Si Maxene kasi ay nagmula sa isang kilalang pamilya. Lumaki siya sa marangyang tahanan ng mga Flores at ang kanya namang ugali, kilos at pananalita ay likas na mataas ang antas at malayong malayo nga sa karaniwang babae.Samantalang si Karylle. Siya ang babae na ginamit bilang pamalit at iyon nga ang masakit na katotohanan.Hindi nga katulad ng ibang mga kilalang artista na gumagamit ng kanilang presensya upang pang ibabawan ang iba si Maxene kadi ay palagi ngang mabait at madaling lapitan. Sa bawat pakikipag usap nga nito ay likas na nga siyang palakaibugan. At sinuman nga ang makakita sa kanya ay hindi nga maiiwasang humanga rito dahil para nga itong isang prinsesa na isinilang sa isang tanyag na pamilya. At iyon nga ang matinding pagkakaiba ni Maxene kay Karylle.Si Karylle kasi ay isa ngang kabaligtaran dahil para nga diyang isang ligaw na rosas sa gitna ng marangyang hardin.Bahagya nga na iniyuko ni Karylle ang kanyang ulo at sa gilid nga ng kanyang labi ay lumitaw nga ang isang
Alam naman ni Karylle na may mas maayos pa nga na paraan para kausapin si Jeffrey ngunit hindi nga niya iyon ginawa. At hindi nga siya kailanman pipili ng madaling paraan. At sa halip nga ay mas pinili nga niya na akitin na lamang ito at tuksuhin at dalhin ito sa isang laro na alam niyang siya ang may kontrol.Bahagya naman nga na ngumiti si Jeffrey isang malamig at walang emosyon na ngiti nga iyon. Pinadaan nga niya ang kanyang daliri sa malambot na labi ni Karylle at marahan nga niya itong hinaplos.Ang kanya ngang mga daliri ay gumapang pa pababa at ipinasok nga niya ito sa loob ng bibig ni Karylle. Hinipo pa nga niya ang dila nito sa paraan na puno ng panunuya. At hindi nga siya kailanman nag aalala para kay Karylle.Kung totoo man na may halaga nga si Karylle kay Jeffrey ay hindi nga niya magagawang laruin ito nang ganito. Dahil sa mata nga niya si Karylle ay isa lamang ngang bagay para sa kanya.May namumuo na nga na luha sa mata ni Karylle at mula nga sa kanyang lalamunan ay lu
CHAPTER 169Ipinag utos naman nga ni Jeffrey na ikandado ang pinto ng balkonahe. Ang kanya ngang mga mata ay lalong lumamig habang idinidiin nga niya sa kahoy na upuan si Karylle.Habang si Karylle naman sa kabila ng pagkakadiin sa kanya ni Jeffrey ay patuloy nga na humihingal at bahagyang tumatawa na tila ba isa nga itong mapanuksong babae ngunit sa mga sumunod nga na sandali ay muli nga niyang ginaya ang kilos at anyo ni Maxene na isang bagay nga na hindi naman tunay na sa kanya. At ang laro nga na ito ni Karylle ay lalo ngang nagpaalab sa galit ni Jeffrey.Dahan dahan nga na inilapit ni Karylle ang kanyang mukha sa punong tainga ni Jeffrey at saka nga ito roon mahinang bumulong.“Hindi ba’t mas kapana panabik ito Jeffrey?” paos ang boses na bulong ni Karylle at ang tinig nga niya ay puno nga ng pang aakit.Akmang magsasalita na nga sana si Jeffrey ng bigla nga siyang yakapin ni Karylle. Ramdam na ramdam naman nga ng lalaki ang malambot na katawan ni Karylle ngunit sa likod nga ng m
“R-Raymond!” nauutal pa na sabi ni Sophia at bahagya pa nga niya itong itinulak. Ngunit mabilis nga siyang hinawakan nito at saka nga ito marahang bumulong sa kanya.“Ssshhh. Huwag kang maingay dahil baka marinig nila tayo,” bulong ni Raymond sa punong tainga ni Sophia.Hindi naman nga nakasagot si Sophia rito. Alam kasi niya na hindi nga sila dapat marinig nila Karylle at Jefferson dahil kung hindi ay siguradong matinding kahihiyan nga ang aabutin nila.Napakagat na lamang nga si Sophia sa kanyang labi at saka nga siya dahan dahan na tumigil sa paggalaw. Ngunit sa gitna ng katahimikan ay isang bagay nga ang kanyang napansin. Wala nang ingay na nagmumula sa labas. Kaya naman mabilis nga na napamulagat ng kanyang mata si Sophia.“Raymond wala ng tao sa labas,” sabi ni Sophia.Saglit naman nga na natigilan si Raymond. Muli nga siyang nag angat ng kanyang ulo at saka nga siya tumingin sa paligid at tila ba noon lang niya naalala ang ibang bagay maliban nga sa halik.Napabuntong hininga n
CHAPTER 170“Sophia naghihintay ako,” nakataas ang kilay na sabi ni Raymond at may ngiti rin nga sa kanyang labi habang nakatingin kay Sophia. Muli nga niyang iniabot ang kanyang kamay sa dalaga at hinihintay nga niya na abutin nga ito ni Sophia.Napatingin naman nga si Sophia sa kamay ni Raymond at nakita nga niya na tuyo, malalalim ang mga ugat at mahahaba ang daliri nito na may malinaw na mga kuko.Dahan dahan nga na inabot ni Sophia ang kamay ni Raymond at sa isang iglap nga ay hinila siya nito palapit sa railings.Nang makarating nga sila roon ay bigla nga niyang binitawan ang kamay ni Raymond pero bago pa man nga siya makawala rito ay dalawang mainit na palad nga ang lumapat sa kanyang bewang. At wala ngang kahirap hirap na iniangat nga siya ng binata.Kusa naman nga na tumiklop ang mga binti ni Sophia at sa huli nga ay tuluyan na niyang nalampasan ang railings. Ngunit dahil nga sa bilis ng mga pangyayari ay hindi nga niya nagawang kontrolin ang kanyang katawan kaya bumagsak nga
Ngunit sa halip nga na sumunod ang binata ay tiningnan nga lang siya nito mula sa taas habang may mapanuksong ngiti sa labi nito.“Ang ingay mo naman. Gusto mo ba na mahuli nila tayo habang tumatakas?” sabi ni Raymond.Napakurap kurap naman nga si Sophia dahil sa sinabi na iyon ni Raymond.“S-sige na, ibaba mo na lang kasi ako. Hindi maganda kung may ibang makakakita sa atin dito,” mahinang sabi ni Sophia.“Ano naman ang masama roon?” sagot ni Raymond at may bahagya pa nga na pang aasar sa boses nito. “Magkasintahan naman tayo. Kaya kahit pa makita nila tayo na magkayakap o naghahalikan ay ang sasabihin lang nila sa atin ay napakasweet naman nating dalawa,” dagdag pa ni Raymond.Napalabi naman nga si Sophia at saka nga niya masamang tiningnan si Raymond. Ngunit sa halip nga na sumuko ito ay mas lalo pa nga na lumawak ang ngiti sa labi ng binata. At sa isang iglap nga ay bigla nga siyang binitiwan nito.Nanlaki naman nga ang mata ni Sophia dahil sa ginawa ni Raymond na iyon. Napasigaw
“R-Raymond,” mahinang bulong ni Sophia at bahagya pa nga na paos ang kanyang boses. “A-akala ko ba gusto mo lang akong titigan? Hindi ba sapat ang mukha ko?” dagdag pa nya.Bahagya naman na natawa si Raymond dahil sa sinabi na iyon ni Sophia.“Syempre sa paningin ko ay ikaw ang pinakamaganda,” walang pag aalinlangan na sagot ni Raymond at totoo nga iyon.Para kay Raymond ay hindi lang nga ito tungkol sa itsura. Ang kagandahan ni Sophia ay hindi lang sa panlabas. Nasa kanyang tindig, sa kanyang lakas, sa talino at katalinuhan niya. At lahat ng iyon ay kapag pinagsama sama ay bumubuo sa isang tao na hindi lang maganda kundi natatangi talaga.At para kay Raymond si Sophia ang pinaka natatanging babae sa mundo. At para rin sa kanya isang karangalan na siya ang pinili ni Sophia.Habang minamaneho nga ni Raymond ang kanyang sasakyan patungo sa apartment ng dalaga ay naroon pa rin ang matinding presensya sa loob ng sasakyan. Ang pabango niya o marahil ang likas na halimuyak ng kanyang kataw
CHAPTER 171Hindi naman nga tumingin si Sophia kay Raymond. At ipinikit na lamang nga niya ang kanyang mga mata.“Raymond sigurado ka na ba talaga na gusto mo akong makasama? Sa tingin mo ba ay hindi mo ito pagsisisihan? Alam mo na ang batang ito ay anak ni Francis. Habang lumalaki siya ay hindi malabong maging kamukha niya si Francis. At kapag nakita mo ang kanyang mukha ay hindi mo ba maaalala ang tatlong taon kong kalbaryo?” sunod sunod na tanong ni Sophia kay Raymond at nanatili pa rin nga siyang nakapikit. “Ayaw mo ba munang pag isipan ito ng mabuti Raymond?” dagdag pa niya.Tahimik lamang naman na nakikinig si Raymond sa mga sinasabi na iyon ni Sophia.Saglit nga na katahimikan ang namayanu sa kanilang dalawa sa loob ng sasakyan. Ngunit sa mga sumunod nga na sandali ay naramdaman nga ni Sophia ang mainit na palad na marahang humahaplos sa kanyang ulo at kasabay nga noon ang pagyakap ni Raymond sa kanya.Isang malalim na buntong hininga nga muna ang pinakawalan ni Raymond habang
Hindi nga napigilan ni Raymond ang kanyang sarili at muli nga niyang dinampian ang mamula mulang pisngi ni Sophia. Paulit ulit pa nga niya itong ginawa na para bang gusto niyang lagyan ito ng kanyang marka na tila ba gusto niyang ipaalala na siya lang ang may karapatan na umangkin dito.Ngunit habang mas lalo ngang bumababa ang kanyang mga labi sa pisngi ni Sophia ay lalo nga itong namumula na para bang hindi niya matatapod kailanman ang kanyang halik.“Anuman ang nangyari sa iyo noon ay wala na akong pakialam pa roon. Kung gudto ko kayong ipaglaban ay wala silang karapatan para pigilan ako sa gusto ko,” paos ang boses na bulong ni Raymond habang dumadampi ang kanyang labi sa gilid ng labi ni Sophia.Ang tinig niya na dati ng malalim at kaakit akit ay ngayon ay bahagya na nga na paos. Malamig ngunit may init,banayad ngunit may kapangyarihan na yumanig sa pusi ng sinumang makakarinig.“Isipin mong mabuti Sophia. Kung hindi kita mahal at kung hindi ako seryoso sa iyo ay sa tingin mo ba
At sa ilalim nga ng tahimik na gabi ay bumaba nga ang tinig ni Raymond na isang malalim, banayad at punong puno ng pang aakit. Seryoso pa nga niyang tiningnan si Sophia na bahagya pa rin nga na nakayuko ang ulo.Halos mamula nga ang buong mukha ni Sophia at ang kanya ngang mahahabang pilikmata ay bahagya ngang nakatakip sa kanyang mala kristal na mga mata. Nagniningning pa nga ito sa liwanag at tila ba puno nga ito ng emosyon na hindi niya maipaliwanag.Ang labi nga ni Sophia ay bahagya pa nga na namamaga at kulay rosas pa nga ito na nagpatingkad nga s kanyang inosente at kaakit akit na mukha. At a mga sandali nga na iyon ay para bang siya ang pinakamagandang babae sa buong mundo sa paningin ni Raymond.Wala ngang kamalay malay si Sophia kung gaano kasidhi at katapat ang titig ni Raymond sa kanya ng mga sandaling iyon. Ang alam nga lang niya ay biglang nanikip ang kanyang dibdib at para bang may nakabara nga sa kanyang lalamunan na hindi niya mawari kung ano.“Sa tingin ko ay talagan
CHAPTER 171Hindi naman nga tumingin si Sophia kay Raymond. At ipinikit na lamang nga niya ang kanyang mga mata.“Raymond sigurado ka na ba talaga na gusto mo akong makasama? Sa tingin mo ba ay hindi mo ito pagsisisihan? Alam mo na ang batang ito ay anak ni Francis. Habang lumalaki siya ay hindi malabong maging kamukha niya si Francis. At kapag nakita mo ang kanyang mukha ay hindi mo ba maaalala ang tatlong taon kong kalbaryo?” sunod sunod na tanong ni Sophia kay Raymond at nanatili pa rin nga siyang nakapikit. “Ayaw mo ba munang pag isipan ito ng mabuti Raymond?” dagdag pa niya.Tahimik lamang naman na nakikinig si Raymond sa mga sinasabi na iyon ni Sophia.Saglit nga na katahimikan ang namayanu sa kanilang dalawa sa loob ng sasakyan. Ngunit sa mga sumunod nga na sandali ay naramdaman nga ni Sophia ang mainit na palad na marahang humahaplos sa kanyang ulo at kasabay nga noon ang pagyakap ni Raymond sa kanya.Isang malalim na buntong hininga nga muna ang pinakawalan ni Raymond habang
“R-Raymond,” mahinang bulong ni Sophia at bahagya pa nga na paos ang kanyang boses. “A-akala ko ba gusto mo lang akong titigan? Hindi ba sapat ang mukha ko?” dagdag pa nya.Bahagya naman na natawa si Raymond dahil sa sinabi na iyon ni Sophia.“Syempre sa paningin ko ay ikaw ang pinakamaganda,” walang pag aalinlangan na sagot ni Raymond at totoo nga iyon.Para kay Raymond ay hindi lang nga ito tungkol sa itsura. Ang kagandahan ni Sophia ay hindi lang sa panlabas. Nasa kanyang tindig, sa kanyang lakas, sa talino at katalinuhan niya. At lahat ng iyon ay kapag pinagsama sama ay bumubuo sa isang tao na hindi lang maganda kundi natatangi talaga.At para kay Raymond si Sophia ang pinaka natatanging babae sa mundo. At para rin sa kanya isang karangalan na siya ang pinili ni Sophia.Habang minamaneho nga ni Raymond ang kanyang sasakyan patungo sa apartment ng dalaga ay naroon pa rin ang matinding presensya sa loob ng sasakyan. Ang pabango niya o marahil ang likas na halimuyak ng kanyang kataw
Ngunit sa halip nga na sumunod ang binata ay tiningnan nga lang siya nito mula sa taas habang may mapanuksong ngiti sa labi nito.“Ang ingay mo naman. Gusto mo ba na mahuli nila tayo habang tumatakas?” sabi ni Raymond.Napakurap kurap naman nga si Sophia dahil sa sinabi na iyon ni Raymond.“S-sige na, ibaba mo na lang kasi ako. Hindi maganda kung may ibang makakakita sa atin dito,” mahinang sabi ni Sophia.“Ano naman ang masama roon?” sagot ni Raymond at may bahagya pa nga na pang aasar sa boses nito. “Magkasintahan naman tayo. Kaya kahit pa makita nila tayo na magkayakap o naghahalikan ay ang sasabihin lang nila sa atin ay napakasweet naman nating dalawa,” dagdag pa ni Raymond.Napalabi naman nga si Sophia at saka nga niya masamang tiningnan si Raymond. Ngunit sa halip nga na sumuko ito ay mas lalo pa nga na lumawak ang ngiti sa labi ng binata. At sa isang iglap nga ay bigla nga siyang binitiwan nito.Nanlaki naman nga ang mata ni Sophia dahil sa ginawa ni Raymond na iyon. Napasigaw
CHAPTER 170“Sophia naghihintay ako,” nakataas ang kilay na sabi ni Raymond at may ngiti rin nga sa kanyang labi habang nakatingin kay Sophia. Muli nga niyang iniabot ang kanyang kamay sa dalaga at hinihintay nga niya na abutin nga ito ni Sophia.Napatingin naman nga si Sophia sa kamay ni Raymond at nakita nga niya na tuyo, malalalim ang mga ugat at mahahaba ang daliri nito na may malinaw na mga kuko.Dahan dahan nga na inabot ni Sophia ang kamay ni Raymond at sa isang iglap nga ay hinila siya nito palapit sa railings.Nang makarating nga sila roon ay bigla nga niyang binitawan ang kamay ni Raymond pero bago pa man nga siya makawala rito ay dalawang mainit na palad nga ang lumapat sa kanyang bewang. At wala ngang kahirap hirap na iniangat nga siya ng binata.Kusa naman nga na tumiklop ang mga binti ni Sophia at sa huli nga ay tuluyan na niyang nalampasan ang railings. Ngunit dahil nga sa bilis ng mga pangyayari ay hindi nga niya nagawang kontrolin ang kanyang katawan kaya bumagsak nga
“R-Raymond!” nauutal pa na sabi ni Sophia at bahagya pa nga niya itong itinulak. Ngunit mabilis nga siyang hinawakan nito at saka nga ito marahang bumulong sa kanya.“Ssshhh. Huwag kang maingay dahil baka marinig nila tayo,” bulong ni Raymond sa punong tainga ni Sophia.Hindi naman nga nakasagot si Sophia rito. Alam kasi niya na hindi nga sila dapat marinig nila Karylle at Jefferson dahil kung hindi ay siguradong matinding kahihiyan nga ang aabutin nila.Napakagat na lamang nga si Sophia sa kanyang labi at saka nga siya dahan dahan na tumigil sa paggalaw. Ngunit sa gitna ng katahimikan ay isang bagay nga ang kanyang napansin. Wala nang ingay na nagmumula sa labas. Kaya naman mabilis nga na napamulagat ng kanyang mata si Sophia.“Raymond wala ng tao sa labas,” sabi ni Sophia.Saglit naman nga na natigilan si Raymond. Muli nga siyang nag angat ng kanyang ulo at saka nga siya tumingin sa paligid at tila ba noon lang niya naalala ang ibang bagay maliban nga sa halik.Napabuntong hininga n
CHAPTER 169Ipinag utos naman nga ni Jeffrey na ikandado ang pinto ng balkonahe. Ang kanya ngang mga mata ay lalong lumamig habang idinidiin nga niya sa kahoy na upuan si Karylle.Habang si Karylle naman sa kabila ng pagkakadiin sa kanya ni Jeffrey ay patuloy nga na humihingal at bahagyang tumatawa na tila ba isa nga itong mapanuksong babae ngunit sa mga sumunod nga na sandali ay muli nga niyang ginaya ang kilos at anyo ni Maxene na isang bagay nga na hindi naman tunay na sa kanya. At ang laro nga na ito ni Karylle ay lalo ngang nagpaalab sa galit ni Jeffrey.Dahan dahan nga na inilapit ni Karylle ang kanyang mukha sa punong tainga ni Jeffrey at saka nga ito roon mahinang bumulong.“Hindi ba’t mas kapana panabik ito Jeffrey?” paos ang boses na bulong ni Karylle at ang tinig nga niya ay puno nga ng pang aakit.Akmang magsasalita na nga sana si Jeffrey ng bigla nga siyang yakapin ni Karylle. Ramdam na ramdam naman nga ng lalaki ang malambot na katawan ni Karylle ngunit sa likod nga ng m
Alam naman ni Karylle na may mas maayos pa nga na paraan para kausapin si Jeffrey ngunit hindi nga niya iyon ginawa. At hindi nga siya kailanman pipili ng madaling paraan. At sa halip nga ay mas pinili nga niya na akitin na lamang ito at tuksuhin at dalhin ito sa isang laro na alam niyang siya ang may kontrol.Bahagya naman nga na ngumiti si Jeffrey isang malamig at walang emosyon na ngiti nga iyon. Pinadaan nga niya ang kanyang daliri sa malambot na labi ni Karylle at marahan nga niya itong hinaplos.Ang kanya ngang mga daliri ay gumapang pa pababa at ipinasok nga niya ito sa loob ng bibig ni Karylle. Hinipo pa nga niya ang dila nito sa paraan na puno ng panunuya. At hindi nga siya kailanman nag aalala para kay Karylle.Kung totoo man na may halaga nga si Karylle kay Jeffrey ay hindi nga niya magagawang laruin ito nang ganito. Dahil sa mata nga niya si Karylle ay isa lamang ngang bagay para sa kanya.May namumuo na nga na luha sa mata ni Karylle at mula nga sa kanyang lalamunan ay lu