Ipinagpatuloy ni Neil ang kanyang trabaho sa opisina. Habang tinitingnan ang mga ulat ng mga proyekto ng Tropical Air, hindi niya maiwasang isipin ang mga pangarap na nabuo para sa kanilang pamilya ni Wilma. Isang ngiti ang sumilay sa kanyang mga labi habang naaalala ang mga huling linggo na puno ng saya at pagmamahalan. Pero sa likod ng mga ngiting iyon, may takot na hindi niya kayang ipaalam kay Wilma.“Sir, may meeting tayo sa 3 PM,” pahayag ni Marco, ang kanyang katrabaho at kaibigan. “Nakaprepare na ang mga dokumento.”“Okay, salamat, Marco,” tugon ni Neil, ngunit ang kanyang isipan ay nasa ibang lugar—kay Wilma at sa kanilang magiging anak.Kahit abala sa trabaho, hindi maiwasang mag-alala ni Neil tungkol sa kondisyon ni Wilma. Pagsapit ng tanghali, tinawagan niya ito. “Wilma, kumusta ka? May mga kailangan ka ba?”“Okay lang ako, Neil,” masayang sagot ni Wilma. “Naghahanda ako ng lunch. Gusto mo bang magtakeout tayo mamaya?”“Sounds great! I’ll be home as early as I can,” sabi n
Sa gitna ng malamig na umaga, nagising si Wilma na may ngiti sa kanyang mga labi. Ang araw ay tila nagbibigay ng pag-asa sa kanyang puso, lalo na’t may bagong buhay na nagmumula sa kanya. Tumayo siya sa harap ng salamin at hinawakan ang kanyang tiyan; ang mga pangarap at inaasahan ay lumalabas sa kanyang isip.“Neil!” tawag niya sa kanyang asawa habang bumababa sa hagdang bakal. “Kumusta ang mga plano natin sa nursery?”Pagdating ni Neil mula sa kusina, nakita niya ang kanyang asawa na may ngiti. “Good morning, mahal! Excited na akong makita ang ating baby. Paano na ang mga pangalan? Ano sa tingin mo ang bagay na pangalan sa kanya?”“Kung lalaki, gusto ko si Ethan, at kung babae, gusto ko si Ella,” sagot ni Wilma, puno ng kasiyahan. “Tama na ba ang mga pangalan na ito?”“Ang ganda! Sige, itutuloy natin ang pag-iisip tungkol dito. Pero ang mahalaga, makabawi tayo sa lahat ng dapat nating gawin,” sagot ni Neil, sabay yakap sa kanya.Ngunit ang kasiyahang iyon ay naputol nang bigla. Ito
Isang maaliwalas na umaga ang bumungad kay Alona habang naglalakad sila ng kanyang ina sa loob ng isang kilalang department store sa New York. Walang sinuman ang makapagsasabi na ilang linggo na lamang ay manganganak na siya ng kambal. Sa bawat hakbang, dama niya ang bigat ng kanyang tiyan, pero ang kasiyahan na nararamdaman niya ay hindi matatawaran."Ma, ano sa tingin mo? Magiging maganda ba itong crib na ito para kay Aniego at Emerald?" tanong ni Alona habang hawak ang isang maliit na brochure.Tiningnan ng ina ni Alona ang crib na nasa brochure at nginitian siya. "Maganda, anak. At tama lang ang laki. Sigurado akong magiging komportable ang kambal dito. Nasa huling buwan mo na, hindi ba? Napakabilis ng panahon.""Opo, Ma. Parang kailan lang, pero heto na tayo. Huling buwan na pala ito," sagot ni Alona habang hinahaplos ang kanyang tiyan. "Nakakapaniwala ka bang kambal agad ang magiging apo mo?"Ngumiti lang ang kanyang ina at pinisil ang kamay ni Alona. "Napakapalad mo, anak. Sa k
Dumating na ang araw ng panganganak ni Alona. Ang kanyang buong katawan ay puno ng kaba at excitement. Sa loob ng ospital, kasama ang kanyang ina, si Ethan, at ilang malalapit na kaibigan, naghahanda na siya sa kanyang cesarean operation.“Mama, kinakabahan ako. Paano kung may mangyari sa akin?” tanong ni Alona habang hinihigpitan ang hawak sa kamay ng ina.“Alona, magtiwala ka. Lahat ay magiging maayos. Ang mga doktor dito ay magagaling. Nandito kami para sa iyo,” sagot ng kanyang ina, puno ng pag-asa.Habang pinapasok si Alona sa operating room, hinatid siya ng mga tingin ng mga taong mahalaga sa kanya. Isang oras ang lumipas, at sa wakas, narinig na ang unang iyak ng kanyang kambal.“It’s a boy!” sabi ng doktor. “And a girl!”Hindi mapigilan ni Alona ang pagpatak ng luha. Sa kabila ng lahat ng hirap at sakit, narito na ang mga anak niya. "Aniego… Emerald…" bulong niya habang hawak ang mga kamay ng kanyang mga anak sa unang pagkakataon.Pagkatapos ng ilang oras ng paghihintay, sa wa
Isang gabi, habang natutulog ang kambal, lumapit si Ethan kay Alona na nakaupo sa balkonahe ng kanilang bahay. Tahimik siyang umupo sa tabi nito, bitbit ang dalawang tasa ng mainit na tsaa.“Alona, alam kong marami kang iniisip ngayon,” simulang sabi ni Ethan habang inaabot ang isang tasa ng tsaa. “Pero gusto kong malaman mo na nandito lang ako para sa’yo, para sa mga bata. Hindi mo kailangang harapin ang lahat ng ito mag-isa.”Tumingin si Alona kay Ethan, at sa kauna-unahang pagkakataon, naramdaman niya ang bigat ng lahat ng kanyang mga desisyon. "Ethan... alam kong lagi kang nariyan para sa akin, pero hindi ko alam kung tama ang ginawa kong desisyon na itago ang lahat ng ito kay Neil. Sila ang mga anak niya... pero natatakot akong masira ang buhay ko ulit kung malaman niya."Hinawakan ni Ethan ang kamay ni Alona, ramdam ang kabigatan ng kanyang desisyon. "Alona, hindi ko masasabi sa’yo kung ano ang tamang gawin, pero alam ko na mahal mo ang mga anak mo. Kung sa tingin mo ay mas mabu
Kahit na napuno ng pag-asa at determinasyon ang buhay mag-asawa nina Neil at Wilma matapos nilang magdesisyon na muling subukang magkaroon ng anak, hindi pa rin naging madali ang kanilang landas. Sa kabila ng lahat ng pagdarasal at pagsusumikap, tila pinagkakait pa rin ng tadhana ang kanilang hiling na magkaanak.Isang umaga, habang nakaupo si Wilma sa kanilang hardin, naramdaman niya ang bigat ng lahat ng kanilang pinagdadaanan. Habang pinagmamasdan niya ang mga bulaklak na namumukadkad, napabuntong-hininga siya. Bakit hindi pa rin dumarating? Palaging ganito ang takbo ng kanyang mga iniisip, at tuwing magkakaroon siya ng pagkakataong mag-isa, sumasagi sa kanyang isipan ang tanong na walang kasagutan.Lumapit si Neil sa kanya, bitbit ang kanyang laptop at cellphone, mukhang abala. “Wilma, pasensya na at hindi kita masasamahan ngayong tanghali. May emergency meeting ako sa opisina. Alam mo naman na maraming inaasikaso sa kumpanya,” paliwanag niya habang nagsusuot ng kanyang suit.Pini
Sa sumunod na mga linggo, naging mas madalas ang pagtatalo nina Neil at Wilma. Ang mga simpleng usapan ay nauuwi sa mga salitaan na hindi nila inaasahan. Para bang lahat ng bagay ay nagiging dahilan ng away—ang pagka-late ni Neil sa mga dinner dates, ang madalas na pag-cancel nito sa mga plans, at ang unti-unting paglayo ng kanilang damdamin sa isa’t isa.Isang gabi, habang nasa kusina si Wilma at nag-aayos ng kanilang hapunan, pumasok si Neil na mukhang pagod mula sa trabaho. “Wilma, sorry kung late na naman ako. Ang daming kailangang asikasuhin sa kumpanya, lalo na’t nag-eexpand tayo internationally.”Hindi sumagot si Wilma. Patuloy lang siyang nagliligpit ng mga pinggan, habang ang dibdib niya ay puno ng sama ng loob.“Wilma?” tanong ni Neil, bakas ang pag-aalala sa boses nito. Lumapit siya sa likod ng kanyang asawa at hinawakan ang balikat nito. “Please, huwag ka naman magalit. Alam kong madalas akong wala, pero ginagawa ko ‘to para sa atin.”Tumigil si Wilma sa ginagawa at tuming
Habang abala si Alona sa pag-aalaga sa kanyang kambal na sina Emerald at Aniego, natutunan niyang yakapin ang lahat ng hirap at saya ng pagiging isang ina. Hindi maikakailang mahirap ang bawat araw—lalo na kapag sabay-sabay umiiyak ang kambal. Parang nadudurog ang puso niya sa tuwing makikita niya ang dalawa na hindi mapakalma."Anak, pahinga ka na muna, ako na ang bahala sa mga bata," wika ng kanyang ina na si Gina isang gabi nang makita siyang halos mangiyak-ngiyak na dahil sa pagod."Salamat, Mama. Hindi ko alam kung paano ko kakayanin kung wala ka," sagot ni Alona habang pinupunasan ang pawis sa kanyang noo. Nakaupo siya sa gilid ng kama, hawak ang isa sa mga bote ng gatas ng kambal.Mahina ang ngiti ni Gina, pero alam ni Alona na kahit ang ina niya'y nahihirapan din. Pareho nilang pinagsasaluhan ang hirap at saya ng bagong yugto ng kanilang buhay. Magaan ang loob ni Alona na naroroon ang kanyang ina—hindi lang bilang katuwang sa pag-aalaga, kundi bilang isang gabay na nagbibigay