KABANATA 2

Gaya ng mainit na gabi na kanilang pinagsaluhan ni Eys, ang mukha at katawan ni Mason ay puno ng pagnanasa para sa babae kahit itinanggi nito na siya ang nakasiping niya noong gabing isang taon na ang lumilipas.

“That medicine is not for sale.” His tone was more or less indifferent pero matigas rin ang ulo ng babae at hindi gusto magpatalo.

“Ayos lang kahit magkano, bibilhin ko,” matatag nitong ani.

Mason brushed away the corner of his mouth. 

“Not much half million per box will be fine. Deal?” 

Ang pagputla ng mukha ni Eys ay naghatid ng saya sa kaniya. Kanina pa nag-eenjoy si Mason sa panonood ng pagpapalit-palit ng emosyon ng babae na kita sa mukha nito.

Alam niya na masyadong mataas ang presyo nito para sa babae at alam niyang hindi nito kaya ang gano'ng halaga.

“I'll give it! Pero hindi ba, hindi naman kalahating milyon ang halaga no’n?” Agad na pagpepresinta ni Kai sa kaniya.

Si Eys naman ay puno ng pagkahiya. Kanina pa namumuro ang kahihiyan sa katawan niya. Hindi siya makapaniwala na ang sakit, pangmamaliit sa sarili at pagod sa lahat ay magagawang palabasin ni Mason sa kaunting salita lang nito.

“Labas ka na rito, Kai,” saway ni Eys sa lalaki.

“Bakit naman labas ako rito? Magiging girlfriend naman na kita.”

Tuluyan niya nang hinarap si Kai at ibinaling dito ang kaniyang atensiyon. “Kai, kaya ko ‘tong lutasin at saka hindi pa naman talaga tayo kaya ang problema ko ay problema ko lang muna.”

Ayaw niya abalahin si Kai kaya hanggat sa kaya niya, tatayo siya gamit ang sariling dalawang paa. Malumanay siyang ngumiti sa lalaki na tipong magrereklamo pa bago hinarap ulit si Mason.

“Young master, wala na ho bang mas ibababa sa presyong iyan?” Pagmamakaawa niya sa lalaking natatabunan ng dilim at sinlamig ng nyebe ang presensya.

Hindi man lang siya nito binalingan ng tingin at parang hangin lang sa harapan nito. 

Kaya kahit nahihiya ay wala na siyang ibang naisip na paraan kundi ang mas lalong pagyuko sa harap nito bilang pagmamakaawa, “s-sir, kahit isang box na lang muna.”

S******p si Mason sa sigarilyo at tinapik ang yupyupan nito para mahulog ang abo sa dulo nito. Huli na para kumuha si Eys ng ashtray dahil naramdaman niya na ang init sa may bangang balikat niya patungo sa dibdib.

Sa gulat ay napatayo ng diretso ang babae at hindi sinasadyang napahawak sa kaniyang dibdib.

“What's wrong?” Nag-aalalang tanong ni Kai at napalapit sa kaniya.

“Wala, may maliit na insekto lang,” pagsisinungalinging naman niya.

Nakita naman niyang nangdilim ang mukha ni Kai at parang kahit anong oras ay magwawala ito kaya nilapitan niya ang lalaki para amuhin. Bumuntong-hininga ito na parang pinipigilan ang kumakawalang galit at saka binalingan ang isa pang lalaking kalmanteng nakaupo lang.

“Talaga ba, Mason? Para sa gamot lang hindi mo na ako kayang tulungan?” Hindi makapaniwalang tanong ni Kai kay Mason.

Napatingin naman ulit si Eys sa lalaki na hindi pa rin nagbabago ang ekspreyon sa mukha. Blangko at sintigas ng bato kung tumitig ito pabalik sa kaniya. Nanunoot sa bawat sulok ng kaniyang himaymay ang titig nito.

“Rules are rules,” Mason simply said.

Hindi na sumagot si Kai at hinila na siya nito palabas ng bar.

“That piece of shit! He is so cold-blooded and heartless and so ruthless…”

Tahimik lang siyang nakikinig at nilalabanan ang sarili para hindi mapasalampak sa sahig. Sa dami kasi na p'wedeng magmay-ari ng gamot ay bakit iyong lalaki pang iyon!

“Huwag kang malungkot, Eys. Ganiyan ‘yan talaga siya. Huwag kang mag-alala gagawan ko ‘to ng paraan,” pang-aalo sa kaniya ng kasama bago siya igiya papasok sa sasakyan nito.

Pagkaupo niya ay naramdaman niyang nag-vibrate ang kaniyang telepono kaya kinuha niya ito at binasa ang mensaheng kararating lang galing sa isang hindi rehistradong numero.

‘Come here.’ 

Nangilabot siya dahil kilalang-kilala niya ang nag-text. Kahit ayaw man niya sumunod ay may pinakikiusap siya sa lalaki kaya gagawin niya ang gusto nito. Kapatid niya ang nakasalalay dito.

Binalingan niya si Kai at saka nagpaalam na mas gusto niyang maglakad dahil gusto niya makalanghap ng hangin.

“Delikado na sa labas,” tutol ni Kai sa kaniya.

“Ayoko muna umuwi sa bahay, Kai. Gusto ko muna makalimutan ang mga problema ko.”

Bumuntong-hininga ang lalaki at wala nang nagawa nang itigil nito ang sasakyan sa gilid ng daan. “Okay, send me a message when you get home.”

“Yeah.” The car pulled over at tinanaw ni Eys ang pagharuruot nito paalis nang makababa siya.

Agad ay tinext niya si Mason. ‘Address?’

Walang naging mensahe ang lalaki at kasama ang ihip ng malamig na hangin ng gabi ay matiyaga siyang naghintay sa kung anong binabalak ng lalaki.

Napahawak siya sa kaniyang braso sa lamig at eksaktong dumating ang isang magarang sasakyan.

Hindi na siya nagpatumpik-tumpik pa at binuksan na ang pintuan. Kung ga'no kalamig sa labas ay gano'n naman kanipis ang hangin sa loob. Nararamdaman ni Eys ang panglalagkit sa katawan dahil sa mga nangyari at parang hindi pa matatapos dito ang lahat dahil nakita niya ang lalaking nakapikit sa back seat ng sasakyan.

Ang malalapad nitong balikat ay nakalapat sa sandalan at ang mahahaba nitong biyas ay nakapatong sa isa't-isa.

Agad namang napadilat si Mason ng maamoy at maramdaman ang kalambutan ng dalaga nang tumabi ito sa kaniya.

“I forgot, what's your name?” He asked lowly.

Matagal muna siyang sinagot nito. Her lustrous lips is such a seductress, then she mumbles her name, “Astrid Elaine Javier.”

“Hmm…” he hummed as her name played on his mind endlessly.

“Astrid… Elaine… Javier huh?” He savored the words in his mouth as if he wanted to swallow her alive.

He let out a small mockery and slowly he said, “tonight, you will warm my bed again and I'm going to fuck your brains out…” ‘...just like what I did one year ago’ he added wordlessly.

Nakita niyang napapitlag ang babae kaya kuntento siyang napapikit muli at inutusan ang drayber na magmaneho sa isang address. Kaparehong address kung saan unang beses niyang natikman ang totoong langit sa piling ng babae.