Chapter 1. “The Mysterious Girl”

Chapter 1. “The Mysterious Girl”

Elyse’ POV

            Maganda ang sikat ng araw ngayon, isang araw na maganda ring mamasyal sakto sa aming field trip mamaya. Nasa harap ako ng whole body mirror ko habang tinitingnan kung ano ba ang magandang suotin ngayon. Pagkatapos kong mamili ng susuotin at tingnan ang full-pack OOTD ko sa salamin, today I am wearing a stripe loose blouse and a skinny jeans pair with my white sneakers.

“Perfect!” Masigla kong sabi at nag-thumbs up pa.

Pagtapos kong tiningnan ang sarili ko sa salamin ay lumabas na ako ng kwarto ko para pumunta sa kusina. Pagdating ko sa kusina, sinuot ko ang apron at inihand na ang almusal ko. And for today’s breakfast, gagawa ako ng French toast at grape juice. Pagtapos kong ihanda ang breakfast ko ay nagtungo ako sa sala para doon kumain habang nanunuod ng balita.

Governor Reynaldo Montes file his candidacy just this morning. He said that he will still running for the governor of—

Natulala ako matapos kong ilipat ang channel. I was about to eat a French toast from my fork when I space out when I heard his name from the news. Huminga ako ng malalim at tinuon na lamang ang pagkain ko.

Pagtapos kong kumain ay pumunta ako ulit sa kwarto to check myself again. Habang nakaharap sa salamin, ngumiti ako at itinaas ang dalawang kamao ko.

“Kaya mo ‘yan, Elyse! Kaya mo ‘yan!” sigaw ko habang masiglang nakangiti sa harap ng salamin.

Kumuha naman ako ng sticky note sa study table ko at may sinulat para kay Yaya Miding at dinikit sa refrigerator bago lumabas ng condo. Si Yaya Miding ang naglilinis ng condo ko at naghahatid ng kung ano mang galing sa kanya. Pero minsan sa isang linggo lang siya pumunta. Habang nasa elevator, kinuha ko naman ang phone ko nang may mag-text sa akin. Pagtingin ko sa screen, si Emerald pala.

From: Beshie Emerald

+639*********

Beshie, naghahasik na naman ng lagim ang sisteret mo here. Open your messenger dali!

Napakunot ako ng noo dahil sa text ni Emerald. Agad ko namang binuksan ang messenger ko at nakita kong may video siyang naka-forward sa akin. When I open the video, it is a video of Venice scolding a worker in the school cafeteria.

“Just a simple job, you bitch!” rinig kong sigaw niya sa video but what made me shocked is when she slapped the poor worker.

I stopped the video. Napapikit ako ng mariin at napa-iling-iling na lang dahil sa napanuod ko. How could she possibly do that to someone who is less fortunate to her? And she could just approach the worker in a very nice way if she made a mistake. Well, Venice Montes is Venice Montes.

            Pagbaba ko sa ground floor ng building ay dali-dali akong nag-para ng taxi para pumunta na sa school. I checked the time and it is 7:45 in the morning. The time call is 8:00 AM. Sana hindi ako ma-late.

            Pasakay na sila sa bus nang dumating ako sa school. Pag-akyat ko sa bus, hinanap ko agad si Emerald and there I saw her from the middle part of seats waving her hands on me. Napangiti ako at naglakad papunta sa kanya. Good thing I have her, she just reserved a seat for me.

            “Ang tagal mo beshie ah.” Bungad niya agad sa akin pag-upo ko. “Kanina pa ako irita sa naririnig ko sa campus besh! Number spot na naman ang sisteret mo sa trending chart sa buong campus.” Natawa ako sa sinabi ni Emerald.

            “Hindi pa ba tayo sanay?” sabi ko na lang at tinawanan siya.

            “Alam mo, buti na lang talaga at half-sisteret mo ang lokang ‘yon. Well, siguro kung naging whole blooded sisters kayo hindi ganoon ka-itim ang dugo ni Venice.” Naglaho ang ngiti sa labi ko nang marinig ko ang sinabi ni Emerald.

            Venice and I are half-sisters. I actually don’t know how to say this. It is just that, my family tree is not as fruitful like the other family. I am an illegitimate child, yan ang tawag sa akin ng family ni Venice. Her dad and my mom had an affair a long time ago and I am the result. And now, I am living on my own since high school after my mom died in a car accident 10 years ago. And who could be the one to be blame, no one but Governor Reynaldo Montes.

            “Uy, Elyse? Okay ka lang?” nagising ako sa pagkakatulala nang kalabitin ako ni Emerald. “Say, ‘Present’ besh! Nag-aattendance na.” natawa ako at nagtaas ng kamay sabay sigaw ng ‘present’.

            Habang nasa biyahe, nag-discuss ang professor namin ng mga do’s and don’ts for this field trip. I am studying a Bachelor of Science in Interior Design; the reason why I get this course is that, my mom used to be an interior designer before. And I want to continue her dreams.

            “So for today’s trip, you need to get some pictures for your documentation and preparation for your immersion next semester.” Our professor announced.

            “Gosh, wala akong dala camera ngayon!” inis na sabi ni Emerald. I tap her shoulder and she looked at me, I wave my DSLR to her.

            “I got this.” Sabi ko at nginitian siya.

            Mayroon kaming limang itinerary ngayon, isa heritage house, dalawang modern-class building, isang industrial factory at isang musuem. Una naming pinuntahan ang isang heritage house here in Cavite, the house looks really old pero preserved na preserved nila ang hitsura at tibay ng bahay. I took a lot of pictures of the house constructions and designs habang si Emerald naman ay maya-mayang nagpapapicture sa akin pang-post daw niya sa Instagram. One more thing that I love in this course is that I am also enjoying my word and passion, as a photographer.

Pagtapos naming doon ay pumunta naman kami sa isang factory, it is a factory of canned goods kaya naman after that, binigyan kami ng mga free goods. Yung dalawang ‘yon ang malayo at yung modern-class buildings naman ay somewhere here in Metro Manila.

            “We will be late in the musem since we really need to attend the modern-class buildings first. My client kasi sila na titingin ng mga rooms as well kaya last nating pupuntahan ang museum.” Sabi ni Ma’am.

            Habang papunta sa modern-class building ay nag-browse muna ako sa email ko to check if there is a client and I saw three emails applying for my service. Tulog na tulog naman ang katabi kong si Emerald na napagod yata kaka-pose at pagpapapicture sa akin kanina. Pagtapos no’n ay accidentally kong na-refresh ang browser at napunta sa homepage, pagpunta sa homepage, nakita ko na naman ang pangalan at picture ng isang taong ayaw kong makita.

            He will still rule the province! Governor Reynaldo Montes will run for the election next year!

            “Kahit saan ba kailangan kitang makita.” Dismiyado kong sabi. Tiningnan kong mabuti ang mukha ng taong nasa browser ko. Napapikit ako at napabuntong-hininga at mabilis na in-exit ang Safari browser at pinatay ang phone ko.

            Pagtapos naming pumunta sa isang modern-class building ay nag-stop over muna ang bus namin for lunch. Habang kumakain kami ni Emerald napa-iling-iling na naman siya habang nakatingin sa phone niya. Nagtaka naman ako habang nginunguya ang kinakain.

            “Bakit?” nagtatakang tanong ko. Ngumuso naman si Emerald na halatang dismiyado sa nakita at iniharap sa akin ang phone niya. Tiningnan ko naman ito ay nakita kong nasa Facebook na ang video ni Venice na sumisigaw at nanampal ng worker sa cafeteria.

            “Hay naku talaga, naiinis ako sa kanya.” Inis na sabi ni Emerald saka nagpatuloy sa pagkain. Napangisi naman ako.

            “And that’s the reason why he is hiding me. To protect his reputation, but look at her legit child.” Sabi ko habang nakangisi at saka kumain ulit.

            “Kaya nga, Venice is so careless.” Gatong pa ni Emerald. Emerald knows my life, she’s been my childhood best friends. Naging kasambahay kasi namin noong bata ako ang Mama ni Emerald and my mom helped her and her family a lot. Kaya hanggang mag-high school at college ay magkasama kami.

            “Bakita nga ba nag-amok si Venice? What happened?” tanong ko pagtapos ko uminom ng grape juice.

            Padabog namang binaba ni Emerald ang kanyang spoon and fork. “Ganto kasi, naroon na ako sa cafeteria kaninang umaga while waiting for you, itong sisteret mo may in-order yata.”

            “And then? Is that even worth to be scandalous?” tanong ko.

            “Actually hindi, it is so shallow. And just a simple flavour.” Pagtatapos niya ng kwento.

            “What?” I asked in shocked.

            “Binigyan kasi si Ate mo girl ng grape juice at hindi strawberry juice. Nang makita ni Venice ang grape juice nagwala na si Ate mo girl. And of course, I know why.” Aniya saka turo sa baso ko na wala nang laman. Natawa ako sa kwento niya.

            “Grabe, ganoon sila ka-allergic sa akin.” Natatawa kong sabi.

            “Well…” iiling-iling na sabi ni Emerald.

            After lunch ay pumunta na kami sa isa pang modern-class building at namangha ako sa ganda ng construction ng lugar. Abstract style main design ng building plus the arrangement and interior design is so fascinating. Ako naman ang nagpakuha kay Emerald ng pictures because I was so amazed and addicted to the designs.

Bumalik na kami sa bus after namin sa modern-class building, I checked the time and it’s passed 2:00PM. Last destination namin for today ay ang museum. It is the National Museum. Pagbaba namin ng bus ay pinapila muna kami ni Ma’am for some announcement.

“Okay class, by 5:00PM the museum will be closed, so dapat before that you will be here in the bus na after getting some pictures and research about the designs in this museum. And as the management says, tayo na lang ang tao sa loob at wala nang gaanong tao sa loob.” We all said yes to Ma’am’s announcement.

Pumasok na kami ni Emerald at ang iba pa naming kaklase sa loob, tama nga si Ma’am at wala na halos gaanong tao sa loob, maybe because it’s weekday. Actually, may malungkot na hatid sa akin ang pagpunta sa museum. Ito kasi ang huli naming pinuntahan noon ni Mama bago kami ma-aksidente. And a museum reminds me of how passionate and artistic my mother.

“Hays, ayoko talaga ng amoy sa museum.” Rining ko reklamo ni Emerald sa tabi ko. Natawa naman ako.

“Ako rin.” Pag-sang-ayon ko. “But for our grades, let’s do this.” Sabi ko at nag-umpisa na kaming maglibot sa museum. Habang nag-iikot sa museum, biglang nag-iba ang pakiramdam ko. Napatingin ako sa bintana at kita ko ang pagdilim ng langit na may kasama pang pagkulog at kidlat. Nagtaka ako sa nakita ko dahil sabi sa news kanina ay mababa ang chance na umulan ngayong araw.

“Uy, tara na.” Yaya sa akin ni Emerald. Tumango-tango naman ako at sumunod sa kanya.

Tahimik lang kami ni Emerald habang tumitingin-tingin ng mga artworks at paintings. Pinahiram ko muna sa kanya ang DSLR ko para siya naman ang kumuha ng mga pictures. Habang ako naman ay tulala minsan at malalim ang iniisip. Hindi ko maipaliwanag pero kakaiba at mabigat ang pakiramdam ko.

“Okay ka lang, besh?” tanong ni Emerald. Tiningnan ko naman siya at mapait na ngumiti. Huminga ako ng malalim para i-relax ang sarili ko. “Besh, namumutla ka.” Sabi ni Emerald. “Sandali, maupo ka muna dito, hanapin ko lang si Ma’am.” Sabi ni Emerald at mabilis na tumakbo paalis.

Naiwan naman akong nakaupo sa isang hallway. Napalingon-lingon ako at wala ni isang tao ang nasa hallway kundi ako. Nagulat pa ako ng biglang isang malakas na kidlat at kulog ang nangyari at kita ko ang liwanag nito sa bintana. Huminga ako ng malalim.

“Emerald, please come back.” Nasabi ko na lang sa aking sarili. Bakit ba biglang sumama ang pakiramdam ko?

“Ayos ka lang ba?” Napaigtad ako at nabigla nang isang mahinhin na boses ang narinig ko. Pagtingin ko sa gilid ko ay isang babaeng nakangiti ay nakaupo sa tabi ko ang nagsalita. Taimtim kong tiningnan ang babae, maayos ang pananamit niya, maputi siya at mayroong makintab at mahabang buhok hanggang balikat. Nakasuot siya ng kulay cream na dress at may suot din siyang kulay asul na cardigan. Pero ang mas umagaw sa atensyon ko ay ang malaking hugis pakihabang bagay na bitbit niya na nakabalot sa diyaryo.

“O-Okay lang, medyo nahilo lang po ako but don’t worry my friend is coming now.” Sabi ko.

“Mabuti naman kung ganon. Ako kasi, hindi.” Sabi ng babae. Nagtaka naman ako sa sinabi niya.

“Why?” tanong ko pero ngumiti lang siya sa akin at biglang tumayo.

“You seem so kind and beautiful and I guess he deserve to be with you now.” Sabi ng babae na pinagtaka ko. “Iiwan ko na siya sayo.” Sabi ng babae at saka inilapag ang hugis parehabang bagay na dala niya sa bench. Naglakad na ang babae palayo.

“Sandali” susundan ko sana siya nang bigla kong naramdaman ang sobrang kirot ng ulo ko kasabay noon ay ang isang malakas na namang pagkulog. Napapikit ako at pagmulat ko ay wala na ang babae.

“Nasaan na siya?” tanong ko at saka napatingin sa bagay na iniwan niya.