RENATA"What?! That bitch!" Bulalas ni Alonan nang magkwento ako sa kanila tungkol sa nangyaring eksina namin ni Rita sa coffee shop."Sabi ko na nga ba may hindi magandang gagawin ang babaeng iyan, eh! Kumusta ka naman?" Nag-aalalang tanong ni Thea.Sunod-sunod akong tumango. "Yeah! I'm fine. Masakit lang 'yong pisngi ko gawa nang pagkasampal nito sa akin." I explain."Itong gagong Abbadon din—tsk! Ayaw ko nang mag-talk, at baka sugurin ko pa 'yang doktor na iyan sa hospital at siya ang lalagyan ko ng swiro!" Nanggigil na sabi ni Alona."Oo nga mga 'teh! Hays! Sana man lang nandito si Renata para makita niya ang ginawa ni Rita at La Valle sa 'yo." Si Thea na kalmado lang magsalita pero halatang galit na rin ito.I deeply sigh. "I cam handle naman this. So, don't worry about me. Thank you sa pakikinig ninyo. Good night and see you later."Nang magpaalam na ang dalawa at naputol na ang video call, dumulog kaagad ako ng banyo para mag-shower. Napaharap ako sa salamin saka tinignan ang
RENATA I was leaving the hospital when Rita chased after me. I don't know why she is so obsessed with me lately. "Ah? Attorney Velasco? Won't you apologize to me?" I frowned at what she said. "Sorry? What for?" She approached me. "For embarrassing me yesterday. Aren't you sorry?" I winced at what she said. Later I nodded. "No! Why would I do that?" I crossed my arms and looked her straight in the eyes. "Because I don't spit out my food when I eat it." Tuluyan ko na siyang binayaan sa lugar na iyon. Babalik din ako pagkatapos makipag meet-up sa isang kleyente. "Kumusta 'yong pinapagawa ko sa 'yo Detective Castillo? At sino naman 'yang kasama mo?" Nakakrus ang mga braso habang nakatingin sa dalawang tao na nasa harapan ko. "Attorney, isa po siya sa mga nabiktima ni Congressman Andrada." Kumunot ang noo ko nang tignan ko ang babaeng nasa edad trenta anyos. "Anong pangalan mo? Kumain ka na ba? Anong reklamo mo laban kay Congressman?" Umangat ang mukha ng babae. Mugto
RENATAMedyo naiinip na ako dahil ang sabi i Ninong nasa gilid lang daw ito ng kalsada naghihintay sa akin. Panay tingin ko sa magkabilang daan pero walang Iñigo Alcantara ang nagpakita. Tatawagan ko na sana si Ninong nang biglang may kumatok window sheld ng sasakyan ko. Binuksan ko ang bintana sa passenger seats saka tinignan kung sino, subalit kumunot ang noo ko nang makita dahil tumungo ito para makita niya ako."You're late—five minutes." Angil niya. Nakatingin sa relo nito.Tumaas ang kilay ko dahil sa sinabi nito. Kasalanan ko pa pala ba't nahuli ako? Hindi niya ba alam na kanina pa ako palinga-linga sa daan para lang makita siya?!Lumabas ako ng sasakyan. Hindi naalis ang pagkakunot ng noo mo dahil sa simpleng suot nito. He's wearing plain white tee shirt, gray sweat pants, air nike shoes, with matching brown sun glassess. At ang bitbit nitong hand carry sports bag."Wow! Galing ka ba ng gym, Mister?""Attorney Velasco?"Tumango naman ako. "Iñigo Alcantara?"Nagkibit siya ng
RENATAWelcome to Batanes!Napa-wow ako sa sobrang ganda ng lugar. Imagine, isa sa mga dinadayo ng mga turusta ang lugar na ito dahil sa malaparaisong lugar. Bundok, dagat, tanawin, at payapang kapaligiran. Ang parola na siyang nagsisimbolo ng isa sa nga dinadayo ng mga tao.Mag-isa lang ako bumyahe dahil hindi ko kailangan ng kasama para sabihin nilang maeenjoy mo ito kapag may kasama ka. Mali sila. Bilang ikaw na gusto mong mapag-isa ay mas mayapa at walang problema. Enjoy every moment you spend alone sa lugar na gustong-gusto mo.Alas-cinco ng hapon nang palakad lakad ako sa tabing-dagat. Kuha ng litrato sa mga magagandang tanawin roon.Alas-sais ng dapit-hapon ay napagpasyahan kong bumalik sa nirentahan kong bahay. Maliit lang ito bagaman napakaganda ng ambiance sa lugar na iyon. Alas-siete ng gabi, dumulog ako sa isang resto bar malapit sa nirentahan kong bahay. Ang ganda ng ambiance. Outdoor bar siya at marami na dumadayo. Ang tugtugin ay makaluma or should I say mahilig sa Jazz
RENATAMadilim. Wala akong makita ni kaunting liwanag man lang sa lugar na ito."Nasaan ako?" nangangapa sa dilim na sabi ko. hindi ako umalis sa tinatayuan ko nang makarinig ako ng kalansing na nagmumula sa kung saan. "Sino'ng nandiyan? Magpakita ka!" Sumisigaw na sabi ko, ngunit tanging echo lang ng boses ko ang aking naririnig.Mayamaya ay may kumalansing ulit mula sa aking likuran. Paglingon ko mula do'n, may isang matandang babae akong naaaninag mula sa madilim na sulok—may kung anong liwanag itong hinahawakan kaya nakita naaninag ko siya kaagad."Sino ka? Nasaan ako?" Um-echo pa rin ang boses ko sa lugar na iyon.Nang magpakita na ang matanda, nagulat nalang ako sa aking nakita kung sino ito."Lola?" bulalas ko. "Nasaan tayo? Bakit ka nandito? Anong ginagawa mo? Ano ang ginagawa natin rito?" Humakbang ako papalapit sa kanya, subalit napahinto nalang ako nang makitang tumulutang ito sa hangin. Napaatras ako—bigla natakot dahil sa aking nakita."Nakita mo na ba ang sarili mo ngayo
RENATA Tahimik akong nakaupo sa aking hospital bed habang matayog na naglalayag ang aking diwa. Mayamaya ay lumapit sa akin si Ninong—hinawakan ang aking mga kamay at saka ngumiti. "What's on your mind, hija?" Tumuon ang atensyon ko sa kanya nang tanungin niya ako. "Marami. Hindi ko alam kung saan ako magsisimulang magsalita." Totoo. Gusto kong ibunyag sa kanya ang totoo kong pagkatao, pero natatakot ako na baka ay hindi niya ako paniwalaan. "Forth is safe now. Don't worry about him. Katulad mo—nasa regular room na rin siya, at nagpapagaling." hindi ko magawang magsalita dahil sa galit na nararamdaman ko sa aking dibdib. "Pareho kayo nang pagkaaksidente ni Forth no'ng araw na iyon—magkaiba lang ang lugar. Sumuko din naman 'yong driver ng elf truck, at inamin ang kasalanan na nagawa." Mahabang paliwanag ni Ninong. "'Yung aksidente sa akin? May balita na ba?" "Nakita sa cctv footage—sinadya rin iyon. Nakalayo ang elf truck ngunit nahuli din sa a day after ng aksidente. Ng
RENATAA month later. Nagporsige akong mag-work-out para sa sarili ko. Full support sa akin si Miss Monrow hanggang sa makalakad ulit ako. Hindi rin madali dahil kailangan ko ng mahabang pasensya. Ilang beses na akong natutumba, nadadapa, at nasusugatan pero ito ako, bumabanat pa rin hanggang sa na-achieve ko ang goals na ito.Once a week akong pinupuntahan ni Ninong Atlas dito sa rest house ni Miss Monrow dahil abala ito sa trabaho niya lately. Ang daming cases na dapat harapin at tapusin. Thankful dahil nandiyan si Attorney Alcantara para tulungan si Ninong. "Your protein," inabot sa akin ni Miss Monrow ang glass ng broccoli juice na gawa nito. "You go to the gym more often. Are you not tired yet? You've changed so much since you learned to walk again." Tumayo ako saka ininom ang binigay nito juice sa akin. Nagpunas ako ng aking mga pawis saka tumabi sa kanya sa sofa."Papabalik na ako ng Maynila bukas, Miss Monrow," wala sa sarili na sabi ko. Nakatanaw sa malayo ang mga tingin. "M
RENATANamangha ako sa ganda at ambience ng fitness gym na napuntahan ko ngayong araw na ito. Nagulat din sina Thea at Alona dahil ang laki raw ng pinag-bago ng katawan ko simula nang mawala ko ng ilang buwan sa kanilang mga mata. Hindi ko na kinuwento sa kanila ang nangyaring aksidente sa akin dahil alam kong mag-aalala lang ang mga ito. Mas maigi nalang na i-sekreto, at ang mahalaga ngayon ay buhay ako."Isang linggo ka nang pabalik-balik rito Attorney Velasco. Good to know na nagugustuhan mo rito sa gym namin." Ani ng physical trainee."Maraming salamat din sa tulong ninyo Coach Ryan. Dahil sa inyo, natuto kaagad akong mag-arnis.""Fast learner ka Attorney. Nagulat nga ako na nag-improve kaagad ang insayo mo."Hindi nila alam nang nasa Batanes pa ako ay araw-araw akong nag-eensayo ng martial art. Self-defense in case na ma-trouble sa daan o kung may mangyari man na hindi inaasahan. Lahat ng self-defense ay pinag-aralan ko. Maging sa baril ay mas naging mahusay ako."Miss Rita, tama