Chapter 3 - Doubt and Curiosity

RENATA

"What if... what if in your past life you were enemies or maybe like the ones in the kdrama, he's  the king's son and you are the slave. Maybe like that." Gusto ko na sanang seryosohin ang mga sinabi ni Alona sa akin nang isingit niya pa ang pagkaadik nito sa mga korean drama.

"Animal ka talaga! Ginawa mo pa akong halimbawa sa mga karakter sa korean drama na pinapanood mo!" Bulyaw ko. Napanguso ang babae.

"What if lang naman, ito 'di na mabiro," mahuna niyang sabi. "Pero seryoso ako sa mga sinabi ko, what if nga talaga ganun?" Pinanindigan niya na ang mga ka-whatifan niya.

"Masyado mong pinagulo ang utak ko, Alona. Nagsisi tuloy ako na nag open ako sa 'yo ng kwento. Asawa ko na ngayon si Aba, kaya wala nang dahilan para maghiwalay kami o mag-away. Siguro sa ibang bagay, oo, pero yung sinasabi mo, malayo sa kabihasnan. I love him and he loves me too."

"Kung sabagay, ako nga In the end all I learned is how to be strong alone. Buhay single na ulit ako, and no plan makipag-commitment."

I deeply sigh. "Too young for rushing thing, but too old for wasting time." Paliwanag ko sa kanya.

"You mean kailangan ko nang lumandi, ganun? Para walang regreats sa huli, ganun?"

Matagal bago nasagot ni Aba ang tawag ko.

"Rena? I'm sorry medyo busy pa, I'll call you later, okay?" Iyon kaagad ang binungad niya sa akin. Nadismaya na kaagad ako. Hindi man lang nagtanong kung nasaan ako o kung kumain na ba ako o kung sino kasama ko ngayon, etcetera.

"Ganun ba? Huwag ka masyadong magpapagod diyan. Kumain ka kaagad ng lunch mo, Mahal—"

Natigilan lang ako sa pagsasalita nang makarinig ako ng boses ng babae.

"Hon, what would you like to eat?"

"Aba, may kasama ka ba?" Kaagad kong tanong.

"Ah? Yes, si Doctor Santiago and her boyfriend. Nasa cafeteria lang kami, Mahal."

May boyfriend pala si Doc Rita? Bakit ngayon ko lang nalaman? Siguro dahil hindi ko madalas nakikita si Doc Santiago kaya 'di ako updated sa kanya. Whatever!

"Ah sige-sige, nasa bahay ako ngayon." Naging mahina na 'yong boses ko dahil naririnig ko ang tawa ni Doc Rita.

"Okay, Rena. Got to go thirty minutes lang break namin."

"Okay. See you."

Hulog ang balikat nang patayan ako ng linya ni Aba. Napatingin nalang ako kay Alona na walang ginawa kundi ang gumulong nang gumalong sa kama ko.

"Oh my god! Guess who?!" nakaindian sit na ito nang may ipinakita sa akin na post mula sa i*******m. "This is your husband, right? Why are they together with Rita?" Kumunot ang noo ni Alona nang inabot sa akin ang phone niya.

"Cherish those who teach you the beauty pure of love."

Iyon ang nasa caption ng post ni Rita. Hindi ako nakapagsalita dahil sa kaba  na nararamdaman ko. Bakit dalawa lang sila? Nasaan ang boyfriend ni Rita? Ang sabi nasa cafeteria lang. Nasa hospital emergency.

"Putangina! 'Yung post niya nakaprivate, at para lang sa mga nakilala sa nila. Ang landi naman ng babaeng ito! Paano niyang nagawang makipaglandian kay Aba?! Alam niya naman siguro na asawa ka niya, diba? Na kasal kayo?! Nandun pa nga siya, may pa-congrats-congrats pa siyang sinasabi sa inyo, diba?! Aba! Kakalbuhin mo talaga 'tong doktora na ito! Ano Rena, magsalita ka! Hoy!"

Na-blanko ako. I'm still staring at the photo posted on Rita's social media account, and the caption suggests that there's something between the two of them.

"Saan ba raw ito? I mean, location?" Kalmado kong tanong kay Alona. Walang location na nakalagay.

Nagbasa ng mga comments si Alona.

"Mga kunsentidor din 'tong mga toxic na kaibigan ni Rita pala, e! Support! Support kayo mga animal kayo! Teka nga, saan ba nagtatago ang mga animal na ito! Gotcha! Let's go puntahan natin Rena!"

Nagpahila nalang ako kay Alona. Blanko pa ang sistema ko kaya parang ayaw gumala ng katawan at maging ang utak ko. Nasa labas na kami ng bahay nang biglang bumagsak ang malakas na ulan.

Naistatwa nalang ako sa aking kinatatayuan habang pinagmamasdan ang malakas na pag-ulan na may kasabay na kulog at kidlat.

"Lord, pakitamaan nga naman po kidlat ung mga taong malalandi at nagpapalandi, Lord! Now na! Nanggigigil ako, eh!"

"Alona, huwag na tayong umalis. Kakausapin ko nalang si Aba mamaya kapag susunduin niya na ako. Hindi rin maganda ang panahon."

"Talagang 'di maganda ang panahon ngayon dahil sa kaharutan ng mga animal na iyon!"

"No. No. No! Kailangan maturuan ng leksyon ang babae na iyan, at 'yang asawa mo! Aba! Kahapon lang kayo ikinasal, nagsawa na kaagad? Naghanap na kaagad ng iba?!"

"Tatawagan ko nalang muna siya at kukumpermahin kung bago ba ang litrato na iyon. Baka kasi prank lang iyan ni Rita para pagsilusan ng boyfriend niya. Nang tumawag ako kay Abaddon kanina nasa cafeteria lang sila."

Tama. Kukumpermahin ko nalang muna kay Aba yung post ni Doc Rita. Masyado lang overreact 'tong si Alona, akala mo naman siya 'yung legal. Pinauwi ko muna si Alona nang makausap ko ng masinsinan ang aking asawa. Aba texted me that he would pick me up at home—sa bahay ng parents ko.

Dahil sa lakas ng ulan, at malalim na pag-iisip, hindi ko napansin ang pagdating ni Aba. Nasa living room lang ako pero hindi ko naramdam ang pagpasok niya. Tanging pagsara nalang ng main door ang aking narinig nang malingon ko iyon.

"Have you eaten? I have made a reservation for our dinner. Sorry if I kept you waiting." Ginawaran niya ako ng halik sa pisngi. Nakangiti siyang niyakap ako, at sa aaminin ko nakapanghihina ang mga yakap niya. Nakakaakit ang amoy ng pabangong ginamit niya ngayon.

"Hmm... Aba may itatanong sana ako," naupo muna kami saglit. "Sabi mo nasa hospital ka, diba?" Sinagot niya naman ako at nakinig ako sa mga paliwanag niya. Totoo ngang magkasama sila ni Doc Rita kanina, at may meeting raw sila sa hotel na iyon. Sinabi ko kasi 'yong tungkol sa post mi Rita, at natawa lang ito.

"Really? She did that? I'm nit aware na gagawin niya iyon, but to be honest with you, hindi lang kami dalawa sa hotel na iyon. Actually buong team A at team B, nandoon rin ang si Dad. After ng meeting nag conduct kami ng libreng check up sa hotel na iyon—doon sa lobby mismo. You can ask Daddy kung—"

"I believe you." Hindi ko na siya pinagpatuloy magsalita dahil nagpaliwanag na siya. Bakit ko ba pagduduhanan ang asawa ko kung nagsasabi rin naman pala siya ng totoo? From day one na nakilala ko siya ay mas mahal niya ang propisyon nito.

He sigh and smile at me. "Aminado naman ako na naging playboy ako noon, Rena. Iba-iba 'yong naging girlfriend ko noon. People change, tumatanda na ako para gawin pa ang mga ganyang bagay. Nangayo ako sa iyo at sa Diyos may kapal na ikaw lang ang babaeng mamahalin ko hanggang sa mabawian tayo ng hininga."

"You may never steal, lie or cheat to me," sabi ko sa kanya na nakayakap pa rin. "If you steal, please steal away my sorrows and burden. And if you lie, lie to me all night. And if you cheat, please cheat to death. I love you and I love you more, Abaddon La Valle." I wanted to cry, but I can't. Ayaw kong maging madrama ang gabi namin.

"These day, I'm happy and blessed because I'm with you. You were the woman I love the most."

Mas lalo kong hinigpitan ang pagkakayakap ko sa kanya, at ngumiti abot hanggang langit. Always remember that happiness comes first no matter what. Aba is one of my happy pills and my daily dose. Since day one, isa na talaga siya sa mga nagpapasaya sa akin. Kaya nga naging asawa ko rin siya dahil noong mga araw na malungkot ako at stress sa trabaho, nandiyan para damayan ako at pasiyahin. Each day is a blessing.

"Aba?" Tawag ko sa kanya.

"Hmm?" Saglit niya lang ako nilingon, saka bumalik ng tingin sa daan—nagmamaneho kasi siya.

"Gusto ko nang magkaanak." Napakagat labi pa ako, at humigpit ang pagkakahawak ko sa kanyang palad.

"Really? Sounds good."

"Seryoso nga ako. Saka sakto lang 'yong edad ko para magkaroon na ng anak, ikaw din need mo na nang future doctor La Valle."

I just laughed, but I was serious about what I said, I want to have children.

"Malapit na ba tayo, Mahal?" I ask him. Kalahating oras na rin kami na tingga sa gitna ng daan.

"About one ten kilometers. Are you famished?"

"Hindi pa naman. Sana sa bahay nalang tayo, at nagluto ako. Baka kasi mainip ka dito sa gitna ng daan."

"Don't mind me. Ikaw ang iniisip ko baka kasi gutom ka na, pero we're almost there."

"It's okay, take our time."

We are almost at the intersection with the red light. Wala naman masyadong tao na naglalakad dahil nga sa lakas ng ulan. Nang makalampas na sa intersection, nagpark saglit si Aba malapit sa isang 24/7 convenience store.

"I'll be right back, I'll buy some bottled water. Anything you want?"

Umiling ako. "No thanks."

Saglit lang si Aba sa loob dahil tubig lang naman ang binili. An half hour, narating na namin ang restau na sinasabi ni Aba na maganda at masarap ang pagkain doon. Ang ganda ng ambiance at medyo malapit na rin sa bundok—kaya ramdam mo 'yong lamig sa lugar na iyon.