Palapit na ang pagbalik nila Alona, Penelope, at Ethan mula sa kanilang matagumpay na transaksyon sa kanilang branch dito sa Makati. Ang mga ngiti sa kanilang mga mukha ay sumasalamin sa kasiyahan at tagumpay na kanilang natamo. Sa loob ng dalawang linggong pananatili nila, nagkaroon sila ng maraming pagkakataon upang makilala ang mga tao, makipag-network, at itaguyod ang kanilang kumpanya. Bilang pagdiriwang ng kanilang tagumpay, nagplano silang pumunta sa isang bar. Sa hindi kalayuan, ang mabuhanging mga daliri ng dagat at ang makulay na ilaw ng lungsod ay nagbigay-daan sa kanilang pagpapakasaya. Habang nag-uusap sila at nagbahaginan ng mga kwento, naramdaman nila ang ligaya na dulot ng kanilang pagkakaibigan at pagkakaisa. “Ang lahat ng sakripisyo natin ay nagbunga,” ani Alona habang ngumunguya ng isang piraso ng masarap na pagkain. “Oo, at sana ay magpatuloy ito sa New York,” sagot ni Ethan, ang kanyang mga mata ay nagniningning sa mga plano para sa hinaharap. Sa malamig na
Sa loob ng kanyang opisina, si Neil Custodio ay abala sa mga dokumentong kailangan niyang pirmahan. Ngunit sa kabila ng kanyang mga gawain, ang isip niya ay umiikot sa isang tao—si Alona. Ang kanyang pag-alis sa Makati branch ay tila nag-iwan ng butas sa kanyang puso. “Bakit siya umalis nang walang paalam?” tanong niya sa kanyang sarili habang nag-uumpisa na ang mga alalahanin. Alam niyang kailangan niyang makausap si Alona. Kailangan niyang malaman ang dahilan sa likod ng kanyang pag-alis.“Sir Neil, may meeting po tayo mamaya,” sabi ng kanyang assistant na si Marco, sabik na sabik na magbigay ng impormasyon.“Salamat, Marco. Pero gusto kong malaman kung nasaan si Alona,” tugon ni Neil, tila nag-aalala.“Sa Makati po siya nag-branch out, di po ba?” tanong ni Marco, nahuhulaan ang kalungkutan sa kanyang boss.“Hindi lang ‘yon,” sagot ni Neil, ang tono niya ay puno ng pagdududa. “Parang may itinatago siya. Hindi siya nagbigay ng kahit anong detalye. Ibang-iba siya mula sa dati.”Sa git
Tuwang-tuwa si Joshua nang makita niyang nakatulog na si Wilma. Matapos ang kanilang mainit na sandali, tila napuno ng saya ang kanyang puso. Pinindot niya ang intercom at sinabihan ang captain ng yate. “Wag na tayong bumalik sa pier. Pagpatuloy mo lang ang paglalayag,” sabi niya, nakangiti habang yakap-yakap ang hubad na katawan ni Wilma.Sa kanyang mga mata, ang bawat sandali ay tila isang panaginip—isang panaginip na hindi niya gustong magwakas. Nakatagilid si Wilma, ang kanyang buhok ay nakalatag sa unan, at ang mukha nito ay tahimik na nagpapakita ng kasiyahan. “Okay lang, Sir. Isasara ko na ang lahat,” sagot ng captain sa isang masayang tono. Masaya si Joshua sa desisyon niyang ito; isa itong hakbang patungo sa kanyang mga plano.“Hindi ko akalain na mangyayari ito,” bulong ni Joshua sa sarili, habang minamasdan ang magandang mukha ni Wilma. Naramdaman niya ang init ng kanyang puso. “Kahit sandali, ikaw ay akin.”Sa kabila ng saya ni Joshua, si Neil naman ay abala sa pag-aalala.
Habang nag-aalalang iniisip ni Neil ang posibleng sitwasyon ni Wilma, hindi siya mapakali. Kahit anong paliwanag ni Grace ay hindi nito napapawi ang kanyang nararamdamang pagdududa at pangamba. Sa kanyang isip, tumatakbo ang iba't ibang senaryo, ngunit may isang bagay siyang hindi maalis: ang pakiramdam na may iba nang pinaglalaanan si Wilma ng atensyon.Nagpasiya si Neil na sumubok ng ibang paraan para makakuha ng kasagutan. Tumayo siya mula sa sofa, kinuha ang kanyang coat, at mabilis na lumabas ng bahay. Alam niyang maaaring mahirap ngunit nararamdaman niyang ito na ang tamang panahon upang harapin si Wilma at alamin ang katotohanan.Habang nasa kalsada siya, sunod-sunod ang pag-ring ng kanyang telepono—si Grace, muli. "Neil, saan ka pupunta? Baka dapat hayaan mo na lang muna siya," payo ni Grace, na may bakas ng kaba sa boses."Hindi na, Grace. Kailangan kong malaman kung ano talaga ang nangyayari," sagot ni Neil nang may determinasyon. Sa kanyang mga hakbang, nararamdaman niya an
Mabilis ang tibok ng puso ni Alona habang naglalakad siya palabas ng airport. Nakaayos ang kanyang buhok, nakasuot ng eleganteng coat, at dalang backpack na puno ng mga alaala mula sa kanyang paglalakbay. Paglabas niya, bumulaga sa kanya ang malamig na hangin ng New York. Ang mga ilaw ng lungsod ay tila nag-aanyaya, ngunit sa puso niya, ang tanging inaasam ay ang makita ang kanyang mga anak.Biglang nag-iba ang kanyang mundo nang makita ang kambal na sina Emerald at Aniego. Palaboy ang mga mata nila, sabik na naghihintay, at sa pagkapansin sa kanya, sabay-sabay silang sumigaw, “Mommy!”“ Mommy!” palahaw ng kambal, sabik na sabik na lumapit sa kanya.Hinalikan ni Alona ang mga bata at niyakap silang mahigpit. “I miss you, mga anak! Namiss din kita, Mama,” sambit niya habang hinahalikan ang pisngi ni Emerald at Aniego. Tuwang-tuwa ang kambal at tila hindi makapaniwala na bumalik na ang kanilang ina.“Mommy, buti balik ka na!” sabi ni Aniego na nabubulol sabi nito habang karga siya ni A
Umuwi si Wilma mula sa gabing pinagsaluhan nila ni Joshua, at pagkapasok pa lang ng pinto, nakaabang na sa sala si Neil. Agad siyang nilapitan ni Wilma, naglalambing habang sinasabi, “Hon, sorry, nakitulog na ako kina Grace dahil nalasing ako ng sobra at nakalimutan kong sabihan ka.”Hinalikan niya si Neil sa pisngi at niyakap ito. Ngunit hindi naiwasan ni Neil na makaramdam ng pagdududa.“Talaga bang nalasing ka?” tanong niya na may halong panghihinala.“‘Di ba pumunta ka sa bahay ni Grace? Sorry, hindi kita natext or natawagan. Lasing kasi ako. Wag na magtampo at hindi na mauulit, hon,” sagot ni Wilma, ngunit sa kanyang isipan, may nag-aalangan na boses na nagsasabi ng iba.“Sana lang, Wilma, nagsasabi ka ng totoo,” mariing sabi ni Neil, ang kanyang mga mata ay puno ng pagdududa.Nagpanting ang tenga ni Wilma sa narinig. “Bakit mo ko tinatanong ng ganyan? Di ba nakipagkita ka pa kay Alona? Akala mo hindi ko alam?” galit na sagot nito, na tila pinilit na kontrolin ang kanyang emosyon
Habang yakap-yakap ni Neil si Wilma, nahulog ang kanyang cellphone sa sofa. Tumunog ito at nagpakita ng mensahe mula kay Joshua na nagtanong, “Kailan tayo makikita muli?”“Wala akong ibang nais kundi ang maging totoo sa’yo,” sabi ni Neil, nang makita ang nakahilig na cellphone.“Ano ‘yan?” tanong ni Neil, ang kanyang tono ay nagiging seryoso.“Wala, hon. Isang tao lang na kaibigan,” sagot ni Wilma, sinisikap na itago ang takot sa kanyang boses.“Kaibigan? Bakit parang hindi ako naniniwala?” tanong ni Neil, ang kanyang mga mata ay puno ng pagdududa.“Neil, please! Bakit hindi mo ako mapaniwalaan? Hindi ko na alam kung paano ko pa maipapaliwanag sa’yo!” bulalas ni Wilma, ang kanyang boses ay nanginginig sa sama ng loob.“Hindi kasi ito basta-basta, Wilma. Sa lahat ng sitwasyon na nangyayari sa atin, parang palagi kang may itinatagong lihim. Sabi mo, nakitulog ka sa mga kaibigan mo, pero bakit may mga text mula sa ibang tao?” tanong ni Neil, ang kanyang boses ay puno ng determinasyon.“B
Habang ang araw ay unti-unting bumababa sa likod ng mga skyscraper ng lungsod, ang opisina ni Neil ay puno ng katahimikan, maliban sa tunog ng kanyang keyboard habang siya ay abala sa paggawa ng mga report. Ngunit sa kanyang isipan, muling bumabalik ang mga alaala ng huling sandali nila ni Alona.“Alona…” bulong niya sa kanyang sarili, isang malalim na pag-sigh ang lumabas sa kanyang bibig. Hindi niya maalis ang mga alaala ng kanilang mga tawanan, ang mga simpleng pag-uusap at ang hindi maikukubli na koneksyon sa kanilang dalawa. Sa kabila ng kanyang kasalukuyang relasyon kay Wilma, mas mahal pa rin niya si Alona. Pero ang sakit na dala ng katotohanan na may nobyo na si Alona, si Ethan, ay tila isang puwersang bumabalot sa kanyang puso.“Hindi ko kayang isipin na may kasama siyang ibang lalaki, lalo na kung ito ay karelasyon niya,” bulong ni Neil sa kanyang isip. Ang pagnanasa at sakit ay nagsasanib, tila isang naglalabanang damdamin na hindi niya kayang ipakita sa sinuman.“Mukhang m