Inilipat ni Elllie ang kanyang timbang sa kaliwa ng bench. Isang pulgada na lang. Oo, ngayon ay mahuhuli na niya ang lahat ng mga salita na sinasabi ng dalawang ina. “I swear to you, Susan, kung kaya ko, ako na mismo ang kukuha ng trabaho bilang yaya na iyon. Si Tyler Hernandez ang pinakaHOT na single dad sa buong paaralan. At saka, mayaman siya." Ang babaeng may pixie-cut at dreamy na mga mata ay parang hihimatayin pa ata. Tinagilid ni Ellie ang kanyang ulo. Siguradong sa posisyon ng pinag-uusapan nila. At walang iba kundi ang kinikilalang manunulat na si Tyler Hernandez. Magbunga na kaya ang kalunos-lunos niyang pag-stalk? Niyugyog ng kaibigan ng babae ang kanyang pulang kulot. "Hindi sigurado ako, Karen. Sigurado akong napakasarap niyang pagmasdan, ako na ang magsasabi sayo, but he's always solemn around us
“Bakit mo gagawin iyon?” Nagulat ang boses ni Ellysa.Pinilit ni Ellie na manatiling kalmado. Dahil lamang sa naisip niya ang lahat ng ito, hindi nangangahulugang naiintindihan ito ni Ellysa. Ang kanyang kapatid na babae ay hindi maintindihin, kahit na kung minsan ay tila ganoon.Hinawakan ni Ellie ang manibela at sumandal habang nasa telepono. "Ang ama na nangangailangan ng tulong ay si Tyler Hernandez."“Yung Tyler Hernandez? Ang manunulat?" Napabuntong hininga si Ellysa.Humagikgik si Ellie. “Eksakto! Ang kanyang anak ay pumapasok sa Lincoln Academy. Sa tingin ko, kung magtatrabaho ako para sa kanya ng ilang buwan, maaaring bigyan niya ako ng isang magandang sulat ng rekomendasyon para sa oras ng aplikasyon para sa nextschool year."
Napabuntong-hininga si Jacob.“Oo, ito na nga.At nag-iipon na ako ng tamang papeles para kontrahin ang mga pahayag niya.Gayunpaman, hindi ito ang aming pangunahing isyu.""Pagkatapos ano?"napatahimik si Tyler, iniisip kung ano pa ang naisip ni Natalie sa pagkakataong ito."Ito ang malinaw na kagustuhan ni Judge Cecil para sa mag-asawa bilang mga tagapag-alaga.Nang sabihin sa kanya ni Natalie na gusto niyang maging maayos ang lahat sa pamamagitan ng pagpapalaki kay Jacob sa isang tunay na pamilya...well, I have to say your ex scored some serious points."Parang humihingi ng tawad ang boses ni Jacob.Umigting ang panga ni Tyler.Kaya tama niyang na-anticipate ang galaw ni Natalie.Alam niyang gagamitin niya ang sirang family card para subukan a
Nilinaw ni Ellie ang kanyang boses."Ginoo.Mister Hernandez...uhh, Tyler, siguro nagtataka ka kung ano ang ginagawa ko dito nang hindi ipinaalam, tama ba?" Tumaas ang isang kilay ni Tyler.“Well, sumagi sa isip ko ang tanong.Maari bang maliwanagan ako ukol sa kung anong ipinunta mo rito?" Napasinghap siya na parang naghahanda para sa isang uri ng malaking paghahayag."Nandito ako tungkol sa posisyon bilang isang yaya." Ang posisyon bilang isang yaya? Nalaglag ang panga ni Tyler.Paano kaya iyon?Hindi pa rin siya tumawag sa ahensya.Posible bang ginawa na iyon ng guro ni Austin para sa kanya? Napakamot siya sa baba."Excuse me, pero paano mo nalaman ang tungkol dito?Taga-Ch
Napabilog ang kilay ni Ellie.Nagkamali ba siya ng pagkarinig sa babaeng iyon sa park?Hindi, tiyak na nagsalita siya tungkol sa posisyon ng isang yaya.At tinanong din ni Tyler kung galing siya sa agency ng posisyon para sa mga yaya.Tapos anong problema?"Gusto mo bang sabihin sa akin kung ano ang eksaktong hinahanap mo?"Napabuntong-hininga si Tyler at lumipat pasulong.Ibinuka niya ang kanyang bibig, ngunit pagkatapos ay isinara niya ito.Sumandal siya at umiling."Hindi, sa tingin ko hindi ito ang gusto mo."Kumalabog ang tiyan ni Ellie.Ano ang alam niya tungkol sa gusto niya?Kailangan niya ang trabahong ito.Kailangan niyang gawin ang lahat para sapat na magtiwala sa kanya si Tyler Hernandez para isulat ang isang napakaperkpekto na rekomendasyon para sa Lincoln Academy.Hindi na siya makakagawa ng isa pang round
Dahan-dahan siyang tumango. "Oo, kaya kong gawin iyon." Lumiwanag ang mukha ni Ellie, at ipinalakpak niya ang kanyang mga kamay. "Salamat." Kamukha niya si Austin noong binilhan siya ni Tyler ng isang espesyal na edisyon ng Lego toy. Ang ngisi sa kanyang mukha ay nagpainit sa puso ni Tyler. Oo, kung gagawin ni Ellie ang trabaho para sa kanya, tutulungan niya itong makapasok sa Lincoln Academy. Sumagi sa isip niya ang ideya na kung doon siya magtatrabaho, makikita siya nito kahit matapos na ang kanilang kontrata. Isang walang katotohanan na pag-iisip. Hindi mahalaga kung saan magtatrabaho si Ellie sa hinaharap. Magpapanggap lang siya na gusto niya ito, hindi niya ito magugustuhan ng totoo. Nagkibit-balikat siya. “Huwag mo pa akong pasalamatan. Una, kailangan nating pumunta at makilala ang aking anak, si Austin. Siya ang may huling sasabihin tungkol dito." Hindi maalis ang ngiti ni Ellie. Pinunasan niya ang kanyang mga kamay at saka sinenyasan ang pinto. "Pwede mo ba
Iniunat ni Tyler ang kanyang mga paa at tumingin sa kanyang publisher. Ngumunguya si Peter sa kanyang panulat habang binabasa niya ang dokumento. Nakakunot ang kanyang noo sa matinding linya. Nang iangat niya ang kanyang tingin, ang ekspresyon sa mukha niyang parang hamster ay hindi nangangako ng anumang magandang bagay. Kumulo ang tiyan ni Tyler. Crap, ayaw din ni Peter. Bumuntong hininga siya at sumandal. “Medyo magulo pa rin. Hindi lang ako makakuha ng tamang mood sa pagsusulat sa mga araw na ito." Ibinaba ni Peter ang kanyang panulat at ang mga kumot, saka tumahimik. "Oo, nakikita ko iyon." Patuyo ang tono ng boses niya. Hindi maiwasan ni Tyler na mapansin ang isang pahiwatig ng pagkabigo. Bumagsak ang puso niya hanggang tuhod. Ang huling bagay na gusto niyang gawin ay linlangin si Peter. May malaking sugal na ginawa si Peter para sa kanya apat na taon na ang nakalilipas. Ito ay naging isang napakatalino na hakbang para sa kanya, ngunit gayon pa man, ang paglukso
Mayroon na siyang unang Mecha Megas Robot figure, at ikinuyom niya ito sa kanyang maliliit na palad upang ipakita ito kay Natalie. At ano ang ginawa ng kaawa-awang piraso ng babaeng iyon? Itinapon si Austin, na parang isang mabigat na panghihimasok, na parang isang lamok na gustong mawala. Gusto lang niyang makipag-usap kay Tyler ng pera. Isang mahinang ungol ang kumawala sa lalamunan ni Tyler at tumigas ang kanyang mga daliri sa tela ng sofa. Walang pagkakataon na ibabalik niya si Natalie sa buhay ni Austin. Hindi ngayon, hindi kailanman. Isang magalang na maliit na ubo ang tumunog sa likuran niya, at umikot si Tyler. Nakatayo roon si Ellie habang nakapulupot ang mga kamay sa likod niya. Ang kulay peach ng kanyang mga pisngi ay nakaturo sa katotohanan na siya ay dapat na nakatayo doon para sa ilang minuto na ngayon, sinusubukang mapansin. "I'm sorry, Tyler, sa pagkagambala. Dinala ko na ang mga gamit ko. Gusto mo bang ipakita sa akin ang kwarto ko? Si Ate Melda kasi ay
She blinked at him saka nagkibit-balikat. "Fine, kung wala ka talagang magandang gawin, kung gayon ang bag na iyon ay isang magandang lugar para magsimula ka." Ngumisi siya at kinuha iyon. Naglakad siya papunta sa bookshelf at sinimulang ayusin ang mga libro niya. Binuksan ni Ellie ang kanyang bag at isinabit ang kanyang mga damit sa closet sa tabi ng kanyang kama. Halos kasing laki ito ng kusina ni Ellie. Ito ay magiging isang perpektong taguan kung siya ay nagpasya na makipaglaro muli ng taguan kay Austin. Isang gulat na buntong-hininga ang pinakawalan ni Tyler. "Anong nangyari?" Mabilis na lumapit sa kanya si Ellie. Sana, wala sa mga picture frame na inilagay niya sa ilalim ng mga libro ang nasira. Dapat ay inimpake niya ang mga iyon sa kanyang mga damit. Ngunit si Tyler ay may hawak na libro sa kanyang kamay, ang kanyang mga kilay ay naka-arko. “Ang Ginintuang Puso. Nagbabasa ka ba ng mga libro ko?" Nanuyo ang lalamunan ni Ellie. Ano ang tamang sagot dito? “Uh
Mayroon na siyang unang Mecha Megas Robot figure, at ikinuyom niya ito sa kanyang maliliit na palad upang ipakita ito kay Natalie. At ano ang ginawa ng kaawa-awang piraso ng babaeng iyon? Itinapon si Austin, na parang isang mabigat na panghihimasok, na parang isang lamok na gustong mawala. Gusto lang niyang makipag-usap kay Tyler ng pera. Isang mahinang ungol ang kumawala sa lalamunan ni Tyler at tumigas ang kanyang mga daliri sa tela ng sofa. Walang pagkakataon na ibabalik niya si Natalie sa buhay ni Austin. Hindi ngayon, hindi kailanman. Isang magalang na maliit na ubo ang tumunog sa likuran niya, at umikot si Tyler. Nakatayo roon si Ellie habang nakapulupot ang mga kamay sa likod niya. Ang kulay peach ng kanyang mga pisngi ay nakaturo sa katotohanan na siya ay dapat na nakatayo doon para sa ilang minuto na ngayon, sinusubukang mapansin. "I'm sorry, Tyler, sa pagkagambala. Dinala ko na ang mga gamit ko. Gusto mo bang ipakita sa akin ang kwarto ko? Si Ate Melda kasi ay
Iniunat ni Tyler ang kanyang mga paa at tumingin sa kanyang publisher. Ngumunguya si Peter sa kanyang panulat habang binabasa niya ang dokumento. Nakakunot ang kanyang noo sa matinding linya. Nang iangat niya ang kanyang tingin, ang ekspresyon sa mukha niyang parang hamster ay hindi nangangako ng anumang magandang bagay. Kumulo ang tiyan ni Tyler. Crap, ayaw din ni Peter. Bumuntong hininga siya at sumandal. “Medyo magulo pa rin. Hindi lang ako makakuha ng tamang mood sa pagsusulat sa mga araw na ito." Ibinaba ni Peter ang kanyang panulat at ang mga kumot, saka tumahimik. "Oo, nakikita ko iyon." Patuyo ang tono ng boses niya. Hindi maiwasan ni Tyler na mapansin ang isang pahiwatig ng pagkabigo. Bumagsak ang puso niya hanggang tuhod. Ang huling bagay na gusto niyang gawin ay linlangin si Peter. May malaking sugal na ginawa si Peter para sa kanya apat na taon na ang nakalilipas. Ito ay naging isang napakatalino na hakbang para sa kanya, ngunit gayon pa man, ang paglukso
Dahan-dahan siyang tumango. "Oo, kaya kong gawin iyon." Lumiwanag ang mukha ni Ellie, at ipinalakpak niya ang kanyang mga kamay. "Salamat." Kamukha niya si Austin noong binilhan siya ni Tyler ng isang espesyal na edisyon ng Lego toy. Ang ngisi sa kanyang mukha ay nagpainit sa puso ni Tyler. Oo, kung gagawin ni Ellie ang trabaho para sa kanya, tutulungan niya itong makapasok sa Lincoln Academy. Sumagi sa isip niya ang ideya na kung doon siya magtatrabaho, makikita siya nito kahit matapos na ang kanilang kontrata. Isang walang katotohanan na pag-iisip. Hindi mahalaga kung saan magtatrabaho si Ellie sa hinaharap. Magpapanggap lang siya na gusto niya ito, hindi niya ito magugustuhan ng totoo. Nagkibit-balikat siya. “Huwag mo pa akong pasalamatan. Una, kailangan nating pumunta at makilala ang aking anak, si Austin. Siya ang may huling sasabihin tungkol dito." Hindi maalis ang ngiti ni Ellie. Pinunasan niya ang kanyang mga kamay at saka sinenyasan ang pinto. "Pwede mo ba
Napabilog ang kilay ni Ellie.Nagkamali ba siya ng pagkarinig sa babaeng iyon sa park?Hindi, tiyak na nagsalita siya tungkol sa posisyon ng isang yaya.At tinanong din ni Tyler kung galing siya sa agency ng posisyon para sa mga yaya.Tapos anong problema?"Gusto mo bang sabihin sa akin kung ano ang eksaktong hinahanap mo?"Napabuntong-hininga si Tyler at lumipat pasulong.Ibinuka niya ang kanyang bibig, ngunit pagkatapos ay isinara niya ito.Sumandal siya at umiling."Hindi, sa tingin ko hindi ito ang gusto mo."Kumalabog ang tiyan ni Ellie.Ano ang alam niya tungkol sa gusto niya?Kailangan niya ang trabahong ito.Kailangan niyang gawin ang lahat para sapat na magtiwala sa kanya si Tyler Hernandez para isulat ang isang napakaperkpekto na rekomendasyon para sa Lincoln Academy.Hindi na siya makakagawa ng isa pang round
Nilinaw ni Ellie ang kanyang boses."Ginoo.Mister Hernandez...uhh, Tyler, siguro nagtataka ka kung ano ang ginagawa ko dito nang hindi ipinaalam, tama ba?" Tumaas ang isang kilay ni Tyler.“Well, sumagi sa isip ko ang tanong.Maari bang maliwanagan ako ukol sa kung anong ipinunta mo rito?" Napasinghap siya na parang naghahanda para sa isang uri ng malaking paghahayag."Nandito ako tungkol sa posisyon bilang isang yaya." Ang posisyon bilang isang yaya? Nalaglag ang panga ni Tyler.Paano kaya iyon?Hindi pa rin siya tumawag sa ahensya.Posible bang ginawa na iyon ng guro ni Austin para sa kanya? Napakamot siya sa baba."Excuse me, pero paano mo nalaman ang tungkol dito?Taga-Ch
Napabuntong-hininga si Jacob.“Oo, ito na nga.At nag-iipon na ako ng tamang papeles para kontrahin ang mga pahayag niya.Gayunpaman, hindi ito ang aming pangunahing isyu.""Pagkatapos ano?"napatahimik si Tyler, iniisip kung ano pa ang naisip ni Natalie sa pagkakataong ito."Ito ang malinaw na kagustuhan ni Judge Cecil para sa mag-asawa bilang mga tagapag-alaga.Nang sabihin sa kanya ni Natalie na gusto niyang maging maayos ang lahat sa pamamagitan ng pagpapalaki kay Jacob sa isang tunay na pamilya...well, I have to say your ex scored some serious points."Parang humihingi ng tawad ang boses ni Jacob.Umigting ang panga ni Tyler.Kaya tama niyang na-anticipate ang galaw ni Natalie.Alam niyang gagamitin niya ang sirang family card para subukan a
“Bakit mo gagawin iyon?” Nagulat ang boses ni Ellysa.Pinilit ni Ellie na manatiling kalmado. Dahil lamang sa naisip niya ang lahat ng ito, hindi nangangahulugang naiintindihan ito ni Ellysa. Ang kanyang kapatid na babae ay hindi maintindihin, kahit na kung minsan ay tila ganoon.Hinawakan ni Ellie ang manibela at sumandal habang nasa telepono. "Ang ama na nangangailangan ng tulong ay si Tyler Hernandez."“Yung Tyler Hernandez? Ang manunulat?" Napabuntong hininga si Ellysa.Humagikgik si Ellie. “Eksakto! Ang kanyang anak ay pumapasok sa Lincoln Academy. Sa tingin ko, kung magtatrabaho ako para sa kanya ng ilang buwan, maaaring bigyan niya ako ng isang magandang sulat ng rekomendasyon para sa oras ng aplikasyon para sa nextschool year."
Inilipat ni Elllie ang kanyang timbang sa kaliwa ng bench. Isang pulgada na lang. Oo, ngayon ay mahuhuli na niya ang lahat ng mga salita na sinasabi ng dalawang ina. “I swear to you, Susan, kung kaya ko, ako na mismo ang kukuha ng trabaho bilang yaya na iyon. Si Tyler Hernandez ang pinakaHOT na single dad sa buong paaralan. At saka, mayaman siya." Ang babaeng may pixie-cut at dreamy na mga mata ay parang hihimatayin pa ata. Tinagilid ni Ellie ang kanyang ulo. Siguradong sa posisyon ng pinag-uusapan nila. At walang iba kundi ang kinikilalang manunulat na si Tyler Hernandez. Magbunga na kaya ang kalunos-lunos niyang pag-stalk? Niyugyog ng kaibigan ng babae ang kanyang pulang kulot. "Hindi sigurado ako, Karen. Sigurado akong napakasarap niyang pagmasdan, ako na ang magsasabi sayo, but he's always solemn around us