KABANATA IV

  Nilinaw ni Ellie ang kanyang boses. "Ginoo. Mister Hernandez...uhh, Tyler, siguro nagtataka ka kung ano ang ginagawa ko dito nang hindi ipinaalam, tama ba?"

  Tumaas ang isang kilay ni Tyler. “Well, sumagi sa isip ko ang tanong. Maari bang maliwanagan ako ukol sa kung anong ipinunta mo rito?"

  Napasinghap siya na parang naghahanda para sa isang uri ng malaking paghahayag. "Nandito ako tungkol sa posisyon bilang isang yaya."

  Ang posisyon bilang isang yaya?

  Nalaglag ang panga ni Tyler. Paano kaya iyon? Hindi pa rin siya tumawag sa ahensya. Posible bang ginawa na iyon ng guro ni Austin para sa kanya?

  Napakamot siya sa baba. "Excuse me, pero paano mo nalaman ang tungkol dito? Taga-Child Care Agency ka ba?"

  Namula si Elle, at hindi maiwasan ni Tyler na mapansin na maganda sa kanya ang kulay pink.

  Umiling siya. “Hindi naman. I...uh...narinig ko ang tungkol sa pangangailangan mo ng isang yaya mula sa isang ina sa Lincoln Academy school playground."

  Napabuntong hininga si Tyler. Napaka tipikal noon. Ang mga babae ay hindi lamang maitago ang mga bagay sa kanilang sarili. Tahasang hiniling niya sa guro ni Austin na panatilihing pribado ang kanyang kahilingan. At ano ang ginawa niya? Nakipagtsismisan tungkol dito.

  Alam ni Tyler ang uri ng mga titig na nakukuha niya sa tuwing pumapasok siya sa paaralan ni Austin. Maraming nanay ang naglalaway sa kanya dahil lang sa mayaman siya. Well, mas maunlad kaysa sa karaniwang mayayamang tao sa Lincoln Institute, panigurado. Natural lang na pag-usapan nila ang kanyang pribadong buhay.

  Napansin siguro ni Ellie ang inis na inilabas sa kanya ng announcement nito dahil sa paghalo at pagbaba ng tingin nito. "Paumanhin, nakikita ko na isang pagkakamali para sa akin na maging prangka sa pagpunta dito."

  Hindi alam ni Tyler kung bakit, ngunit nawala ang kanyang iritasyon nang makita ang kanyang kahihiyan. “Hindi, ayos lang. Naghahanap ako ng katulong, oo. Ngunit hindi ito ang karaniwang trabaho sa pag-aalaga ng bata. Hindi ako sigurado na makakahanap ako ng taong para dito sa pamamagitan ng ahensya."

  Dumako ang mga mata ni Ellie sa mukha niya, may ngiti sa labi niya. "Ah talaga? Sa kabutihang palad para sa iyo, hindi ako ang iyong karaniwang babysitter."

  Kumalabog ang puso ni Ellie sa kanyang lalamunan. Halos akala niya ay walang kabuluhan ang lahat. Mukhang hindi masaya si Tyler kung paano niya nalaman ang tungkol sa pangangailangan nito para sa isang yaya. Bagaman, hindi na niya idiniin pa ang paksa, kaya hindi na kailangan ang detalyadong impormasyon sa mga kasinungalingan na inihanda niya.

  Ngunit pagkatapos ay sinabi niya na hindi ito isang tipikal na trabaho sa pag-aalaga ng bata.

  Maaaring mabuti iyon, tama ba? Kung may isang lakas si Ellie, ito ay pagharap sa mga sitwasyon na itinuring ng iba na walang pag-asa.

  Itinaas niya ang kanyang baba, nanlilisik ang kanyang mga mata kay Tyler. "Ah talaga? Sa kabutihang palad para sa iyo, hindi ako ang iyong karaniwang babysitter."

  Sinubukan niyang panatilihing kumpiyansa ang boses at bahagyang masigla, ngunit nag-alinlangan ito nang magtama ang tingin niya kay Tyler.

  Jeez, totoo nga ang mga pinaguusapan ng mga nanay sa playground. Hindi lang gwapo ang lalaking ito, halos mala-demonyo ang itsura. Walang ibang kapangyarihan ang maaaring lumikha ng mga labi na ito kaakit-akit at cheekbones na ito halos walang maipuna.

  Binigyan siya ni Tyler ng isang mabagal na tingin paitaas. "Oo, sasabihin kong hindi ka ang tipikal na babysitter na nakikita ko."

  Nag-init ang mukha ni Ellie. Ano ba ang ginawa niya? Hindi na kailangang hayaan ang sarili na matakot sa lalaking ito.

  Oo, siya ay napakarilag. At oo, sikat siya at mayaman. Ngunit para kay Ellie siya naman ay isang napaka-kwalipikadong propesyonal, at kaya niyang gawin ang anumang mahirap na gawain sa pag-iisip ng bata.

  At saka, kung magiging boss niya ito, hindi niya ito maaaring titigan ng tulad ng ginagawa niya nitong mga nakaraang minuto. Umayos siya. "Tyler, hindi ako sigurado kung anong uri ng mga hamon ang ibinibigay ng iyong anak, ngunit masisiguro kong ako ang pinakamahusay para sa trabaho."

  Nagsalubong ang kilay ni Tyler. “Paano kaya? Marami ka bang karanasan bilang yaya?"

  Dinilaan ni Ellie ang kanyang labi. Okay, fine. Maaaring wala siyang karanasan sa papel, ngunit napatunayan niya ang sarili nang higit sa sapat na mga pagkakataon at sa mga totoong sitwasyon sa buhay na kinasasangkutan ng mga kumplikadong bata. Tulad ng kanyang ate at kuya. "Sa teknikal, hindi pa ako binayaran para mag-alaga ng mga bata."

  Kumunot ang noo ni Tyler, ngunit bago siya magkaroon ng pagkakataong makialam, itinaas ni Ellie ang kanyang kamay, "Alam ko kung ano ang iniisip mo. kung gayon bakit ako pumunta dito para mag-apply para sa posisyon na ito?"

  Isang nakakatuwang ngiti ang sumilay sa ibabang labi ni Tyler. Nagpakita ito sa kanya na hindi kapani-paniwalang nakakaakit at napakasexy na ngiti.

  Hindi siya maaring maakit dito, eto ang magiging employer niya.

  Nagawa ni Ellie na isampal ang sarili sa reyalidad bago malihis ang isip. “May kapatid ako. Mayroon din akong dalawang pinsan na halos lumaki sa aming bahay. Dahil ako ang pinakamatanda, madalas ako ang naiiwan sa kanila. Maniwala ka sa akin, ang pakikitungo sa dalawang bata at dalawang half-human half-walang kapaguran na mga bata ay nagturo sa akin ng lahat ng kailangan kong malaman tungkol sa pakikipagtulungan sa mahihirap na bata.”

  Napabuntong-hininga si Tyler. “Ellie, ako—”

  Kumaway si Ellie at nagpatuloy, “I'm sorry for cutting you off, but please let me finish. Mayroon akong Master's in Education na may summa cum laude mula sa state university. Wala pa lang akong karanasan sa pagtuturo. Ilang beses na akong nag-apply sa dream school ko, pero tinanggihan nila ako. Nagpasya akong gumawa ng ilang hindi nauugnay na mga gig hanggang sa tanggapin ako ng paaralan, kaya nagtrabaho ako bilang isang sekretarya, at ako—”

  Sumandal si Tyler at hinawakan ang kanyang kamay na umiindayog sa hangin sa pagsisikap na salungguhitan ang kanyang punto.

  Habang nakapikit ang mga daliri nito sa palad niya, napaatras siya.

  Nakargahan ba siya ng electric charges o ano? Ang mga enerhiya na umaagos at dumadaloy sa kanyang braso ay tiyak na magmumungkahi nito.

  Binitawan naman agad ni Tyler ang kamay niya. "Ako ay humihingi ng paumanhin. Gusto kong maliwanagan muna, kung maaari?"

  Hinaplos ni Ellie ang kanyang bisig. "Oo syempre. I'm sorry nagpatuloy ako sa pagdaldal ng ganyan. Gusto ko lang masigurado na naiintindihan mo ako—"

 “Ellie?” Mahina ang boses ni Tyler at may kaunting panunukso rito.

  Ang paraan ng pagsabi niya sa pangalan niya ay nagpanginig sa kanyang gulugod. Nilagay niya ang kamay niya sa labi niya. Shoot, ginagawa na naman niya. “Pasensya na, oo. Sige lang. Ako ay mananahimik na."

  Humalakhak si Tyler. “Ayos lang. Sa tingin ko ay kawili-wili ang tungkol sa iyong pamilya, at sigurado akong kwalipikado ka para sa tungkulin ng pag-aalaga ng isang bata. Ang totoo, hindi ako naghahanap ng simpleng babysitter.”