng kanyang kamay sa handle ng kanyang dalang maleta. Tuluyang na-blangko na ang kanyang isipan. Nandilim na ang kanyang paningin na para bang ang kanyang narinig ay hindi boses ng sariling kapatid at guni-guni lang niya ang lahat ng narinig. Naghihina na ang kanyang mga tuhod na napaupo na. Hindi alintana ang lugar na kanyang kinaroroonan.“Lumabas na ang anak niyo kahit kulang pa siya sa buwan, Kuya Gav.”Naghiwalay pa ang kanyang labi sa sunod na sinabi ng kapatid. Hindi na alam kung ano ang dapat na reaksyon. Kotang-kota na siya sa mga pasabog na nalaman niya. Isang maling desisyon, sobrang laki ng naging impact noon. Kung hindi siya nagpilit na umalis ng bansa, wala sanang ganitong kapahamakan.“Bakit mo ba kasi siya iniwan? Inuna mo pa ang trabaho mo diyan! Alam mo namang buntis siya!”“Sagutin mo ang tanong ko, Briel. Kumusta ang asawa ko?!” halos mapatid na ang ugat niya sa leeg.Wala ng pakialam si Gavin kung pinagtitin
MULI LANG TUMANGO si Bethany at binigyan ng malungkot na ngiti ang biyenan. Pagod na siyang umiyak o madaling sabihin na wala na siyang lakas at luhang mailabas. Naubos na iyon kanina. Tinuyo na ang mga mata niya. Natanaw niya sa may pintuan ng silid ang biyenan niyang lalaki na matamang nakatingin lang sa kanyang banda. Hindi niya pa nakikita ang tiyuhin at si Briel ng mga sandaling iyon na alam niyang nasa labas lang ng kanyang silid. Lingid sa kaalaman niya na sinusubukan pa rin Briel tawagan ang asawa niya kahit na pagod na ito at ubos na ubos na ang pasensya sa sobrang frustration na kanyang nararamdaman.“Ang ganda at cute ng baby niyo ni Gavin, hija. Nakita namin siya kanina ng Daddy niyo at tiyuhin mo.” masuyo pang haplos ng Ginang sa kanyang isang pisngi at hindi inaalis ang tingin sa mga mata niya. “Paniguradong palaban din at matapang ang batang iyon na nagmana sa inyong mag-asawa, kung kaya naman siguradong hindi magtatagal ay magiging maayos ang lagay niya. Sa ngayon ay m
MARAHANG TUMANGO ANG Gobernador sa tinurang iyon ng pamangkin. Masuyong pinunasan niya ang mga luhang patuloy na naglalandas sa mukha ng kanyang pamangkin. Hindi pa man sabihin ni Bethany ay alam na ni Giovanni na iyon ang magiging desisyon ng pamangkin para sa kanyang anak. Hindi na nito kailangang pag-isipan pang mabuti, ang kanyang pagkatao ay masyadong katulad ng ina nitong si Beverly na mayroong iisang desisyon sa buhay. Nasanay na palaging maging kalmado sa lahat ng oras ang Governor, ngunit bahagyang nanginginig ang kanyang boses sa sandaling iyon nang dahil sa mahirap na sitwasyon na kinakaharap ngayon ng kanyang pamangkin.“Igagalang ko ang desisyon mo, hija. Nasa labas lang ako. Hihintayin kong ilabas mo ang dagdag na miyembro ng ating pamilya.”Hinawakan niya ulit ang ulo ni Bethany na muli niya pang marahan na hinaplos. “Maging malakas ka, maging matatag ka. Matapang ka. Malalagpasan mo ang lahat ng ito na kagaya ng iyong ina.” Pagkatapos sabihin iyon ay umayos na si Gio
PUNO NG KAHULUGAN ang mga salita ng doctor na ang dating sa Governor ay para bang sinasabi nito na kung wala lang ang baby sa katawan ng pamangkin niya, hindi siya gaanong mahihirapan sa kanyang sitwasyon. Hindi niya maatim na isipin na kailangan nilang mamili sa dalawa. Wala sila sa tamang posisyon upang gawin ang bagay na iyon. Ilang minutong natulala si Giovanni sa sinabi ng doctor. Hindi niya namalayan na nakalapit na ang mag-asawang Dankworth sa kanya na may alanganin pang mga tingin na para bang naiilang sila kung kakausapin ba siya o hindi. Sinabi na rin iyon sa kanila ng doctor kanina at hindi sila makapag-decide. Ilang beses nilang pinag-iisipan ang gagawin, at ngayon na naroon na ang tiyuhin nito iniisip nila na siya na ang mag-decide. Kung ano ang magiging desisyon nito, iyon na lang din ang kanila dahil wala naman doon ang kanilang anak para siya ang magpasya ng lahat.“Governor Bianchi—”“Nasaan ang asawa ng pamangkin ko?” malamig ang tono ng boses nito. Alam ng mag-asaw
BAGAMA’T NATATARANTA AY kalmadong tinawag ni Giovanni ang kanyang secretary at agad na inutusan na alamin kung ano ang nangyayari sa pamangkin niya. Hindi mapalagay ang isipan niya na ganun na lang ang sinabi sa tawag nito. Idagdag pa na biglang naputol ang kanilang linya. Kunot ang noo na ilang beses niya pang tinawagan ang numero ni Bethany ngunit ring lang iyon nang ring. Hindi nawala ang composure ng Gobernador sa harap ng kanyang mga nasasakupan kahit pa parang sa mga sandaling iyon ay gusto na niyang lumipad patungo kung nasaan ang kanyang pamangkin. Kung saan-saan na tumatakbo ang isipan niya pero pinili niya pa rin ang maging kalmado ang hitsura.“I apologize. Mukhang may emergency lang sa isa sa mga pamangkin ko.” aniya na tinanguan lang ng mga kausap.Samantala, nagdatingan na ang mga rescuers at dahil nasa bungad sina Bethany ng pinangyarihan ay sila ang unang natagpuan ng mga ito at mabilis na sinugod sa pinakamalapit na hospital. Sinimulan na rin tawagan ng mga rescuers a
ILANG SANDALI PA ay parang kidlat na lumiwanag ang buong paligid dahil natanggal ang bubong ng sasakyan nina Bethany kung saan ay natanaw niya ang maliwanag na langit. Sa sobrang bilis ng mga pangyayari ay hindi na niya nagawa pang makapag-react ng tama. Mabilis niyang tinanggal ang suot niyang seatbelt. Gusto niyang makaalis sa loob ng sasakyan. Iyon ang tanging nasa isip niya dahil natatakot siya na baka iyon naman ang sunod na liparin. Nagawa iyon ni Bethany sa sobrang pagkataranta, ngunit isang malakas na shock wave ang dumating na siyang nagpabagsak sa kanyang katawan at nagpasandal sa malapit na pader ang likod niya. Sa sandaling iyon ay tila nabali ang kanyang balakang sa lakas ng kanyang pagkakabagsak. Hindi na niya napigilan ang buong sistema na balutin ng matinding takot. Hindi para sa kanyang sarili kung hindi para sa kanyang anak na nasa kanyang sinapupunan na kulang na kulang pa sa buwan. Wala sa sarili niyang niyakap ang kanyang tiyan na biglang nanigas gamit ang kanyang
GAANO MANG PAGTUTOL ang gawin ni Bethany na huwag umalis ang asawa sa araw na iyon ay hindi niya pa rin ito napigilan sa nais. Sa halip din na si Briel ang kanyang kasama sa paghatid dito sa airport ay si Manang Esperanza iyon dahil hindi agad nasabihan si Briel na mayroong lakad ng araw na iyon. Ganundin si Mrs. Dankworth na may importanteng pupuntahan. Ihahatid lang din naman siya ni Manang Esperanza sa mansion ng mga Dankworth at aalis na rin ang maid upang bumalik sa penthouse at ituloy ang ginagawa nitong paglilinis. Iyon ang malinaw na usapan nila bago umalis ng bahay. Dala na rin ni Bethany ang mga gamit niya para sa tatlong araw na pananatili sa mansion. “Babalik din ako agad, Thanie…” sambit ni Gavin nang itulak niya ang pintuan ng sasakyan sa gilid niya nang marating nila ang airport, “Huwag ka ng bumaba. Hmm? Dito ka na lang sa loob ng sasakyan at umalis na rin kayo agad para makapagpahinga ka ng maaga sa mansion.”“Hindi naman ako sasama sa’yo sa loob. Huwag mo nga akong
ILANG ARAW NA lihim na pinag-isipang mabuti iyon ni Gavin na sa bandang huli ay nagpasya na sasaglit siya sa ibang bansa. Pupuntahan niya ang kliyente. Sisikapin niyang matapos ang kasong iyon sa loob lamang ng tatlong araw upang makabalik siya agad ng Pilipinas. Inaasahan na niyang hindi papayag ang asawa oras na sabihin niya ang bagay na iyon, pero ang hirap para sa kanyang talikuran ang tungkulin niya na siumpaan niya at hindi niya ito matiis na hindi gawin lalo na at may buhay na manganganib na maparusahan kung hindi siya ang haharap at makikipaglaban. Ang ipagtanggol sa batas ang mga taong walang kasalanan. Hindi siya silaw sa halagang ibabayad nito pero gusto niyang tumulong doon sa kaso. Sisiw lang iyon sa kanya kung kaya naman ang laki ng tiwala nila. Hindi niya naman sila masisisi doon.“Stable naman ang lahat ng check up sa baby natin at sa’yo kaya wala namang magiging problema, Thanie. Tatlong araw. Bigyan mo lang ako ng tatlong araw. Pagkalipas ng tatlong araw na iyon nari
NATATAKOT SI GAVIN na baka kapag nalaman ito ng asawa ay makaapekto iyon nang mas malala. Hindi lang sa pagsasama nila, kundi pati na rin sa kalagayan ngayon ng asawa. Bagay na hindi niya makakayang mangyari. Kaya naman ang plano niyang dalhin iyon sa hukay ay mas nadepina pa sa araw na iyon. Hinding-hindi niya ito sasabihin. Anuman ang mangyari hindi niya ipapaalam kay Bethany iyon kahit na alam niyang sobrang unfair nito sa asawa niya.“Oo isa lang, Rina. Paano kaya gumawa ng dalawa? Iyong iba ang galing-galing. May tatlo pa nga di ba? Sana all na lang sa kanila.” Napahawak na si Bethany sa tiyan sabay ngiti nang malapad sa mga kaharap nila, mga ngiting ayaw maglaho ni Gavin oras na malaman nito ang kanyang lihim. Mabuti pa na siya na lang ang nakakaalam noon kaysa naman mas kamuhian siya ng asawa niya kung pipiliin niyang maging tapat sa kanya. Hindi iyon kalabisan ng pagmamahal niya sa asawa.“Ah, hati ang makukuha niyan sa inyo gaya ng baby namin. Hati ang mukha niya sa amin. P