Chapter 5. “The Resemblance”

Chapter 5. “The Resemblance”

Elyse’ POV

            Kinabukasan ay nagising ako dahil sa pangangalay ng aking leeg. Bumangon na ako at kita ko ang mga nakalatag na kutsilyo at iba pang matulis na gamit sa center table ng aking sala. Dito na rin kasi ako natulog sa sofa dahil hindi ako palagay na matulog sa kwarto ko pagkatapos ng mga nangyari kagabi.

            Niligpit ko ang mga kutsilyo at gunting at saka pumasok sa kwarto ko. Pagpasok ko, napatingin ako agad sa painting. Matagal ko itong pinagmasdan at habang pinagmamasdan ko ito ay naalala ko ang mga nangyari kagabi. Hindi ito panaginip, totoo ito. Totoong buhay ang lalaki sa painting.

            “Hoy, lumabas ka nga diyan!” Sigaw ko sa harap ng painting. Umalingaw-ngaw ang katahimikan sa buong kwarto ko. Napasinghap ako at napangisi. “Ayaw mo lumabas?” Maangas kong sabi nang maalala ko ang mga pagkakataon na nahuhuli ko siya. Tiningnan ko ang painting at napangiti ng pang-asar at saka dali-daling tumakbo papuntang kusina.

            Pagdating sa kusina at binuksan ko ang fridge ko at nanlaki ang mga mata ko nang makita kong ubos na ang mga meals na nasa food container na gawa ni Yaya Miding. Napapikit ako dahil sa inis habang naiisip kong nilalantakan ng lalaking nasa painting ang pagkain ko. Kumuha ako ng tinipay at muling bumalik sa kwarto ko.

            Pagbalik sa kwarto ko, hinarap kong muli ang painting at saka tinapat ang hawak kong tinapay. “Oh, sige na labas na, ming-ming…” natatawa kong sabi. “Inubos mo ang pagkain ko!” maktol ko pero ilang minuto na ang nakalipas wala ni isang response na ginawa ang loko-loko. Napabuntong-hininga na lang ako at lumabas na ng kwarto para maghanda ng breakfast.

            Nang nasa kusina ako at kumuha ng tubig sa fridge. Napahinto ako nang may mapansin akong nakalagay sa pinto ng refrigerator. ‘Yong list ng mga kulang o dapat ko nang bilhin ditto sa bahay. Mahaba-haba na ito dahil last two weeks pa ako nag-grocery. Kinuha ko ang list pero muli akong napatingin sa pinto nang refrigerator nang may mapansin pa akong nakadikit. Kinuha ko ito at binasa pero ang mas nakakainis, hindi ko maintindihan ang sulat niya na parang pang grade 1 pupil.

            Kumain ulit ako, inistorbo mo ako kagabi e. Salamat sa masarap na pagkain! :P Siya nga pala, kung aalis ka ng bahay, magdala ka ng panangga sa ulan. :O

            -Yu-jun

            ­“Yu-jun?” tanong ko nang mabasa ko ang pangalan niya. “Yu-jun pala ang pangalan ng matakaw na Koreang hilaw na ‘yon. At paano naman niya nalaman na uulan ngayon?” I said in pissed and then crumpled the piece of sticky note and throw it in the trash bin.

            Nasa dining table na ako habang kumakain ng breakfast at nagchecheck ng email at schedule ko. Today mayroon akong photoshoot sa isang talent agency at mag-go-grocery lang tapos pupunta ako kila Emerald para magawa at matapos ko na yung documentation namin.

            I checked the time and it’s 9:00 in the morning. I started to prepare for work today. Nag-shower na ako at ginawa ang morning routine ko. Pagtapos kong maligo ay pumunta na ako sa kwarto ko para magbihis. Pero akmang huhubarin ko na ang bathtrob nang pumasok sa isip ko at dali-dali kong nilingon sa likod ko ang painting. Kung buhay ang lalaki sa painting, ibig sabihin nakikita niya ang lahat dito sa kwarto ko? Nasapo ko ang noo ko at naalala ang mga oras na nagbibihis ako sa kwarto ko at kung ano pang nakakahiyang bagay ang pinaggagawa ko. Gigil ko namang nilapitan ang painting.

            “Manyak!” Sigaw ko sa harap ng painting at inambahan ng suntok. Kinalma ko ang sarili ko at padabog na lumabas ng kwarto ko nang mabigla ako sa nakita kong pumasok sa unit ko. “Yaya, ang agad mo yata?” bungad ko kay Yaya Miding na kakapasok lang.

            “Anak, maaga talaga akong pumunta para ibigay ito.” Ani Yaya saka pinakita ang isang puting sobre. Nang makita ko ang puting sobre ay naging seryoso ang aking mukha. Sa tuwing aabutan niya ako nito, hindi ko alam kung ano bang mararamdaman ko. Nilibot ko ang buong unit ko. Kung tutuusin, I am nothing and I can’t live like this without his support. Huminga ako ng malalim at kinuha ang sobra na inabot ni Yaya Miding. “Nakita ko kasing mahaba na ang listahan mo ng mga kulang mo rito sa bahay.” May ngiting sabi ni Yaya. Ngumiti rin ako.

            “Oo nga po.” Natatawa kong sabi.

            “Ako na ang mamimili para sayo, anak.” Prisinta ni Yaya. Nginitian ko lang siya at niyakap.

            “Yaya, wag na po, ako na po mamaya. Malaking tulong na po ang ginagawa niyo sa akin.” Sabi ko.

            Nang makapagbihis na ay nag-ayos lang ako ng konti at inayos ang mga gagamitin ko para sa photoshoot. Si Yaya Miding naman ay nag-umpisa nang maglinis. Habang nag-aayos ako sa kwarto ko ay pumasok si Yaya.

            “Anak, bakit maraming mantika sa sahig sa kusina?” naguguluhang tanong ni Yaya Miding na siya namang kinabigla ko sabay tingin sa painting.

            “Ah, nagluto po ako ng isda kagabi Yaya, tapos sobrang tilamsik!” Sabi ko saka tumawa. Napaisip naman si Yaya pero mabuti na lang at hindi na siya nagtanong. Pag-alis ni Yaya, masama kong tiningnan ang painting.

            Nang makapag-ayos na ako. Lumabas na ako ng kwarto at handa na para sa trabaho. Nakasalubong ko pa si Yaya na nasa sala at naglilinis. Nakita ko naman ang mga nakaipon ng mga garbage bag na itatapon na nang maalala ko ang painting. Nilingon ko ang kwarto ko kung nasaan ang painting. Ipapatapon ko ba? Mabigat ang painting na ‘yon. Ako na lang mamaya.

            Nagpaalam na ako kay Yaya Miding at lumabas nan g unit ko nang saktong paglabas ko ay siya ring labas ni Arkin sa unit niya.

            “Good morning.” Nakangiting bati niya sa akin. I smiled back and greeted him.

            “Good morning, san ka?” tanong ko.

            “Ah, pupunta lang kay Dad.” Sabi niya. Napatango-tango naman ako at nakita ko namang tiningnan niya ang mga dala ko. “Ikaw?” tanong niya.

            “Ah, work.” Maikling sagot ko. Nakita ko namang namangha siya sa sinabi ko.

            “Really? You’re a photographer?” He asked amazingly. I nodded while giving him my awkward smile. “I must check your photo.” Nagtawanan kami. Natigil ang pagtawa ko nang mapansin kong nakatingin siya sa akin ng kakaiba.

            “Bakit?” tanong ko. Tiningnan naman ako ni Arkin na tila ba may nais siyang malaman sa akin.

            “May kasama ka ba sa unit mo Elyse?” tanong niya na pinagtaka ko.

            “Wala.” Mabilis kong sabi nang manlaki ang mga mata ko at naalala ang lalaki sa painting.

            “Kasi kagabi, I was about to close my door in my balcony when I saw someone in your balcony and I thought it was you. I know I saw it. I saw a guy standing in your balcony. Pero hindi ko nakita ang mukha niya dahil madilim na rin.” Paliwanag niya. Natahimik naman ako at tiningnan lang siya. Tiningnan lang din niya ako na parang naghihintay ng sasabihin ko.

            “Ah, baka naman imagination mo lang. Ako lang ang nasa unit ko at minsan naman pumupunta si Yaya Miding para maglinis.” Sabi ko at tumawa na namang ng sobrang nakaka-awkward. Wagi ka na sa ka-awkward-an, Elyse. Sandaling natahimik si Arkin at napaisip pero tumawa na lang din siya.

            “I was worried about you, kasi last time sabi mo you heard something strange and it might be a thief in your unit.” Paliwanag niya. Magnanakaw naman talaga siya, Arkin. Isang Koreanong magnanakaw ng pagkain.

            “Wala naman na akong naramdaman kagabi.” Natatawang sabi ko na lang ulit.

            Pagdating sa ground floor ay nauna na siyang lumabas. Habang palayo siya sinundan ko siya ng tingin at napalingon ako sa mga babae sa front desk na kilig na kilig habang nakatingin kay Arkin palayo. Napailing na lamang ako at natawa. Pero naalala ko ang sinabi niya kanina.

            “I was worried about you…” Napangiti na lang ako. Just like the other girls, I am also like them. Nakatingin lang sa malayo kay Arkin.

Lee Yu-jun’s POV

            Muli akong lumabas ng painting ng gabing iyon. Tiningnan ko ang higaan ng babae ngunit wala siya roon. Lumabas ako ng silid niya at doon nakita ko siyang natutulog sa malambot na upuan. Pero napasinghap ako sa inis nang makita ko ang iba’t ibang matatalim na bagay na nakalagay sa lamesa niya.

            “Ang sama talaga ng ugali, wala naman akong gagawing masama sa kanya!” Inis kong sabi at inambahan pa siya nang mapabuntong-hininga ako at hawakan ang sikmura ko. “Nagugutom pa ako.” Sabi ko at saka naglakad na papunta sa kanyang kusina.

Pagdating sa kusina kumain na ulit ako ng mga pagkain niya. Grabe ang sasarap ng mga pagkain niya. Pagtapos kumain, busog na busog na ako. Paalis na sana ako sa kusina niya nang makita ko ang isang papel na nakasabit sa pinto ng silid ng mga pagkain. Binasa ko ang mga nakasulat at mga listahan ng pagkain at mga gamit sa bahay.

Napatingin naman ako sa nakalagay sa mesa sa kusina at doon ko nakita ang isang may kulay na papel at isang panulat. Kinuha ko ito at nagsulat saka ito dinikit sa pinto ng silid ng mga pagkain at bumalik na ako sa kwarto niya. Pabalik nasa ako sa larawan nang makaramdam ulit ako ng lamig ng simoy ng galing at muli ay nakita kong nakabukas ang malaking pinto. Nagtungo ako rito at lumabas pa sandali. Malamig ang simoy ng hangin. Napatingala ako sa kalangitan at nakita kong walang mga bituin.

“Uulan…” mahina kong nasabi.

Elyse’ POV

            “Thank you for a great job, Ms. Elyse. You’re really good!” Manghang bati sa akin ng talent manager habang nag-pa-pack up na ako ng mga gamit ko. Ngumiti naman ako.

            “You’re welcome po. I’m glad you like my work.” Sabi ko.

            “Hay nako, super! One more thing, Ms. Elyse I think you are really qualified to be a model.” Dagdag pa ng talent manager. Ngumiti lang ako pero deep-inside, I am really sick and tired for all of these compliment. “You are beautiful, why don’t you try to become a model?”

            “Naku, thank you na lang po. But I am not confident like everyone. Okay na ako sa behind the scenes ng mga model.”  Natatawa kong sabi.

            “Aww, sayang naman. Osige, salamat ah. Thank you again for your good work!” Sabi pa niya bago umalis.

            Pinagpatuloy ko na ang pag-aayos ng mga gamit ko. Habang nag-aayos, naalala ko kung ilang beses na bang may nag-offer sa akin na maging model? Hindi lang model kundi maging endorser pa at maging artista. But I need to decline all of those offer because again of him. Kailangan ko raw umiwas sa mga bagay na mag-eexpose sa akin sa mga tao. Pero ang kanilang magaling na anak ay nagagawa ang mga bagay na ‘yon. Dahil hindi naman siya nakatago, ako nakatago.

            Pagtapos kong ayusin ang mga gamit ko ay nilagay ko na sa sasakyan ko ang mga ito. And now, pupunta na lang ako kila Emerald to finish our project. Nang isara ko ang kotse, tiningnan ko rin ang kabuuhan nito. Even this car was from him. Pagdating kila Emerald, naabutan ko rin na nandoon ang Mama niya.

            “Hello, Ma’am Elyse!” bungad sa akin ni Tita.

            “Tita naman, may “Ma’am” pa?” Natatawa kong sabi saka nagmano sa kanya.

            “Pasensya na, alam mo naman nasanay na ako noong nasa mansyon pa ako.” Sabi ng Mama ni Emerald. “Oh, pinagluto ko kayo ah, sabi kasi ni Eme pupunta ka raw.”

            “Opo, Tita namiss ko na rin po kasi kayo at saka si—“

            “Ate Elyse!” sigaw ng isang batang lalaki.

            “Speaking of the kulit.” Natatawang sabi ko. “Oh, Onyx!” salubong ko sa kanya saka ginawa ang signature handshake namin saka nagtawanan. Si Onyx ang bunsong kapatid ni Emerald na nasa 10 years old pa lang.

            “Wala kang pasalubong?” nakangiti at masiglang sabi ni Onyx.

            “Hoy, kolokoy!” Bigla namang dating ni Emerald saka kinotongan si Onyx. “Pasalubong na naman agad bungad m okay Elyse!” saway niya sa kapatid. Natawa naman ako dahil palagi silang ganyan at namimiss kong makita ang ganito.

            “Ano ka ba, okay lang besh!” Sabi ko kay Emerald at saka nilabas ang pasalubong kay Onyx. “Here’s my pasalubong!” Sabi ko saka inabot sa kanya ang dala kong plastic bag ng chocolate na kinuha ko sa fridge kanina. Tuwang-tuwa naman siya at dali-daling kinuha ang chocolates.

            “Thank you, Ate Elyse! Sana ikaw na lang Ate ko.” Sabi pa niya sabay belat kay Emerald. Akma namang babatukan siya ni Emerald nang tumakbo na si Onyx.

            “Brush your teeth, Onyx ah!” Sigaw ko kay Onyx pero hindi na yata ako narinig.

            Pumunta na kami ni Emerald sa kwarto niya. Nang pagpasok ko ay agad niyang kinuha ang remote ng TV at bumulagta sa kama niya.

            “Besh, wait lang ah. Tatapusin ko lang ‘tong pinapanuod ko, besh!” Kinikilig na sabi ni Emerald. Napakunot naman ako ng noo at nagtaka. Nag-indian sit naman ako sa kama niya at kumuha ng throw pillow at niyakap.

            “Ano namang pinapanuod mo?” Tanong ko. Emerald play the series that she’s watching and I was shocked when it is a Korean drama specifically, a historical Korean drama. “Anong title niyan, besh?” tanong ko.

            “Moonlight drawn by clouds, besh! Jusko ang pogi ni Park Bo Gum!” Kinikilig na sabi ni Emerald habang nanunuod. Nanuod na rin ako at habang nanunuod, bigla kong naalala ang lalaki kagabi sa painting. Parehong-pareho ang suot niya sa lalaking nasa drama at pansin ko namang iba ang suot ng ibang character sa palabas.

            “Besh, bakit kakaiba ang suot nong bida sa ibang character?” tanong ko.

            “Besh, syempre siya ‘yong crown prince! Ang pogi niya no?” sagot ni Emerald. Inalala ko naman ang hitsura ng lalaki sa painting kagabi at pinagmasdan ang suot ng lalaki sa pinapanuod ni Emerald. Magkaparehas.

            Bigla ring sumagi sa isip ko ang hitsura ng mukha ng lalaki sa painting noong bumagsak kami sa kama at pumaibabaw ako sa kanya. I can’t deny that guy is good looking. His thick eye brows make him manlier. I also find his nose and his eyes so captivating. At ang tangkad pa niya. Kung makikita siguro ni Emerald ang lalaking ‘yon baka bigla na lang niya itong  pakasalan.

            Pasado ala-singko na ng hapon nang matapos kami ni Emerald sa project namin. Pauwi na rin ako sa condo pero kailangan ko pang dumaan pala ng grocery para bilhin ang mga kulang sa bahay. Pagdating sa mall, binili ko na ang mga nakalista para sa bahay. Nang mapahinto ako nang mapadaan ako sa pastry section dahil nakita ko ang slice bread. For some reason, bigla kong naalala ang matakaw na lalaki sa painting at binili ang tinapay. Pagtapos kong mag-grocery ay bumiyahe na ako pabalik ng unit. Pagpark ko ng kotse ko, napatingin ako sa likod ng kotse ko nang may bigla akong narinig na kalampag. Lumabas ako ng kotse ko para tingnan at doon ko nakita sila.

            “Hello, sister.”