Nang dahil sa lalaking ito, ramdam ko ang paninigas ng buo kong katawan. Akala ko isa na siya sa mga napatay namin noon no'ng kinuha nila ako ngunit hindi pala. Mukhang nakaligtas siya matapos ang araw na 'yon. Flashback Mabagal kong idinilat ang aking nanlalabong mga mata habang nakahiga ako sa isang matigas na papag. Madilim ang paligid at hindi ko alam kung nasaan nga ba ako sa mga oras na ito. Akma na sana akong uupo ngunit naramdaman ko ang pag-sakit ng aking tiyan. Kagat labi akong mabagal na umupo mula sa pagkakahiga. Napahawak pa ako sa aking ulo dahil bigla na lamang itong nanakit. At nang pakiramdam ko ay okay na ako, mabagal ko nang inilibot ang aking paningin sa paligid. Madilim dito at halos puno na ng alikabok. Ni-hindi ko rin maaninag ng maayos ang paligid dahil hanggang ngayon ay nanlalabo pa rin ang aking mga mata. "Nasaan ba ako?" tanong ko sa aking sarili bago ako huminga ng malalim upang habulin ang napupugto kong hininga dahil sa sakit ng aking tiyan. Hindi
Hindi ko alam kung ano ang nararamdaman ko ngayon. Naramdaman ko na ito noon, no'ng nasa loob kami ng hide out nila Michael. Flashback "AHHHHH!" isang malakas na sigaw ng lalaki na ngayon ay nakaupo sa isang silver na upuan. Nakatali ang kanyang mga kamay habang may piring ang kanyang mga mata. "Magsasalita ka o tuluyan na naming uubusin ang mga daliri mo?" nagbabantang sabi ni Tyron habang hawak ang isang maliit na kutsilyo. Simula nang pumasok kami rito ay ganyan na ang kanilang ginagawa. Pilit na pinagsasalita ang lalaking nakaupo sa silver na upuan. "Wala akong alam! At wala akong sasabihin!" matapang na sigaw ng lalaki bago ito tumawa. "Wala kayong makukuhang impormasyon sa akin! Mga baguhan kayo sa mundo ng mga mafia, hindi lahat ay takot sa ginagawa niyo!" muling sabi niya habang tumatawa. Sa totoo lang, hindi ko alam kung ano ang pilit nilang inaalam sa lalaking ito. Basta ngayon ay nakaupo ako sa isang upuan habang katabi ko si Michael na tahimik na nanonood sa kung ano
Ilang beses na ba ako naka-encounter nang ganito magmula nang makilala ko si Michael? Halos hindi ko na maalala kung ilan. Lalo na ang unang beses na pinuntahan kami sa bahay niya noon at doon na nagsimula ang paglipat lipat namin ng bahay at titirahan. Flashback Nakatayo ako ngayon sa tapat ng salamin dito sa walk-in closet na sinabi ni Michael. Tinititigan ko ang aking sarili. Suot-suot ko ang mga damit na ibinigay niya sa akin kanina. Ito ang mga gamit na dala-dala niya at nakapatong sa hawak niya kaninang tray. Napahinga ako ng malalim habang nanatili ang aking mga mata sa aking sarili. Ngayon lamang ako nakasuot ng ganito kagandang damit. Karamihan kasi ng damit ko ay nabili lang sa ukay-ukay, o 'di kaya ay pinaglumaan lang ng mga nakatrabaho ko. Ngayon lamang ako nagkaroon ng damit na may tatak o branded. Dahil wala naman akong kakayahan na bumili ng ganito. Mabilis naman akong napatingin sa kaliwang bahagi ko nang marinig ko ang pagtunog ng bago kong cellphone. Kagat labi
Sana malakas ako para tulungan si Michael ngayon. Wala akong ibang ginawa kung hindi ang maupo rito at malugmok. Flashback Naglalakad kami ngayong dalawa ni Michael sa isang koridor papunta sa kwarto na nirentahan niya para sa aming dalawa. Pareho kaming walang kibo at walang kahit anong sinasabi sa isa't-isa. Magmula kasi nang ihatid namin sila mommy sa kwarto nila ay pareho na kaming walang kibo, kahit tinginan sa isa't isa ay hindi na namin ginawa pa. Wala na rin sina Redenn at Tyron dahil umalis na sila at nagpaalam na bababa raw muna sila ulit para pumunta sa beach club. Gusto ko sanang i-open ang mga naging pag-uusap namin kanina pero mas pinili ko na lamang na itikom pa ang bibig ko. Sa totoo lang, kanina pa ako na-a-amaze sa ganda ng apartell na 'to. Hindi ko alam kung ano ang eksatong tawag dito pero maganda rito, napaghahalataang mahal ang renta sa bawat kwarto rito. "We are here," pag-anunsyo ng lalaking katabi ko. Tinignan ko naman siya bago ang pinto ng hinintuan
Naaalala ko ang lahat nang mga nangyari sa amin ni Michael. Kung gusto ko pa na madagdagan pa ang mga alaala naming dalawa, kailangan kumilos ako. Kailangan tulungan ko siya. Flashback Patuloy kami sa paglalakad paitaas. Medyo napapagod na nga ako pero hindi ko lang ipinapahalata sa lalaking kasabayan ko sa paglalakad. Hindi ko naman talaga siya kasabayan, nauuna siya sa akin ng bahagya. Gusto ko sana magtanong ng kahit ano pero mas pinili ko na lamang na manahimik. Kanina pa kasi rin tumatakbo sa isip ko ang mga bagay-bagay na patuloy na gumugulo sa isip ko. Kahit ako nga ay nalilito na sa kung anong emosyon ba ang dapat kong ipakita. Napabuntong hininga ako. Maswerte na lang ako dahil ito lang ang trabaho ko, na ganito ang trabaho ko. Hindi ako pagod, hindi rin ako pinagpapawisan. Ang kaso nga lang, kahit saan ako magpunta ay minamaliit ang pagkatao ko. Mapait akong napangiti. Muli na namang pumasok sa isip ko ang nangyari sa mall kailan lang. Hindi ko maintindihan, hindi ba ta
Hindi ko alam kung ano ang nangyari. Basta ang alam ko, nakita ko na lang na maraming nakatutok na baril kay Michael. Matapos no'n nakaramdam ako nang kakaibang pakiramdam sa d*bdib ko. Kaya ito ngayon, pareho kaming gulat na nakatingin ni Michael sa mga lalaking nakahandusay sa harapan namin at lahat ay naliligo na sa sarili nilang mga dugo. Ang ganitong pangyayari ay nangyari noon. Kung saan nakaramdam din ako ng kakaibang lukso sa dugo ko. Flashback Mabagal kong idinilat ang aking nanlalabong mga mata habang nakahiga ako sa isang matigas na papag. Madilim ang paligid at hindi ko alam kung nasaan nga ba ako sa mga oras na ito. Akma na sana akong uupo ngunit naramdaman ko ang pag-sakit ng aking tiyan. Kagat labi akong mabagal na umupo mula sa pagkakahiga. Napahawak pa ako sa aking ulo dahil bigla na lamang itong nanakit. At nang pakiramdam ko ay okay na ako, mabagal ko nang inilibot ang aking paningin sa paligid. Madilim dito at halos puno na ng alikabok. Ni-hindi ko rin maanin
"Tang*na. Kabago-bago ng bahay niyo dinungisan ng mga hinay*pak na ito," umiiling iling na sabi ni Redenn bago ako nilingon. Kanina pa sila nandito, kaya malamang ay nabanggit na sa kanila ni Michael ang nagawa ko. "Oo nga. Kaya bagay lang sa mga t*ngang 'to ang sinapit nila ngayong gabi," sabi naman ni Tyron habang busy siya sa pagbuhat sa katawan nang isa sa mga lalaki. Ako naman ay nanatiling tahimik. Hanggang ngayon ay patuloy ang pag-agos ng mga alaala sa akin. Flashback Patuloy ako sa paglakad papasok ng mall. Medyo masama ang loob ko sa ginawang pagtawa sa akin ng lalaking 'yon. "Where are you going?" rinig kong tanong ni Michael mula sa aking likod. Patuloy pa rin ako sa paglalakad kahit 'di ko alam kung saan ba ako dapat magtungo. "Hey," rinig kong sabi niya bago ko naramdaman ang paghapit niya sa aking kamay. "Ano ba?!" bulyaw ko. Napatingin naman si Michael sa paligid bago siya tumingin ulit sa akin. "You are being too loud again," nakakunot noong sabi niya. Hind
Hindi dapat ako malungkot sa nagawa kong pagtatanggol kay Michael. Simula noon siya na ang nagtatanggol sa akin kaya tama lang na gano'n din ang gawin ko. Na ibalik ko rin sa kanya kung ano ang dapat. Flashback Nakabusangot akong naglalakad kasabay ni Michael. Naiinis ako dahil 'di ko maintindihan kung bakit ayaw niyang sabay kaming maglakad. "Hoy! Hindi ko nakikita daraanan ko. Tapakan ko kaya sapatos mo," inis na sabi ko. Hindi naman siya kumibo, patuloy lang siya sa paglakad. "Hoy, Michael!" inis na pagtawag ko sa kanya. Mabilis naman niya akong nilingon bago siya napabuntong hininga. Mabagal din siyang huminto sa paglakad bago tuluyang tumingin sa gawi ko. "You are causing a scene," simpleng sabi niya bago siya tumingin sa paligid. Napatingin na rin ako sa paligid bago ako napasimangot. Totoong halos lahat nga ng tao rito ay pinagtitinginan kami. "Bakit kasi sinama-sama mo pa ako rito sa mall kung 'di mo naman ako isasabay sa paglakad? Gusto mo nasa likuran mo lang ako?"