Bumalik na kami sa loob at naki-inom, kumain rin kami ng luto ni Shobe. “Grabe, sarap mo magluto ‘no?” Isaiah said while eating the pesto pasta. “Kumain ka na lang.” Veyn stated. “If you guys are friends, does that mean you are the same age as Isaiah?” Eros wondered. “Nope, mas matanda ito. Kasing taon ni Kuya Adi.” Napatango sila, nag-uusap sila habang ako ay medyo nakaramdam ng antok. Nang maka-ilan pang shot ay ngumiwi ako dahil sa antok, baka kasi pagod at puyat rin ako. “Inaantok ka na?” Tanong ni Shobe. “Hmm,” I nodded. “Maki-tulog ka muna sa kwarto ni attorney.” Sa sinabi ni Shobe ay nanlaki ang mata ko, “Ano ka ba—“ “You want to take a nap? Sa taas ka na muna. Hindi pa naman ako matutulog.” Eros stated kaya nilingon ko si Shobe na akala mo nakakatuwa yung ginawa. “Let’s go.” Napasunod na lang tuloy ako, nauna umakyat si Eros at inayos pa ang kama niya. “Are you drunk already?” He asked while fixing his bed sheets. “Medyo, matagal rin kasi akong hindi umiino
Napalunok ako nang ibaba niya pa ang bahagyang tumaas na damit ko bago niya ako niyakap, ngunit ilang minuto pa lang ay bumigat na ang paghinga niya at bahagyang lumuwag ang yakap niya. Napangiti na lang ako at sinuklay ko ang buhok niya gamit ang daliri ko, wala man lang split ends, o kulot ang buhok niya, bagsak na bagsak at ang lambot. Isa ang buhok niya sa mga umaalingasaw sa bango, kinumutan ko siya at hinayaang makatulog hanggang sa hindi ko mamalayan na nakatulog na rin ako. Days turned into weeks, I already told my friends about my fashion show, and they pushed me to continue it. “Pumunta ka, at gawin mo yung dapat mo gawin.” Nakangiting sabi ni Shobe. “Alam ko na mas pipiliin mo manatili para sa trial kasi ikaw ‘yan e, pero sana alam mo rin na ako ‘to, kaya mas pipiliin ko na ituloy mo ang fashion show.” Inakbayan ako ni Shobe kahit hamak na mas matangkad ako sa kanya. “Uwian mo ‘ko ng bag ha,” bulong niya kaya natawa ako. “Of course! Uuwian ko kayo ng maraming p
“Take me to bed..” Bulong ko, nag-init ang pisngi ko dahil pinigilan niyang ngumiti sa sinabi ko, “Your wish.. is my command..” Sobrang hina ngunit sobrang bagal niya iyong sinabi bago niya ako binuhat na parang bagong kasal at walang kahirap hirap na umakyat sa mezzanine niya.Pagka-akyat ay pahagis niya akong binaba sa kama bago niya inalis ang suot pang-itaas dahilan para makita ko kung gaano kaganda ang katawan niya. I unbuttoned the blouse I’m wearing and he watched me remove it.Awtomatikong umawang ang labi ko ng ginamit niya ang hintuturo para tuluyang dumulas ang blouse ko, sobrang kumabog ang dibdib ko nang lumuhod siya sa kama habang nakatitig sa katawan ko.“You’re a masterpiece,” he whispered seductively before facing my face, sa ganoong pwesto niya ay napatingala ako nang halikan niya ng marahan ang labi ko.Hindi rin nagtagal ay habol-habol ko ang hininga nang humihigpit ang hawak niya sa bewang ko, gigil na gigil niyang siniil ang labi ko at halos parehas kaming mapahi
After that day I flew back to Paris and had a busy day, after the preparation for the fashion show tomorrow, nag-check ako ng messages on my social media.Nangunguna si Eros.=Eros Dane Fuentabella=Eros Dane: How you doin’?Eros Dane: Santiago’s are throwing some tantrums, he even visited me in my office looking for you.Eros Dane: I just got back from the law firm, I’ll take a nap first at my condo. Uwi ka na.Eros Dane: What’s up? Dinner?Eros Dane: Seener ang lola niyo.Mayella: Baliw katatapos lang ng preparation, ready na bukas. Magd-dinner pa lang ako. Miss mo na naman ako?Eros Dane: A bit.Mayella: Sure ka?Eros Dane: Wait, someone’s knocking. I’ll just check who.Mayella: Sure, binisita ka na naman ng babae mo. Eros Dane: Wtf? Eros Dane: It was Isaiah, mag-uuwi yata siya ng babae sa condo ko. Mayella: Whaaaaat? ^o^Eros Dane: Yeah, he did that once. Nahuli ko pa sila sa bathroom ko, moaning the fuck out loud.Bigla sa sinabi niya ay natigilan ako, moaning? Sa bathroom ni
Hindi na ako nakapag-paalam sa coordinator, sa airport kaagad para makapag-book ng pinaka-maagang flight. “We have a 4pm flight ma’am.” Kinuha ko na kaagad ‘yon tsaka ako nag-board.It took me hours before arriving, tinawagan ko si Espi. “Nandito na ako, nasaan kayo banda?” Natataranta kong tanong.“Sa ICU.”Patakbo akong pumunta doon, ngunit una kong nakita si Eros na nakahiga sa hospital bed at may kung anong mga apparatus ang nakadikit sa katawan niya. “Oh my..” Natakpan ko ang bibig ko dahil naka-machine rin siya.“S-Sila Savi at Shobe?” Nanghihina ako.“Nasa kabilang ICU si Shobe, si Savi nasa private room na. Kagigising niya lang kaninang 6pm.” Tumango ako at pinuntahan si Shobe.“Ayos lang ba sila?” Tanong ko.“Si attorney ang napuruhan, unconscious sila ni Shobe dahil sa blood loss—““Yung baby niya?” Tanong ko.“At stake, Mayi. Nang nangyari kasi ang shootout si Shobe ang target pero naagapan ni attorney pero si attorney naman ang napuruhan.” Halos nanginginig ang buong kataw
Mabilis naman na lumapit sa akin ang mommy niya, “Uhm hija there’s been a problem, let me explain it outside?” Alanganin na sabi ng mommy niya.Sumunod ako sa mommy niya, “He’s having a temporary amnesia, due to the blood loss, hindi nag-pump ng maayos yung blood through his brain that causes the temporary memory loss. He can’t remember the past 3-4 years of his life.” Napalunok ako.“G-Ganoon po ba..”“I’m glad he’s safe po, that’s our priority.” Mahinahon na sabi ko, but I can’t hide the fact that I’m a bit hurt since he can’t remember me.“Hayaan mo, maalala rin niya. Ipakilala mo na lang ulit yung sarili mo, since hearts can remember.” I took his mom’s advice and went back inside, nag-aalala ang mga kaibigan ko sa natuklasan.Dumapo kaagad ang mata niya sa akin nang makapasok ako sa loob, “I know everyone already, except you. Care to introduce yourself?” Sobrang bagal niya sinabi ‘yon, enough for me to grasp.“Let’s give them some space, tara sa labas.” His dad announced, kaya nan
Nang tumunog ang cellphone ko ay nakita ko si daddy na tumatawag, “Excuse me lang,” paalam ko at pumunta sa smoking area para sagutin ang tawag ni daddy.“Yes dad?”“Mayi, anak. Kailan ka babalik sa Paris?” Napanguso ako, noon ayaw ako papuntahin sa Paris ngayon naman halos atat pabalikin ako doon.“Dad, hindi pa po ngayon. Siguro po pag tapos at okay na lahat babalik ako sa Paris. Eros can’t remember yet,” pabulong na sabi ko.“That’s why I’m telling you to not go home yet, mapapapahamak ka sa pinas. Mainit ang mata ng mga Santiago sa’yo anak.” “Dad, you think Santiago’s can harm me? Sana noon pa ‘di ba? They can’t even touch a single strand of my hair dahil sa nagawa nila sa mom ko. Hindi pa ako babalik sa Paris.” Seryosong sabi ko.“Anak naman—““Dad, I’m old enough to decide. Hindi ko pwede iwan ang mga kaibigan ko.”“I’ll hang up. Nasa party ako.” Pinatay ko na ang tawag at bumuntong hininga.“Hmm, we can’t even touch a single strand of your hair?” Gulat akong napalingon ng mari
Later on our friends came back, may magulo ang buhok, may burado na ang lipstick, may nabuksan na butones, napailing na lang ako sa natuklasan.“Atty. Fuentabella, hatid mo na ako. I’m dizzy na.” Eros immediately glanced at me as if I’m the one who decides that, “Ako na kaya maghatid sa’yo atty?” Isaiah insisted.“No, you have a girlfriend, ayoko ma-issue.” Pasimpleng umirap si Espi at napansin ko ‘yon, “Ah, alam naman ng girlfriend ko na hindi ako papatol sa’yo, hehe.” Sa sinabi ni Isaiah ay hindi napigilan tumawa ni Espi.“Ouch, parang masakit ‘yon ‘no atty?” Asar nito, lasing na yata kaya pasimple siyang sinita ni Savi.“What did you say?” Bela hissed.“Isa pa baka may magalit pag naghatid ‘yan, ‘di ba?” Nang sumulyap sa akin si Isaiah ay lumunok ako at napa-shot na lang kahit puno pa ‘yon.“You know what attorney, isasakay na lang kita sa taxi. You know the law, we can’t drive drunk..” Savi kindly insisted and stood up, tumikhim ako saglit.“Eros? Aren’t you coming with me?” Malan
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View=A few days later…It was my 5th day in working here at this hospital. I receieved a lot of patients and at the same time I was discriminated.Wala akong gana at dahil na ‘yon sa head doctor dito, gigil na gigil ito sa akin at dahil hindi nila alam na ako ang may ari ng ospital ay hindi sila natatakot na tiradurin ako na mukhang bago lang sa kanila.“Kahit pa graduate ka at nakapasa with highest score, iba pa rin ang hirap ng school sa Pinas kaya huwag mo ‘ko tuturuan!” sermon nito sa akin ngunit nanatili akong nakatayo sa harap niya at nakatungo ang ulo.‘I am sa surgeon…’“Okay doc,” kalmadong sabi ko na lang. Habang naglalakad ako palabas ng operating room, naririnig ko pa rin ang pagbulong-bulungan ng mga staff.“Ang yabang no’n, akala mo kung sinong magaling… bago pa lang naman.”“Pinapasikat lang ng apelyido, kaya siguro nakuha ‘tong posisyon na ‘to…”Bawat salitang naririnig ko ay parang kutsilyong bumabaon sa dignidad ko, pero pinili kong m
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= “Anong ginagawa mo dito?” malamig kong tanong habang sinusubukang huwag magpakita ng emosyon. “Legal counsel ako ng ospital na ‘to,” kalmado niyang sagot habang nakatingin sa akin nang diretso. “Looks like we’ll be seeing a lot of each other.” Halos mamilipit ang kamay ko sa inis. Gusto ko sanang tanungin kung bakit sa dami ng lugar ay dito pa siya napadpad, pero pinigilan ko ang sarili ko. Ayokong bigyan siya ng satisfaction na naiinis ako. “Kung nandito ka para manggulo, baka pwede kang humanap ng ibang ospital na abalahin,” sagot ko nang may bahid ng iritasyon. Umangat ang isang kilay niya. “Relax, Doc. I’m not here to ruin your day—well, not entirely. Trabaho lang. I take my job seriously, unlike some people who run away from their responsibilities.” Napasinghap ako sa sinabi niya. Alam kong may pinatatamaan siya, at ramdam ko ang sakit ng mga salita niya kahit pa anong pilit kong huwag pansinin. “If you’re implying something, j
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= After my mom made a heartfelt words to my dad, bumaba na sila ng stage at lumapit sa table namin. “My unica hija,” malambing na sabi ni mommy at yumakap sa akin ng mahigpit. “I missed you so much anak,” bulong niya. “I miss you too mommy.” “Will you stay with us for good?” bungad ni daddy pagkayakap niya sa akin. Napahinto ako bigla. Sa gilid ng mata ko ay pansin ko ang pag-aabang ni Enzo sa mga sagot ko. “I’ll think about it dad. The salary is good there,” mahinahon na sabi ko. “If you lack financial, I can handle it anak. Hindi mo na kinukuha ang allowance mo sa akin,” sabi ni daddy pagkaupo namin. “No dad, I have to be independent rin po ‘no. I’m old enough to be married,” kalmadong sabi ko. Napansin ko ang asul na mata ni Enzo na sumiring kaya naman napairap rin ako. ‘He’s really getting into my nerves…’ Then suddenly, I remember his case. Napanalo niya kaya? Pagkatapos ng dinner, nagkayayaan ang lahat na magpunta sa garden pa
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= 4 YEARS LATER… Halos madaliin kong tumakbo pababa ng airport hila-hila ang maleta ko. Male-late na ako sa wedding anniversary ni mommy at daddy! May tinapos pa kasi akong operation bago ang flight ko. Nang makalabas ay pumara agad ako ng taxi. Habang on the way sa venue ay napasandal ako sa taxi. Pagod na pagod ako eh. Halos 20 minutes rin ang byahe papunta sa venue galing sa airport. Pagkababa sa hotel ay inutos ko na sa tauhan nila daddy ang maleta dahil maayos naman na ang dress na suot ko. Halos lakad takbo ang ginawa ko para lang makahabol sa main event ng anniversary nila mommy at daddy. Habang tumatakbo ay halos hindi ko mapigil ang sariling katawan ma bumangga sa mataas na bulto na nasa harapan ko dahil sa bilis ko at madulas ang heels. “Oh my god! I’m sorry!” mabilis na sabi ko at lumayo, nang tingalain ko ito ay halos manlaki ng bahagya ang mata ko dahil nakilala ko kaagad ang may ari ng asul na pares na mga mata. ‘Damn, w
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= Today was my last day here in Philippines. After our last conversation, I’ve never seen him, nor I even look for him. Kusa ko siyang nakikita sa kung saan-saan ngunit kahit tapunan ng tingin ay hindi niya ibinigay sa akin. I admit, I’m hurt. Ang sakit lang isipin na hanggang doon na lang talaga kami… Namimiss ko na siya… Sobra… Habang inaantay ang flight ko ay napatitig ako sa ticket at passport ko. ‘G-Gusto ko siyang makita at hilingin na balikan niya ako, but then he discarded me like I was nothing. G-Gusto ko magalit na lang sa kanya…’ Habang nakaupo ako sa departure area, ramdam ko ang bigat ng bawat segundo. Sa bawat tiktak ng orasan, parang may hinihila sa akin pabalik, pero pilit kong nilalabanan. Sinulyapan ko ang ticket at passport sa kamay ko. Ang mga ito na lang ang nagpapapaalala na may bagong simula akong naghihintay. Pero bakit ang bigat-bigat? ‘Gusto ko siyang makita… kahit sa huling pagkakataon.’ Napapikit ako at h
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= After drinking for another hour, naramdaman ko na ang hilo sa akin. Tumigil na ako dahil gusto ko na umuwi. “Lasing ka na beb?” tanong ng kaklase kong babae. Umiling naman ako. “Inaantok lang. Kailangan ko na rin umuwi pero,” sagot ko at bumuntong hininga. Later on lumipat yung kaklase kong lalake sa tabi ko. “Did you drive a car?” tanong niya kaya umiling ako. “I’ll just ride a taxi.” “Isasakay na kita mamaya,” suhestyon niya. “Kaya ko na.” After 15 minutes tumayo na ako at kinuha ang bag ko. Ako rin ang nagbayad ng nagastos namin. Pinilit ko maglakad ng deretso para lang hindi mahalata na lasing ako. Sa labasan ay naghintay ako ng taxi ngunit bago pa man pumaypay ang kamay ko ay may puntay sa kinatatayuan ko. Paglingon ko ay natigilan ako nang makita si Enzo. “I wanted to drive you home, but I know I drank a lot more than you did… I’ll just come with you,” mahinahon niyang sabi. “There’s no need, Enzo.” “I think I have to,”
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= It’s a week ago since Enzo and I last met each other… Nasa bahay ako at walang gana sa lahat. Akala ko okay na ako, okay na ang puso ko… Pero hindi pa pala. I was hurt… “M-Mommy,” mahinang tawag ko kay mommy na nasa kusina at naghahanda ng gabihan. “Oh anak?” tugon niya at nilingon ako. “M-Mommy… A-Ayoko na po dito,” mahinang bulong ko. Napahinto siya sa pagluluto at sumeryoso ang mukha. Pinatay niya ang kalan at nilapitan ako ngunit isang hawak niya lang at ayos sa mga buhok ko ay tumulo na ang luha ko. ‘Ang sakit…’ “W-Why anak? A-Ano ‘yon? Say it to mommy,” pag-aalo niya at niyakap ako. Panay ang hikbi ko sa kanyang nga balikat. “I-I can’t stay here, s-seeing Enzo… P-Parang pinapatay ang puso ko sa sakit mommy. Ang sakit… A-Akala ko…” “A-Akala ko a-ayos na ako…” panay ang hikbi ko at halos hindi ako makahinga kakaiyak. “A-Ano g-gusto mo gawin anak?” “M-Mommy… I-Ilayo n-niyo na po ako dito, k-kahit saang bansa b-bast
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= After a few days, sinubukan ko puntahan si Enzo sa kanyang condo. Kinakabahan ako at hindi maipaliwanag ang nararamdaman. ‘Itataboy niya kaya ako?’ I knocked on his door three times, my heart is thumping very hard and I cannot do anything… Nang marinig ko ang pagbukas no’n ay napasinghap ako. Pagbukas no’n ay tumambad sa akin ang bahagyang namumutla na mukha ni Enzo. “Can I come in?” pabulong na tanony ko, huminga siya ng malalim at tumango. Sumunod ako sa kanya sa sala at doon ko nakita ang kumpol kumpol na kable ng kanyang laptop, at mga papers and documents na nakakalat. Tila inaaral niya ang kaso… “H-How’s your shoulder?” pabulong na kwestyon ko matapos maupo sa parteng sofa na walang laman na papel. “Good,” malamig niyang tugon. Hindi naman ganito si Enzo noon, kahit seryoso siya at hindi siya ganito kalamig lalo na pagdating sa akin. Ngunit ngayon ay iba… “E-Enzo… About the case—” “It’s not something I can share… I’m sorry,
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= Mabilis akong sumunod sa kanya, pinilit ko siyang habulin. “Enzo sandali!” Habol ko at lakad takbo ang ginawa. “Enzo!” Ngunit nang nasa pinto niya na ay mabilis niyang sinara ang pinto dahilan para maiwan ako sa labas. Panay ang katok ko. “J-Just rest!” rinig ko ang malakas niyang sigaw sa kabilang pinto kaya mariin akong napapikit. Wala akong nagawa. Alam ko ang password ng kanyang condo pero tingin ko ay may kailangan siyang gawin. ‘Ang bakal na ‘yon? I-Ibig bang sabihin no’n hindi pa siya magaling?’ Napabuntong-hininga ako habang nakatayo sa labas ng pinto ni Enzo. Pinilit kong kumalma, kahit na ramdam ko ang bilis ng tibok ng puso ko. Bakit niya kailangang magtago? Ano ang ginagawa niya na ayaw niyang malaman ko? “Enzo, please… Open the door,” mahinang tawag ko, pero walang sagot. Tila lalo pang bumibigat ang bawat segundo na lumilipas. Alam kong dapat ko siyang intindihin, pero hindi ko maiwasang magtaka at mag-alala. Hinawakan k