Hirap na hirap at hinang hina ngunit pagkarating ko sa harapan niya ay nagulat siya sa itsura ko, “M-Mayella,” napatayo siya ngunit napaluhod ako sa tapat ng mesa niya. “W-What happened to you?” hindi makapaniwala niyang pinantayan ang tangkad ko sa pagkakaluhod. Sunod-sunod akong umiyak sa harapan niya. Ibinaba ko ang baril sa harapan niya dahilan para gulantang siyang mapasulyap doon at titigan ako. “T-The police are coming,” pabulong na sabi ko. “D-Defend me, attorney.” Hindi makapaniwala niya akong tinignan, humagulgol ako sa harapan niya at wala siyang nagawa kundi yakapin ako ng mahigpit. “Shh,” ngunit hindi niya ako nagawang patahanin, hanggang sa narinig ko ang malakas na pagbukas ng pinto. “Is Mayella Zamora here?” Narinig ko ang tinig ng pulis mula sa pinto. “Y-Yes,” mahinang sagot ni Eros at tinulungan ako tumayo. “You don’t need to take her forcely, a-ako na mismo ang magdadala sa kanya sa presinto,” he stammered. “Atty. Fuentabella, she’s the suspect
Maya-Maya ay pumasok ang abogado ni Santiago, masama ang tingin. “What are you doing here?” galit na tanong ni Eros ngunit nilampasan lang siya nito. “You think you’re gonna escape the law? Umasa ka na lang—” “Umalis ka na rito,” sabi ni Eros at hinawakan sa braso ang lalake na nagsubok lumapit. “Bitawan mo ako!” sigaw nito. Kaibigan siya ni Rocco. “Makukulong ka Mayella!” “I don’t fucking care! Umalis ka rito!” Tinulak na siya ni Eros dahilan para umawat kaagad si Adrielle at Isaiah. “Kuya..” “Putangina. Get out!” bulyaw ni Eros, umiwas tingin ako at pinigilang maluha. “I’ll make sure you serve a lifetime sentence inside the prison—” “Then bring it on kung sino ang makukulong sa kanilang dalawa. ‘Cause I’m not gonna let you do that easily. Bring it on,” banta ni Eros. Tumayo si daddy dahilan para mag-alala ako ngunit halos matumba yung lalake na abogado nang itulak ‘yon nang malakas si daddy papalabas. “Get out!” sigaw ni daddy at sinaraduhan ng pinto ang lalake.
“T-Tangina kasi,” rinig kong mura niya. Huminga siya ng malalim hanggang sa maya-maya ay umiiyak na dumating si Espiranza dala ang mga papel at folders. Binitiwan niya ‘yon sa kama at lumapit sa akin bago ako mahigpit na niyakap. “H-How are you huh? N-Nasaktan ka ba? B-Buntis ka? Kailan pa Mayi? K-Kailan pa—” Umawang ang labi niya at malakas na humagulgol. “P-Pùtangina ng mga Santiago na ‘yan!” galit na galit niyang bulyaw habang malakas na hunahagulgol. Basang-basa ang balikat ko sa grabeng pag-iyak niya. Habang si Eros ay napaiwas tingin at napapahid ng luha. Wala akong nagawa kundi maiyak na lang rin, hanggang sa sunod-sunod na dumating ang mga kaibigan ko at lahat sila ay umiiyak. Galit na galit at higit sa lahat ang mga magulang ko ay hindi matanggap ang kalagayan ko. “Putanginà! Nasa ospital ang anak ko ano’t naka-posas!” sigaw ni daddy at halos kwelyuhan ang pulis. “Alisin niyo ang posas! Hindi kriminal ang anak ko!” bulyaw niya dahilan para mabilis siyang awatin
A few days later.. I was returned to the detention center. Kaharap ko si Eros at Espi ngayon at problemado silang dalawa. “I’m okay. I could s-stay a few days inside,” mahinahon na wika ko. Umiwas tingin si Eros. “It’s not safe, you’re pregnant and those Santiagos will do anything to harm you.” “Pero Eros wala naman tayo magagawa—” “Yeah, so I’m making a deal with them. I’d let you stay but not inside where you can be harmed.” Matipid ko siyang nginitian sa sinabi. Tahimik si Espi dahil hindi rin niya matanggap na hindi napatawan ang probation na in-apply nila. Until the last hour of visiting hours, Eros stayed with me. Nang ilang minuto na lang ay naluluha ang mga mata niyang nagpaalam sa akin. “Ayoko umalis,” mahinang sabi niya at niyakap ako. Tinapik ko ang likuran niya at isinandal ang pisngi ko sa kanyang dibdib. ‘Natatakot ako..’ “I’ll be fine,” malumanay na sabi ko. Hanggang sa magsabi na ang police officer at walang magawa si Eros kundi bitawan ang kamay
“Ang sweet naman ni attorney,” nakangiting sabi ng mga kasama ko dahilan para ngumiti ako at alukin sila. “Kuha lang kayo, h-hindi ko naman mauubos ‘to,” mahinahon na sabi ko dahilan para manlaki ang mata nila at ang unang dumapo sa mata nila ay ang biscuit.Napangiti ako nang makita silang natutuwa. Ngunit natigilan kami lahat nang bumukas ang pinto ng selda at dumating ang mga naka-bento box na pagkain.“Pinadadala ni Atty. Fuentabella,” sabi ni officer at natigilan ako nang ilapag niya ang sa akin sa mismong harapan ko at may prutas pa ‘yon.“Ayieeee!”Ang mga kasama ko ay hamak na mas matanda sa akin, siguro ay sampung taon ang agwatan ng mga taon namin ngunit mababait sila at balita ko may anak sila sa labas ng kulungan.Dahil doon ay kumain na kami habang dinadaldal nila ako. Ang mga fans ay dinala na rin at ang isa ay nakatutok sa akin. “Salamat officer,” mahinang sabi ko.“Walang anuman madam, si attorney rin naman ang bumili ng mga ‘yan. Ipinuslit ko lang,” wika nito kaya ng
Another day has come and I was excited to meet Eros in the afternoon, visiting hours kasi ay 2pm onwards. Nag-ayos ako kahit papaano dahil ayokong makita niya na nahihirapan ako sa loob.Ngunit bago pa man ay napahinto ako nang maiwan ako sa loob ng selda dahil may service time daw ang mga kasama ko. Tahimik lang akong nakaupo habang inaantay mag-2 PM.1 PM naman na mabilis rin ang oras. Habang nakaupo ako sa kama ay inaayos ko ang ibang gamit hanggang sa may pumasok sa selda at buong akala ko na sila na ay napahinto ako.‘A-Anong ginagawa niya dito?’Halos mabitiwan ko ang hawak na suklay nang makaharap si Rocco. Mabilis na kumabog ang dibdib ko at parang lalabas ang puso ko sa kaba.Mabilis na namawis ang mga palad ko sa paghakbang niya. “A-Anong ginagawa mo dito? B-Bawal ka dito!” malakas na bulyaw ko at galit siyang tinitigan.“Sa tingin mo makakalabas ka pa dito?” nakakaasar niyang sabi dahilan para kumuyom ang kamao ko.“I’m willing to play dirty just to make sure you’ll rot ins
Espiranza’s Point Of View.Ngayon ay kasama ko si Atty. Eros Fuentabella, ang lover ng isa sa matalik kong kaibigan. Galit na galit siya ngayon dahilan para manatili akong tahimik.“Look! Atty. Fuentabella, if the court said no, then that’s it! Hindi mo kailangang sirain ang reputation mo just because of a girl!” Nakangiwi kong sinamaan ng tingin si Bela. Senior ko siya at batchmate siya ni Atty. Eros.Nakakainit siya ng ulo. Kontrabida ang kingina.“Just because of what?” galit na nilingon ni Eros si Bela. Napailing na lang ako, mas marami pa akong dapat isipin.“A girl?” umawang ang labi ni Eros at sarkastikong ngumisi. “That’s my woman, Mayella is my fiance and she’s pregnant. Sa tingin mo mali pa rin ang gagawin ko attorney?!” bulyaw ni Eros.Nagitla naman si Bela. Buti nga sa kanya.“Pero reputasyon mo ang nakasalalay! Hindi na ba siya makatiis sa kulungan ng isa pang linggo? Next week naman na ang appeal—”“Rocco’s hurting her inside. Makatiis?” hindi makapaniwalang usal ni Eros
Mayella’s Point Of View.Naalimpungatan ako nang marinig ko ang galit na galit na sigaw at ang pagbasag ng ilan sa mga gamit. Ngunit hindi ko magawang igalaw ang hita sapagkat nangangalay ang mga ‘yon at makirot at bandang tyan ko.Dahan-Dahan kong kinapa ang tyan at nakahinga ako ng maluwag nang maramdaman na buhay pa ang anak ko.Ngunit alam kong may nag-aalab na sa init. It was Eros..“Where is he?” I heard him asked again, his voice were about to shake and it was so deep.“Tell me where the fuck is that man?! Tangina!” Napapikit ako ng mariin nang halos maiyak si Eros sa kakasigaw at walang magawa si Kuya Ashanti but to stop his brother from making a scene.“Eros, calm down! Nawawala ka na sa sarili mo. Ano ba?” sita sa kanya ni Kuya Ashanti. Hindi nila ako mapansin dahil humahangos si Eros sa galit.Pilit kong sinulyapan si Eros na malakas na hinampas ang mesa at pader. “Kuya, muntik ng mamatay ang mag-ina ko. N-Nakita ko mismong nag-flatline yung machine. Tangina. Anong s-silbe
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= A few days later… It was my 5th day in working here at this hospital. I receieved a lot of patients and at the same time I was discriminated. Wala akong gana at dahil na ‘yon sa head doctor dito, gigil na gigil ito sa akin at dahil hindi nila alam na ako ang may ari ng ospital ay hindi sila natatakot na tiradurin ako na mukhang bago lang sa kanila. “Kahit pa graduate ka at nakapasa with highest score, iba pa rin ang hirap ng school sa Pinas kaya huwag mo ‘ko tuturuan!” sermon nito sa akin ngunit nanatili akong nakatayo sa harap niya at nakatungo ang ulo. ‘I am sa surgeon…’ “Okay doc,” kalmadong sabi ko na lang. Habang naglalakad ako palabas ng operating room, naririnig ko pa rin ang pagbulong-bulungan ng mga staff. “Ang yabang no’n, akala mo kung sinong magaling… bago pa lang naman.” “Pinapasikat lang ng apelyido, kaya siguro nakuha ‘tong posisyon na ‘to…” Bawat salitang naririnig ko ay parang kutsilyong bumabaon sa dignidad ko, p
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= “Anong ginagawa mo dito?” malamig kong tanong habang sinusubukang huwag magpakita ng emosyon. “Legal counsel ako ng ospital na ‘to,” kalmado niyang sagot habang nakatingin sa akin nang diretso. “Looks like we’ll be seeing a lot of each other.” Halos mamilipit ang kamay ko sa inis. Gusto ko sanang tanungin kung bakit sa dami ng lugar ay dito pa siya napadpad, pero pinigilan ko ang sarili ko. Ayokong bigyan siya ng satisfaction na naiinis ako. “Kung nandito ka para manggulo, baka pwede kang humanap ng ibang ospital na abalahin,” sagot ko nang may bahid ng iritasyon. Umangat ang isang kilay niya. “Relax, Doc. I’m not here to ruin your day—well, not entirely. Trabaho lang. I take my job seriously, unlike some people who run away from their responsibilities.” Napasinghap ako sa sinabi niya. Alam kong may pinatatamaan siya, at ramdam ko ang sakit ng mga salita niya kahit pa anong pilit kong huwag pansinin. “If you’re implying something, j
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= After my mom made a heartfelt words to my dad, bumaba na sila ng stage at lumapit sa table namin. “My unica hija,” malambing na sabi ni mommy at yumakap sa akin ng mahigpit. “I missed you so much anak,” bulong niya. “I miss you too mommy.” “Will you stay with us for good?” bungad ni daddy pagkayakap niya sa akin. Napahinto ako bigla. Sa gilid ng mata ko ay pansin ko ang pag-aabang ni Enzo sa mga sagot ko. “I’ll think about it dad. The salary is good there,” mahinahon na sabi ko. “If you lack financial, I can handle it anak. Hindi mo na kinukuha ang allowance mo sa akin,” sabi ni daddy pagkaupo namin. “No dad, I have to be independent rin po ‘no. I’m old enough to be married,” kalmadong sabi ko. Napansin ko ang asul na mata ni Enzo na sumiring kaya naman napairap rin ako. ‘He’s really getting into my nerves…’ Then suddenly, I remember his case. Napanalo niya kaya? Pagkatapos ng dinner, nagkayayaan ang lahat na magpunta sa garden pa
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= 4 YEARS LATER… Halos madaliin kong tumakbo pababa ng airport hila-hila ang maleta ko. Male-late na ako sa wedding anniversary ni mommy at daddy! May tinapos pa kasi akong operation bago ang flight ko. Nang makalabas ay pumara agad ako ng taxi. Habang on the way sa venue ay napasandal ako sa taxi. Pagod na pagod ako eh. Halos 20 minutes rin ang byahe papunta sa venue galing sa airport. Pagkababa sa hotel ay inutos ko na sa tauhan nila daddy ang maleta dahil maayos naman na ang dress na suot ko. Halos lakad takbo ang ginawa ko para lang makahabol sa main event ng anniversary nila mommy at daddy. Habang tumatakbo ay halos hindi ko mapigil ang sariling katawan ma bumangga sa mataas na bulto na nasa harapan ko dahil sa bilis ko at madulas ang heels. “Oh my god! I’m sorry!” mabilis na sabi ko at lumayo, nang tingalain ko ito ay halos manlaki ng bahagya ang mata ko dahil nakilala ko kaagad ang may ari ng asul na pares na mga mata. ‘Damn, w
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= Today was my last day here in Philippines. After our last conversation, I’ve never seen him, nor I even look for him. Kusa ko siyang nakikita sa kung saan-saan ngunit kahit tapunan ng tingin ay hindi niya ibinigay sa akin. I admit, I’m hurt. Ang sakit lang isipin na hanggang doon na lang talaga kami… Namimiss ko na siya… Sobra… Habang inaantay ang flight ko ay napatitig ako sa ticket at passport ko. ‘G-Gusto ko siyang makita at hilingin na balikan niya ako, but then he discarded me like I was nothing. G-Gusto ko magalit na lang sa kanya…’ Habang nakaupo ako sa departure area, ramdam ko ang bigat ng bawat segundo. Sa bawat tiktak ng orasan, parang may hinihila sa akin pabalik, pero pilit kong nilalabanan. Sinulyapan ko ang ticket at passport sa kamay ko. Ang mga ito na lang ang nagpapapaalala na may bagong simula akong naghihintay. Pero bakit ang bigat-bigat? ‘Gusto ko siyang makita… kahit sa huling pagkakataon.’ Napapikit ako at h
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= After drinking for another hour, naramdaman ko na ang hilo sa akin. Tumigil na ako dahil gusto ko na umuwi. “Lasing ka na beb?” tanong ng kaklase kong babae. Umiling naman ako. “Inaantok lang. Kailangan ko na rin umuwi pero,” sagot ko at bumuntong hininga. Later on lumipat yung kaklase kong lalake sa tabi ko. “Did you drive a car?” tanong niya kaya umiling ako. “I’ll just ride a taxi.” “Isasakay na kita mamaya,” suhestyon niya. “Kaya ko na.” After 15 minutes tumayo na ako at kinuha ang bag ko. Ako rin ang nagbayad ng nagastos namin. Pinilit ko maglakad ng deretso para lang hindi mahalata na lasing ako. Sa labasan ay naghintay ako ng taxi ngunit bago pa man pumaypay ang kamay ko ay may puntay sa kinatatayuan ko. Paglingon ko ay natigilan ako nang makita si Enzo. “I wanted to drive you home, but I know I drank a lot more than you did… I’ll just come with you,” mahinahon niyang sabi. “There’s no need, Enzo.” “I think I have to,”
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= It’s a week ago since Enzo and I last met each other… Nasa bahay ako at walang gana sa lahat. Akala ko okay na ako, okay na ang puso ko… Pero hindi pa pala. I was hurt… “M-Mommy,” mahinang tawag ko kay mommy na nasa kusina at naghahanda ng gabihan. “Oh anak?” tugon niya at nilingon ako. “M-Mommy… A-Ayoko na po dito,” mahinang bulong ko. Napahinto siya sa pagluluto at sumeryoso ang mukha. Pinatay niya ang kalan at nilapitan ako ngunit isang hawak niya lang at ayos sa mga buhok ko ay tumulo na ang luha ko. ‘Ang sakit…’ “W-Why anak? A-Ano ‘yon? Say it to mommy,” pag-aalo niya at niyakap ako. Panay ang hikbi ko sa kanyang nga balikat. “I-I can’t stay here, s-seeing Enzo… P-Parang pinapatay ang puso ko sa sakit mommy. Ang sakit… A-Akala ko…” “A-Akala ko a-ayos na ako…” panay ang hikbi ko at halos hindi ako makahinga kakaiyak. “A-Ano g-gusto mo gawin anak?” “M-Mommy… I-Ilayo n-niyo na po ako dito, k-kahit saang bansa b-bast
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= After a few days, sinubukan ko puntahan si Enzo sa kanyang condo. Kinakabahan ako at hindi maipaliwanag ang nararamdaman. ‘Itataboy niya kaya ako?’ I knocked on his door three times, my heart is thumping very hard and I cannot do anything… Nang marinig ko ang pagbukas no’n ay napasinghap ako. Pagbukas no’n ay tumambad sa akin ang bahagyang namumutla na mukha ni Enzo. “Can I come in?” pabulong na tanony ko, huminga siya ng malalim at tumango. Sumunod ako sa kanya sa sala at doon ko nakita ang kumpol kumpol na kable ng kanyang laptop, at mga papers and documents na nakakalat. Tila inaaral niya ang kaso… “H-How’s your shoulder?” pabulong na kwestyon ko matapos maupo sa parteng sofa na walang laman na papel. “Good,” malamig niyang tugon. Hindi naman ganito si Enzo noon, kahit seryoso siya at hindi siya ganito kalamig lalo na pagdating sa akin. Ngunit ngayon ay iba… “E-Enzo… About the case—” “It’s not something I can share… I’m sorry,
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= Mabilis akong sumunod sa kanya, pinilit ko siyang habulin. “Enzo sandali!” Habol ko at lakad takbo ang ginawa. “Enzo!” Ngunit nang nasa pinto niya na ay mabilis niyang sinara ang pinto dahilan para maiwan ako sa labas. Panay ang katok ko. “J-Just rest!” rinig ko ang malakas niyang sigaw sa kabilang pinto kaya mariin akong napapikit. Wala akong nagawa. Alam ko ang password ng kanyang condo pero tingin ko ay may kailangan siyang gawin. ‘Ang bakal na ‘yon? I-Ibig bang sabihin no’n hindi pa siya magaling?’ Napabuntong-hininga ako habang nakatayo sa labas ng pinto ni Enzo. Pinilit kong kumalma, kahit na ramdam ko ang bilis ng tibok ng puso ko. Bakit niya kailangang magtago? Ano ang ginagawa niya na ayaw niyang malaman ko? “Enzo, please… Open the door,” mahinang tawag ko, pero walang sagot. Tila lalo pang bumibigat ang bawat segundo na lumilipas. Alam kong dapat ko siyang intindihin, pero hindi ko maiwasang magtaka at mag-alala. Hinawakan k