“Shobe ano ba?” Mabilis kong inagaw ang bote ng alak sa mga kamay niya nang sinubukan niya uminom sa condo namin, nangunot ang noo niya at tinignan ako. “B-Bakit?” Gulantang na sabi niya, hindi nga pala niya alam na alam kong may dinadala siyang bata sa sinapupunan niya. “Bakit ka umiinom?” Kwestyon ko. “W-Wala, bakit?” Huminga ako ng malalim dahil kahit si Savi at Espi ay lumapit dahil sa bahagyang pagtaas ko ng boses. “Anong problema girls?” Savi asked and worriedly glanced at the bottle of beer I was holding. “Wala, ayoko lang na uminom muna siya. Baka mag-cause ng trigger sa pag galing niya.” “I’m fine, Mayi. Give it to me,” Shobe handed her hands in front of me pero umiling ako at nilagok ang buong bote ng beer sa harapan nila. “M-Mayi?” “Oh gosh calm down girl, why are you drinking it like that?” Savi tried to stop me pero naubos ko na. “Simula ngayon ayoko ng makakita ng kahit anong alak sa condo ko, or else I’ll drink it all.” Seryosong sabi ko tapos ay lumab
“A-Akala ko ba naka-move on ka na?” Bulong ni Espi at napalingon kay Shobe at Savi na nasa kaliwa at kanan niya. “I know! But my heart’s been racing crazily.” Nahawakan ko ang labi sa sobrang naguguluhan. “Alam ko na, baka dahil sa beer ‘yan,” Savi stated. “Gaga, ano connect? Hindi naman kape ‘yon girl.” Pambabasag ni Espi at napahawak sa baba niya para mag-isip. “Alam ko na, tumakbo ka ‘di ba? Baka ‘yon.” Tango tango pa niyang sabi kaya ngumuso ako. “Mga baliw, natural may gusto pa rin ‘yan kay Eros. Halata naman,” Shobe rolled her eyes before facing her back and sat on our couch. “That is normal, girl.” Dagdag ni Savi at hindi na ako pinansin. Ngumuso ako at nagkulong sa kwarto, until the next trial. Doon ko lang nakita si Eros ulit ngunit kuntodo iwas ako sa sobrang hiya at laki ng epekto niya sa akin. The trial ended a little well, “Probation for 2 weeks, makakalabas siya after two weeks with a bail of ten million malaking loss na sa kanila kung sakali.” Lumapit s
“Hindi ko gets.” “Well you don’t like me anyway, let’s just be like before, friends with—“ “I’ll think about it, Attorney.” My lips smirked. Friends with benefits? I’m not yet ready to believe and welcome his feelings, so I’ll choose something we’ve already done. “O-Oka—“ I cut him off when I leaned forward and went near his ears, before speaking I heard him swallow. “Since you’re looking hot right now,” bahagya akong lumayo matapos siya bulungan. “Well..” He chuckled, “Expert ka when it comes to flirting, come on you don’t rust.” Hindi niya mapigilang hindi ngumisi. “Bumaba ka na, bago pa ma-udlot ang pag-iisip mo. Because I’ll let you leave with no choice.” He gestured to his bed which made me roll my eyes, “Bababa na ako.” Paalam ko. “SYL.” Pabulong na sabi ko, nanlaki ng bahagya ang mata niya bago siya ngumisi at tumango, “SYL.” He responded. Bumaba na ako ngunit kakaiba ang tingin sa akin ng tatlo kong kaibigan kaya tumikhim ako, “You lighten up a bit,” Savi exp
Later on nagdatingan na ang bisita ngunit sabay sabay kami natahimik nang makita ang boyfriend ni Shobe na kasama ni Isaiah magbuhat ng mga alak. Natigilan rin ito, nagtama ang mata namin ni Eros tsaka siya tumikhim. “I brought a friend kuya, kaibigan ni Black, susunod rin siya rito.” Isaiah explained. Napansin ko na naiilang si Shobe ngunit hindi niya pinahalata ‘yon, “Have a sit.” Wika ni Eros at tinulungan pa siya ni Adrielle i-set up yung isang foldable table and two foldable chairs na kasama sa set. “If you need some air, open niyo na lang yung sa veranda. You can smoke there, vape lang yung allowed.” Paalala ni Eros. “By the way, Shobe, congrats on the last successful trial.” Ang tingin namin ay nandoon kay Isaiah na inabot ang paper bag kay Shobe. “Ah thank you, Dave.” Shobe smiled and accepted the gift, napansin ko naman na sumulyap yung nobyo niya. Dahil kasing curious ng pusa si Espi ay pinabukas niya na kay Shobe ang regalo, maya-maya ay may dumating pa na bisit
Bumalik na kami sa loob at naki-inom, kumain rin kami ng luto ni Shobe. “Grabe, sarap mo magluto ‘no?” Isaiah said while eating the pesto pasta. “Kumain ka na lang.” Veyn stated. “If you guys are friends, does that mean you are the same age as Isaiah?” Eros wondered. “Nope, mas matanda ito. Kasing taon ni Kuya Adi.” Napatango sila, nag-uusap sila habang ako ay medyo nakaramdam ng antok. Nang maka-ilan pang shot ay ngumiwi ako dahil sa antok, baka kasi pagod at puyat rin ako. “Inaantok ka na?” Tanong ni Shobe. “Hmm,” I nodded. “Maki-tulog ka muna sa kwarto ni attorney.” Sa sinabi ni Shobe ay nanlaki ang mata ko, “Ano ka ba—“ “You want to take a nap? Sa taas ka na muna. Hindi pa naman ako matutulog.” Eros stated kaya nilingon ko si Shobe na akala mo nakakatuwa yung ginawa. “Let’s go.” Napasunod na lang tuloy ako, nauna umakyat si Eros at inayos pa ang kama niya. “Are you drunk already?” He asked while fixing his bed sheets. “Medyo, matagal rin kasi akong hindi umiino
Napalunok ako nang ibaba niya pa ang bahagyang tumaas na damit ko bago niya ako niyakap, ngunit ilang minuto pa lang ay bumigat na ang paghinga niya at bahagyang lumuwag ang yakap niya. Napangiti na lang ako at sinuklay ko ang buhok niya gamit ang daliri ko, wala man lang split ends, o kulot ang buhok niya, bagsak na bagsak at ang lambot. Isa ang buhok niya sa mga umaalingasaw sa bango, kinumutan ko siya at hinayaang makatulog hanggang sa hindi ko mamalayan na nakatulog na rin ako. Days turned into weeks, I already told my friends about my fashion show, and they pushed me to continue it. “Pumunta ka, at gawin mo yung dapat mo gawin.” Nakangiting sabi ni Shobe. “Alam ko na mas pipiliin mo manatili para sa trial kasi ikaw ‘yan e, pero sana alam mo rin na ako ‘to, kaya mas pipiliin ko na ituloy mo ang fashion show.” Inakbayan ako ni Shobe kahit hamak na mas matangkad ako sa kanya. “Uwian mo ‘ko ng bag ha,” bulong niya kaya natawa ako. “Of course! Uuwian ko kayo ng maraming p
“Take me to bed..” Bulong ko, nag-init ang pisngi ko dahil pinigilan niyang ngumiti sa sinabi ko, “Your wish.. is my command..” Sobrang hina ngunit sobrang bagal niya iyong sinabi bago niya ako binuhat na parang bagong kasal at walang kahirap hirap na umakyat sa mezzanine niya.Pagka-akyat ay pahagis niya akong binaba sa kama bago niya inalis ang suot pang-itaas dahilan para makita ko kung gaano kaganda ang katawan niya. I unbuttoned the blouse I’m wearing and he watched me remove it.Awtomatikong umawang ang labi ko ng ginamit niya ang hintuturo para tuluyang dumulas ang blouse ko, sobrang kumabog ang dibdib ko nang lumuhod siya sa kama habang nakatitig sa katawan ko.“You’re a masterpiece,” he whispered seductively before facing my face, sa ganoong pwesto niya ay napatingala ako nang halikan niya ng marahan ang labi ko.Hindi rin nagtagal ay habol-habol ko ang hininga nang humihigpit ang hawak niya sa bewang ko, gigil na gigil niyang siniil ang labi ko at halos parehas kaming mapahi
After that day I flew back to Paris and had a busy day, after the preparation for the fashion show tomorrow, nag-check ako ng messages on my social media.Nangunguna si Eros.=Eros Dane Fuentabella=Eros Dane: How you doin’?Eros Dane: Santiago’s are throwing some tantrums, he even visited me in my office looking for you.Eros Dane: I just got back from the law firm, I’ll take a nap first at my condo. Uwi ka na.Eros Dane: What’s up? Dinner?Eros Dane: Seener ang lola niyo.Mayella: Baliw katatapos lang ng preparation, ready na bukas. Magd-dinner pa lang ako. Miss mo na naman ako?Eros Dane: A bit.Mayella: Sure ka?Eros Dane: Wait, someone’s knocking. I’ll just check who.Mayella: Sure, binisita ka na naman ng babae mo. Eros Dane: Wtf? Eros Dane: It was Isaiah, mag-uuwi yata siya ng babae sa condo ko. Mayella: Whaaaaat? ^o^Eros Dane: Yeah, he did that once. Nahuli ko pa sila sa bathroom ko, moaning the fuck out loud.Bigla sa sinabi niya ay natigilan ako, moaning? Sa bathroom ni
=Aria Maeve Sienna’s Point of View= Hindi ko alam kung dahil ba sa paraan ng pagkakasabi niya o dahil sa titig niyang parang binabasa ang buong pagkatao ko, pero hindi ako mapakali sa sasakyan. Everything between us will change? Anong ibig sabihin niya roon? At bakit parang may alam siyang hindi ko alam? Huminga ako nang malalim at pilit na binalewala ang kung anong gulo sa dibdib ko. Ayoko nang bigyan ng kulay. Kung may binabalak siyang kalokohan, hindi ako papayag. “Enzo,” matigas kong sabi. “Hmm?” Hindi man lang siya nag-abala na lingunin ako, pero naroon pa rin ang ngiti sa labi niya. “Hindi ako pumayag. Hindi ako sasama sa gala.” Tila ba inaasahan na niya ang sagot ko dahil napailing na lang siya at napangisi. “Oh, you will.” Nagtaas ako ng kilay. “At paano mo naman nasigurado ‘yan?” “I sent an invitation to your hospital’s board of directors.” Halos mapanganga ako. “You what?!” “Yeah. Your name’s already on the guest list, and guess what?” Binalingan niya
=Aria Maeve Sienna’s Point of View= Pagkatapos ng pang-aasar niyang ‘yon, nagpatuloy kaming kumain, pero hindi ko na siya halos tiningnan. Baka kasi makita niya kung gaano ko na pinipigilan ang sarili kong hindi ngumiti. Lintek na Enzo. Kahit kailan hindi ko siya natalo sa mga asaran namin. Kahit noong mga panahong mag-best friends pa lang kami, laging siya ang may huling banat, laging siya ang may pang-aalaska na hindi ko masabayan. Akala ko ba, Aria, hindi mo na siya hahayaang makaapekto sa’yo? Pero heto ako ngayon—hindi mapakali, hindi makatingin nang diretso, at parang may butteflies sa sikmura tuwing ngingisi siya. Damn it. “I feel like I deserve a reward,” biglang sabi niya habang inaayos ang manggas ng suit niya. Napasulyap ako sa kanya, pinipilit maging deadpan. “Para saan?” He smirked. “For making you smile.” Napaigtad ako. “Anong—Hindi ako nakangiti!” “Tanggi ka pa,” natatawa niyang sabi. “Kitang-kita ko kanina. Akala mo hindi ko nahuli ‘yung maliit na ngi
=Aria Maeve Sienna’s Point of View= Pagdating ko sa coffee shop na malapit sa ospital, halos kalahating oras na ang lumipas pero wala pa rin si Enzo. Hindi naman ako naiinip, pero bakit parang may kaunting kaba sa dibdib ko? Umorder ako ng cappuccino at umupo sa sulok kung saan hindi ako madaling mapansin. Hindi ko rin maintindihan kung bakit ako nag-aalalang makita ako ng ibang tao kasama si Enzo. Alam naman ng lahat na magkaibigan kami noon pa, hindi ba? Pero bakit parang may ibang pakiramdam ngayon? Ilang minuto pa ang lumipas nang biglang bumukas ang pinto at pumasok si Enzo. Suot pa rin niya ang itim niyang suit, bahagyang magulo ang buhok, at mukhang pagod. Pero kahit pagod siya, hindi pa rin nawawala ang presensya niyang kayang punuin ang isang buong silid. Dire-diretso siyang lumapit sa akin at walang sabi-sabing umupo sa harapan ko. “Late ka,” bungad ko, sinadyang gawing impit ang tono para hindi mahalata ang pang-aabang ko sa kanya. Tumaas ang isang kilay niya
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= Pagkapasok namin sa opisina niya, agad akong umupo sa sofa habang siya naman ay tumayo sa harap ng mesa, niluwagan ang tie niya at bumuntong-hininga. Ngayon ko lang talaga napansin—he looked exhausted. Ang Enzo na kilala ko ay laging maayos, laging handa sa kahit anong laban, laging may pang-asar na ngiti sa mukha. Pero ngayon, para siyang may bitbit na buong mundo sa balikat niya. “You sure you’re okay?” tanong ko ulit, mas mahinahon na ngayon. “I’m fine, doc.” Iyon lang ang sagot niya, pero halatang hindi siya okay. Pinagmasdan ko siya habang dumaan siya sa gilid ng mesa, kinuha ang basong may tubig at uminom. Ang bawat galaw niya ay parang mabigat, pero hindi niya ito ipinapahalata. Napansin yata niyang hindi ako natitinag sa pagtitig sa kanya kaya napangisi siya nang bahagya. “You’re staring.” Napaayos ako ng upo. “Wala kang pakialam.” “Hmm, let me guess… you missed me?” tukso niya, pero halata sa tono niya na gusto lang niyang
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= Then suddenly, for a moment, I was reminded of the fiancé he’s been hiding before. Are they married now? While we are eating, I suddenly wanted to ask him. “How are you and your wife?” malumanay ang pananalita ko ngunit napahinto siya. “Wife?” pag-uulit niya na tila ba nabingi siya sa aking inulat. Ang asul niyang mata ay nakatuon sa akin ngunit ang tingin niya ay nangengwestyon. “Y-You had a fiance before I left,” pabulong na asik ko. Napahinto siya lalo at tila naunawaan ang sinabi ko. “Oh, about that. My fiance left, so we didn’t really got married.” On his remarks, napahinto ako. Iniwan rin siya? Is it because of me? Napatingin ako sa kanya, pilit iniintindi ang sinabi niya. “Your fiancée left?” mahinahon kong ulit, pero sa totoo lang, may kung anong bigat ang bumagsak sa dibdib ko. Tumango siya at muling sumubo ng pagkain, parang kaswal lang ang usapan na ‘to para sa kanya. “Yeah. She left, just like that.” May bahagyang pait sa
=Aria Maeve Sienna’s Point of View= Putangina. Ang kapal talaga ng mukha ng lalaking ‘to. “As if,” masungit kong sagot habang ibinaba ang folder sa mesa niya nang may diin. “Nandito lang ako kasi baka kailangan mo ‘to sa kaso mo. Period.” Tumango-tango siya, pero halata sa ngisi niya na hindi siya naniniwala. “Right. And you just happened to pass by my law firm with those records in hand?” Nagtaas ako ng kilay. “Exactly.” “And that totally doesn’t sound like an excuse?” Huminga ako nang malalim at tumingala, pilit pinipigilan ang sarili ko na sipain ang lamesa niya. “Enzo, putangina ka talaga. If you don’t need the records, I’ll leave.” “Woah, woah.” Pinatong niya ang siko niya sa mesa, nakangisi pa rin. “Don’t be so defensive, doc. You’re starting to sound guilty.” “Guilty saan?” “Missing me.” Binigyan ko siya ng deadly glare, pero mukhang mas lalo lang siyang na-eentertain. “Alam mo, attorney, gusto talaga kitang suntukin minsan.” “Go ahead. Pero baka lalo kan
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= Pagkatapos ng ilang segundong pagtititigan namin ni Enzo, ako na ang unang umiwas ng tingin. Hindi ko alam kung bakit, pero parang gusto kong umiwas sa paraan ng pagtitig niya—masyadong sigurado, masyadong kampante na kaya ko ang lahat, kahit ako mismo kanina lang ay muntik nang matalo ng kaba. Huminga ako nang malalim at naglakad papunta sa lounge. Pagod na pagod ako, pero alam kong hindi pa tapos ang araw ko. Saktong pag-upo ko pa lang sa couch ay naramdaman ko ang presensya ni Enzo sa tabi ko. Hindi ko na rin nagawang magulat. Pakiramdam ko, kahit saan ako magpunta, parang may radar siya pagdating sa akin. “Stress reliever?” tanong niya sabay abot ng isang boteng tubig. Tinanggap ko iyon nang hindi siya tinitingnan. “Hindi mo ba ako bibigyan ng energy drink? Alam mo namang hindi ko kailangan ng tubig lang.” “You’re a doctor. Alam mong hindi maganda ang sobrang caffeine.” Napanguso ako at uminom ng tubig bago siya sinulyapan. Nakasa
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= Ilang araw ang lumipas, sinubukan kong ibaling ang atensyon ko sa trabaho, pero parang sinadya ni Enzo na guluhin ang sistema ko. Tuwing may meeting kami tungkol sa kaso, hindi ko alam kung paano niya nagagawang balansehin ang pagiging seryosong abogado at pagiging panggulo sa isipan ko. Katulad ngayon. Nakaupo kami sa isang pribadong restaurant kung saan niya ako dinala para pag-usapan ang magiging approach namin sa deposition. Ang kaso? Hindi ako makapag-focus dahil sa paraan niyang tumitig sa akin—parang may ibang agenda maliban sa kaso. “Can you stop looking at me like that?” iritable kong sabi habang binubuklat ang folder sa harap ko. Nag-angat siya ng tingin mula sa baso ng whiskey niya at ngumiti. “Like what?” Napairap ako. “Like you’re thinking of something other than work.” “Hmm, guilty,” walang kahirap-hirap niyang inamin. “Pero sino bang may kasalanan? Hindi ko naman ginustong maadik sa presensya mo, doc.” Napaat
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= Nagtagal pa kami sa opisina niya, hindi nagmamadaling tapusin ang usapan, hindi rin nagmamadaling umalis. Parang kahit wala kaming sinasabi, may sariling paraan ang hangin sa pagitan naming dalawa para magkaintindihan. “So,” basag niya ulit sa katahimikan. “What now, doc?” Napakunot ang noo ko. “What do you mean?” Umayos siya ng upo, ini-cross ang isang paa sa ibabaw ng tuhod niya, all casual and confident—Enzo Fuentabella in his natural state. “You’re cleared from the case. Wala ka nang dapat ipag-alala. Pwede ka nang bumalik sa dati mong routine, wala nang istorbo na kagaya ko.” Nagkibit-balikat ako, nag-aalangan kung dapat ko ba siyang seryosohin. “That’s good, right?” Ngumiti siya, pero hindi ito ‘yong usual na mapang-asar niyang ngiti. “Right.” Tumingin siya sa akin nang matagal, as if waiting for something. Nang hindi ako nagsalita, siya na ulit ang nagpatuloy. “Pero tell me honestly, doc… did you really want me gone?” Napalunok a