Chapter 1

"What are you doing here?"

Madramang sinapo niya ang dibdib na parang nasasaktan sa sinabi ng kaibigan na si Luis, pero tinaasan lang siya ng kilay nito.

“You’re so mean to me. I’m the president here and I have the fifty percent shares in your company, then you’re asking me why I'm here?” Napataas ang sulok ng labi niya at prenteng umupo.

Napaismid lamang ang kaibigan niya

at bumalik sa tinatrabaho nitong nakatambak sa lamesa.

“Kung pumasok ka na lang at gawin mo ang trabaho mo, not just moaning everywhere with your new fuck buddy,” bulong nito na ikinasipol niya.

Mukhang mainit ang ulo ng kaibigan niya.

Napangisi siya. “From now on, I'd be here once a week to do my job.”

Mula sa mga papeles ay nag-angat nang tingin ang kaibigan at pinakatitigan siya.

“Seriously?”

“Yeah,” sagot niya at inilibot ang paningin sa loob ng opisina nito.

Pagod na malalim siyang bumuntong hininga at nanghihinang isinandal ang likod sa sofa.

He’s so tired. Mariing pinikit niya ang mata. Minulat niya ang mata at saktong nakita niya ang kaibigan na tinititigan siya.

“I’m so tired. I didn’t sleep well for two nights and I don't know why. Maybe dahil pumunta ako rito noong nakaraang araw; doon nagsimula ito,” biglang sabi niya.

“I’m not asking,” sagot nito at ibinalik ang tingin sa trabaho. “Dinamay mo pa ang isang beses na pagdalaw mo sa isang taon.” Sinamaan siya nang tingin ng kaibigan.

Wala sa sariling napangiti siya sa pagtanggi nito. Kahit hindi na ito magsalita alam niya kung ano ang tumatakbo sa utak nito.

Maya-maya ay nagsalita ito; hindi na talaga napigilan ang sarili. “Baka kulang ka lang sa sex,” ani nito. Humaba ang nguso niya.

"Maghanap hanap ka na at baka 'yan pa ang ikamatay mo." Magandang payo nito sa kaniya.

“Well, maybe. It’s almost three days the last time I had sex,” sagot niya at ipinikit ang mata para makapagpahinga.

“You better go to the club tonight and find a girl para naman umayos ang pakiramdam mo.” Sineryoso niya naman ang sabi ng kaibiga. Maybe his friend is right.

“Gagawin ko `yan,” nakangiting ani niya. Baka nga rin mawala bigla sa isip niya ang dalaga na ang hirap tanggapin na nahuhumaling siya rito.

(Karen)

“Miss Moore. I want hot coffee right now,” utos ng boss niya na kaagad naman niyang ikinatango.

Kailangan talaga sabihing hot coffee? Bigyan ko kaya siya ng kape na malamig?

Isang buntong hininga ang pinakawalan niya bago tumayo, pero kaagad niya namang sinunod ang utos nito. Gumawa na rin siya para sa sarili niya dahil inaantok na rin siya. Marahan siyang kumatok bago pumasok sa office nito.

“Kumatok ka pa kung papasok ka rin naman pala nang walang pasabi," bungad sa kaniya ng boss niya na muntik niya nang irapan.

Parang hindi siya nito itinuturing na secretary kung kausapin siya. Napakasungit, kung minsan naman ay ang bait-bait. Hindi niya na lang ito pinansin at matamis na ngumiti habang papalapit dito.

“Here’s your coffee, sir.” Nilapag niya ang baso sa lamesa nang wala man lang narinig na pasasalamat sa kaniyang boss.

Inisip niya pa na kapag tumagal na siya rito ay puwede na niya itong sigawan. Walang puwedeng baliwalain ang awra niya! Maghintay lang talaga ito dahil kapag tumagal siya, babawi siya sa kasungitan nito.

Nang hindi na ito nakatingin sa kaniya ay umirap siya sa hangin at umalis sa opisina ng boss na walang lingon-lingon.

(Dark)

“You’re crazy.”

Napabalik ang diwa niya sa malalim na iniisip nang nagsalita si Luis. “Huh?” tanong niya nang hindi malinaw sa kaniya ang pagkasabi nito.

“Huh mo mukha mo. Kanina ka pa nakangiti r’yan.”

Mas lalong nagsalubong ang kilay niya. Nakangiti? Kailan pa?

“I’m not smiling,” tanggi niya.

“Okay. Whatever,” sagot na lamang nito at saka siya inismiran.

Wala sa sariling napangiti siya. Masyado itong pormal ngayong araw.

“I missed fucking you.”

Hindi makapaniwalang nag-angat ito ng tingin sa kaniya na ikinahalakhak niya.

“I missed you too,” bawi nito na ikinatigil niya ng tawa. Ang loko ay sinabayan ang pang-aasar niya. Nginuso pa nito ang nguso na parang hinahalikan siya.

“Come here, baby,” aya niya para lumapit ito sa kaniya.

“I’m sorry, darling, I'm busy.” Bumalik ito sa tinatrabaho.

“But I want to fuck you,” nagdadramang sabi niya.

“Okay, I'm coming.”

Hindi niya mapigilang matawa nang tumayo ito. Ginewang-gewang pa nito ang balakang papalapit sa kaniya.

“Let’s fuck na,” ngusong ani niya at akmang hahawakn ang kaibigan niya nang biglang may sumigaw.

“Oh my god!”

Natigil sila sa paghaharutan nang may biglang sumigaw. Kaagad na napatingin siya sa may pinto. It was Karen who looked really shock. Nakatakip ang mga palad nito sa bibig.

She's so shocked. "Babalik na lang ako mamaya, s-sige ituloy n’yo na lang `yan."

Hindi siya makakilos sa nangyari, kaagad niyang itinulak ang kaibigan na tawang-tawa sa nangyari. Gusto niyang sundan ito at linawin na iba ang iniisip nito. Pero bakit niya gagawin `yon?

“I’m so sorry for her.” Tawang tawa pa talaga ito. Sumandal na lang siya sa kinauupuan. “You like her, don't you?” Tumingin siya rito. Seryoso na ang mukha nitong nakatingin sa kaniya. “E gusto mo lang naman siyang ikama katulad ng ginagawa mo sa iba.”

“Look who’s talking.” Tinaasahan niya ng kilay ang kaibigan.

“Yeah, but not my secretary, Black.”

Bigla ay para siyang nainis sa mga pinagsasasabi nito. Pakiramdam niya ay may gusto rin ito kay Karen kaya pinipigilan siya.

“Tsk, don't look at me like that. Hindi ko siya gusto. Para ko lang siyang kaibigan. Isa siya sa mga tanong pinagkakatiwalaan ko bukod sa inyo, kaya h’wag mo siyang gagalawin kung wala kang balak na seryusohin siya.”

Hindi siya nakapagsalita sa sinabi nito. Tahimik na lang niyang pinag-isipan ang mga ginagawa habang ang lalaki naman ay bumalik na sa trabaho nito.

Tahimik na lang siyang tumayo. “Pupunta lang ako ng bar, sunod ka na roon.”

“Yeah,” sagot nito. Nakapamulsa siyang nilampasan ng kaibigan. "Mas mabuti sa ibang babae mo na lang ibaling iyang libog mo. H’wag lang kay Karen."

“Tell me first that you don’t like her too.”

Tumaas ang dalawa nitong kilay.

“Seems that you really like her.” Tumango-tango ito. "Dude, I don’t like her, kaya tumigil ka na. Isa pang tanong mo sa `kin ng gan’yan sasapakin na kita.” Tumawa lang ito at umiling iling. Nang mainis sa kaibigan ay walang nagawa na tumalikod na siya tsaka lumabas sa opisina ng kaibigan.

Bago pa siya maasar ay kailangan niya ng iwan ito. Mainit pa naman ang ulo niya.