Napakunot ang noo ni Laarni ng makitang ma kausap ang asawa pagkalabas niya sa isa pang pinto. Naglalakad siya palapit sa kaniyaat napagtanto niyang si Vivoree ang kausap niya. Agad sumeryuso ang mukha niya nang makita kung gaano kalapit si Vivorie sa asawa.“Sweetie,” agad niya sa atensyon ng asawa. Agad namang lumingon sa kanya si Kyre at ngumiti ng matamis. Pinulupot pa nito ang mga braso sa baywang niya“Sweetie,” ganting bati nito sa kanya. “You know her right? She’s Laarni, my wife.”“Your wife?” pagkaklaro ni Vivorie. Agad namang siniko ni Laarni si Kyre.“I mean, my girlfriend. I used to call her wife since I’m going to marry her in church someday,” pagtatama ni Kyre na ikatango ni Vivorie.“Ah, okay,” tanging wika ni Vivorie pero halatang hindi kumbinsido. Nakita pa ni Laarni kung paano tumaas ang kilay nito sa kanya. Kaya bilang gnti ay tinaasan din niya ito ng kilay. Pinulupot pa niya ang braso sa bewang ng asawa upang makita kung ano ang maging reaksyon nito. At hindi
Kinabukasan ay sakay na ulit sila ng bus pabalik sa Manila kasama ang ka-team nila. Diretso sila sa condo nilang mag-asawa ng makarating sila. Hindi nagsuot oa kung saan-saan. Gusto na din naman Laarni magpahinga dahil ramdam niyang pagod na pagod siya. Ewan ba sa kanya, hindi naman siya ganito na madaling mapagod. Ang lakas ng resistensya pero ngayon wala siyang gana. Para siyang lantay na gulay magbabad sa kama niya. “Sweetie, are you okay?” tanong ni Kyre sa kanya. “Oo. Gusto ko lang matulog saglit. Parang ang sakit ng katawan ko,” reklamo ni Laarni sa asawa. “Okay, I'm just going to massage you so you can rest peacefully,” sabi ni Kyre sa kanya. “Yes, please. Mukhang kailangan ko nga ng massage,” wika ni Laarni at dumapa na sa kama. “Alright, sweetie. Wait here. I just get some massage oil,” sabi ni Kyre na tinanguhan lang ni Laarni. Umayos ng pagkadapa ni Laarni sa kama at ipinikit ang mga mata. Naramdaman na lang niya ang mahinang pagmasahe ni Kyre sa kanya. Nakaka-re
“Anong meron? Bakit kayo magkasama ni Kyre?” tanong ni Jen habang napapakulo ng tubig para sa noodles na binili ni Laarni kanina sa baba. “Ang totoo, best. Kasal na ki ninKyre.” sagot ni Laarni. “Ano?!” Gulat na wika ni Jen. “Alam ba nila tita?”“Hindi eh. Ako ko pang malaman nila. Baka magalit sa akin,” sagot ni Laarni. “Nako, best. Dapat sabihin mo kina tita. Baka mas lalong magalit sayo kapag nilihim mo pa,” payo sa kanya ni Jen. “Saka na siguro best kapag handa na ako. Saka bago pa lang naman kami ni Kyre. Enjoy ko muna na kasama siya ng siya lang,” sabi ni Laarni. “Ayeee, sana all,” tukso sa kanya ni Jen. Napangiti naman si Laarni sa kaibigan. “Happy for you, best.”“Salamat, best,” sagot ni Laarni. “Kayo ni Racho kumusta?”“Okay naman kami. Walang problema,” sagot ni Jen.“Buti pinayagan kang magkaroon ng apartment at hindi pinilit na sa condo ka niya titira,” saad ni Laarni. “Wala rin naman siyang magagawa. Sa gusto kong may sarili ng tahanan. Anong magagawa niya?” pa
“Anak, nasa labas na raw si Kyre,” imporma ni Ethel kay Laarni na kasalukuyang nasa sala nanunuod ng tv kasama si Jen. “Ganon ba? Sige, mmy. Una na kami ni Jen.” Paalam niya sa ina. “Abay, di kayo dito matutulog?” reaksyon ni Ethel sa desisyon ng anak. “Hindi na, mmy. Maaga kami bukas sa training. Kailangan nandoon kami before 6am,” sagot ni Laarni. Bahagya namang nalungkot si Ethel. Malaki na talaga ang anak niya. Marunong ng mag-desisyon para sa sarili. Di na siya magtataka kung isang araw mag-aasawa na ito. Ngayon pa lang kailangan na niyang ihanda ang sarili kapag darating ang araw na ito. Kailangan niyang sanayin ang sarili na mag-isa na lang sa buhay. “Mmy, malungkot ka na naman,” puna ni Laarni sa ina. “Ah, wala, wala. Papasokin n'yo muna si Kyre. Baka nagutom yun. Pakainin n'yo muna,” sabi ni Ethel. “Hindi na daw, mmy. Sinundo lang talaga kami,” pagtanggi ni Laarni. Napatango naman si Ethel. “Magdala na lang kayo ng maja para may pang-snacks kayo mamaya,” sabi pa ni
Palabas na sina Kyre at Laarni sa Arena kung saan ginanap ang laro nila ngayon. As usual, panalo sila sa larong ito. At itong asawa ni Laarni n si Kyre ay hindi rin magpapahuli. Talagang nanood din ito ng laban ng asawa niya. “Sweetie, dito ka lang. Kukunin ko lang ang sasakyan sa parking. Alam kong pagod kana kaya dito kaa muna,” saad ni Kyre sa asawa. “Sige,” sagot ni Laarni at umupo sa may bench. “Mabilis lang to,” saad ni Kyre na tango lang ang sinagot ni Laarni. Nang mawala si Kyre sa harap niya ay napa hilot sa batok si Laarni. Pansin niya ang pagiging mabigat ng katawan niya parang gusto na lang niyang humilata sa kama. Pero alam niyang hindi pa ito ang tamang oras para matulog. Napaangat si Laarni ng tingin ng may mga paa siyang nakita sa paanan niya. At nakita niyang si Vivoree ito kasama ang ilan sa mga teammates niya. Nakahalukipkip lang to sa harapan niya kaya tumayo siya upang harapin ito.“May kailangan kayo?” tanong ni Laarni sa mga ito.“What’s your relationsh
Tulog na tulog si Laarni sa tabi ni Kyre samantalang si Kyre ay naka-cellphone lang. Sa kabilang braso niya ay ang ulo ni Laarni. Hinalikan niya ang noo ng asawa bago ibinalik ang tingin sa cellphone niya. May tini-check kasi siya na email mula sa accounting department. Biglang may tumawag sa cellphone niya na numbero lamang. Pero parang sa familiar ang numero na ito kaya naman ay sinagot niya. “Kyre, where are you? Kanina pa kami dito?” bungad agad ni Vivoree na nasa kabilang linya. Napatingin si Kyre sa wall clock at nakita niyang 11 pm na ng gabi. “I'm sorry, tulog na kasi si Laarni kaya hindi na kami makapunta.”“Kami? Ikaw lang ang ini-invite namin. Hindi kasam si Laarni doon,” sagot ni Vivoree.“Vivoree, I can't leave Laarni alone,” sagot ni Kyre. “Ano siya, bata?” Sabi naman ni Vivoree. “Saka baka kayo magkasama?”“Anong problema kung magkasama kami? We're a couple. Natural lang na magkasama kami,” sagot ni Kyre na halatang napikon sa kausap. “I'm sorry, I cross the
Tuwang-tuwang pinagmasdan ni Laarni ang mga pictures niya naka-post sa Facebook. Kung kaning FB account? Doon lang naman sa mga empleyado ng kompanya ni Kyre na nagpapicture kanina sa kanya. Syempre nangunguna si Sheena sa mga nagpo-post nito. Kung nagtatataka kayo kung paano nakita ni Laarni ay naka-follow lang naman ang mga ito sa official fb page account niya. “Ang kukulit din naman pala ng mga ito,” bulong ni Laarni sa sarili.Natawa na lang si Laarni sa pictures niya kasama siya. Hindi niya akalain na may mga taong gustong makilala siya. Natigil lang ang pagtingin-tingin niya sa mga pictures niya sa Facebook ng pumasok si Sheena. Napaangat din si Laarni ng tingin upang pakinggan kung ano ang sinasabi nito. “Sir, Mr. Fuentabella is in the lobby po. Papasukin ko ba?” tanong ni Sheena sa asawa niya. “What does he want?” tanong naman ni Kyre dito at napatingin pa sa relo na pambisig. Marahil ay tiningnan kung anong oras na. Nagkibit balikat lang si Sheena sa tanong na iyon
Hindi maipinta ang mukha ni Laarni habang tinitingnan ang sina Kyre at Vivoree na nag-uusap tungkol sa negosyo. Ang dami kasing tanong ng babae tungkol dito na hindi niya alam kung kailangan ba talagang itanong yon.Siya na hindi maka-relate ay nagmistulang third wheel sa lakad nilang ito. Buti na lang at nandito rin si Sheena. Nilibot nila ang buong plantasyon at ngayon ay nasa factory sila kung saan ginagawa ang strawberry juice. Kaya pala M & Berries flying troops ang pangalan ng volleyball team nila dahil ang ibig sabihin pala nito ay M stand for Mendoza at ang Berries ay mga iba’t-ibang klase ng prutas tulad ng strawberry, blueberry, mulberry, dewberry na mula pa sa sariling nilang farm na nasa Baguio.“Alam mo, Miss Lani. Parang ayaw ko dyan kay Vivoree. Nakita ko ang galawan niya sa loob ng court, mapanakit.” Puna ni Sheena dito pero sa tunong sila lang nang nakakarinig.“Sssh, marinig ka,” saway ni Laarni kay Sheena. “Ah, basta ayaw ko sa kanya. Feeling ko may gagawing hind
Pagpasok ni Kyre sa silid ay tulog na ang asawa. Pansin niyang nasa kama pa ang bowl na nilagyan ng crackers at ubos na Ang gatas na nasa bedside table lang. Napailing na kinuha na lang niya ang bowl at itinabi sa baso saka tumabi sa asawa. Patagilid siyang humiga at ipinatong ulo sa kamay niya habang pinagmasdan ang asawa.“Such a beautiful face,” puri ni Kyre sa natutulog na asawa. Hinawakan pa niya ng marahan ang mukha nito. “Hmmm,” ungol ni Laarni at tumagilid paharap sa kanya. Itinanday pa nito ang isang kamay nito sa baywang niya. Pinaglaruan ni Kyre ang buhok ng asawa habang inamoy-amoy ito. Ang bango talaga ng asawa niya kahit wala naman itong ginagamit na kung ano. Ngayon lang din niya napansin na hindi talaga mahilig sa mga beauty products ang asawa niya. Talagang natural na natural ang kinis at mukha nito. Dahil na rin siguro athlete ito at mabilis pagpawisan kaya hindi na nag-abalang maglagay ng kung ano-ano. “What are you thinking?” nagulat pa si Kyre nang marinig a
“Anak, gabing-gabi na bakit nandito kayo?” Tanong ni Ethel sa anak ng salubungin niyya ang mag-asawa sa entrance ng bahay nila. “Bawal na ba akong pumunta dito?” balik tanong ni Laarni sa ina. “Ito naman, parang nagtatanong lang,” depensa naman ni Ethel. “Pasok nga kayo. Ipaganda ko kayo ng makakain.” Tumango lang si Laarni at kumapit sa ina tapos ay sabay na silang pumasok sa loob. Sumunod naman sa kanila si Kyre matapos i-park ng maayos ang sasakyan. “Daddy? Nandito ka rin?” Nagtatakang napatingin si Laarni sa ina matapos makita ang daddy Ramon niya nang makapasok sila sa sala. “Yes, anak. Wala na kasing kasama ang mommy mo kaya dito na rin ko for the meantime,” patay malisya na sagot ni Ramon sa anak. Napahawak pa to sa batok niya habang sinasabi yon. “Mommy?” binalingan naman ni Laarni ang ina na para bang hindi hindi nagustuhan ang nangyari ngunit kalaunan ay tinutukso-tukso na niya ang ina. “Ayeee, mommy, ha?” “Tse! Tigilan mo nga ako, Lani. Di ko gusto yang nasa isip mo,
“Hooh! Let’s go, M & Berries!” Halos napapaos na si Laarni sa kakasigaw ng pangalan ng team nila. Sumabay pa sa kakasigaw ng fans nila kaya sobrang ingay ng Arena lalo sa banda nila. “Sweetie, relax. Baka kung ano pang mangyari sa dinadala mo,” saway sa kanya ni Kyre. “Pinagbawalan mo akong e-cheer ang mga ka-teammates ko?!” sikmat ni Laarni kay Kyre.“No, sweetie. I’m just telling you to calm down,” pagpaintindi ni Kyre sa asawa.“Calm down my ass,” nakaismid na wika ni Laarni. “Bakit ba nandito? Di ba may trabaho ka?”“It’s because you said that we’ll going to watch,” sagot ni Kyre na parang Napipilitan lang. “So kasalanan ko na nandito ka ngayon?” Naasar na tanong ni Laarni. “No, it’s not, sweetie,” sagot naman ni Kyre. “Alis ka nga, naalibadbaran ako sa pagmumukha mo,” sabi naman ni Laarni.“Sweetie naman,” sabi na lang ni Kyre. Hindi na pinansin ni Laarni ang asawa dahil nawili na siya sa kaka-cheer sa ka-team niya lalo na at lamang na sila ngayon. Sobrang energetic niya
Sarap na sarap si Laarni habang kumakain ng mangga na may bagoong. Hindi talaga siya nagsasawa na kainin to kahit mag-isang linggo na matapos siyang magpabili nito sa kaibigan niya. Nagrereklamo na nga si Kyre dahil nangangamoy bagoong ang buong condo nila. Oo, nakalabas na sila ng ospital at kasalukuyang nagpapahinga sa condo na sila. Ang pinagtataka rin ni Laarni ay kung bakit nasa condo pa rin ang asawa kahit na alam niyang trabaho ito at may Vivoree pa. Mag-isang linggo na rin na di niya pinapansin ang asawa. “Sweetie, hindi ka pa ba nagsasawa sa bagoong na yan? Noong isang linggo ka pa kumakain niyan. Pwede bang iba naman?” suggestion ni Kyre. “Hmmmm,” sabi ni Laarni. “Gusto kong sampaloc yong hindi masyadong hilaw, hindi rin hinog. Gawin mong juice yon. Parang masarap inumin ang sampaloc.”Napailing na lang si Kyre sa mga gusto ng asawa. Ayaw niyang sundin ngunit sinasabi ng doctor nito na kung may hingin ang asawa ay dapat pagbigyan dahil parte ng paglilihi. “Alright, I
Nagising si Laarni sa sinag ng araw na tumama sa mukha niya. Kaya napataas siya ang kamay upang matakpan ang liwanag. Nang maka-adjust ay saka pa lang niya inilbot ang paningin. “Nasaan ako?” tanong niya sa sarili. “Thank God. You’re awake, sweetie,” narining ni Laarni na sagot mula sa bintana kung saan nagmula ang liwanag. Saka lang ni Laarni napagtanto kung nasaan siya dahil sa amoy at room arrangement ng silid. Pati na rin ang suot niyang hospital gown. “Bakit ako nandito?” tanong niya sa kasama niya sa loob na walang iba kundi ang asawa niyang si Kyre. “You, pass out, sweetie. Naabutan kitang walang malay sa carpet,” sagot ni Kyre. “Kumusta ang pakiramdam mo, sweetie?” “Kailangan ko nang umuwi,” sabi ni Laarni. “No. The doctor said you need to have best rest for at least 1 week,” pagtanggi ni Kyre sa nais niya. “Wala akong sakit para magpahinga ng ganon kahaba,” giit ni Laarni. “Yes, but the baby inside your womb need rest,” sabi naman ni Kyre. Biglang
Palabas na si Kyre lobby ng kompanya kasama ang ilan sa mga executive ng nakasalubong nila si Mr. Fuentabella na galit na galit. Napatigil sila sa paglalakad. Galit na humarap sa kanila si Mr. Fuentabella.“What’s the matter?” tanong ni Kyre sa bagong dating.“What’s the matter?” may pang-uuyam na balik tanong ni Fuentabella. “You matter! Why did you pull out your investment at my company?” Saktong pagdating ni Vivoree na humahangos pa. Marahil ay sinundan ang ama. “Dad, please, calm down.”“Calm down? How would I? Do you know how much he shares in our company? It’s twenty percent, you idiot!”“What?” hindi makapaniwala na tanong ni Vivoree sa ama. “Right.” Biglang wika ni Kyre habang hinarapp si Vivoree. “That’s the consequence of your action, Miss Vivoree. Have you realized it now?”Nanginginig na humarap si Vivoree kay Kyre. Mukhang nakuha na nito kun ano ang puno’t-dulo sa kaganapan. “I’m sorry. But, still hindi kasama ang company naminn.”“You messed up with me! You messed up
“Coach, sorry sa nangyari noong nakaraang laro,” hinging paumanhin ni Laarni nang nasa training na sila kinabukasan.“Sorry din kung nasigawan. Hindi ko lang ini-expect ganun ang laro mo noong araw,” hinging paumanhin din ni Coach Johny. “Nawala rin kasi ako sa focus. Kasalanan ko rin,” nakayuko wika ni Laarni.“It's okay. Nextime, focus. Okay?” paalala ng coach niya. “Opo,” sagot ni Laarni. “Sige, go. Mag-training kana doon,” sabi pa ng coach niya. “Sige po,” sagot ni Laarni at tumalikod para makapunta sa mga ka-team niya na nag warm-up. Hindi pa man siya nakabot sa mga kasama niya ay nakaramdam na naman siya ang hilo kaya naman ay napakapit siya sa sinomang nasa malapit niya. Ipinikit pa niya ang mga mata para maibsan ang hilong nararamdaman. “Are you okay?” narinig niya mga tanong ni Gwen sa kanya. Nagasilapitan naman ang lahat ng kasamahan niya. “Are you really okay, Laarni?” tanong ni Coach Johnny. Umiling si Laarni. “Nahihilo ako coach.”“Here, kainis mo to,” concer
Napa buga ng hangin si Laarni ng nasa harap na siya ng hotel room na nakasulat sa text ni Gwen sa kanya. Oo, nasa hotel siya. Hindi siya mapakali. Ayaw siyang patahimikin ng isip niya. Kahit anong sabi niya na walang ginawa ang asawa niya ay ayaw na magpaawat ang isip niya. Kaya ito siya ngayon nasa harap ng hotel room. Akmang kakatok siya nang mapansin na bukas ang sinadora ng pinto. Napakunot ang noo niya. Ang reckless ng sinumang nasa loob. Hindi talaga nagsara ang pinto. Tahimik siyang pumasok sa loob. Dalangin niyang wala siyang makitang hindi kanais-nais. Ngunit para di yata dininig ang panalangin niya nang makitang may mga damit na nagkalat sa carpet. Oo, with carpet pa talaga ang room. Ito siguro ang pinaka mahal na room sa buong hotel dahil malaki at parang nasa bahay na na rin. Nilibot niya ang paningin at nakita niya ang isa pang pinto. Nagdadalawang isip siyang lapitan ito ngunit mas nanaig ang curiosity niya kaya naman ay nilapitan niya ito at sumilip sa pinto. D
“Best, sabay ka na sa amin. Ihahatid ka namin,” pag aya ni Jen sa kaibigan.“Hindi na, best. Hintayin ko si Kyre,” sagot ni Laarni.“Sigurado ka? Alas diyes na kaya,” sabi pa ni Jen.“Sige lang. Hintayin ko lang siya. Nangako naman siya na susunduin niya ako,” sagot ni Laarni.“Sige. Basta, sigurado ka ha? Kapag wala pa rin, tawagan mo ako balikan ka namin,” nag-alalang wika ni Jen. “Sige, Ingat kayo,” sabi ni Laarni sa kaibigan. Tumango lang si Jen at Racho at magkahawak kamay na umalis para makauwi na. Napa buga na lang ng hangin si Laarni. Kinuha niya ang cellphone niya para tawagan ang asawa. Ngunit nakailang ring na ay wala pa ring sumagot. Umupo na lang si Laarni sa bench na nakikita niya sa harap ng Arena. Muli niyang tinawagan ang asawa baka sa pagkakataong ito ay sumagot na.“Kyre, asan ka na ba?” tanong ni Laarni kahit wala namang sumagot sa kabilang linya. Napaiyak na lang ng lihim si Laarni. Kung kailan kailangan niya ang asawa para may mag-comfort sa kanya ay saka n