BUMUKAS NA ANG pintuan ng elevator bago pa man makasagot si Bethany. Hinawakan na ni Gavin ang kanyang kamay at hinila na papalabas. Bingatas nila ang pasilyo habang hinahanap ang pintuan ng suite na kanilang pupuntahan. Nang makita ay binuksan na ni Gavin ang pintuan noon. Walang pakundangan na muling binuhat niya ang dalaga papasok. Inilapag niya ito patayo sa malapit sa floor-to-ceiling na bintana, nag-iwan lang ng maliit na ilaw sa gabi, at hinangaan niya ang mukha ng dalaga na natatanglawan ng malamlam na sikat ng buwan. Muli niyang hinawakan ang mukha ni Bethany at muling masuyong hinalikan ang labi nito. Noong kapwa na sila nalulunod at dalang-dala na sa init ng bawat isa, biglang inilayo ni Bethany ang kanyang mukha at nagsimulang magpumiglas sa kanyang pagkakahawak.“Thanie?” mahinang anas ni Gavin na halatang bitin na bitin. Sinubukan ni Gavin na halikan ang kanyang baba upang pakalmahin ang dalaga ngunit walang nagbago kay Bethany, muling inilayo nito ang mukha sa kanya.
DALAWAMPUNG MINUTO ANG lumipas bago nakabalik si Gavin sa kanilang hotel room. Inabot niya kay Bethany ang isang banig ng biogesic na kanyang binili. Nakabihis na ang dalaga pagbalik niya at napansin niyang namumula ang mata nito. Binalewala iyon ni Gavin. Inisip na baka dala lang iyon ng masamang pakiramdam niya kung naman biglang namumula.“Mamaya mo na inumin iyan, kainin muna natin ito nang malay laman ang tiyan mo.” balandra ni Gavin sa mukha ni Bethany ng isang browpaper mula sa sikat na fast food chain. “Bumili ako ng fries, burger at spaghetti.” mayabang at proud pa nitong litanya. Walang imik na naupo si Bethany sa kama. Dinala naman ni Gavin sa harapan niya ang take out na pagkain at binuksan ang burger. Akala ni Bethany ay kakainin niya iyon pero nagulat siya nang buhatin nito ang kamay niya at ipahawak iyon sa kanya. Nag-angat na siya ng tingin sa mukha ni Gavin na malapad na ngumiti lang sa kanya. Hindi niya ito ma-gets, kung gusto siya nito bakit hindi niya sabihin? Puro
MAKAHULUGANG NAGKATINGINAN ANG secretary at ang doctor na kasama niya. Walang nagawa doon ang secretary nang isarang muli ni Gavin ang pintuan ng silid kundi ang maghanap ng panibagong doctor na babae na siyang kailangan ni Bethany. Napailing na lang ito sa doctor na matamang nakatitig lang sa kanya. Nagulat din sa reaction ni Gavin iyon.“Pasensya na, Doc. Narinig mo naman ang sinabi ng amo ko. Kilala mo rin siya na hindi ko mapipilit oras na ayawan niya ang isang bagay. Compensate na lang po kita sa naging abala.” “Ayos lang, naiintindihan ko. Baka ayaw ni Mr. Dankworth sa lalaki dahil pinagdadamot niya ang babaeng kasama. Ayos na iyon, hindi mo kailangang mag-alala.” Dinaan na lang iyon ng dalawa sa mahinang pagtawa. Mabuti na lang at maraming contact ang secretary kaya naman hindi na siya doon nahirapan na maghanap ng iba. Iyon nga lang hindi literal na doctor ang kanyang nakuha. Isang authoritative director of gynecology ito sa lugar. Ang direktor ay may kakayahan naman na magr
GUSTO PA SANA ni Bethany na magmakaawa kay Gavin, ngunit naisip niya na paano kung singilin siya nito ng malaking halaga? Paano kung bitawan nito ang kaso ng Papa niya? E ‘di mas mahihirapan siya. Sa mga sandaling iyon ay pinagsisisihan niyang sinabi niya ritong pagod na siya. Nadala lang naman siya ng bugso ng kanyang damdamin. Nakaramdam na naman siya ng pagguhit sa spinal cord niya ng lamig. Sign iyon na parang lalagnatin na naman siya. Nagkatunog na ang mga hikbi niya. Lumakas pa iyon nang puno ng pag-iingat siyang yakapin ni Gavin na para bang isa siyang mababasaging gamit. Ano na lang ang gagawin niya oras na pumayag itong pakawalan siya at hayaang umalis? Tiyak magiging problemado na naman siya. “Pagod ka na? You just need to rest, Thanie. Matulog ka ulit, ipahinga mo muna ang isipan mo. Saka na natin pag-usapan ang bagay na iyan kapag magaling ka na. Kapag wala ng masakit sa’yo. Hmm? Huwag mo muna itong alalahanin.” ani Gavin na inayos pa ang kumot sa kanyang katawan, mas nai
MALAKAS NA TUMAWA si Gavin. Sino sa akala ni Ramir na kausap niya clone niya? Marahil ay nagtataka na ito dahil hindi ganito ang ugali niya na kilala nila. Sa pagkakakilala nila sa kanya, siya ang dapat na pinagsisilbihan at hindi siya ang maninilbihan kapag may babaeng dumating sa buhay niya. Kumbaga, siya ang boss at hindi siya ang pinapasunod. Hindi naman siya alila ni Bethany, gusto niya lang talaga itong alagaan bilang pagbawi na rin niya sa mga naging kasalanan niya sa dalaga. Oras na para bumawi siya.“Huwag mo nga akong lokohin. Hindi ka naman doctor, Gavin. Pumunta ka na. Hihintayin ka namin ha? Aasahan ka namin sa party mamaya. See you, Gavin!” anitong hindi pa rin doon makapaniwala. Nakapameywang na muling hinarap ni Gavin si Bethany. Umikot pa siya sa kabila ng kama upang makita lang ang mukha ng dalagang may takip na ngayong unan. Dahan-dahan niyang kinuha ang unan upang tanggalin iyon sa mukha nito sabay walang gatol na putol ng tawag ni Ramir sa kanya. Wala siyang pana
SAMANTALA, SA SALA ng penthouse ay mabagal na sinisiyasat ni Nancy ang kapaligiran. Ibang-iba na ang lugar na iyon nang huli niyang mapuntahan noon. Marami ang nagbago dito kung ang huling imahe ang kanyang pagbabasehan. Kilala niya rin ang katauhan ni Gavin na mahilig sa simpleng design lang. Hindi niya maintindihan kung bakit pumapayag itong baguhin ni Bethany ang design ng bahay niya. Paano siya napapayag ng babaeng gawing bahay ng babae ang penthouse niya? Isa pa, halatang ang babae lang naman ang may gusto noon. “Ang weird naman, ang Gavin na kilala ko ay hindi papayag na maging ganito ang bahay niya. Parang pinaglaruan lang ng kung sino. Nawala ang pagiging masculine sa mga mata ng magiging bisita.” Dinala siya ng kanyang mga paa sa bukas na silid na kung saan ay ginawang music room ito ni Bethany. Napanganga na siya sa kanina. Hindi makapaniwala na may ganun sa penthouse ng dati niyang nobyo. Naghuhumiyaw din ang presyo ng mga instrument doon. Paano niya alam? Ama niya si Ale
PARANG NAUDLOT ANG dila ni Bethany nang ilang sandali at para siyang nabingi sa mga sinabi ni Nancy. Hindi niya man magawang ipakita sa babae ngunit naramdaman niyang parang may nakadagan na sa kanyang dibdib na mabigat na bagay. Upang hindi siya sumabog at maging kalmado pa rin ay binuhat niya ang tinimpla niyang kape. Napaso siya nito nang sinubukan niyang sumimsim, ngunit hindi niya ininda dahil parang manhid na ang kanyang buong katawan niya sa mga salita pa lang na binitawan ng babae. Kapagdaka ay hinarap na niya si Nancy na halata namang naghihintay ng magiging mga sagot niya rito.“Iyong mga instruments niya mang ibinigay sa akin ang pakay mo o si Gavin mismo, sige pwede mo na silang kunin. Bitbitin mo kung kaya mo. Magiging masaya pa nga ako na binabawi mo na sila. Tunay namang dapat ay sa iyo sila mapunta at hindi sa akin. Ikaw ang tunay na owner hindi ba?”Marahil iyon na ang sign upang magsimulang muli ng panibagong buhay si Bethany. Pagkakataon na ang lumalapit. Itataboy n
NILINGON SIYA NI Nancy gamit ang mga matang puno ng poot at hinanakit. Suklam na suklam siya sa pagmumukha ni Bethany dahil harap-harapan siyang sinasagot nito at walang ginagawa si Gavin doon. Kung wala lang ang binata doon malamang ay kanina niya pa ito sinabunutan at pinatikim ng palad niya.“Hindi ikaw ang kausap ko, Bethany, will you shut your mouth? Masyado kang ma-papel!” Bahagyang itinulak ni Gavin ang katawan ni Nancy papalayo sa kanya nang sumigaw ito nang malakas. Hindi niya gusto ang timbre ng boses nito. Ayaw niya pa naman sa babaeng maligalig at akala mo ay aping-api. Umatras ang binata ng ilang hakbang upang mapalapit sa kung nasaan si Bethany nakatayo. “Calm down, Nancy. Hindi mo kailangang manigaw. Ayusin natin ito sa maayos na paraan. Ang lapit lang natin sa isa't-isa oh. What if ganito na lang, hayaan mong bigyan ka na lang ni Bethany ng first aid—” “I said no! Ikaw ang gusto kong tumulong sa akin at ihatid mo ako sa bahay namin ngayon! Alin ba doon ang hindi mo
NAPADILAT NA ANG mga mata ni Briel nang makitang wala namang nakahiga doon na inaasahan niyang bulto ng katawan ni Giovanni. Lasing man siya nang nagdaang gabi ay alam niya ang naganap sa kanilang pagitan ni Giovanni. Hindi niya lang basta guni-guni ang bagay na iyon. Sinuri niya ang kanyang katawan na natagpuan niyang may suot na saplot, iyon nga lang ay hindi na iyon ang damit na huli niyang natatandaang suot niya bago sila umakyat ng silid. Malamang ay binihisan siya ni Giovanni. Ganun kaya ang lalaki. Imposibleng basta na lang siyang iiwan nitong hubad. Sinuri niya rin ang sahig at wala doong kalat na alam niyang basta na lang nila inihagis ang kanilang mga hinubad dito.“Hindi iyon panaginip lang…sigurado ako…” turan niya pang hinawakan na ang parte sa pagitan ng kanyang mga hita at maramdaman ang pananakit noon na para bang binugbog siya, sumilay na ang kakaibang ngiti sa kanyang labi. “Sabi ko na eh, may nangyari sa aming dalawa. Imposible namang sumakit ito kung panaginip lang
HINDI PINUPUTOL ANG halik na binuhat na niya ang katawan ni Briel na wala namang naging anumang angal na nagawa pang buksan ang pintuan ng nasa likod niyang silid. Napalakas pa ang sarado doon nang sipain ni Giovanni na lumikha ng malakas na ingay na wala namang ibang naistorbo maliban sa ilang mga maid na naglilinis ng tirang kalat na kanilang iniwan sa sala ng villa. Napatingala lang sila saglit at kapagdaka ay kibit-balikat na binalewala na lang iyon at ipinagpatuloy ang ginagawa nila gaya nina Briel at Giovanni na halatang wala ng sinumang makakapigil pa sa kanila. Hindi lang si Giovanni ang nawala sa kanyang sarili, dahil maging si Briel ay lunoy na rin na nagawa ng ipagkanulo ng sarili. Bumagsak sa sahig ang mga butones ng suot na damit ng lalaki ng walang pakundangang hablutin iyon ni Briel. Saglit na tumigil sa ginagawang paghalik si Giovanni na nabaling na ang atensyon sa kulang ay masira niyang polo.“G-Gabriellla—” “Ano?! Hinalikan mo na ako huwag mong sabihin na naduduwag
MAKAILANG BESES NA ibinuka ni Giovanni ang kanyang bibig habang walang kurap na nakatitig sa mukha ni Briel ang mga mata na hindi na pakiramdam niya ay nanghahapdi na. Sa totoo lang ay ang dami niyang gustong sabihin sa babae. Sa sobrang dami nga noon ay hindi na niya alam kung alin ang kanyang uunahin. Napakurap na ang kanyang mga mata, dumalas pa ang kanyang hinga. Hindi pa rin inalis ni Giovanni ang mga mata kay Briel na nanatiling nakatingin sa kanya at halatang naghihintay ng mga magiging sagot niya. Matabang na itong ngumiti pagkaraan ng ilang sandali na hindi pa rin magsalita si Giovanni. Nasa dulo na ng kanyang dila ang mga sasabihin niya, ngunit hindi niya maintindihan ang kanyang sarili kung ano ang pumipigil sa kanya. Iyong tipong parang hirap na hirap siyang magsalita at magpakatotoo kay Giovanni. Ipinilig ni Briel ang ulo na para bang wala itong mapapala kahit na sigaw-sigawan niya pa ang lalaking kaharap. Napuno na naman ng pagkadismaya ang buong katawan niya. Umasa na n
BUMUNGISNGIS LANG DOON si Gavin na hinagod na ng isang palad ang kanyang buhok na bahagyang tumakip sa kanyang mukha. Hindi malaman ni Briel kung ano ang pumasok sa utak ng kapatid at nagpahaba ito ng kanyang buhok. Pasalamat din ito na siya ang nasusunod sa kanyang propesyon kung kaya hindi ito napupuna sa bagay na iyon. Kumislap pa ang kanyang mga mata na para bang may naiisip itong nakakakilig dahil halos mapunit ang labi sa ngiti.“Oo naman, Tito. Kayang-kaya ko pa…saka matagal na akong hulog na hulog sa pamangkin mo.” humagikhik pa ito at nagawa pang takpan ang bibig ng kanyang isang palad na para bang kinikilig sa kanyang sinabi, “Kapag narinig ito ng asawa ko baka masundan namin agad si Bryson.” dagdag pa ni Gavin na ikinahalakhak na rin ni Briel habang naiiling. Humahapay na umakyat na si Gavin ng hagdan na halatang mas lalo itong nalasing. Hindi na kailangang sabihan pa si Giovanni na halatang sakto lang ang inom na patakbong hinabol si Gavin upang alalayan itong maayos na m
PARANG SUMABOG NA bombang umalingawngaw sa pandinig ni Briel ang sinabi ni Bethany patungkol sa pagpunta ni Giovanni ng Canada na lingid sa kanyang kaalaman. Bakas na bakas iyon sa mukha niya; ang labis na pagkagulat dito. Ibig sabihin ay hindi aksidente ang pagkikita nilang dalawa. Sinadya iyon ng dating Gobernador kaya sila ay nagtagpo. “Ha? Pumunta siya ng Canada?” naguguluhan na naman niyang tanong na tumayo pa upang harapin ang hipag niya.Bakit hindi niya alam iyon? Bakit sa Hongkong na sila nagkita? Hindi kaya mula Canada pa lang ay sinundan na siya nito patungo sa Hongkong? Bakit hindi niya napansin? Bakit hindi nito sinabi sa kanya noong nasa Hongkong na sila? Napakarami ng kanyang katanungan na alam niyang si Giovanni lang ang makakapagbigay ng kasagutan sa kanya.“Oo, hindi mo ba alam?” naguguluhan na rin na tanong ni Bethany sa hipag na hindi na niya mapigilang pagtaasan ng isang kilay, hindi naman ito mapagpanggap kung kaya bakit siya magsisinungaling sa kanya? “Kung ga
MAKULAY, MAINGAY AT naging masaya ang unang Pasko na sama-sama silang nagdiwang nito. Ganun nila ipinagdiwang ang noche buena ng taong iyon. Walang sinuman ang nagbukas ng usapan tungkol sa tunay na relasyon nina Giovanni at Briel. Maliit pa man ang kanilang pamilya ay nagkaroon sila ng parlor games per family. Ang mag-asawang Dankworth ang magkakampi. Ang mag-anak nina Bethany at Gavin. Sina Giovanni at Briel kasama si Brian na tanging palakpak lang ang ginagawa upang ipakita na excited siya. At upang mas maging masaya ang kanilang pagdiriwang doon ay sinali nila ang mga tauhan ni Giovanni at ng kanilang mga maid. Halos lahat naman sa kanila ay nakakuha ng prizes at gifts. Sa kanilang lahat, ang sobrang nag-enjoy sa mga palaro nila ay sina Brian at Gabe.“Bilisan niyo na kasing sundan ni Tito si Brian nang may kakampi ka na at hindi ka nang-aagaw ng anak ng iba.” pahaging ni Bethany nang gustong hiramin na naman ni Briel si Bry, hindi niya kasi mauto ang anak na palaging naka-karga
NANATILING NAKATAYO LANG doon si Briel. Pinapanood si Giovanni na kausapin ang kanilang anak na pulang-pula ang mukha bunga ng kanyang pag-iyak. Particular na ang ilong nito. Lumambot pa ang tingin niya sa anak na halatang naghahanap na ng kalinga ng ama niya. Bilang ina, hindi na niya mapigilan na mahabag sa ginagawa ng kanilang anak.“Brian, tama ang Daddy. Magbibihis lang siya sa kabilang silid at babalik din agad dito.” eksena na ni Briel, nagbabakasakaling pakikinggan siya ng kanyang anak tutal siya naman ang palaging kasama at siya ang nagpalaki.Parang walang narinig si Brian na hindi man lang nilingon ang ina. Isinandal pa nito ang ulo sa dibdib ni Giovanni at patuloy na ipinakita ang kanyang mga hikbi. Puno ng pagdududa ang mga mata nitong patuloy na namula pa doon.“O siya sige, sumama ka na sa Daddy mo at iwan mo na ako dito. Hindi mo naman yata ako love eh. Sige na, Gabriano…” Hindi pa rin nag-react doon si Brian kahit na pinalungkot pa ni Briel ang kanyang boses. Nasakta
MATAPOS NA MARINIG iyon ay nilingon na ni Giovanni ang anak na pinaglalaruan na ang toy cars na kanyang pasalubong. Pinapagulong iyon sa sofa malapit sa kanyang kinauupuan habang panaka-naka ang tingin sa kanya. Tumingin siya ulit sa itaas na palapag ng mansion. Ano kaya at siya na ang umakyat at magsabi kay Briel ng pinapasabi ng ina? Ang lungkot naman kung doon lang din silang tatlo sa mansion kahit pa pagod sa biyahe. Kahit pagod at gusto na rin niyang matulog, syempre gusto rin niyang pumunta ng Batangas para makita ang pamangkin at mga apo dito.“Daddy?” kuha ng atensyon ni Brian kay Giovanni nang mapansin ng bata ang dahan-dahan nitong paghakbang papuntang hagdan upang takasan siya. Puno ng pagiging inosente ang mga matang nagtatanong na iyon. “Where?”Ngumiti lang si Giovanni at namulsa na ang mga kamay. Ang akala niya ay makakatakas na siya sa anak.“Aakyat lang ako. Pupuntahan ko lang ang Mommy.” Patakbong lumapit na sa kanya ang bata at itinaas na ang dalawang kamay na anim
ANG BUONG AKALA ni Briel ay liliko na ito pero nakasunod pa rin talaga ang kotse sa taxi na kanyang sinasakyan. Pikon na napahilamos na siya ng mukha. Sa loob niya mabuti pang sumabay na lang siya sa kanya keysa naman nagmumukha itong stalker niya sa mga sandaling iyon. Pati ang driver ng taxi ay makahulugan na siyang tiningnan at nagtatanong.“Hay naku, ang kulit. Hindi niya naman ako kailangang ihatid. Sabing huwag na eh! Tigas talaga ng bungo niya!” “Stalker mo, Miss?” Hindi pinansin ni Briel ang taxi driver na patuloy siyang inuusisa kung sino ang nakasunod sa kanila hanggang sa mansion. Nagkunwari na lang siyang hindi niya iyon narinig. Hindi naman sila close para magkuwento siya ng mga nangyari. Ipinakita ni Briel ang busangot ng mukha niya pagbaba niya ng taxi pagdating ng kanilang mansion at malingunan na malakas pa talaga ang loob na bumaba ng kotse niya si Giovanni. Nag-iwas naman ito ng tingin nang humakbang na siya patungo ng gate nila matapos na paulanan siya ng nanlili