Mabilis ang tibok ng puso ni Alona habang naglalakad siya palabas ng airport. Nakaayos ang kanyang buhok, nakasuot ng eleganteng coat, at dalang backpack na puno ng mga alaala mula sa kanyang paglalakbay. Paglabas niya, bumulaga sa kanya ang malamig na hangin ng New York. Ang mga ilaw ng lungsod ay tila nag-aanyaya, ngunit sa puso niya, ang tanging inaasam ay ang makita ang kanyang mga anak.Biglang nag-iba ang kanyang mundo nang makita ang kambal na sina Emerald at Aniego. Palaboy ang mga mata nila, sabik na naghihintay, at sa pagkapansin sa kanya, sabay-sabay silang sumigaw, “Mommy!”“ Mommy!” palahaw ng kambal, sabik na sabik na lumapit sa kanya.Hinalikan ni Alona ang mga bata at niyakap silang mahigpit. “I miss you, mga anak! Namiss din kita, Mama,” sambit niya habang hinahalikan ang pisngi ni Emerald at Aniego. Tuwang-tuwa ang kambal at tila hindi makapaniwala na bumalik na ang kanilang ina.“Mommy, buti balik ka na!” sabi ni Aniego na nabubulol sabi nito habang karga siya ni A
Umuwi si Wilma mula sa gabing pinagsaluhan nila ni Joshua, at pagkapasok pa lang ng pinto, nakaabang na sa sala si Neil. Agad siyang nilapitan ni Wilma, naglalambing habang sinasabi, “Hon, sorry, nakitulog na ako kina Grace dahil nalasing ako ng sobra at nakalimutan kong sabihan ka.”Hinalikan niya si Neil sa pisngi at niyakap ito. Ngunit hindi naiwasan ni Neil na makaramdam ng pagdududa.“Talaga bang nalasing ka?” tanong niya na may halong panghihinala.“‘Di ba pumunta ka sa bahay ni Grace? Sorry, hindi kita natext or natawagan. Lasing kasi ako. Wag na magtampo at hindi na mauulit, hon,” sagot ni Wilma, ngunit sa kanyang isipan, may nag-aalangan na boses na nagsasabi ng iba.“Sana lang, Wilma, nagsasabi ka ng totoo,” mariing sabi ni Neil, ang kanyang mga mata ay puno ng pagdududa.Nagpanting ang tenga ni Wilma sa narinig. “Bakit mo ko tinatanong ng ganyan? Di ba nakipagkita ka pa kay Alona? Akala mo hindi ko alam?” galit na sagot nito, na tila pinilit na kontrolin ang kanyang emosyon
Habang yakap-yakap ni Neil si Wilma, nahulog ang kanyang cellphone sa sofa. Tumunog ito at nagpakita ng mensahe mula kay Joshua na nagtanong, “Kailan tayo makikita muli?”“Wala akong ibang nais kundi ang maging totoo sa’yo,” sabi ni Neil, nang makita ang nakahilig na cellphone.“Ano ‘yan?” tanong ni Neil, ang kanyang tono ay nagiging seryoso.“Wala, hon. Isang tao lang na kaibigan,” sagot ni Wilma, sinisikap na itago ang takot sa kanyang boses.“Kaibigan? Bakit parang hindi ako naniniwala?” tanong ni Neil, ang kanyang mga mata ay puno ng pagdududa.“Neil, please! Bakit hindi mo ako mapaniwalaan? Hindi ko na alam kung paano ko pa maipapaliwanag sa’yo!” bulalas ni Wilma, ang kanyang boses ay nanginginig sa sama ng loob.“Hindi kasi ito basta-basta, Wilma. Sa lahat ng sitwasyon na nangyayari sa atin, parang palagi kang may itinatagong lihim. Sabi mo, nakitulog ka sa mga kaibigan mo, pero bakit may mga text mula sa ibang tao?” tanong ni Neil, ang kanyang boses ay puno ng determinasyon.“B
Habang ang araw ay unti-unting bumababa sa likod ng mga skyscraper ng lungsod, ang opisina ni Neil ay puno ng katahimikan, maliban sa tunog ng kanyang keyboard habang siya ay abala sa paggawa ng mga report. Ngunit sa kanyang isipan, muling bumabalik ang mga alaala ng huling sandali nila ni Alona.“Alona…” bulong niya sa kanyang sarili, isang malalim na pag-sigh ang lumabas sa kanyang bibig. Hindi niya maalis ang mga alaala ng kanilang mga tawanan, ang mga simpleng pag-uusap at ang hindi maikukubli na koneksyon sa kanilang dalawa. Sa kabila ng kanyang kasalukuyang relasyon kay Wilma, mas mahal pa rin niya si Alona. Pero ang sakit na dala ng katotohanan na may nobyo na si Alona, si Ethan, ay tila isang puwersang bumabalot sa kanyang puso.“Hindi ko kayang isipin na may kasama siyang ibang lalaki, lalo na kung ito ay karelasyon niya,” bulong ni Neil sa kanyang isip. Ang pagnanasa at sakit ay nagsasanib, tila isang naglalabanang damdamin na hindi niya kayang ipakita sa sinuman.“Mukhang m
Nakatayo si Alona sa kanyang maliit na apartment, nag-aalab ang kanyang galit habang nakatingin sa kanyang telepono. Ang boses ni Neil ay patuloy na umaalingawngaw sa kanyang isipan. “Mahal pa rin kita…” Hindi niya alam kung paano umuusad ang kanyang puso, ngunit sa tuwing naiisip niya ito, parang may nakadagan na bato sa kanyang dibdib. Paano nakuha ni Neil ang number ko? Bakit niya ako ginugulo?Pagsapit ng mga oras, unti-unting nagpakita ang luha sa kanyang mga mata. Ngunit may asawa na siya. May pamilya na siya! Bakit pa rin siya nandito sa isip ko? Pinilit niyang umusad, ngunit tila hindi siya makalabas sa gulo ng kanyang damdamin.Pagkatapos ng tawag, nag-panic si Alona. Nagdesisyon siyang magpalit ng number. Baka malaman pa niya ang tungkol sa kambal, ang takot ay nag-uumapaw sa kanyang isip. Nag-log in siya sa kanyang online account at nag-request ng bagong number, kahit na ang puso niya ay tila napupunit.“Hey, Alona! Kamusta? Kumusta ang araw mo?” Tanong ni Ethan, na puno ng
Samantala, sa isang tabi, nagkukulong si Neil sa kanyang silid, ang kanyang isipan ay nag-uusap. May ibang lalaki si Wilma, bulong ng kanyang puso, habang nag-aalab ang galit sa kanyang dibdib. Bakit siya palaging wala? Bakit puro dahilan na lang? Ang mga tanong na ito ay patuloy na nag-uukit sa kanyang isipan.Mula nang nawalan siya ng time dahil sa business meetings sila ni Wilma, nag-iba na ang kanilang relasyon. Madalas na itong wala sa bahay, at sa tuwing nag-uusap sila, puro dahilan na lang ang sinasabi nito. Kaya’t nagdesisyon si Neil na imonitor ang kanyang asawa. Hindi siya papayag na mawala si Wilma sa kanya nang hindi siya lumalaban.Isang araw, nang umalis si Wilma na tila nagmamadali, nagpasya si Neil na sundan siya. Naglatag siya ng plano, nagmamasid mula sa isang sulok ng kanilang subdivision. Ang kanyang puso ay nag-aalab, puno ng takot at galit sa ideyang maaaring may ibang lalaki na kasama ang kanyang asawa.“Dapat hindi siya pumunta sa mga kaibigan niya,” bulong ni
Simula nang naganap ang kanilang pagkikita, ang unang pag-ibig ni Wilma na si Joshua, at ang pagkakahuli ni Neil, tila ba ang bawat araw ay napuno ng hidwaan at alingawngaw ng sigalot. Sa tuwing magkakasama sila, halos hindi na magkausap; ang mga salitang dapat sanang punung-puno ng pagmamahal ay napapalitan ng galit at pagkadismaya.Neil: “Kailangan ko bang ipaalala sa’yo kung gaano ako nasaktan nang makita kitang kasama siya? Tapat na relasyon ba ang tawag mo riyan, Wilma?” Ang bawat salita ni Neil ay tila punyal na humihiwa sa puso ni Wilma. Ang kanyang boses ay naglalaman ng matinding sama ng loob, at hindi niya maitago ang kanyang galit at pagkadismaya.Wilma: “Neil, ilang beses ko na bang sinabi sa’yo na walang namamagitan sa amin ni Joshua. Nagkamali ako sa hindi pagsabi agad, pero hindi kita niloloko.” Ang mga mata ni Wilma ay nag-uumapaw sa luha, tila nasasaktan sa patuloy na pagdududa ni Neil.Neil: “Walang namamagitan? Binalewala mo ang pagsasama natin! Araw-araw kitang ini
Malamig ang hangin sa isang malayong lugar kung saan nagtatago sina Wilma at Joshua, tila ba may sariling mundo sa kanilang lihim na pagtatagpo. Madalas, sinisikap ni Wilma na maging maingat, panigurado na walang makakahalata sa kanilang relasyon. Ngunit sa gabing iyon, sabik na sabik silang magkita, para bang wala nang bukas. Inakala ni Wilma na walang makakaalam ng tagpong iyon, na ang pagbabanta ni Neil sa private investigator ay salita lang na dala ng galit.Sa di kalayuan, nakapuwesto ang isang aninong nagmamanman sa kanila—si Leo, ang private investigator na tinanggap ni Neil upang alamin ang katotohanan. Mula sa kanyang taguan, dinig niya ang tawanan at bulungan ng dalawa, at bawat sandali ay kinukunan niya ng larawan. Napapangiti si Joshua habang hinalikan ang noo ni Wilma at mahigpit siyang niyakap. Samantalang si Wilma’y parang nahulog na rin sa lambing at mapang-akit na tinig ng kanyang dating pag-ibig."Huli ka, Wilma?" tahimik na bulong ni Leo habang ini-snap ang kamera.