RENATA"Avil?! Kausapin mo naman ako!""Forth, wala tayong dapat na pag-usapan!" Akma ko nang buksan ang pinto ng sasakyan nang pinigilan niya iyon. Namewang ako saka tumingala sa langit sabay buga ng hangin.Nang bumaba ang ngiti ko sa kanya ay nagtiim ang bagang ko dahil sa pagtitimpi ng galit."Forth—huwag muna ngayon—""Anong huwag muna ngayon? Ngayon na Avil! Talk to me! Bakit hindi mo masagot-sagot ang mga tanong ko?!""Walang katotohanan ang mga iyan—""Anong ibig sabihin nito na wala lang katotohan?!" pinakita sa akin ni Forth ang isa kuhang litrato namin ni Abbadon na magkasama sa isang hotel. "Really? Walng katotohanan?! Now, explain this to me! Bakit magkasama kayo sa hotel ni La Valle?!"Umiigting ang mga panga ni Forth sa galit dahil sa litratong ipinakita nito sa akin.I grinned. "Saka ka na maniwalang may relasyon kami ni La Valle kapag nasaktuhan mong sumisiping na kami. Are you done tailing me, Forth? Well done, Forth! Well done!" Dinuro ko siya sa dibdib nito saka ti
RENATA Sumakit ulo ko kakaisip sa nangyari kanina. Kumuha ako ng gamot sa purse ko saka nilunok ko iyon. Mayamaya ay napatungo ako saka nagpahinga saglit. Ipinikit ko ang aking mga at inalala ang bawat salita na sinabi ni Juliana sa akin kanina. "What's going on, Juliana? Alam alam mo?" I deeply sigh, at lumabas ulit ng kotse. Bumalik ako sa loob ng presento para kausapin ng seryoso si Juliana. "Attorney Velasco? Bakit po kayo bumalik? May nakalimutan po ba kayo?" Nakangiting tanong ng warde sa akin. Umiling ako. "Kakausapin ko lang ulit si Juliana. Pwede po ba?" Kaagad naman ako pinagbuksan ng warde, saka hinayaan na makapasok. Nakasunod ako sa warde kung saan patungong visitor's area habang ang diwa ko ay tumalayag. "Attorney? Attorney Velasco?" "Ha? Hah?" "Hintay nalang po kayo rito, at kukunin ko lang ulit si Juliana." "Sige, salamat." Naupo ulit ako. Kailangan ko nang malinaw na kasagutan sa mga sinabi kanina ni Juliana. Kung totoo nga ang mga sinasabi nito,
RENATA Habol ang hininga habang papasok ako sa aking sasakyan dahil sa pagmamadali ko na makarating kaagad sa presinto kung saan, napabalitaan na patay na raw si Juliana. Natagpuang wala na itong buhay sa loob ng kanyang banyo at may hiwa na ang leeg nito, dahilan na pagkaubos ng kanyang dugo. I can`t help myself, but to cry. Paano ba naman, na ang nag-iisang taong nakakaalam ng totoo kong pagkatao ay siya lang. Dali-dali akong bumaba ng sasakyan nang makita ang ambulansya na nakaparada sa harapan ng malaking gate ng gusali. Mayamaya ay lumabas ang staff ng jail kung saan karga-karga nila ang walang buhay na katawan ni Juliana. Dali-dali akong lumapit ro'n, at sinubukan na tignan ngunit ayaw akong pagayan ng mga pulisya."Pakiusap—kahit ngayon lang." Garalgal ang boses na sabi ko habang pinipilit ang sarili na makita ang katawan ni Juliana."Sige, Attorney." Kaagad naman na akong hinayaan na lumapit sa stretcher para tignan ang katawan ni Juliana. Napatakip nalang ako ng aking bibi
RENATA Maaga na naman nagising kinabukasan kahit na walang maayos na tulog kagabi dahil sa kagagawan ni Abbadon. Panay hikab ko at mas lalo akong tinatamad na pumasok sa trabaho. Napadaan muna sa isang coffee shop malapit sa law firm office, at do'n muna tatambay ng kalahating oras. Mayamaya ay nakatanggap ako ng mensahe galing sa hindi kilalang numero. "I know you were in trouble." Kunot noo kong tinignan ang numero—hindi talaga pamilyar sa akin. Hindi ko nalang pinansin dahil ayaw kong masira ang araw ko dahil lang sa text na iyon. "Attorney Velasco?" Umangat ang mukha ko nang may babaeng tumayo sa harapan ng aking mesa. Si Doc Rita Santiago-Andrada. "Doctora Santiago? What are you doing here?" "How are you? It's been a while." "Ah? Yeah! Have a sit, Doc." kaagad naman siya naupo at nagtanggal ng aun glasses sa mata. "Anong maipaglilingkod natin?" Kaswal lang ang pagkakasalita ko dahil hindi ko naman kailangan maging pormal sa harapan niya "Nothing important. Itatanong ko la
RENATA"What?! That bitch!" Bulalas ni Alonan nang magkwento ako sa kanila tungkol sa nangyaring eksina namin ni Rita sa coffee shop."Sabi ko na nga ba may hindi magandang gagawin ang babaeng iyan, eh! Kumusta ka naman?" Nag-aalalang tanong ni Thea.Sunod-sunod akong tumango. "Yeah! I'm fine. Masakit lang 'yong pisngi ko gawa nang pagkasampal nito sa akin." I explain."Itong gagong Abbadon din—tsk! Ayaw ko nang mag-talk, at baka sugurin ko pa 'yang doktor na iyan sa hospital at siya ang lalagyan ko ng swiro!" Nanggigil na sabi ni Alona."Oo nga mga 'teh! Hays! Sana man lang nandito si Renata para makita niya ang ginawa ni Rita at La Valle sa 'yo." Si Thea na kalmado lang magsalita pero halatang galit na rin ito.I deeply sigh. "I cam handle naman this. So, don't worry about me. Thank you sa pakikinig ninyo. Good night and see you later."Nang magpaalam na ang dalawa at naputol na ang video call, dumulog kaagad ako ng banyo para mag-shower. Napaharap ako sa salamin saka tinignan ang
RENATA I was leaving the hospital when Rita chased after me. I don't know why she is so obsessed with me lately. "Ah? Attorney Velasco? Won't you apologize to me?" I frowned at what she said. "Sorry? What for?" She approached me. "For embarrassing me yesterday. Aren't you sorry?" I winced at what she said. Later I nodded. "No! Why would I do that?" I crossed my arms and looked her straight in the eyes. "Because I don't spit out my food when I eat it." Tuluyan ko na siyang binayaan sa lugar na iyon. Babalik din ako pagkatapos makipag meet-up sa isang kleyente. "Kumusta 'yong pinapagawa ko sa 'yo Detective Castillo? At sino naman 'yang kasama mo?" Nakakrus ang mga braso habang nakatingin sa dalawang tao na nasa harapan ko. "Attorney, isa po siya sa mga nabiktima ni Congressman Andrada." Kumunot ang noo ko nang tignan ko ang babaeng nasa edad trenta anyos. "Anong pangalan mo? Kumain ka na ba? Anong reklamo mo laban kay Congressman?" Umangat ang mukha ng babae. Mugto
RENATAMedyo naiinip na ako dahil ang sabi i Ninong nasa gilid lang daw ito ng kalsada naghihintay sa akin. Panay tingin ko sa magkabilang daan pero walang Iñigo Alcantara ang nagpakita. Tatawagan ko na sana si Ninong nang biglang may kumatok window sheld ng sasakyan ko. Binuksan ko ang bintana sa passenger seats saka tinignan kung sino, subalit kumunot ang noo ko nang makita dahil tumungo ito para makita niya ako."You're late—five minutes." Angil niya. Nakatingin sa relo nito.Tumaas ang kilay ko dahil sa sinabi nito. Kasalanan ko pa pala ba't nahuli ako? Hindi niya ba alam na kanina pa ako palinga-linga sa daan para lang makita siya?!Lumabas ako ng sasakyan. Hindi naalis ang pagkakunot ng noo mo dahil sa simpleng suot nito. He's wearing plain white tee shirt, gray sweat pants, air nike shoes, with matching brown sun glassess. At ang bitbit nitong hand carry sports bag."Wow! Galing ka ba ng gym, Mister?""Attorney Velasco?"Tumango naman ako. "Iñigo Alcantara?"Nagkibit siya ng
RENATAWelcome to Batanes!Napa-wow ako sa sobrang ganda ng lugar. Imagine, isa sa mga dinadayo ng mga turusta ang lugar na ito dahil sa malaparaisong lugar. Bundok, dagat, tanawin, at payapang kapaligiran. Ang parola na siyang nagsisimbolo ng isa sa nga dinadayo ng mga tao.Mag-isa lang ako bumyahe dahil hindi ko kailangan ng kasama para sabihin nilang maeenjoy mo ito kapag may kasama ka. Mali sila. Bilang ikaw na gusto mong mapag-isa ay mas mayapa at walang problema. Enjoy every moment you spend alone sa lugar na gustong-gusto mo.Alas-cinco ng hapon nang palakad lakad ako sa tabing-dagat. Kuha ng litrato sa mga magagandang tanawin roon.Alas-sais ng dapit-hapon ay napagpasyahan kong bumalik sa nirentahan kong bahay. Maliit lang ito bagaman napakaganda ng ambiance sa lugar na iyon. Alas-siete ng gabi, dumulog ako sa isang resto bar malapit sa nirentahan kong bahay. Ang ganda ng ambiance. Outdoor bar siya at marami na dumadayo. Ang tugtugin ay makaluma or should I say mahilig sa Jazz
OPERATING ROOM "TIME OUT!" "Miss Avil Velasco, Neuroendoscopy, Craniotomy. It's showtime." "Once more unto the breach, dear friends. Once more. Knife—" And Renata's brain surgery has begun. Almighty Lord, make us an instrument of your hand so that our surgery on Renata will be successful. ABADDON LA VALLE POINT OF VIEW Loyalty is very expansive, not everyone can afford it. And I don't deserved it. Sino ba naman ako para pag-aksayahan ng ganyan, kung ako mismo sa aking sarili ay hindi ko magawa iyan. Nothing is permanent. Situation will change everything. What do I expect after I cheated on her? Karma. A bigtime karma. I don't know where to start. In my whole life, I have never done anything right since becoming a boyfriend and also to the point where she became my wife. I know that Renata likes me a lot; we're still in high school. Eight years ang age gap namin, pero kung umasta ako ay daig ko pa ang isip-batang walang ibang iniisip kundi ang maglaro-laruan. I d
RENATADECEMBER 2023, GERMANYSabi nila; You only live once.Pero para sa akin, pangalawang buhay ko na ito. Masaya na malungkot. Masaya; dahil nabigyan ulit ako nang pagkakataon na mabuhay pagkatapos kong mamatay. Malungkot; dahil ilang beses din tinangkang bawiin ang pangalawa kong buhay.Ang lalim ng buntong hininga ko habang nakatingin sa harapan ng salamin.Ito na ang huling paghuhukom sa pangalawang pagkabuhay na ibinigay sa akin. Nakasalalay sa mga dalubhasa ang buhay kong ito, at nakadepende na rin sa katawan ko kung makikipagkooperatiba ito."Maganda pa rin naman tayong tignan Avil kahit wala na tayong buhok," nakangiti kong sabi habang kunwaring kinakausap ang katawan ng aking kaibigan na si Avil. "Let's fight together." Saka ko tinakpan ang ulo ko na wala nang buhok.Kumusa na akong magpakalbo dahil unti-unti na rin lumalagas ang aking buhok dahil sa aking sakit. Bumagsak ang katawan, at lumalim ang mga mata."Renata, hija? Kailangan mo nang magpalit hospital dress. Bukas
RENATAI have cancer, and I only have ninety-two days left. I'm not afraid to die, but I'm just not ready to die. Although, I also thought and asked myself; who am I to complain? I have a few more lives, and maybe that will be enough to take back the life that was lent to me."Renata? Are you okay?" Forth asking me while I'm on my hospital bed. I nod."I'm great, but not really great. As you can see; nakahiga na naman ako sa hospital bed, at I don't know kung makakabangon pa ba ako rito pagkatapos ng operasyon.""We're going to Germany," Mama Ingred said—she's tearing. "Marami akong kilalang magagaling na doctors do'n anak—Renata. I'll promise you na gagaling ka; makakarecover ka sa sakit mong iyan."I just smile with her. Lahat sila ay nakikisimpatsya na gagaling pa ako although twenty-percent nalang ang pag-asa na gagaling.It's been a week since nalaman ni Aba ang tungkol sa aking sakit. As I expected, nagulat siya, nagtanong, at natakot—katulad din nina Forth at Mama Ingred. Hindi
RENATA "What's wrong? Hindi ka pa ba papasok?" Napabuntong hininga ako saka hinawakan ang door knob ng pintuan nito. Naririnig ko sa loob ang usapan ng kanyang pamilya—masaya. Mayamaya ay humakbang ako paatras, sinyales na ayaw kong pumasok. Bagamab ay pinigilan ako ni Forth. "I'll stay here. You go inside and talk to him." "Forth?" Mahina kong tawag sa kanya. "Bakit? Nagdadalawang isip ka ba?" Umiling ako nang tumungo. "Hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko, sa totoo lamg." Forth tap my shoulder. "It's okay. Take your time, but don't take too long. Babalik na muna ako sa trabaho ko. Iiwan ko ang susi ng kotse nang may gagamitin ka pauwi sa inyo mamaya. Take to him just like a normal conversation. I'll go ahead." Sinundan ko ng si Forth habang papalayo sa akin. Mayamaya ay bumalik ang tingin ko sa harapan ng pintuan, at saka kumatok ng tatlong beses bago ako pumasok. Si Aba kaagad ang bumungad sa akin. Nakaupo siya sa wheelchair habang ang mga tanaw ay nasa labas ng bintana
RENATA"Forth?! Forth, sandali! Magpapaliwanag ako!"I run after him. Ngayon lang ako nakaramdam ng takot dahil sa kanya. I can't blame him kung bakit galit na galit siya ngayon."Renata!" Napahinto ako nang bigla siyang sumigaw. Humakbang ako paatras nang maglakad si Forth pabalik sa akin."Forth?" Tawag ko sa kanya dahil bigla nalang itong humikbi. Ang takot konay nawala, napalitan ng kaba at pag-aalala ko sa kanya. Nilapitan ko siya sabay kabig sa balikat nito."May brain cancer ka, Renata," nagpapanic na sabi ni Forth. "No! That's Avil's body. Ibig sabibin niyan—" Hindi niya natapos ang sasabihin nito dahil sa takot."Forth? Calm down, okay? May lunas naman ito. Nakapag-schedule na ako ng surgery next month. Ang hiling ko lang sana ay, walang may ibang makakaalam."Napatingala sa kalangitan si Forth. Hinawakan ko siya sa braso, at mayamaya ay ikinulong ko ang magkabilang pisngi nito sa aking mga palad.He's crying. Iwan ko ba ba't nasasaktan ako para sa kanya. I hug him to calm do
RENATAThe next morning. Me and Forth visit Congressman Andrada and his family. Habang nasa parking area, panay ang silip namin ni Forth sa entrance ng main door ng ospital dahil may mga iilang media na naghihintay roon dahil sa nangyaring aksidente kay Congressman at sa kanyang pamilya. Hindi ko talaga maintindihan itong mga taga-media; ayaw man lang bigyan ng privacy ang buhay ng isang tao. Aalamin at aalamin talaga nila ang mga ito hanggang sa may makuha sila na maibabalita sa telebisyon o kahit sa radyo."What should we do?" tanong ni Forth sa akin habang hindi maalis-alis ang tingin sa labas ng ospital."Let's go—no choice kundi sumugod nang sa gayon ay makapasok tayo sa loob.""Are you kidding me, Renata?""Kailan ba ako nagbiro, Forth?""Well—wala pa naman. Paano kung maipit tayo sa kanila?"Napabuntong hininga ako at saka umiling. Mayamaya ay binuksan ko ang pintuan ng front door ng kotse ni Forth, at saka lumabas doon."Hey! Rena! Avil!""What?!""Come back here! What you
RENATATwo days later. Bumalik kami ng Maynila dahil sa sunod-sunod na pangyayaring aksidente. Si Abaddon ay binaril umano ng isa sa mga tauhan ni Congressman Andrada habang pauwi na ito ng condo nito galing sa ospital—katatapos lang raw ng kanyang shift. Dalawang tama ng baril sa dibdib—mabuti nalang at sa kanan ito tinamaan at hindi sa kaliwang dibdib. Alam kong hindi pa gaanong magaling si Abaddon pero pinili nitong magtrabaho na raw dahil ayaw nitong ipatawag ng head director ng ospital, at baka raw matanggalan ito ng posisyon sa kanyang propisyon. Kaya iyon ang nangyari. Dalawang araw na sunod-sunod raw ang shifting nito without break. Labis-labis ang pag-aalala ng mga ka-trabaho ni Aba dahil sa ayaw raw ito magpahinga. Kung hindi pa raw pinagsabihan ng director ay hindi pa ito magpapahinga. Subalit, parang iyon pa ang nagtulak sa kanya sa trahedya dahil sa pagpilit ng director na umuwi ito sa kanyang condo. Walang may kasalanan sa nangyari, at walang dapat na sisihin doon. Sigur
RENATATahimik lang akong nakaupo sa wheelchair habang palipat-lipat ang tingin ko kina Iñigo at Ninong. Diretso lang ang mga tingin nila sa akin habang ako ay wala pang sapat na maisabi, pero pinaghandaan ko na ito; kumukuha lang ng tamang tyempo."Stop!" Bulalas ko. Nagulat tuloy sila bakit ako biglang sumigaw."Really, huh?" wika ni Ninong. "Now, tell us. What happen? Paano nangyari ang lahat? Paano nagsimula? Saan? At kailan?" Akala ko pa naman ay tatahimik nalang talaga siya, pero hindi.Magsasalira na sana ako nang lumapit si Forth sa kanya. Kinabig ang balikat at ningitian niya ito."Let's talk about that tomorrow. Hindi ba kayo pagod? Pwede matulog muna tayo for the maintime?""Prosecutor Lim?!" Angil ni Ninong."What?! Look at her. She's exhausted.""Forth?" Tawag ko sa kanya, at saka naman tumango."Hindi ko rin alam kung kailan at kung paano. Basta nagising nalang ako isang araw na nasa katawan na ako ni Avil. Kinuwento naman nila sa akin kung ano ang pinagdaanan ni Avil no
RENATA"Who the hell are you?!" Bulalas na tanong ni Cingressman. Humakbang siya papalapit sa akin, at saka niya pinisil ang magkabilang pisngi ko gamit ang malapad na kamay niya.Sinamaan ko siya ng tingin dahil sa ginagawa niya. Masakit, ngunit hindi ko kailanman ipapakita sa kanya na nasasaktan ako."Don't touch her!" Angil ni Aba—duguan na rin ang mukha niya dahil sa pambubugbog ng mga tauhan ni Congressman sa kanya.Bumaling ang tingin ni Congressman kay Aba, at saka ito lumapit sa kanya. Isang tadyak sa likod ang natanggap ni Aba mula kay Congressman Ceasar. Hindi ko magawang magsalita dahil hindi ko alam kung saan ako pwede magsimula."Ceasar?! May usapan tayo, hindi ba?! Bayad na ako sa lahat ng mga utang ko sa iyo, at ngayon tuparin mo ang iyong pangako na huwag mong gagalawin si Renata?!"Kita sa reaksyon ni Congressman ang pagkabigla. Maging ako ay nagulat at hindi rin makapaniwala."Renata? You mean, this woman, Attorney Velasco—is Renata? I don't get it?!""I said, let he