KABANATA 1

Mariing napapikit na lang si Astrid Elaine Javier o mas kilala sa pangalang Eys nang makapares na kamay ang tumulak sa kaniya, dahilan nang paglapat ng kaniyang likod sa malamig na pader.

“Let me see if the things that should grow have grown?” Mapanganib ang boses ng lalaking akala niya ay natakasan niya na isang taon na ang nakakalipas— si Mason Hunter Sy.

Ang mapapayat niyang balikat ay saktong-sakto sa hulma ng palad nito. Sinubukan niyang tumakas subalit dahil sa kaniyang manipis na pangangatawan ay patuloy pa rin siyang nakakulong sa madilim nitong awra.

Napapikit na lamang si Eys. Ang akala niyang isang taon na hindi pagkikita ay sapat na para makalimutan siya nito ngunit nagkakamali siya. Ang magagawa niya na lang ngayon ay magmaang-maangan.

“Nag… nagkakamali ka yata, mister?” 

Nanatiling blangko at malalamig na tingin lamang ang ibinibigay si Mason sa kaniya at dahan-dahang bumigkas, “sa ibabaw ng kamang iyon— isang taon na ang nakakalilipas, tandang-tanda ko pa kung ilang beses mo isinigaw ang pangalan ko.”

Nanginig si Eys dahil sa masarap este masamang alaala na rumagasa sa kaniya.

“Some were in unberable pain, ang iba naman ay dahil gusto mo pang idiin ko at bilisan.”

Parang natanggalan siya ng balat dahil sa pagpapaalala nito. Ang kahihiyang lumukob sa kaniya sa gabing iyon ay tuluyan nang bumuhos na parang mainit na tubig sa kaniyang diwa na dahilan ng kaniyang pamumula.

Lumapit pa si Mason sa kaniya. Naaamoy na ni Eys ang mabagong hininga ng lalaki na tumatama sa mukha niya at ang mapanganib nitong mga mata ay nakatutok sa kaniya na parang pinag-aaralan ang bawat sulok ng kaniyang pagmumukha.

Sinlamig ng gabi ang mga titig nito at walang ni-isang emosyon ang mababasa rito.

“Kung gayon, nagkamali pala ako?” Mababa ang tono nito at nag-uumapaw ang kagaspangan sa boses.

Tumango siya dahil sa panghihina ngunit hindi niya ito ipinahalata sa lalaki, “oo,” sagot niya.

Ang kamay nitong nasa balikat niya ay unti-unting gumapang sa kaniyang bewang at pumisil dito. Napatalon pa si Eys sa gulat at parang nakuryente ngunit hindi siya hinayaan na makaalis ng lalaki nang ang dalawang daliri nito ay kumapit sa kaniyang saluwal.

Isang marahas na paghinga ang naramdaman niya sa kaniyang tenga at pinalid pa ang ilang hibla ng kaniyang buhok at saka pa lamang siya nito pinakawalan.

Sa takot ni Eys sa kung ano pa ang gawin sa kaniya ni Mason ay agad siyang bumalik sa pwesto nila sa bar at hindi nagtagal ay sumunod din sa kaniya ang lalaki.

Agad siyang sinalubong ng kaniyang kaibigan na si Kai Rylan Cruz. Agad pumulupot ang braso nito sa kaniyang bewang at sinabing, “let me introduce you, my lovely girlfriend, Eys.”

Umupo si Mason sa sofa at itinanday ang isang mahabang biyas sa isa at nakita niya kung pa'no tanggalin ng babae ang kamay ng nobyo raw nito.

“‘Wag ka ngang fake news,” sita ni Eys kay Kai.

Pinagsawalang bahala lang naman ito ng lalaki at nilipat ang kamay sa balikat ni Eys at saka siya hinila sa lalaking nakaupo na ngayon at mariin silang tinitingnan.

“This is the young master that I told you about. Nasa kaniya ang gamot na makakaligtas sa buhay ng kapatid mo.”

Kung kanina ay parang binuhusan ng mainit na tubig si Eys dahil sa pamumula at pagkahiya, ngayon naman ay para siyang binuhusan ng malamig na tubig sa gulat.

Literal na hindi siya makagalaw sa kinatatayuan niya. Punong-puno siya ng gulat na tumingin kay Mason na may dumaang kakaibang emosyon sa mata na agad ring nawala.

Kalmado nitong itinaas ang kamay na may hawak na sigarilyo at ipinatong sa sandalan ng sofa. Para itong hari na nakaupo. Ang panga nito ay perpektong-perpekto kahit nakatagilid ito sa kaniya.

Agad namang may lumapit sa lalaki para sindihan ang hawak nitong sigarilyo pero ipinatong nito ang kamay sa hita nito.

Nang makita ito ng kasamang lalaki ay agad siyang binigyan ni Kai ng lighter at itinulak para siya ang pagsindihin ng hawak nitong yosi.

“What are you doing? Light a cigarette for me,” mapanganib na utos nito sa kaniya at saka pa lamang siya nakagalaw para sindihan ang hawak nito, pero bago pa lumapat ang lighter sa pwet ng sigarilyo ay ipinasak ni Mason ang yosi sa bibig.

Sisindihan na sana ito ni Eys nang magtanong ang lalaki, “anong gamot ang kailangan mo?”

Muntik pang masunog ang kamay niya sa gulat kaya agad siyang napasagot.

“Nitroglycerin,” agad na sagot niya.

Nilagpasan lang siya nito ng tingin at napunta sa lalaking nasa likod niya.

“Kai, hindi pa lumalabas sa merkado ang gamot na ‘to. I can't give it to you.”

Kinindatan naman ni Kai si Mason at pabirong nagsalita, “I brought my girlfriend to see you today, give me some face, man.”

Nanantiling nakayuko si Eys, bumalik naman sa pagkakasandal sa sofa si Mason at nahaharangan ang paningin niya ng babaeng nasa harapan.

Malamig pa rin ang mukha niya nang tingnan niya si Eys, “hindi ko siya kamag-anak o kaibigan, hindi ko nga rin siya kakilala. Why should I help her?” He asks Kai Rylan but his vision remains on Eys.

“Just think of it as helping me! Kapag matapos na ‘to ngayon, papayag na siyang maging girlfriend ko.”

Napatingin si Eys kay Mason ng walang pag-aalinlangan ngunit inilingan siya ng lalaki.

Wala na siyang ibang paraan na maisip. Ang kalagayan ng kapatid niyang babae ay palala na ng palala. Nasabihan na rin siya ng mga doktor nito na kaunti na lang at mawawala na sa kaniya ang kapatid! 

Ang gamot na hinihiling niya ay nasa kamay lang ni Mason at hindi pa opisyal na nailalabas. Kaya susugal siya sa kahit anong p’wedeng gawin para lang makuha ito at maligtas ang kapatid.

“Master Mason, magkano ang gamot? Bibilhin ko na lang ‘to sa ‘yo.”

Mas lumapit siya sa lalaki, ang mga tuhod niya ay nakadikit na sa sofa na kinauupuan nito at saka niya sinindihan ang hawak nitong yosi.

Yumupyop naman ang lalaki at saka siya binugahan ng usok sa mukha. Imbes na mainis ay iba ang naramdaman niya… parang nakakainit ng kaibutruan, nakakagising ng himaymay na natutulog.