Chapter 4

Artemis’ POV 

“What are you talking about?” Kunot noo ko siyang tinignan bago unti-unting tumalim ang mga mata ko. Ni hindi ko mahanap kung saan niya itinatago ang ano ko tapos ngayon ay pagbibintangan niya akong sinubukan kong kidnap-in ang anak? 

“Are you still going to lie? That’s your plan why you applied here, right?” malamig niyang tanong habang nakataas pa ang kilay sa akin. He acted like he was interrogating me.  

“Yes, that’s right. I’m here because I want to take my son but I didn’t know what you are saying!” galit kong sambit. Nanatili lang ang tingin niya sa akin na para bang hinuhusgahan ang buong pagkatao ko.  

“What happened to my son?” tanong ko pa na sinubukang lumapit sa kaniya.  

“Nevermind if you are not the one who tried to kidnap him,” aniya at sinubukang tumalikod sa akin subalit mabilis akong nakalapit sa kaniya at kinuwelyuhan siya.  

“I’m fucking asking you what happened to my son? Is my son in danger?” tanong ko habang ramdam din ang kalabog ng aking dibdib.  

“He’s my son, not yours. You left, remember?” Ang mga mata niya’y galit habang diretso lang ang tingin sa akin.  

“I left him for a while! Balak ko ring balikan but what have you done? Dinala mo sa America!” Humalakhak siya sa aking sinabi bago walang buhay ang mga matang nilingon ako. He looks like he was actually mocking me.  

“Why can’t I? You left him in front of my house like a cat? And know you have the guts to get mad?” tanong niya na nakangisi pa rin ngayon. Mariin kong kinagat ang aking labi at panandaliang natigilan dahil tama naman talaga siya roon. Wala naman talaga akong karapatang magalit but it frustrate me that he don’t want to tell me anything about my son. Alam kong mamamatay tao ang tingin niya sa akin ngayon but still… 

“Why did you bring him here in the Philippines? Does his life in danger in America?” Sinubukan kong kalmahan ang aking tinig. Inalis niya lang ang pagkakahawak ko sa kaniya at nagpatuloy sa paglalakad palabas.  

“Why don’t you behave yourself? Baka sakaling magbago ang isip ko at ikwento ang buong pangyayari sa ‘yo.” Ni hindi niya ako nilingon habang palabas siya. Ramdam ko ang iritasiyon sa aking dibdib bago ko binato sa kaniya ang kutsarang nasa sahig. Sapol ang kaniyang ulo roon dahilan kung bakit dahan-dahan niya akong nilingon.  

“Continue that attitude, let’s see kung saan ka dadalhin niyan,” aniya sa akin. Sinenyasan niya ang mga PSG na nasa pinto na isara ‘yon matapos linisin ang kalat mula sa loob.  

Ang inis ay unti-unti nang napalitan ng pag-aalala nang mapag-isa ako sa kwarto. Pag-aalala dahil mukhang nasa peligro ang buhay ng anak ko. Galit sa sarili dahil hindi ko man lang magawang protektahan ito.  

Sa mga sumunod na araw ay panay ang dala ng pagkain ng PSG, takot ang ilan sa akin subalit ang ilan ay tinatrato ako na parang preso rito sa loob. Hindi ko alam kung anong plano sa akin ni Zelo dahil hindi rin naman siya bumibisita sa mga araw na nagtutungo siya rito.  

“Where’s Zelo? I told you that the next time you’ll enter this room, you have to bring Zelo to me.” 

“Cocky, Bitch. Be fucking thankful that the President haven’t kill you yet,” sambit ng isang malaki ang katawan na PSG sa akin.  

“Oh, why don’t he kill me now?” 

“Oh, believe me, when he got the information that he need, dugo mo na ang makikita sa sahig,” malamig na saad nito habang nakatingin sa akin kaya isang ngisi ang pinakawalan ko habang nakatingin dito.  

“Tell him that I won’t eat unless he’ll meet me. If you really need something from me, bakit hindi niyo pa ako patayin?” Napatawa ba ako bago kinuha ang pinggan ang hinampas sa PSG. Nasalag niya ang pinggan gamit ang kaniyang braso and it looks like it didn’t affect him that much nang tuluyang mabasag iyon. Kita ko ang talim ng kaniyang mga mata sa akin subalit isang ngisi lang din ang pinakawalan ko.  

Mga tanga rin talaga dahil hindi pa ata nadadala. Kinuha ko ang bubog mula roon.  

“You—” Bago niya pa matuloy ang sasabihin ay walang pag-aalinlangan kong ginamit ang bubog para masugatan ang braso niya. 

“Looks like it was effective to use para gilitan ‘yang leeg mo,” nakangisi kong saad. Kita ko ang galit mula sa kaniyang mga mata bago siya napalayo sa akin subalit dahil sa ilang araw kong pagpapahinga at pag-eexercise dito’y unti-unti ko na ring na-regain ang aking lakas.  

Sinubukang manlaban ng bodyguard ni Zelo subalit agad ko na ring nahawakan ito. I easily turn him around at naitapat ang hawak-hawak na bubog.  

“Why don’t you ask the president to meet me now? I won’t wait for so long. I’ll wait for one minute,” nakangisi kong saad bago nagsimula akong magbilang. Bahagyang nataranta ang PSG bago niya tinawagan ang mga kasamahan mula sa labas.  

Agad na bumukas ang pinto at bahagyang napakunot ang noo ng isa nang makita ang nakakalat na mga bubog sa lapag at ilang pagkain na rin.  

“I told you that you shouldn’t bring any thing here! Kung pupuwede niyong iplastik na lang ang pagkain, gawin niyo!” galit na saad ng isang lalaki kaya agad na nataranta ang ilang nasa likod. I can’t help but laugh. Do they really think I can’t use plastic to kill them?  

Nagpatuloy pa rin ako sa pagbibilang. Malutong na napamura ang ilan habang tinatawagan ang presidente.  

“I didn’t said that I would like to see any of you. I’m asking for the president,” nakangisi kong saad at bumilang hanggang sampo.  

I was about to count 10 nang bumukas ang pinto at niluwa niyon si Zelo na siyang hingal na hingal na pumasok sa loob. He was wearing a formal clothes. Naka-suit pa habang ang necktie ay nagulo na.  

“Fuck it. What the fuck are you doing?” galit na tanong niya.  

“Hmm, I’m too tired waiting for you. I told you that I want to talk. Ganoon ba kahirap intindihin ‘yon?” nakangisi kong saad sa kaniya. Matalim ang mga mata niyang tinignan ako at he looks like he was having a stressful day. Kung sana’y nitong mga nakaraang araw pa lang ay nakipagkita na siya sa akin, hindi na sana kami aabot sa ganitong sitwasiyon.  

“Alright. We’ll talk. Let him go,” aniya. Madali lang naman akong kausap kaya itinulak ko lang palapit ang lalaki sa kanila subalit ang magaling na si Zelo ay agad na sumigaw.  

“What are you all fucking doing? Restrain her!” Parang kulog ang tinig nito dahilan kung bakit nagmamadaling magtungo sa gawi ko ang ilang PSG.  

Hah. He’s not true to his words now, huh?