Samantala, si Alona ay umiiyak dahil sa nangyari at napagtanto niyang mahal pa rin niya si Neil. Naunawaan naman iyon ni Ethan. Pagkatapos umiyak, nilapitan ni Alona si Ethan at sinuri ang kamao nito, “Okay lang ba ikaw?” “Okay lang ako, Alona. Huwag kang mag-alala. Nag-aalala ako sa’yo. Ikaw ang mahalaga,” tugon ni Ethan, na puno ng malasakit. Biglang lumapit si Penelope. “Are you guys okay? What happened?-” Nakita niyang namumula ang kamao ni Ethan habang si Alona ay may namumugto pang mga mata mula sa kakaiyak. “We're okay,” sabay na sagot ng dalawa. “Hmm, ramdam ko na may hindi tama. Nakita ko ang ex mo na nanggugulo sa’yo ulit,” sabi nito, na may halong asar. Ang mga salitang ito ay nagpalala sa emosyon ni Alona, at muling bumuhos ang kanyang mga luha. Hindi lamang siya nag-aalala sa kanyang damdamin, kundi pati na rin sa kanyang mga kaibigan na nakikita ang kanyang sakit."Salamat, Penelope, pero ayos lang talaga kami," sabi ni Ethan, kahit halatang may tensyon sa kanyang bo
Nang magising si Alona, hindi niya maalis sa isip ang nakaraan nila ni Neil at ang kanyang pag-amin sa sariling mahal siya nito. Ngunit may isa pang tao na nasa buhay niya ngayon, si Ethan, na laging nariyan para sa kanya, kahit ano pa man ang mangyari. Dumaan ang oras, at sa bawat paglipas ng sandali, nararamdaman niyang mas lalong bumibigat ang kanyang desisyon.Habang iniinom ang kanyang kape sa may veranda, biglang may kumatok sa pinto. Pagbukas niya, bumungad si Penelope, may dalang mga pastries.“Good morning!” bati ni Penelope, na may ningning sa mga mata.Ngumiti si Alona at sinabing, “Thanks for the breakfast, Penelope. Ang aga mo naman yata?”“Well,” sabi ni Penelope habang binubuksan ang isang pakete ng pastries, “sinamahan ko lang si Ethan kanina sa clinic para muling ipasuri yung kamay niya.”Tumango si Alona at napatingin sa bintana. Hindi niya maiwasang mapangiti, kahit na may kaunting kirot pa rin siyang nararamdaman. Alam niyang nandiyan si Ethan, handang gawin ang la
Kinabukasan, naging abala si Alona sa pagtatapos ng mga natitirang trabaho para sa kanilang event. Kasama ang kaibigan niyang si Penelope, na siya ring business partner niya, pinilit niyang itoon ang isip sa kanilang matagumpay na proyekto. Alam niya sa sarili na ito ang tamang desisyon—ang ilayo ang sarili sa mga alaala ni Neil, ang lalaking sinubukan niyang kalimutan ngunit tila hindi kailanman nawala sa kanyang puso.“Penelope,” bungad ni Alona habang nakaupo silang dalawa sa isang conference room, mga dokumentong naghihintay ng pirmahan sa pagitan nila, “ang bilis ng mga pangyayari, ano? Parang kailan lang… pero eto tayo ngayon, malapit nang magkaroon ng branch sa Makati.”Ngumiti si Penelope at tumango, puno ng saya sa kanilang tagumpay. “Alona, lahat ng ito ay dahil sa pinagsikapan natin. Hindi mo ba nararamdaman? Ito na ang bunga ng lahat ng paghihirap natin sa New York. Saka, ikaw naman talaga ang nagbigay ng inspirasyon sa akin na magpatuloy.”Napabuntong-hininga si Alona at
Palapit na ang pagbalik nila Alona, Penelope, at Ethan mula sa kanilang matagumpay na transaksyon sa kanilang branch dito sa Makati. Ang mga ngiti sa kanilang mga mukha ay sumasalamin sa kasiyahan at tagumpay na kanilang natamo. Sa loob ng dalawang linggong pananatili nila, nagkaroon sila ng maraming pagkakataon upang makilala ang mga tao, makipag-network, at itaguyod ang kanilang kumpanya. Bilang pagdiriwang ng kanilang tagumpay, nagplano silang pumunta sa isang bar. Sa hindi kalayuan, ang mabuhanging mga daliri ng dagat at ang makulay na ilaw ng lungsod ay nagbigay-daan sa kanilang pagpapakasaya. Habang nag-uusap sila at nagbahaginan ng mga kwento, naramdaman nila ang ligaya na dulot ng kanilang pagkakaibigan at pagkakaisa. “Ang lahat ng sakripisyo natin ay nagbunga,” ani Alona habang ngumunguya ng isang piraso ng masarap na pagkain. “Oo, at sana ay magpatuloy ito sa New York,” sagot ni Ethan, ang kanyang mga mata ay nagniningning sa mga plano para sa hinaharap. Sa malamig na
Sa loob ng kanyang opisina, si Neil Custodio ay abala sa mga dokumentong kailangan niyang pirmahan. Ngunit sa kabila ng kanyang mga gawain, ang isip niya ay umiikot sa isang tao—si Alona. Ang kanyang pag-alis sa Makati branch ay tila nag-iwan ng butas sa kanyang puso. “Bakit siya umalis nang walang paalam?” tanong niya sa kanyang sarili habang nag-uumpisa na ang mga alalahanin. Alam niyang kailangan niyang makausap si Alona. Kailangan niyang malaman ang dahilan sa likod ng kanyang pag-alis.“Sir Neil, may meeting po tayo mamaya,” sabi ng kanyang assistant na si Marco, sabik na sabik na magbigay ng impormasyon.“Salamat, Marco. Pero gusto kong malaman kung nasaan si Alona,” tugon ni Neil, tila nag-aalala.“Sa Makati po siya nag-branch out, di po ba?” tanong ni Marco, nahuhulaan ang kalungkutan sa kanyang boss.“Hindi lang ‘yon,” sagot ni Neil, ang tono niya ay puno ng pagdududa. “Parang may itinatago siya. Hindi siya nagbigay ng kahit anong detalye. Ibang-iba siya mula sa dati.”Sa git
Tuwang-tuwa si Joshua nang makita niyang nakatulog na si Wilma. Matapos ang kanilang mainit na sandali, tila napuno ng saya ang kanyang puso. Pinindot niya ang intercom at sinabihan ang captain ng yate. “Wag na tayong bumalik sa pier. Pagpatuloy mo lang ang paglalayag,” sabi niya, nakangiti habang yakap-yakap ang hubad na katawan ni Wilma.Sa kanyang mga mata, ang bawat sandali ay tila isang panaginip—isang panaginip na hindi niya gustong magwakas. Nakatagilid si Wilma, ang kanyang buhok ay nakalatag sa unan, at ang mukha nito ay tahimik na nagpapakita ng kasiyahan. “Okay lang, Sir. Isasara ko na ang lahat,” sagot ng captain sa isang masayang tono. Masaya si Joshua sa desisyon niyang ito; isa itong hakbang patungo sa kanyang mga plano.“Hindi ko akalain na mangyayari ito,” bulong ni Joshua sa sarili, habang minamasdan ang magandang mukha ni Wilma. Naramdaman niya ang init ng kanyang puso. “Kahit sandali, ikaw ay akin.”Sa kabila ng saya ni Joshua, si Neil naman ay abala sa pag-aalala.
Habang nag-aalalang iniisip ni Neil ang posibleng sitwasyon ni Wilma, hindi siya mapakali. Kahit anong paliwanag ni Grace ay hindi nito napapawi ang kanyang nararamdamang pagdududa at pangamba. Sa kanyang isip, tumatakbo ang iba't ibang senaryo, ngunit may isang bagay siyang hindi maalis: ang pakiramdam na may iba nang pinaglalaanan si Wilma ng atensyon.Nagpasiya si Neil na sumubok ng ibang paraan para makakuha ng kasagutan. Tumayo siya mula sa sofa, kinuha ang kanyang coat, at mabilis na lumabas ng bahay. Alam niyang maaaring mahirap ngunit nararamdaman niyang ito na ang tamang panahon upang harapin si Wilma at alamin ang katotohanan.Habang nasa kalsada siya, sunod-sunod ang pag-ring ng kanyang telepono—si Grace, muli. "Neil, saan ka pupunta? Baka dapat hayaan mo na lang muna siya," payo ni Grace, na may bakas ng kaba sa boses."Hindi na, Grace. Kailangan kong malaman kung ano talaga ang nangyayari," sagot ni Neil nang may determinasyon. Sa kanyang mga hakbang, nararamdaman niya an
Mabilis ang tibok ng puso ni Alona habang naglalakad siya palabas ng airport. Nakaayos ang kanyang buhok, nakasuot ng eleganteng coat, at dalang backpack na puno ng mga alaala mula sa kanyang paglalakbay. Paglabas niya, bumulaga sa kanya ang malamig na hangin ng New York. Ang mga ilaw ng lungsod ay tila nag-aanyaya, ngunit sa puso niya, ang tanging inaasam ay ang makita ang kanyang mga anak.Biglang nag-iba ang kanyang mundo nang makita ang kambal na sina Emerald at Aniego. Palaboy ang mga mata nila, sabik na naghihintay, at sa pagkapansin sa kanya, sabay-sabay silang sumigaw, “Mommy!”“ Mommy!” palahaw ng kambal, sabik na sabik na lumapit sa kanya.Hinalikan ni Alona ang mga bata at niyakap silang mahigpit. “I miss you, mga anak! Namiss din kita, Mama,” sambit niya habang hinahalikan ang pisngi ni Emerald at Aniego. Tuwang-tuwa ang kambal at tila hindi makapaniwala na bumalik na ang kanilang ina.“Mommy, buti balik ka na!” sabi ni Aniego na nabubulol sabi nito habang karga siya ni A