Chapter 170

Nanginginig ang aking mga kamay habang hawak ang baril na punulot ko kanina. Kinakabahan ako. Natatakot ako. Natatakot ako dahil baka kung ano ang mangyaring masama kay Michael kapag hindi ko siya tinulungan at kinakabahan ako dahil baka hindi ko naman talaga siya matulungan, baka maging sagabal lang ako sa kanya.

Napaupo ako sa sahig bago ko inalala ang unang araw na naramdaman kong may kakaibang maaaring maibigay sa akin si Michael.

Flashback

Mabilis kong tinakpan ang aking mukha ng aking kamay nang tumama sa akin ang mataas na sinag na araw.

Mabagal naman akong tumayo mula sa pagkakahiga sa kama. Gusto ko pa sana matulog pero 'di ko alam kung bakit kahit halos nakapikit pa ang mga mata ko ay ayaw naman ng humiga nitong katawan ko.

Pinilit kong tumayo mula sa kama ko at inayos 'yon. Inayos ko rin ang ilang gamit ko na nakakalat na pala sa lamesa.

Patuloy ako sa pag-aayos ng gamit nang may maamoy akong mabangong aroma na nanggagaling sa labas ng kwarto.

Kaagad akong napaayos ng