“‘Nay!”Sa kalagitnaan ng pag-uusap at tawanan nila Semion, Celeste, Valentina, at Lordes, ay isang boses ng lalaki ang nangibabaw sa loob ng kubo.Pumasok sa kahoy na pintuan ang isang lalaki, suot ang marungis na damit pambukid, at balanggot sa ulo. May dala-dala itong dalawang maduduming sako na punong-puno at mukhang mabigat.“Nanay?” ang kayumanggi nitong balat ay mukha pang nasunog dahil sa sikat ng araw sa pinanggalian nito. Binitawan nito ang dalawang sako na may pagtatakang tinitingnan ang mga malalaking tao sa maliit nilang kubo.“Felip, anak!” Natutuwang napatayo ang kanyang ina na si Lordes mula sa kinauupuan katabi ang napakagandang babae para salubingin siya. “Mabuti at nakauwi ka na rin sa wakas!”“Ah, opo, ‘Nay. Tapos na ang trabaho namin. T'saka nagpamigay nga pala si Kapitan Pablo ng mga mais at kamoteng kahoy, pang ilang linggo na rin nating pangtawid ‘to.”“Wow, nagpasalamat ka naman ba? Kahit ganoon ang kapitan, mabait na tao parin ‘yon.”Napatawa si Felip. “Syemp
Ilang segundong nagtitigan ng masama sina Semion at Felip na animo dinadaluyan ng kuryente ang titigan nilang iyon. Parehong napatiim-bagang ang dalawa ngunit nanatiling tahimik.“Ay hala!” nagugulat na bigkas ni Celeste nang maproseso ang biglaang pangyayari ngayon-ngayon lang. Naramdaman niya ang tensyon sa dalawa at hindi maiwasang magtaka na kumapit sa braso ni Semion.Samantalang kinapitan naman ni Lordes ang anak niya nang may kaguluhan. “Ano ka ba naman? Hindi ka dapat magsalita ng ganyan sa bisita!” puno ng paumanhin niyang hinarap sa si Semion. “Pasensya niya, iho! Wala pa kasi siyang alam sa nangyayari kaya kung ano-ano na’ng pinagsasabi!”Doon lamang natauhan si Semion at pinutol ang sama ng tingin sa lalaking iyon para bumaling sa nanay nito. “It's okay, ‘Nay---"“Ano ba kasing dapat kong malaman?” walang pasensyang putol ni Felip kay Semion. “Dahil sa anggulo na nakikita ko ngayon, hindi dapat mag-asawa si Celeste agad matapos ng nangyari dahil kailangan niyang magdoble i
Ang akala ni Celeste ay magiging madali lang para kay Felip na magbago ang pakikitungo kay Semion nang ikwento niya ang ‘pekeng’ love story nila ni Semion, subalit sa halip ay mas lalo lamang sumama ang loob nito sa hindi malamang dahilan.“Hindi ba kapani-paniwala ang ginawang love story natin, Semion?” takang tanong niya sa lalaki, habang pinapatuyo ang kanyang basang buhok gamit ang tuwalya.Katatapos lamang niya maligo sa loob ng maliit na banyo ng inuupuhan nilang maliit na apartment sa lugar. Naupo siya sa kama, tiningnan si Semion na kanina'y nangangalikot sa cellphone, at ngayo'y may blangkong itsurang bumaling ng pansin sa kanya.“Why though? Does it matter?” tanong nito sa kanya. “Ano naman kung hindi maniwala ang lalaking ‘yon? May magagawa ba siya para mapigilan ang kasal?”Bahagyang natigilan si Celeste. Guni-guni niya lang ba? O masama talaga ang mood ni Semion magmula kanina pa?“Hindi naman sa gano'n,” aniya. “Pero kasi para ko na rin siyang pamilya, kaya mas nakakagaa
“D-Darson… h-huwag…”Kagaya ng nakasanayan at karaniwang nangyayari tuwing alas kwatro ng madaling araw, nagising si Semion dahil sa mga mahihinang halinghing ni Celeste habang ito'y malalim na natutulog.Tumagilid siya ng higa para pakatitigan ang mukha ni Celeste. Mayroong malamig na pawis ang namumuo sa noo nito kasabay ng naipong mga likido sa mahahaba at makakapal na pilik-mata nito.“Darson…” mas nalukot ang mukha ni Celeste at pinanginginigan ng katawan.Malamig ang mukha at walang ekspresyong pinanood ni Semion ang kalagayan na iyon ni Celeste. Matagal niyang hinayaang ganoon si Celeste hindi katulad noon, bago niya muling niyakap ang katawan ni Celeste at kinulong sa kanyang mga braso.“I'm here.” walang ganang aniya saka sinuklay ang likod ng buhok ni Celeste.“Hmm…” doon lamang pawang nakahinga si Celeste. Natigil ang panginginig at natigil ang mga halinghing.Muling pinikit ni Semion ang kanyang mga mata.Noong unang gabi na nagkatabi sila ni Celeste sa iisang kama, ay tan
“Luca, don't be rude. Eat your vegetables.” mahinang bulong ni Valentina sa kanyang kapatid nang makitang nilalaro-laro lamang nito ang pagkaing nasa harapan nito.Bumulong si Luca pabalik sa kanyang ate. “I don't get it. Rice and vegetables as breakfast? Para na ‘tong lunch.”“What? It's a typical Filipino commoner style. Kanin sa umaga, tanghali, at gabi. Learn to adapt, since this isn't our place. Eat your food.”Napapanguso na walang nagawa si Luca na tikman ang gulay kasama ng kanin. Akala niya ay hindi masarap. Subalit nang malasahan niya ay agad siyang napahanga. “Wow, what kind of gulay is this?”Nadinig ni Lordes ang batang si Luca at napatugon sa kabila ng pakikipag-usap kina Celeste. “Adobong talbos ng kamote iyan, anak.”“What? Akala ko meron lang adobong manok at baboy. Meron din palang ganito?”“Oo naman, iho, naku! Kung dito ka sa probinsya marami ka pang malalamang iba't-ibang klase ng putahe! Masasarap kahit na hindi kamahalan ang mga pampalasa!”“Really?” naputol ang
At Semion's Residence…“Pinatay nila lahat.” nanlalambot na naiusal ni Celeste matapos ibigay sa kanya ni Diego ang isang dokumento sa pag-uutos ni Semion.“Yeah, mukhang ang pagkitil ng buhay ang pinakamadaling solusyon para sa mga Allegra.” saad ni Semion habang umiinom ng red wine. “Your family lawyers, estate planners, accountants, and financial advisors, lahat sila patay na. At imposibleng coincidence lang ‘yun, dahil ayon sa mga autopsy and investigations, ang kinamatay nila ay car accidents—drunk driving, brake failure, rollover accidents, and even distracted driving. All are ridiculously related! Hindi man lang nila sinubukang baguhin ang strategy nila.”“Pati magulang ko at si kuya car accidents din.” Nahilot ni Celeste ang sintido. “Paano na ‘yan? Sila ang kailangan natin para sa mga dokumento ng mga properties and assets ng pamilya namin. Paano mapapatunayan na sa amin ang probinsya kung walang legal na mga dokumento?”“Well bago ‘yan,” sinenyasan ni Semion si Diego para ma
[MAKIBAKA, ‘Wag Matakot!][Patalsikin ang mga Allegra sa lupang hindi sa kanila!][Hindi niyo na kami mapapatahimik!][Hustisya! Hustisya! Hustisya para sa lahat ng magsasakang minasaker nila!][LALABAN, hindi na aatras!]Ilang beses na napakurap-kurap si Governor Demetrio Allegra habang naiwang nakaawang ang kanyang bibig. Kasalukuyan ngayong inuulat sa balitang umaga ang pagra-rally ng mga magsasaka sa lupang kinatitirikan nila at ito pa nga'y live na nangyayari at pinalabas sa telebisyon!“Gobernor!” napasaklolo sa kanya ang babaeng sekretarya nang mahilo siya at mawalan ng balanse.Napakapit si Demetrio sa kanyang office table habang alalay ng sekretarya. “P-Patayin mo, patayin mo ang screen ngayon din!” galit niyang utos.“Opo!” dali-dali siyang binitawan ng babae para kunin ang remote at patayin ang telebisyon.Ang malaki at malapad niyang dibdib ay panay ang taas-baba na animo nahihirapan na sa pagkuha ng hangin sa ere. Malakas ang pagdagundong ng puso niya at pakiramdam niya’y
“We absolutely cannot do that. Hindi natin pwedeng patayin si Celeste, Dad.” matigas na pagtutol ni Darson sa kanyang ama.Nagningas ang mga mata nito sa kanya. “Anong sinabi mo? Bakit? May nararamdaman ka ba sa babaeng ‘yon? Are you fuckin' kidding me right now?”Bago pa siya sugurin ng kanyang ama para pagbuhatan ng kamay ay kaagad na siyang nakapagpaliwanag. “Sa tingin mo ba talaga matatahimik sila kung sa ganitong klase ng sitwasyon pa biglang mawawala si Celeste? Lalo lang magkakagulo at lalo lang tayong malalagay sa alanganin. Gamitin mo ang utak mo ngayon; hindi itong nagpapadalos-dalos ka sa pagdedesisyon. Mas lalo lang tayong mapag-iinitan ng mga Lombardi at hindi malayong tayo pa ang mapapatumba sa huli!”Nakita niya ang pagtiim-bagang ng kanyang ama na hindi niya kinatakot.Dahil kung iisipin, totoo naman talaga ang sinabi niya. Pinagbantaan na sila ng pamilyang Lombardi matapos pahiyain sa harapan ng maraming tao, tanda ng pagiging seryos ng mga ito sa pagprotekta kay Cele
Nagising kinaumagahan si Celeste na para siyang sumabak sa isang championship sports kagabi kaya ganito na lang kasakit at kabugbog ang katawan niya. Kinusnos niya ang mga mata saka umuunat na binaling ang paningin sa lalaking nasa kanyang tabi, mahigpit na nakayakap sa kanya. Tumatama na ang sinag ng araw sa pagkaguwapo nitong mukha. Hindi na nga bagong silip ng umaga, kundi tanghali na. Tinaas niya ang nanghihina niyang braso para suklayin ang makapal na buhok ni Semion na kasalukuyang magulo. Napatitig siya sa makakapal nitong kilay at mahahaba nitong pilik-mata. Tinulay niya ang hintuturo niyang daliri sa mataas nitong ilong pababa sa manipis nitong mga labi. At saka niya napagtantong gising na si Semion dahil hindi napigilan ang pagtaas ng magkabilang sulok ng labi nito. Tumaas din ang pisngi nito na pilit nilalabanan upang bumalik sa dati. Dahil do'n ay hindi rin napigilan ang pagsilay ng kanyang ngiti saka napapikit. “S-Se…” natigil siya dahil ganoon na lamang kapaos ang bo
Nakasandal ang likod ni Celeste sa pader habang siya'y nakaupo sa mababang kabinet. Ang mga gamit na kanina’y nakasalansang roon ng maayos, ngayo'y nagkalat na sa sahig.Kasing lakas ng paghingal niya ang bawat pintig ng kanyang puso, habang pinapanood ang ulo ni Semion na nasa pagitan ngayon ng kanyang nakabukang hita.This is the second time he has lowered himself like that in front of her. Sanay siyang makita si Semion na palaging nakataas noo, animo walang niyuyuko sinumang tao. Ngunit ngayon ay kabaaliktaran ang kanyang nakikita.May kung ano sa damdamin niya ang hindi niya maipaliwanag sa tanawing ito bagaman balot ng dilim ang kabuuan ng kuwarto at nag-iisang dim light lamang ang nagsisilbing liwanag.He's torridly kissing her flowers, just like how he was kissing her lips earlier. Hungry and thirsty for her juices.“Ahhh… Ummm, ahhh!” Napakainit sa pakiramdam. Mas lalo siyang nilalabasan ng madudulas na likido na lumalaplap sa mga labi't dila ni Semion. Ang nakakahumaling na t
“S-Semion…” Napasinghap ng mabilis na hangin si Celeste nang bumaba ang mga malalambot na labi ni Semion sa kanyang leeg. Kagat-kagat ang ibabang labi, bumaon ang mga kuko niya sa magandang tela ng itim nitong coat. “Mmhhmmp!” hindi niya maiwasang mapahalinghing sa nadaramang sensasyon. Madilim sa kuwarto, marahil pagkapasok na pagkapasok pa lamang nila sa loob ay kaagad na siyang sinunggaban ng halik ni Semion na tila isang uhaw na estranghero. Ang plano niya kanina na maligo at magpalit sa komportableng damit ay nabigo dahil sa kasalukuyang ginagawa n Semion sa kanyang katawan. Tumaas ang dress niya nang pagapangin nito ang malaking kamay sa kanyang hita patungo sa kanyang underwear. Madidiing hinahaplos ni Semion ang ibabang iyon na may halong panggigigil. Naramdaman iyon ni Celeste nang kagatin siyang bigla nito sa leeg! “Ahh!” Nasaktan siya at napahikbi. Nanunuyo ang lalamunan niyang naghahabol ng sapat na hangin. “My wife,” ang mainit na hininga ni Semion ay pumasok sa kan
“Huy, Luca! Bawal ka uminom ng alak, minor ka pa!” inagaw ni Settie ang alak sa batang lalaki. “Isusumbong kita kay Ate Val, sige ka! T'saka nasa kabilang table lang ang parents mo oh!”“They won't mind though kahit magsumbong ka pa.” walang pakialam si Luca na inagaw ang baso sa kanya at tinungga ang ang alak.“Hala!!” dahil naka-wheelchair, hindi magawan ng paraan ni Settie na maagaw muli ang baso nang itinaas iyon ni Luca sa ere. “Masama ang alak sa katawan ng bata!”“Hindi na ako bata!” bulyaw bigla ni Luca na tila spoiled brat. “Don't you know, I even protected my sister-in-law againsts the assassins? Kaya what makes you think na hindi ko kaya ang alak?”“Huh? Anong assassins? Tinutukoy mo ba ay sa mga online games?” napataas ng kilay si Settie na tumitingala sa tangkad ng batang lalaki. Kahit na thirteen pa lamang ang edad nito ay halos pang fifteen years old na ang tangkad, marahil anak ng mayaman kaya masagana sa bitamina. Kung makakatayo lang si Settie, paniguradong ang 4’11
Semion was too stunned to speak. Nilalabanan ng kanyang mga mata ang pakikipagtitigan sa naghihinalang mga mata ni Celeste. Bumuka ang kanyang bibig subalit walang ni isang salita ang lumabas. Napalunok na lamang siya ng sariling mga laway at napatikhim ng hangin di kalaunan.Tumuwid siya ng tayo at binaling ang paningin sa mga tao bago tumugon sa naiwang tanong ni Celeste. “Jessa was just another woman I met years ago. Some things that happened will stay in the past.” sinubukan niyang ngumiti ngunit nabigo nang matingnan muli si Celeste. “Wife, I'm not hiding anything from you. Lahat ng itanong mo sa ‘kin, sasagutin ko ng totoo.”Sa pagbago ng ekspresyon ng mukha ni Celeste, nabatid ni Semion na mukhang hindi nito nagustuhan ang kanyang naging sagot.“Kung ganoon, tatanungin na kita ngayon.” Humarap sa kanya si Celeste ng seryoso. “Paano ako? Do I belong to ‘another woman you just met’? Sa future ba, isa na lang rin ako sa mag-sstay sa past mo?”“What?” Semion was caught off guard. N
Nang magbalik sina Celeste at Felip sa pangunahing gusali ay pareho silang natigilan sa isang komosyon na nangyari.“Waah! Why are you doing this to me, Semion? You told me I was special! Sabi mo may espesyal tayong relasyon!” may isang babae ang umiiyak na nakayakap sa baywang ngayon ni Semion.“Oh my god! She did not!”“Marami na siyang nainom kaya ganiyan!”“Kanina pa siya naglalasing sa isang tabi, no wonder nawala na sa hulog!”Unti-unting nagsalubong ang mga kilay ni Celeste na mabagal na naglakad at nakihalo sa crowd. Pinanood niya ang kasalukuyang nangyayari.Nakataas sa ere ang dalawang braso ni Semion, ang isa na may hawak na alak ay ipinatong nito sa tray ng dumaan na waiter. Bakas ang hindi pagkagusto sa kanyang emosyon sa mukha.“Please let go, Jessa.” itinulak ni Semion gamit ang isang palad ang babaeng grabe ang pagkakayakap sa kanya na halos ibaon ang buong katawan sa kanya.“N-Naghintay ako! Huhu, naghintay ako ng ilang taon matapos ang gabing iyon! Naniwala akong bab
“Anong ibig mong sabihin, Felip?” kuryosong tanong ni Celeste sa lalaki.Nagpakawala ng marahas na hininga si Felip, halata ang pagkabahala sa kanyang ekspresyon sa mukha. “Noong una pa lang kitang nakita na naglalakad sa altar kanina, inaasahan kong makita ang matamis na ngiti sa mukha mo dahil ganoon ka ‘pag totoong masaya. Pero simula noon hanggang sa dumating tayo rito, hindi pa kita nakikitang masaya. Marami ka ring ginawang mali kanina sa seremonyas ng kasal, samantalang perpeksyunista ka. Para kang nasa ibang dimensyon.”Natahimik si Celeste.“Idagdag mo pa iyong suot mo kaninang gown, bakit gano'n? Oo maganda, pero bakit may pagka-basa at madungis? Ha!” napasinghal ito. “Pero parang hindi iyon nakikita ng lahat. Parang ako lang yata nakakakita na may problema ang bride. Maging asawa mo walang pake. Ang ganda pa ng pagkakangiti, sarap batukan.”Napasinghap siya ng hangin at umiling-iling. “Hindi iyon sa gano'n, Felip. Mali ka ng pagkakaintindi and interpretasyon sa nangyari. Ay
“Congratulations on winning your case, Mrs. Celeste Lombardi!”“Congratulations, Mrs. Costa-Lombardi!”“May this event mark your flourishing~”“More wins to come for both the Costa and Lombardi families!”Pinaunlakan ng kaliwa't-kanang papuri at pagbati si Celeste matapos ang inereng naganap na paghatol ng korte.Hindi lamang siya na-congratulate sa kasal kundi na rin sa pagkapanalo sa kaso laban kay Governor Demetrio Allegra.Matapos makipaghalubilo sa mga pamilyang may mataas na estado sa social class, kaagad na nagtungo si Celeste sa kanyang pamilya nang makahanap ng opotunidad.“Nanay Lordes!” mahigpit niyang niyakap ang ina sa tagal nilang hindi nagkasama at halos ngayon na lamang nagkalapit ang kanilang landas.Natutuwang napatawa si Lordes. “Ang anak ako! Proud na proud na ako sa'yo, Celeste.” mahigpit din nitong ginantihan ang kanyang yakap bago sila naghiwalay. Agad nitong sinapo ang kanyang mukha nang may nagniningning na mga mata. “Nagawa mo, anak. Sa wakas ay nabilanggo na
Nagkikislapang mga ilaw sa gabi ng marangyang bulwagan, malamyos na musikang umalingawngaw sa lugar, maging masasarap na putahe sa kada mesa ng bisita, tila lahat ay ine-enjoy ang party matapos ng mahabang seremonyas ng kasal. Bawat sulok ng silid ay puno ng tawanan at kwentuhan kung saan bida ang dalawang bagong kasal.Hindi kalaunan. Si Semion ay tumayo mula sa kanilang mesa, kinuha ang isang wireless na mikropono na noo'y inabot ng isang host, saka siya lumapit sa gitna ng entablado. Unti-unting natahimik ang mga bisita, wala pa man ay nakatuon na, nag-aabang sa kanyang sasabihin. Si Celeste ay nanatiling nakaupo, nakangiti sa kanyang asawa, matapos madamayan ni Semion sa nangyari.Kagaya ng karaniwang awra ni Semion sa tuwing haharap sa mga tao, nakasilay ang maganda nitong ngiti sa labi, walang bahid ng tunay niyang pag-uugali. "Ladies and gentlemen, thank you all for being here tonight," panimula niya. "Napakahalaga para sa amin ng aking asawa na si Celeste ang inyong presensya