Tiningnan naman ni Sophia si Raymond at nagtagpo nga ang kanilang mga mata at nakita nga ni Sophia na bahagya nga na nakangiti ang binata.“Raymond gusto mo na naman akong bitagin,” sabi ni Sophia sa binata.Kanina pa kasi gising si Raymond pero sa halip na alalahanin nga nito ang kanyang sarili ay ang una nga na sinabi nito sa kanya ay ang tungkol sa mga impormasyon na iyon ng kanyang ina na si Theresa na wala nga raw ibang makakuha no’n.Mahina naman na natawa si Raymond dahil sa sinabi na iyon ni Sophia at kahit nga namumutla nga ito ay nagawa pa talaga nito tumawa.Ngunit bago pa man makapagsalita si Raymond ay hinawakan nga ni Sophia ang kanyang mukha at saka nito dinampian ng magaan na halik ang labi ng binata.Nagulat naman si Raymond sa ginawa na iyon ni Sophia at katahimikan nga ang namayani sa kanila roon.Medyo nalalasahan pa nga ni Sophia ang dugo mula sa labi ni Raymond at kasabay nga no’n ay ang malkas na amoy ng gamot mula sa katawan ng binata.“Sophia hindi pa nawawala
CHAPTER 106Sa kabila ng kondisyon ni Raymond na iyon ay nagawa pa rin talaga nito na magbiro ng ganon.Napatingin naman si Louie kay Sophia at may bahid ng pagkadismaya ang tingin nya rito.“Phia pakibantayan naman ang lalaki mo,” sabi ni Louie kay Sophia.Bigla namang nag vibrate ang cellphone ni Raymond at nakita nga niya na may pinadalang mensahe ang kanyang assistant kaya naman agad nya iyong binuksan at binasa.[ Ang manuscript ni Theresa tungkol sa holography ay isusubasta na sa susunod na tatlong araw.]Pagkabasa ni Raymond ng mensahe ng kanyang assistant ay dahan dahan nga siya na nagtaas ng kanyang tingin kay Sophia.“Ibebenta mo ang manuscript ng iyong ina?” tanong ni Raymond kay Sophia.Hindi naman na nagulat si Sophia sa sinabi na iyon ni Raymond. Alam naman nya kasi na ang assistant nito ang nagsabi rito ng tungkol sa bagay na iyon dahil alam naman nya na tapat nga iyon kay Raymond kaya hindi nya talaga ito maitatago kay Raymond.“Ang manuscript na iyon ay magdadala lama
Hindi naman pinilit ni Raymond na manatili si Sophia roon ng matagal. Matapos nga nilang mag usap na dalawa ay si Raymond na mismo ang nagpilit kay Sophia na umuwi na muna para makapagpahinga nga ito. Hindi na rin naman nga tumanggi si Sophia rito.At dahil nga aalis na si Sophia ay hindi na rin nga nagtagal pa si Louie roon at sabay na nga silang umalis ng ospital ni Sophia.Habang naglalakad nga silang dalawa palabas ng ospital ay napatingin nga si Louie kay Sophia.“Sigurado ka na ba sa kanya?” hindi na maiwasang tanong ni Louie kay Sophia dahil hindi nya talaga maiwasang mag alala rito dahil parang kapatid na nga talaga ang turing nya rito.“Oo kuya Louie. Sa ngayon ay sigurado ako sa kanya,” walang pagdadalawang isip na sagot ni Sophia sa kuya Louie nya.Mabuti naman basata siguraduhin mong magiging masaya ka sa piling nya,” sagot ni Louie kay Sophia habang may ngiti sa kanyang labi.Naalala kasi ni Louie kanina habang nasa ospital nga sila kung paano pilit na pinapasaya ni Raymo
CHAPTER 107"Ano ang ibinigay sa'yo ni Lolo?" agad na tanong ni Francis kay Sophia habang matalim ang tingin nya rito.Nakangiti lamang naman si Sophia habang may may bahid ng panununkso ang tingin nya kay Francis. At nakahalukipkip pa nga siya habang nakatingin dito.“Ang ibinigay sa akin ni Lolo Robert ay hindi pag aari ng pamilya ninyo. Siguro naman ay naiintindihan mo na wala namang dahilan para alamin mo pa kung ano iyon hindi ba?” balewalang sagot ni Sophia kay Raymond.“Kung sa iyo man talaga o hindi ang bagay na yun ay dapat mong tandaan na kapag ang isang bagay ay napunta na sa kamay ng matanda ay hindi na iyon basta basta mababawi. Kahit pa may karapatan ka sa bagay na iyon,” babala ni Francis kay Sophia habang nanatili nga na malamig ang tingin niya rito.Dahil a sinabi na iyon ni Francis ay bigla ngang naningkit ang mata ni Sophia at unti unti nga na naglalaho ang ngiti sa kanyang labi.“Kaya ka pala narito Mr. Francis ay para lamang ipaalala sa akin ang bagay na yan,” sab
At kung ganoon pala ang gustong laro ni Raymond ay sasabayan na lamang nga rin sya ni Sophia. At kung gusto nga nito na magpakawalang hiya ay sasamahan nga siya ni Sophia.Habang si Emman naman na naglakas loob na tanggapin ang utos ni David ay dapat lamang na pagbayaran ito.At ito ang dahilan kung bakit pinalitan ni Sophia ang manuscript sa huling sandali. Dahil kung si Raymond nga ay umaarte ay hindi naman din magpapahuli si Sophia rito.Pareho silang tuso na dalawa. Pareho nilang alam ang kahinaan ng isa’t isa . Ngunit a halip na magbanggan ay tahimik nilang itinulak ang lahat ng kasalanan kay David at Emman.Kung hindi kadi naging sakim at malupit si David ay hindi na sana kinailangan pang gawin ni Raymond ang isang trahedyang eksena na iyon.“Sophia hindi mo siya matatalo. Sinungaling si Raymond at patuloy ka lamang niyang lolokohin,” sabi ni Francis habang malanig niyang tinititigan si Sophia.Ngumiti naman si Sophia kay Francis at ang ngiti nya rito ay hindi mawari kung nanu
CHAPTER 108“Ang nag iisang kasintahan ko na pinakilala ko sa publiko ay ang nag iisang tao na alam ng lahat at yun ay si Raymond,” sabi ni Sophia at saka nga sya humarap kay Francis habang may ngiti sa kanyang labi.Kakaunti lamang naman kasi ang nakakaalam tungkol sa kasal nila Sophia at Francis. Tanging ang pamilya Bustamante lamang at ang iilang pamilya mula sa mataas na lipunan lamang ang nakakaalam noon. Ang kasal din kasi nilang dalawa ay wala ring ingay. Ang kanila ngang reception ay iilan lamang din ang mga lamesa at upuan ang nakalaan. At ang kanilang wedding photo ay karaniwang larawan lamang ni Francis habang nakasuot ito ng pang araw araw niya na suit.Wala kasing may pakialam sa relasyon nilang dalawa. Hindi rin kasi pinahalagahan ito ni Francis kaya mas lalong hindi ito pinansin ng iba.Sa loob ng tatlong taon na kasal silang dalawa ay wala man lang tumawag kay Sophia bilang Mrs. Bustamante. At para sa lahat ay isa lamang nga siyang simpleng sekretarya ni Francis.Tahim
“Hindi ba sinabi sa’yo ng mga tauhan mo na nasa paligid ko kung ano ang naging desisyon ko?” sagot ni Sophia sa binata at hindi na sya nagpasikot sikot pa nfpg tanong dito.Muli namang natawa si Raymond ngunit sa bawat pagtawa nya ay bahagyang namutla ang kanyang mukha dahil sa sakit mula sa kanyang mga sugat.Samantala naman sa kabilang linya ay maririnig naman ang mahinang pagbulong ng assistant ni Raymond sa kanya. “Dumudugo po ang sugat nyo. Tatawagin ko po ang doktor.”Ngunit kahit na naririnig nga ni Raymond ang sinabi na iyon ng kanyang assistant ay patuloy pa nga rin siya sa kanyang pagtawa at nagagawa pa nga nito na magbiro.“Phia ang sakit sakit,” sabi ni Raymond.Paano nga ba na hindi siya masasaktan e basag ang harapan ng kanyang sasakyan at may malalim na sugat pa sya sa kanyang noo at dumudugo pa ang kanyang mga sugat.Mahigpit naman na hinawakan ni Sophia ang kanyang cellphone at bigla nga niyang naalala ang eksena kung saan nakahandusay si Raymond at puno ng dugo ang
CHAPTER 109Ginawa naman ni Raymond ang lahat para lamang matupad ang kanyang hangarin kaya naman kahit ang kanyang assistant na si Kenneth ay hindi rin talaga makapaniwala.Pakiramdam niya ay hindi naman na kailangan pa na umabot sa ganito. At si Sophia ay isang babae na walang kinatatakutan.“Mr. Raymond gusto mo ba na makita kung ano ang ginagaea ni Manager Sophia ngayong gabi?” tanong ni Kenneth sa kanyang amo dahil kailangan niyang ipaalam kay Raymond ang lahat ng mga nangyari sa villa cpsa labas ng lungsod at sa runway.Hindi pa kasi talaga napapanood ni Raymond ang video nito kaya naman nagkaroon siya ng interes. Gusto niyang malaman kung ano nga ba ang ginawa ni Sophia ngayong gabi.Ipinadala naman kaagad ni Kenneth ang video sa kanya at agad nga itong pinanood ni Raymond.Sa screen ay bumungad kaagad sa kanya ang imahe ni Sophia at ang maitim niyang buhok ay sumasayaw sa hangin at kahit bahagyang malabo ang kanyang mukha sa dilim ay hindi nito natakpan ang likas niyang kagan
“Francis, ikaw mismo ang pumatay sa anak mo. Ikaw mismo ang nagplano para patayin ang tagapagmana mo,” sabi ni Sophia at patuloy pa rin nga sa pag agos ang kanyang luha habang sinasabi nga niya iyon.At talagang napakasakit nga nitong isipin. Siya ang nasaktan pero tila si Francis ay wala ngang pakialam. Paanong nagawa niyang patayin ang sarili niyang anak na para bang wala lang?“Bakit Francis? Bakit mo nagawa ito? Ikaw ang salarin dito. At iaw ang ugat sa lahat ng kasamaan na ito. Kaya dapat lang na magdusa ka rin kasama ko,” sabi pa ni Sophia.Nanatili naman nga na nakatayo lang si Francis at nakaatulala. Paa bang pakiramdam nga niya ay bigla ngang nawalan ng saysay ang lahat. At para bang wala siyang ibang naririnig kundi ang isang pangungusap na paulit-ulit nga sa kanyang isip.“Francis, ikaw mismo ang pumatay sa anak mo.’Napakurap kurap pa nga si Francis habang nakatingin nga siya kay Sophia at tila ba naguguluhan nga siya. Hindi nya alam kung anong ibig sabihin no’n? Paanong s
CHAPTER 215Sa mga sandali nga na iyon ay para bang tuluyan nang nakalimutan ni Francis ang lahat ng hindi nila pagkakaunawaan ni Sophia.Para bang hindi kailanman nangyari ang diborsyo, ang aksidente o ang lahat ng sakit sa pagitan nila. At para bang mag-asawa pa rin nga sila. At talaga namang nakakatawa nga iyon. KKung noon siguro ito ay maaaring natuwa pa nga si Sophia pero ngayon nga ay tila ba isa na itong katawa-tawang biro na lamang.“Francis, mukhang nakalimutan mo na ang lahat ng pader sa pagitan nating dalawa. Kailangan pa ba kitang paalalahanan ngayon?” sabi ni Sophia at saka nga siya napatingin sa red wine na nasa harapa nga niya at sa loob-loob nga niya ang may bahid nga ng pangungutya.“At saka kelan lang ako nakunan. Masyado pang mahina ang katawan ko. Hindi pa ako pwedeng uminom ng ganyan,” dagdag pa nga ni Sophia.Sa pagbanggit nga ni Sophia ng salitang ‘nakunan’ ay bigla ngang nagdilim ang mata ni Francis.“Huwag mo nang banggitin ang bagay na iyan sa harapan ko,” m
Dahan-dahan naman nga na tumayo si Sophia at muli nga siyang tumingin sa buong paligid at talaga ngang walang nagbago roon.Nandoon pa rin nga ang mga stuffed toys sa sofa na siya nga mismo ang naglagay. Ang mga couple mugs na siya rin nga ang pumili ay nakapwesto rin nga sa mesa. Ang mga upuan ay ganoon pa rin nga ang disenyo. Ang rystal chandelier na siya rin nga mismo ang nagdisenyo ay nandoon pa rin. At ang mga mural sa pader na isa-isa nga niyang pinintahan ng buong pagmamahal noon para sana salubungin ang isang bagong buhay ay naroon pa rin. At halos sa lahat nga ng sulok ng bahay na iyon ay may bakas pa rin nga ng kanyang presensya.“Bakit hindi mo ito pinapalitan? Bakit nandito pa ang lahat ng ito? Iniisip mo ba na babalik pa ako?” mga tanong sa isipan ni Sophia habang inililibot nga niya ang kanyang tingin.Marahil nga sa sobrang liwanag ng ilaw ay itinaasnga ni Sophia ang kanyang mga kamay at saka nga niya tinakpan ang kanyang mga mata. At pakiramdam nga niya ay para bang ma
“Pwede kang bumalik sa bahay natin,” sabi ni Francis at may bahid nga ng hinanakit ang kanyang boses. Matagal na kasing hinihintay ni Francis ito ang pagbabalik ni Sophia sa kanilang tahanan— sa tahanang itinuring nila na tahanan nilang mag-asawa.Ibinaling nga ni Sophia ang kanyang tingin at saka nga siya mahinang sumagot dito. At sa totoo lang ay wala nga siyang pakialam kung saan sila magkikita ngayon.“Sige, pupunta ako,” sagot nga ni Sophia.Pagkababa nga ng tawag ay nanatili pa nga rin na nakaupo si Sophia sa kanyang hospital bed habang hawak nga niya ang kanyang cellphone. At tila ba hindi pa rin nga siya nakakabalik sa kanyang sarili.Maya maya nga ay dahan-dahan na nga siyang tumingin kay Harold.“Dalhin mo ako roon,” mahina ang boses na sabi ni Sophia kay Harold. Alam kasi niyang narinig ni Harold ang buong pag uusap nila ni Francis.Hindi naman din kasi kalayuan ang bahay nila dati ni Francis noon sa ospital kung nasaan siya ngayon. At mga sampung minuto lang naman ang bya
CHAPTER 214Pero ano nga ba ang papel ni Bianca sa lahat ng ito?Mahal na mahal nga ni Bianca si Francis at sa sobrang pagmamahal nga niya rito ay hindi nga niya matanggap na may ibang babae sa paligid ni Francis. Lalong lalo namang hindi niya matatanggap na si Sophia pa ang magdadala ng magiging anak ni Francis.Kaya naman hindi na nga kailangang kumilos ni Francis. Sapat na nga ang ibalita niya ang pagbubuntis ni Sophia at si Bianca na nga ang bahalang gumawa ng paraan para tapusin ito.Ang pagkalaglag nga ng bata na nasa sinapupunan ni Sophia ay dahil nga sa iniinom niyang gamot.Matapos nga na maisakatuparan ni Bianca ang una niyang plano ay mas lalo nga itong naging mapangahas. At unti-unti nga siyang tumapang. Lahat nga ng bagay tungkol kay Sophia ay kinamumuhian niya. At gusto nga niya na tuluyan na nga na mabaliw si Sophia hanggang sa manghina nga ito at sa huli ay mamamatay na lang na parang isang tuyong bulaklak.Sa puso nga ni Bianca ay pareho lang silang anak ni Nelson per
Nanatili naman nga na tahimik si Louie at pinagmamasdan nga niya ang lahat sa harap niya. Ni hindi nga ito ngumingiti at hindi rin nga niya pinipigil ang galit ni Harold. Pero sa totoo lang ay pareho nga sila ng iniisip.Maya maya nga ay lumapit na nga siya kay Dr. Gerome.“Dr. Gerome wala na dapat tayong inaaksaya pa na oras. Kailangan na nating madaliin ito,” mahina ngunit deretsahan na sabi ni Louie.Pero sino nga ba ang maaaring gumawa nito kay Sophia? Wala nga silang kaide-ideya kung sino. At sa totoo lang ay iniisip nila na baka nadiskubre na ang totoong pagkatao ni Sophia na siya pala ang tunay na utak sa likod ng Prudence.Iniisip nila na baka gusto ng mga ito na pigilan ang pagdalo ni Sophia sa paparating na financial summit kaya gumamit sila ng ganito karuming paraan.Kung iyon nga talaga ang dahilan ay napakarami nga ng posible nilang kalaban kagaya na lamang nga pamilya Villamayor, pamilya ng mga Marquez, mga dating kasosyo at pati na rin ang mga tao na galing pa sa malal
Pero kailan nga ba nagsimula na palitan ang gamot na iyon? Bago ba o pagkatapos ng pagkakalaglag ng batang nasa sinapupunan ni Sophia?Tahimik nga na tiningnan ni Dr. Gerome ang report na iyon. At lalo lamang ngang bumigat ang pakiramdam niya.Akala niya ang Shawn Hospital ay isang ligtas na tahanan at isang lugar na kontrolado niya. Pero hindi nga niya inaasahan na may ibang kamay na pala ang humahawak sa loob nito.Napansin naman nga nina Harold at Louie ang biglang pag-iiba ng ekspresyon ng mukha ni Dr. Gerome. Pareho pa nga silang napatingin sa kanya na puno ng kaba.“May problema ba sa mga gamot mo?” hindi na nga napigilan na tanong ni Harold ay Dr. Gerome.Alam kasi niya na para bang may kakaiba nga roon. At ramdam na ramdam nga niya ito noon pa dahil hindi nga ganito si Sophia.Hindi kasi kailanman naging ganito kabaliw si Sophia. Siya kasi ang klase ng tao na paagi ngang kalmado at kontrolado ang kanyang sarili. Kahit noon pa man na napilitan nga itong lumagda sa kontrata na k
CHAPTER 213Kinabukasan nga ay maaga nga na isinalang ni Dr. Gerome si Sophia sa iba’t ibang klase ng test para malaman nga niya kung bakit hindi pa rin nga gumagaling si Sophia.At nang lumabas na nga ang resulta ng lahat ng ginawang test kay Sophia ay napakunot na lamang nga ang noo ni Dr. Gerome habang tinitingnan nga niya ito.Bagamat nagreseta nga siya ng mga gamot na pampalakas ng dugo para kay Sophia ay kitang kita naman nga na lalo nga na nanghihina ang katawan nito. At para bang may sintomas nga ito ng matinding pagkawala ng dugo at higit pa nga roon ay tila ba naapektuhan na rin nga ang kanyang utak.Isang maling galaw nga lang at maaari nga na tuluyan na itong mauwi sa bipolar disorder. Sa mga nakalipas kasi na mga araw ay napapansin nga ni Dr. Gerome na lalo ngang nagiging magulo at hindi na makatwiran ang mga kilos ni Sophia. Kaya nagtataka nga siya kung bakit nga ba ito humantong sa ganito.“Ano ba ang mga kinakain niya nitong mga nakaraang mga araw? unot noo nga na tan
Ang tanging laman ng puso ni Sophia ngayon ay si Raymond lang at wala ng iba pa.Tinitigan nga ni Sophia si Francis at nagtagpo nga ang malamig nilang mga mata at si Sophia na nga rin ang dahan-dahan na umiwas dito. Wala nga ni isang salita ang lumabas sa kanyang bibig. At wala na talaga siyang pakialam ngayon kay Francis.Dapat nga ay noon pa ito nangyari sa mismong araw ng kanilang paghihiwalay. At wala na ring dahilan pa par sa matinding damdamin sa pagitan ng isang dating mag-asawa.“Francis,” mahinang sabi ni Sophia. “Ang dami mong naging malasakit sa butihin mong tiyo. Pero tingnan na lang natin kung kaya mong protektahan ang mga binti niya,” malamig pa na sabi ni Sophia.Pagasabi nga ni Sophia no’n ay unti-unti na nga na umangat ang bintana ng kotse at tuluyan na nga na isinarado ang pagitan nila.Tuluyan na nga na umalis ang sasakyan kung saan nakasakay si Sophia. At naiwan nga si Francis na nakatayo lang doon at tahimik na pinapanood ang papalayong anyo ni Sophia. At sa ilali