Nang tumunog ang cellphone ni Savi ay sinagot niya ang tawag. “Hello? Ako nga po yung guardian niya, yes po. Okay.” “Gising na si Shobe, tara.” Gitil niya kaya naman sakto pagkabalik ng dalawa ay hinawakan na lang nila ang coffee cups dahil babalik na kami sa ospital. Nang makapasok sa ospital ay napaluha kaagad si Shobe ng makita niya ako kaya tumakbo ako papalapit sa kaniya upang bigyan siya ng yakap. “H-Hindi ka na dapat umuwi, p-papaano yung fashion show mo Mayi?” Lumuluhang sabi niya kaya masama ko siyang tinignan habang umiiyak. “Iisipin ko pa ba ‘yon ha? Mas mahalaga ka sa akin.” Pilit ko h tinatagan ang tinig but I failed. “I’m so sorry wala ako para iligtas ka Shobe.” Umiiyak kong sabi, inayos ko ang buhok niyang magulo. “H-Hindi mo kasalanan, wala kang kasalanan.” Sobrang gulo at miserable niya tignan, hindi ko kayang titigan siya sa ganitong sitwasyon. Pinaka-ayaw ko sa lahat ay ang maranasan ng ibang babae ang nangyari sa mommy ko, pero dinanas ‘yon ngayon ng
“A-Akala ko pinasok kami ng magnanakaw, p-pero pagkapasok ko sa kwarto namin ng boyfriend ko.. N-Nakita ko siyang may s-sugat at may kalmot.” Nang matakpan niya ang bibig ay tumayo ako at nilapitan siya para yakapin. “Please, be strong Espi.” Bulong ko. Sunod sunod siyang umiyak na parang bata, “H-Hindi ko nauunawaan yung nangyari. B-Bakit n-naka-boxers lang yung boyfriend ko. B-Bakit nakakalat ang pantalon niya sa sala, bakit magulo lahat. Hindi ko alam, amoy alak siya at namumula ang mata.” Bumuntong hininga ako. “As an attorney, Espi.. What are your basic conclusions regarding what you saw?” Eros is very professional, he doesn’t bat an eye. He was very serious the whole time and I was just here crying, comforting a friend. “H-He’s a suspect.” Nabasag ang boses ni Espi kasabay ng pag-iyak niya, at wala akong nagawa kundi hagurin ang likuran niya. “Do you now get it?” Tanong ni Eros. Umiiyak na tumango si Espiranza, “I-It’s my fault that I left her alone. I-I didn’t know.
Alam niyang gusto kong sumama sa laban na ‘yon, “Rest ka muna, Mayi. Savi is going here.” Pagsasabi ni Shobe at tumikhim. “Uwi ka muna.” Kalmadong sabi ni Shobe. “Attorney, iuwi mo muna siya sa condo rin.” Bumuntong hininga si Eros at sumangayon na lang, wala na akong nagawa kundi pakinggan ang mga kaibigan ko. Pagkasakay sa sasakyan niya ay isinandal ko ang likod at ulo ko sa upuan matapos mag-suot ng seatbelt, “Let’s just meet at the hospital after you get your strength back,” he reminded me and drove off the peaceful road. Hindi ko siya sinagot, pagdating sa condo ay bumaba na ako dahil bumaba rin siya. “You’re still staying here?” I questioned. “Yes, near my law firm.” He answered with the cold tone of his voice, we walked together and he dropped me off in front of my condominium. “I’ll go ahead.” Paalam niya, natigilan pa ako nang may kunin siya sa wallet niya at i-abot sa akin ang business card niya. “Thank you.” Sobrang hinang sabi ko, this hallway brought me mix
Isang linggo ang nakalipas ay tulala lang si Shobe, based on her doctor, she’s traumatize and it may lead to depression and isolation. Maya-maya ay pumasok si Eros sa kwarto ni Shobe, “I have a bad news.” Sa bungad niya ay naintriga ako. “Ano ‘yon?” Savi asked. “He got bailed out.” Nanlaki ang mata ko. “What?” Hindi makapaniwalang sabi ko. “P-Paanong nangyari ‘yon? This is a rape case!” I can feel the rage when I say it. “Santiago’s dirty work.” Mahinahon na sabi ni Eros. “Tangina?” Espi said out loud. “Hayaan niyo, as soon as possible ibabalik ko siya sa loob ng kulungan, I’ll wait until the supreme court announced a trial. I will get my evidence ready. Babalik ako pag may balita.” Paalam niya at iniwan ang envelope. “I placed a blotter report, hindi siya makakalapit kay Shobe.” Kahit paano ay nakahinga ako ng maluwag dahil doon. Pabalik pa lang ako ng ospital matapos kumuha ng gamit hanggang sa bago pa lang pumasok ay narinig ko ang pag-uusap ni Shobe at yung is
“Hindi mo ba nakita kung paano niya ako kinausap? Is that how you talk to a client? ‘Di ba yung galit niya sa akin personal? Ano pinagseselosan niya ako?” Mainit na sumbat ko. “Pinagseselosan? Saan galing ‘yan?” Tanong niya. “What? Noon pa lang naman galit na sa akin ‘yan ‘di ba? Kaya nga siniraan niya at isiniwalat niya ang impormasyon tungkol sa nanay ko na hindi dapat?” My voice raised a little, his gaze lowered. “Kasi nagseselos siya sa akin, ‘di ba noon pa lang gusto ka na niyan? Kaya nga naghalikan kayo the night on your welcome party?” Naglapat ang labi ni Eros sa sinabi ko. He sighed, “Hindi talaga ako mananalo sa’yo ‘no?” Biglang sabi niya. Umirap ako, “You wished.” Inis na gitil ko. “Attitude, just go and get a rest. Init mo masyado,” masungit niyang sabi kaya suminghal ako at naglakad sinadya kong banggain ang braso niya ngunit halos magulat siya, “Woah woah, that’s too much.” Pahabol niya pero lumabas na ako. Days turned into weeks and before the trial, Santi
We went our separate ways before the sun was about to set. Next morning is another encounter with him, “Can’t you just calm down?” He said, I rolled my eyes and glanced over at Shobe who was having a panic attack.“Calm down? Hanggang ngayon malaya pa rin yung bwisit na lalake na ‘yon, Eros. Are you really doing your work?” Sumbat ko, huminga siya ng malalim at nahilot ang tangos ng kanyang ilong.“I am really trying my best to win this case, Mayella. It may not work right now, but it will in the next trial so please don’t put the pressure on me.” Sinusubukan niyang habaan ang pasensya sa akin.“Nagagawa ko ng maayos ang trabaho ko kahit walang kung sino nagsasabi sa akin, so don’t question my efforts.” “Oh really? I just saw you busy flirting with your co-workers?” He sighed before walking out which made me roll my eyes.“Uy gaga kumalma ka nga, kaya ni attorney ‘to.” Espi reminded me.“Baka naman nagseselos ka lang kaya may pinanghuhugutan ka diyan aber?” Espi asked kaya umirap ako
“What? Are you giving in? Huwag mo sabihing pumapayag ka na sa patakaran niya? Are you letting him use you?” Sa sobrang galit ko ay sinamaan ko siya ng tingin, walang katumbas ang bilis ng tibok ng puso ko. “Open the door,” nagbabanta ko na sabi. “Unlock it!” I yelled which made him sigh, “I won’t,” pagmamatigas niya. “Open the door, Eros.” “I will not.” Sa pagmamatigas niya ay pilit ko na inaabot ‘yon at pinipilit niya rin na ipaupo lang ako. “Ano ba!” Singhal ko. “I said unlock it!” Iniiwas ko ang kamay niyang pumipigil sa inis ko ay pinaghahampas ko siya not until matamaan ko ang suot niyang salamin ay masugat ang pisngi niya. Natigilan ako dahil nakita ko na dumugo ‘yon, huminga siya ng malalim at umayos ng upo. I saw him hold his face after removing his eyeglasses. Napahilamos siya ng mukha at nasuklay niya rin ang buhok, dahil doon ay natahimik ako, but I can’t bring myself to apologize. I heard the clicking sound of the lock, which made me glance. I feel that
“I think I’ve never heard you apologize before?” Tumaas ang isang kilay niya ngunit napaatras ako nang humakbang siya sa akin papalapit. “What are you talking about?” I was stopped from stepping back when he caught my shoulders gently, napalunok ako nang sobrang lapit niya. “Atty. Fuentabella what are you doing?” Derekta ko mang nasabi ay hindi nawala ang bahagyang nginig ng aking boses dulot ng kaba, ang titig niya sa akin ay sobrang lagkit. “I clearly remember how I apologized before, Ms. Zamora.” Umiwas tingin ako dahil sa tindi ng tensyon sa pagitan namin. “I mean sa iba, h-hindi ka nags-sorry ‘cause you’re not wrong. I mean you’re always right, you don’t make mistakes.” Natataranta kong sagot which made him nod. “So why did you get mad at me bago ka umalis?” Napalunok ako sa sinabi niya, hindi niya ba alam? Una I heard a girl moaning inside his bathroom, next sa cafe may babaeng lumapit sa kaniya at humalik sa pisngi niya ngiting ngiti pa nga siya e. “What’s the poin
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= “Anong ginagawa mo dito?” malamig kong tanong habang sinusubukang huwag magpakita ng emosyon. “Legal counsel ako ng ospital na ‘to,” kalmado niyang sagot habang nakatingin sa akin nang diretso. “Looks like we’ll be seeing a lot of each other.” Halos mamilipit ang kamay ko sa inis. Gusto ko sanang tanungin kung bakit sa dami ng lugar ay dito pa siya napadpad, pero pinigilan ko ang sarili ko. Ayokong bigyan siya ng satisfaction na naiinis ako. “Kung nandito ka para manggulo, baka pwede kang humanap ng ibang ospital na abalahin,” sagot ko nang may bahid ng iritasyon. Umangat ang isang kilay niya. “Relax, Doc. I’m not here to ruin your day—well, not entirely. Trabaho lang. I take my job seriously, unlike some people who run away from their responsibilities.” Napasinghap ako sa sinabi niya. Alam kong may pinatatamaan siya, at ramdam ko ang sakit ng mga salita niya kahit pa anong pilit kong huwag pansinin. “If you’re implying something, j
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= After my mom made a heartfelt words to my dad, bumaba na sila ng stage at lumapit sa table namin. “My unica hija,” malambing na sabi ni mommy at yumakap sa akin ng mahigpit. “I missed you so much anak,” bulong niya. “I miss you too mommy.” “Will you stay with us for good?” bungad ni daddy pagkayakap niya sa akin. Napahinto ako bigla. Sa gilid ng mata ko ay pansin ko ang pag-aabang ni Enzo sa mga sagot ko. “I’ll think about it dad. The salary is good there,” mahinahon na sabi ko. “If you lack financial, I can handle it anak. Hindi mo na kinukuha ang allowance mo sa akin,” sabi ni daddy pagkaupo namin. “No dad, I have to be independent rin po ‘no. I’m old enough to be married,” kalmadong sabi ko. Napansin ko ang asul na mata ni Enzo na sumiring kaya naman napairap rin ako. ‘He’s really getting into my nerves…’ Then suddenly, I remember his case. Napanalo niya kaya? Pagkatapos ng dinner, nagkayayaan ang lahat na magpunta sa garden pa
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= 4 YEARS LATER… Halos madaliin kong tumakbo pababa ng airport hila-hila ang maleta ko. Male-late na ako sa wedding anniversary ni mommy at daddy! May tinapos pa kasi akong operation bago ang flight ko. Nang makalabas ay pumara agad ako ng taxi. Habang on the way sa venue ay napasandal ako sa taxi. Pagod na pagod ako eh. Halos 20 minutes rin ang byahe papunta sa venue galing sa airport. Pagkababa sa hotel ay inutos ko na sa tauhan nila daddy ang maleta dahil maayos naman na ang dress na suot ko. Halos lakad takbo ang ginawa ko para lang makahabol sa main event ng anniversary nila mommy at daddy. Habang tumatakbo ay halos hindi ko mapigil ang sariling katawan ma bumangga sa mataas na bulto na nasa harapan ko dahil sa bilis ko at madulas ang heels. “Oh my god! I’m sorry!” mabilis na sabi ko at lumayo, nang tingalain ko ito ay halos manlaki ng bahagya ang mata ko dahil nakilala ko kaagad ang may ari ng asul na pares na mga mata. ‘Damn, w
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= Today was my last day here in Philippines. After our last conversation, I’ve never seen him, nor I even look for him. Kusa ko siyang nakikita sa kung saan-saan ngunit kahit tapunan ng tingin ay hindi niya ibinigay sa akin. I admit, I’m hurt. Ang sakit lang isipin na hanggang doon na lang talaga kami… Namimiss ko na siya… Sobra… Habang inaantay ang flight ko ay napatitig ako sa ticket at passport ko. ‘G-Gusto ko siyang makita at hilingin na balikan niya ako, but then he discarded me like I was nothing. G-Gusto ko magalit na lang sa kanya…’ Habang nakaupo ako sa departure area, ramdam ko ang bigat ng bawat segundo. Sa bawat tiktak ng orasan, parang may hinihila sa akin pabalik, pero pilit kong nilalabanan. Sinulyapan ko ang ticket at passport sa kamay ko. Ang mga ito na lang ang nagpapapaalala na may bagong simula akong naghihintay. Pero bakit ang bigat-bigat? ‘Gusto ko siyang makita… kahit sa huling pagkakataon.’ Napapikit ako at h
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= After drinking for another hour, naramdaman ko na ang hilo sa akin. Tumigil na ako dahil gusto ko na umuwi. “Lasing ka na beb?” tanong ng kaklase kong babae. Umiling naman ako. “Inaantok lang. Kailangan ko na rin umuwi pero,” sagot ko at bumuntong hininga. Later on lumipat yung kaklase kong lalake sa tabi ko. “Did you drive a car?” tanong niya kaya umiling ako. “I’ll just ride a taxi.” “Isasakay na kita mamaya,” suhestyon niya. “Kaya ko na.” After 15 minutes tumayo na ako at kinuha ang bag ko. Ako rin ang nagbayad ng nagastos namin. Pinilit ko maglakad ng deretso para lang hindi mahalata na lasing ako. Sa labasan ay naghintay ako ng taxi ngunit bago pa man pumaypay ang kamay ko ay may puntay sa kinatatayuan ko. Paglingon ko ay natigilan ako nang makita si Enzo. “I wanted to drive you home, but I know I drank a lot more than you did… I’ll just come with you,” mahinahon niyang sabi. “There’s no need, Enzo.” “I think I have to,”
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= It’s a week ago since Enzo and I last met each other… Nasa bahay ako at walang gana sa lahat. Akala ko okay na ako, okay na ang puso ko… Pero hindi pa pala. I was hurt… “M-Mommy,” mahinang tawag ko kay mommy na nasa kusina at naghahanda ng gabihan. “Oh anak?” tugon niya at nilingon ako. “M-Mommy… A-Ayoko na po dito,” mahinang bulong ko. Napahinto siya sa pagluluto at sumeryoso ang mukha. Pinatay niya ang kalan at nilapitan ako ngunit isang hawak niya lang at ayos sa mga buhok ko ay tumulo na ang luha ko. ‘Ang sakit…’ “W-Why anak? A-Ano ‘yon? Say it to mommy,” pag-aalo niya at niyakap ako. Panay ang hikbi ko sa kanyang nga balikat. “I-I can’t stay here, s-seeing Enzo… P-Parang pinapatay ang puso ko sa sakit mommy. Ang sakit… A-Akala ko…” “A-Akala ko a-ayos na ako…” panay ang hikbi ko at halos hindi ako makahinga kakaiyak. “A-Ano g-gusto mo gawin anak?” “M-Mommy… I-Ilayo n-niyo na po ako dito, k-kahit saang bansa b-bast
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= After a few days, sinubukan ko puntahan si Enzo sa kanyang condo. Kinakabahan ako at hindi maipaliwanag ang nararamdaman. ‘Itataboy niya kaya ako?’ I knocked on his door three times, my heart is thumping very hard and I cannot do anything… Nang marinig ko ang pagbukas no’n ay napasinghap ako. Pagbukas no’n ay tumambad sa akin ang bahagyang namumutla na mukha ni Enzo. “Can I come in?” pabulong na tanony ko, huminga siya ng malalim at tumango. Sumunod ako sa kanya sa sala at doon ko nakita ang kumpol kumpol na kable ng kanyang laptop, at mga papers and documents na nakakalat. Tila inaaral niya ang kaso… “H-How’s your shoulder?” pabulong na kwestyon ko matapos maupo sa parteng sofa na walang laman na papel. “Good,” malamig niyang tugon. Hindi naman ganito si Enzo noon, kahit seryoso siya at hindi siya ganito kalamig lalo na pagdating sa akin. Ngunit ngayon ay iba… “E-Enzo… About the case—” “It’s not something I can share… I’m sorry,
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= Mabilis akong sumunod sa kanya, pinilit ko siyang habulin. “Enzo sandali!” Habol ko at lakad takbo ang ginawa. “Enzo!” Ngunit nang nasa pinto niya na ay mabilis niyang sinara ang pinto dahilan para maiwan ako sa labas. Panay ang katok ko. “J-Just rest!” rinig ko ang malakas niyang sigaw sa kabilang pinto kaya mariin akong napapikit. Wala akong nagawa. Alam ko ang password ng kanyang condo pero tingin ko ay may kailangan siyang gawin. ‘Ang bakal na ‘yon? I-Ibig bang sabihin no’n hindi pa siya magaling?’ Napabuntong-hininga ako habang nakatayo sa labas ng pinto ni Enzo. Pinilit kong kumalma, kahit na ramdam ko ang bilis ng tibok ng puso ko. Bakit niya kailangang magtago? Ano ang ginagawa niya na ayaw niyang malaman ko? “Enzo, please… Open the door,” mahinang tawag ko, pero walang sagot. Tila lalo pang bumibigat ang bawat segundo na lumilipas. Alam kong dapat ko siyang intindihin, pero hindi ko maiwasang magtaka at mag-alala. Hinawakan k
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= Huminga ako ng malalim. It’s been a month since I last saw Enzo who’s maybe busy with her new fiance or on a case? I don’t wanna know. I’m sure, ayoko na malaman. But there’s a part of me who's curious. I’m dying to know if he’s happy. Because I am not. “Hey… Malapit na, kaunting tiis na lang and you’ll be done with your hell week.” Pagpapagaan ni Marco sa loob ko kaya ngumiti ako. Sapilitan man ngunit mahalaga ay nagagawa ko. “Oo nga eh, after this, isang taon pa tapos pwede na ako mag-duty sa hospital. Ang bilis,” tugon ko at tinitigan ang libro ko. “Yes! Just wait 13 months, Aria…” “Ihatid na kita sa condo mo?” anyaya niya kaya ngumiti ako at tumango. Nang makababa sa condo ay kinawayan ko siya. “Thank you so much Marco!” “Hmm! Take care!” sigaw niya at kumaway. Dahil doon ay umakyat na ako sa condo ko mismo. Ngunit pagbukas ng elevator ay napahinto ako nang makaharap si Enzo. Unang sumalubong sa akin ay ang asul niyang mata, ang