Sa gitna ng malamig na umaga, nagising si Wilma na may ngiti sa kanyang mga labi. Ang araw ay tila nagbibigay ng pag-asa sa kanyang puso, lalo na’t may bagong buhay na nagmumula sa kanya. Tumayo siya sa harap ng salamin at hinawakan ang kanyang tiyan; ang mga pangarap at inaasahan ay lumalabas sa kanyang isip.“Neil!” tawag niya sa kanyang asawa habang bumababa sa hagdang bakal. “Kumusta ang mga plano natin sa nursery?”Pagdating ni Neil mula sa kusina, nakita niya ang kanyang asawa na may ngiti. “Good morning, mahal! Excited na akong makita ang ating baby. Paano na ang mga pangalan? Ano sa tingin mo ang bagay na pangalan sa kanya?”“Kung lalaki, gusto ko si Ethan, at kung babae, gusto ko si Ella,” sagot ni Wilma, puno ng kasiyahan. “Tama na ba ang mga pangalan na ito?”“Ang ganda! Sige, itutuloy natin ang pag-iisip tungkol dito. Pero ang mahalaga, makabawi tayo sa lahat ng dapat nating gawin,” sagot ni Neil, sabay yakap sa kanya.Ngunit ang kasiyahang iyon ay naputol nang bigla. Ito
Isang maaliwalas na umaga ang bumungad kay Alona habang naglalakad sila ng kanyang ina sa loob ng isang kilalang department store sa New York. Walang sinuman ang makapagsasabi na ilang linggo na lamang ay manganganak na siya ng kambal. Sa bawat hakbang, dama niya ang bigat ng kanyang tiyan, pero ang kasiyahan na nararamdaman niya ay hindi matatawaran."Ma, ano sa tingin mo? Magiging maganda ba itong crib na ito para kay Aniego at Emerald?" tanong ni Alona habang hawak ang isang maliit na brochure.Tiningnan ng ina ni Alona ang crib na nasa brochure at nginitian siya. "Maganda, anak. At tama lang ang laki. Sigurado akong magiging komportable ang kambal dito. Nasa huling buwan mo na, hindi ba? Napakabilis ng panahon.""Opo, Ma. Parang kailan lang, pero heto na tayo. Huling buwan na pala ito," sagot ni Alona habang hinahaplos ang kanyang tiyan. "Nakakapaniwala ka bang kambal agad ang magiging apo mo?"Ngumiti lang ang kanyang ina at pinisil ang kamay ni Alona. "Napakapalad mo, anak. Sa k
Dumating na ang araw ng panganganak ni Alona. Ang kanyang buong katawan ay puno ng kaba at excitement. Sa loob ng ospital, kasama ang kanyang ina, si Ethan, at ilang malalapit na kaibigan, naghahanda na siya sa kanyang cesarean operation.“Mama, kinakabahan ako. Paano kung may mangyari sa akin?” tanong ni Alona habang hinihigpitan ang hawak sa kamay ng ina.“Alona, magtiwala ka. Lahat ay magiging maayos. Ang mga doktor dito ay magagaling. Nandito kami para sa iyo,” sagot ng kanyang ina, puno ng pag-asa.Habang pinapasok si Alona sa operating room, hinatid siya ng mga tingin ng mga taong mahalaga sa kanya. Isang oras ang lumipas, at sa wakas, narinig na ang unang iyak ng kanyang kambal.“It’s a boy!” sabi ng doktor. “And a girl!”Hindi mapigilan ni Alona ang pagpatak ng luha. Sa kabila ng lahat ng hirap at sakit, narito na ang mga anak niya. "Aniego… Emerald…" bulong niya habang hawak ang mga kamay ng kanyang mga anak sa unang pagkakataon.Pagkatapos ng ilang oras ng paghihintay, sa wa
Isang gabi, habang natutulog ang kambal, lumapit si Ethan kay Alona na nakaupo sa balkonahe ng kanilang bahay. Tahimik siyang umupo sa tabi nito, bitbit ang dalawang tasa ng mainit na tsaa.“Alona, alam kong marami kang iniisip ngayon,” simulang sabi ni Ethan habang inaabot ang isang tasa ng tsaa. “Pero gusto kong malaman mo na nandito lang ako para sa’yo, para sa mga bata. Hindi mo kailangang harapin ang lahat ng ito mag-isa.”Tumingin si Alona kay Ethan, at sa kauna-unahang pagkakataon, naramdaman niya ang bigat ng lahat ng kanyang mga desisyon. "Ethan... alam kong lagi kang nariyan para sa akin, pero hindi ko alam kung tama ang ginawa kong desisyon na itago ang lahat ng ito kay Neil. Sila ang mga anak niya... pero natatakot akong masira ang buhay ko ulit kung malaman niya."Hinawakan ni Ethan ang kamay ni Alona, ramdam ang kabigatan ng kanyang desisyon. "Alona, hindi ko masasabi sa’yo kung ano ang tamang gawin, pero alam ko na mahal mo ang mga anak mo. Kung sa tingin mo ay mas mabu
Kahit na napuno ng pag-asa at determinasyon ang buhay mag-asawa nina Neil at Wilma matapos nilang magdesisyon na muling subukang magkaroon ng anak, hindi pa rin naging madali ang kanilang landas. Sa kabila ng lahat ng pagdarasal at pagsusumikap, tila pinagkakait pa rin ng tadhana ang kanilang hiling na magkaanak.Isang umaga, habang nakaupo si Wilma sa kanilang hardin, naramdaman niya ang bigat ng lahat ng kanilang pinagdadaanan. Habang pinagmamasdan niya ang mga bulaklak na namumukadkad, napabuntong-hininga siya. Bakit hindi pa rin dumarating? Palaging ganito ang takbo ng kanyang mga iniisip, at tuwing magkakaroon siya ng pagkakataong mag-isa, sumasagi sa kanyang isipan ang tanong na walang kasagutan.Lumapit si Neil sa kanya, bitbit ang kanyang laptop at cellphone, mukhang abala. “Wilma, pasensya na at hindi kita masasamahan ngayong tanghali. May emergency meeting ako sa opisina. Alam mo naman na maraming inaasikaso sa kumpanya,” paliwanag niya habang nagsusuot ng kanyang suit.Pini
Sa sumunod na mga linggo, naging mas madalas ang pagtatalo nina Neil at Wilma. Ang mga simpleng usapan ay nauuwi sa mga salitaan na hindi nila inaasahan. Para bang lahat ng bagay ay nagiging dahilan ng away—ang pagka-late ni Neil sa mga dinner dates, ang madalas na pag-cancel nito sa mga plans, at ang unti-unting paglayo ng kanilang damdamin sa isa’t isa.Isang gabi, habang nasa kusina si Wilma at nag-aayos ng kanilang hapunan, pumasok si Neil na mukhang pagod mula sa trabaho. “Wilma, sorry kung late na naman ako. Ang daming kailangang asikasuhin sa kumpanya, lalo na’t nag-eexpand tayo internationally.”Hindi sumagot si Wilma. Patuloy lang siyang nagliligpit ng mga pinggan, habang ang dibdib niya ay puno ng sama ng loob.“Wilma?” tanong ni Neil, bakas ang pag-aalala sa boses nito. Lumapit siya sa likod ng kanyang asawa at hinawakan ang balikat nito. “Please, huwag ka naman magalit. Alam kong madalas akong wala, pero ginagawa ko ‘to para sa atin.”Tumigil si Wilma sa ginagawa at tuming
Habang abala si Alona sa pag-aalaga sa kanyang kambal na sina Emerald at Aniego, natutunan niyang yakapin ang lahat ng hirap at saya ng pagiging isang ina. Hindi maikakailang mahirap ang bawat araw—lalo na kapag sabay-sabay umiiyak ang kambal. Parang nadudurog ang puso niya sa tuwing makikita niya ang dalawa na hindi mapakalma."Anak, pahinga ka na muna, ako na ang bahala sa mga bata," wika ng kanyang ina na si Gina isang gabi nang makita siyang halos mangiyak-ngiyak na dahil sa pagod."Salamat, Mama. Hindi ko alam kung paano ko kakayanin kung wala ka," sagot ni Alona habang pinupunasan ang pawis sa kanyang noo. Nakaupo siya sa gilid ng kama, hawak ang isa sa mga bote ng gatas ng kambal.Mahina ang ngiti ni Gina, pero alam ni Alona na kahit ang ina niya'y nahihirapan din. Pareho nilang pinagsasaluhan ang hirap at saya ng bagong yugto ng kanilang buhay. Magaan ang loob ni Alona na naroroon ang kanyang ina—hindi lang bilang katuwang sa pag-aalaga, kundi bilang isang gabay na nagbibigay
Samantala, sa kabilang bahagi ng mundo, abala si Neil sa pagpapatakbo ng Tropical Air. Ang minsang sweet na pagsasama nila ni Wilma ay unti- unting napapalitan ng lamig. Kaya nakapagdesisyon si Wilma na bumawi kay Neil sa pagiging mainitin ng ulo nito lately. Sa gabing iyon, alam ni Wilma na may espesyal na pagkakataon siyang muling mapalapit kay Neil. Iyon ang araw na sinabi ng kanyang OB na siya'y fertile, at alam niyang ito ang tamang oras para muling pagsikapan ang pagbuo ng kanilang pamilya. Sa kabila ng tila lumalawak na agwat sa pagitan nila, umaasa si Wilma na maibabalik ng isang gabi ng init ang dating tamis at lambing ng kanilang relasyon.Matagal niyang pinaghandaan ang gabing iyon. Pagkatapos ng isang mahabang araw, inayos niya ang kanilang kwarto nang may buong dedikasyon. Naglagay siya ng mga sariwang bulaklak sa gilid ng kama, mga rosas na nagbibigay ng eleganteng kulay sa paligid. Pinalibutan din niya ang silid ng mga scented candles, na nagbibigay ng mabining liwanag
Si Neil ay nakaluhod sa kanyang mga kamay at tuhod sa ibabaw ng kanyang asawa, hinahalikan siya at hinahawakan ang kanyang magandang mukha sa sandaling siya ay nilabasan. Nakatikim siya ng sarili niya sa kanyang mga labi at nagustuhan ito, sabik na pinapadulas ang kanyang dila sa kanyang mga labi at sa kanyang bibig upang makuha ang bawat patak. "Turn ko na?''tinatanong niya, umabot pababa at hinawakan ang harapan ng kanyang pantalon, hinawakan ang kanyang tigas na ari. "Gusto kong matikman ka ngayon." "Hindi"sagot niya "Kailangan ko ang puki mo, baby"Hindi siya magrereklamo, kahit na huwag kang magkamali, gustong-gusto niyang magbigay ng oral sex, pero pagkatapos ng trabaho ni Neil, kailangan niyang makantot, handa na siya. Ibinaba ni Neil ang kanyang pantalon at boxers, iniwan itong nakabundat sa kanyang mga bukung-bukong, hindi niya ito natanggal nang buo dahil sa kanyang mga sapatos. Inalis ni Alona ang panty na walang gitna (maganda at lahat pero nakakasagabal) at itinaas ang
Pagkatapos ng isang masayang gabi ng selebrasyon sa beach, handa na sina Neil at Alona para sa kanilang honeymoon—ang unang gabi nila bilang mag-asawa. Habang naglalakad sila papunta sa kanilang pribadong villa, ang dalampasigan ay tahimik, tanging ang alon ng dagat at ang malamlam na liwanag ng buwan ang naririnig.Sa bawat hakbang ni Alona, dama niya ang kakaibang init ng kagalakan na nagmumula sa puso. Tumingin siya kay Neil, at nakita niyang may kaligayahan din sa mga mata nito. “Hindi ko pa yata matanggap na tayo na,” sabi ni Alona, ang boses ay puno ng tuwa at konting kaba.“Talaga bang totoo na magkasama na tayo, Alona?” tanong ni Neil habang ipinapakita ang malalim na ngiti. “Naghintay ako ng matagal para sa araw na ito. At ngayon, magkasama na tayo—walang takot, walang pag-aalinlangan.”Habang papalapit sila sa kanilang villa, binuksan ni Neil ang pinto, at sumalubong sa kanila ang isang silid na puno ng mga rosas, kumikinang na ilaw, at ang bango ng mga pabango na bumabalot
Sa sandaling iyon, tahimik ang paligid. Tila ang lahat ng naroroon, maging ang alon sa dalampasigan at ang ihip ng hangin, ay naghintay sa bawat salitang binibigkas ni Alona.Napatingin si Neil kay Alona, at hindi niya mapigilang mapaluha sa sinseridad at lalim ng mga salitang kanyang naririnig. Ang pagmamahal na pinigilan niya noon ay ngayon ay malinaw na malinaw na naipadama ng babaeng nasa harap niya.Hinawakan ni Neil ang mga kamay ni Alona, at sa ilalim ng mainit na sikat ng araw, sinagot niya ito ng may kasiguruhan. "Alona, ikaw ang nagbigay ng kulay sa mundo ko. Sa mga panahon na akala ko'y wala nang halaga ang pagmamahal, dumating ka para ipakita sa akin na ang puso ay muling pwedeng magtiwala. Hindi ko alam kung paano ko magagawang ipakita sa'yo kung gaano kita kamahal, pero ang pangako ko ay bawat araw, gagawin ko ang lahat upang maging karapat-dapat sa'yo at sa ating pamilya."Nagpalakpakan ang mga bisita habang pinahid ni Neil ang luhang tumulo sa pisngi ni Alona.Sa kanil
Ang liwanag ng araw ay tila espesyal na handog ng kalangitan para sa araw na ito. Sa isang prestihiyosong beach resort na kilala sa taglay nitong kagandahan, ang buong paligid ay napuno ng ginto’t puting dekorasyon. Ang malamig na simoy ng hangin mula sa dagat ay tila nagdadala ng mensahe ng pag-ibig at kasiyahan habang ang mga bisita, bihis na bihis sa kani-kanilang mga magagarang kasuotan, ay nagtipon-tipon para saksihan ang engrandeng kasal nina Alona Adarna at Neil Custodio.Ang mga lamesa ay dinisenyo ng mga magagarang rosas, orchids, at eucalyptus leaves na lalong nagpa-elegante sa ambience. Sa gitna ng beach, itinayo ang isang mala-fairytale na altar na may arko ng mga bulaklak at kristal. Ang bawat detalye ng kasal ay maingat na pinlano—hindi lamang para maging isang selebrasyon, kundi isang simbolo ng pagmamahal na pinagtagumpayan ang lahat ng balakid.Isa-isang dumating ang mga espesyal na bisita. Si Ethan, ang pinakamatalik na kaibigan ni Alona, ay abalang kumukuha ng litra
"Neil... Salamat," sabi ni Alona, habang nararamdaman ang init ng kanyang mga luha na sumimot sa pisngi. "Hindi ko alam kung paano ko pasasalamatan ang lahat ng ginawa mo para sa amin... Para sa akin."Hinaplos ni Neil ang kanyang buhok at ngumiti. "Walang anuman. Kung anuman ang mangyari, ikaw at ang mga anak natin ang magiging dahilan ng lahat ng laban ko." Hindi na nagawang magsalita ni Alona, pero ang mga mata niya ay nagsasalita na. Sa bawat titig, damang-dama niya ang bigat at tamis ng pagmamahal ni Neil. Sa mga simpleng salitang iyon, tila isang buo silang dalawa. Magkasama silang haharapin ang lahat ng darating, ang mga pagsubok, ang mga tagumpay, at higit sa lahat, ang bagong yugto ng kanilang buhay bilang isang pamilya."Alona," patuloy ni Neil, habang dahan-dahang itinataas ang kanyang kamay upang punasan ang natirang luha sa mata ni Alona. "Hindi ko na kayang mawala ka pa. Lahat ng bahagi ng buhay ko, isasama ko na sa pagmamahal ko sa iyo."Ngumiti si Alona, isang ngiting
Sa mga salitang iyon, naramdaman ni Alona ang sakit at ligaya na nanatili sa loob ni Neil. Hindi na siya magtatanong pa o mag-iisip ng ibang bagay—alam niyang hindi madali ang proseso ng pagpapatawad at pag-move on. Ngunit sa kabila ng lahat ng ito, naramdaman niyang ang pinakamahalaga ngayon ay ang buhay nilang magkasama ni Neil—at ang magkasunod nilang pagharap sa mga bagong pagsubok at tagumpay.Habang nagpapaalam si Wilma at Joshua, napansin ni Neil na hindi na siya kasing bigat ng kanyang nararamdaman dati. Tumingin siya kay Alona at hinarap siya ng buo niyang puso. “Salamat, Alona,” sabi ni Wilma, ang mga mata niya ay puno ng pagpapahalaga at pagsisisi. “Kahit hindi tayo nagkaroon ng pagkakataon na makilala ang isa't-isa nang mas mabuti noon, masaya ako na makita kang masaya ngayon. Ang mga pagsubok at ang tunay na pagmamahal ang nagpapasaya sa atin.” Tumingin siya kay Neil, ang mga mata ay malalim, puno ng taimtim na kahulugan. “Masaya ako para sa inyo ni Neil. Ipinagdasal ko
Para kay Neil at Alona, ang sandaling iyon ay hindi lamang patunay ng kanilang pagmamahalan—ito ang kanilang pangako na hindi magwawakas ang ligaya nilang magkasama, anuman ang dumating na hamon sa buhay. Pagkatapos nilang magdesisyon tungkol sa mga detalye ng kanilang kasal at mag-usap sa wedding coordinator, nagdesisyon silang pumunta sa isang malapit na mall upang mamili ng grocery. Nais nilang mag-relax at mag-enjoy ng simpleng oras magkasama, malayo sa abala ng kasal at iba pang alalahanin.Habang naglalakad sila sa loob ng mall, masaya at abala sa kanilang pag-uusap, hindi nila inaasahan ang isang hindi magandang pagkikita. Sa isang sulok ng grocery store, napansin nila ang isang pamilyar na mukha—si Wilma, ang ex-asawa ni Neil. Kasama nito si Joshua, ang lalaki na naging dahilan ng kanilang paghihiwalay at ang kasalukuyan niyang asawa ngayon. Ang mas nakakagulat pa ay ang umbok ng tiyan ni Wilma—hindi maipaliwanag ang saya na nakabakas sa kanyang mukha. Walang ibang paraan kund
Bahagyang nag-isip si Alona. “Hmm… gusto ko sana ng maliit na lugar para sa intimate photoshoot kasama ang pamilya. Alam mo naman, gusto ko rin na espesyal ang moment na ‘yon para sa mga anak natin.”Napuno ng galak ang mga mata ni Neil. “Perfect. Gawin natin ‘yan.”Habang nakikinig ang wedding planner sa kanila, nakikita niya ang malalim na pagmamahalan ng dalawa. “Nakaka-inspire naman po kayong dalawa. Sir, Ma’am, kung may iba pa kayong requests, sabihin niyo lang po. Pero ngayon pa lang, sigurado akong magiging napakaespesyal ng araw na ito.”Napalingon si Neil sa kanyang magiging asawa. “Espesyal talaga, dahil ikaw ang pakakasalan ko.”Namula si Alona, pero hindi mapigilan ang ngiti. “Ikaw talaga, Neil. Hindi ka nauubusan ng paraan para mapangiti ako.”Nagtawanan sila, at ang wedding planner naman ay tahimik na iniwan sila pansamantala upang bigyan sila ng oras.Habang naghihintay, sinamantala ni Neil ang pagkakataon para magpasalamat kay Alona. “Alam mo ba, mahal, kung gaano ko k
Naging panatag na si Alona dahil ikakasal na sila ni Neil. Ito ang kanyang pangarap—makasal sa taong mahal niya. Wala na siyang hihilingin pa. Pagkatapos ng isang linggo, muling pumunta si Neil sa wedding events kasama si Alona. Ngayon, mamimili na sila ng tema ng kasal nila.Habang kausap ng wedding planner, tuwang-tuwa si Neil habang tinitigan si Alona. Ang saya sa kanyang mga mata ay hindi maikukubli. “Alona, anong kulay ang gusto mo?” tanong ni Neil, ang kanyang boses ay puno ng sigla.“Siguro, gusto ko ng pastel colors! Parang mapayapa at masaya,” sagot ni Alona, ang kanyang puso ay tumitibok nang mabilis sa saya. Ang kanilang mga ngiti ay nagsasalita ng labis na pagmamahal at pag-asa para sa kanilang hinaharap.Habang masiglang nag-uusap si Alona at ang wedding planner tungkol sa iba’t ibang wedding themes, hindi maiwasan ni Neil na titigan ang kanyang magiging asawa. Sa kanyang mga mata, si Alona ang perpektong babae—ang kanyang inspirasyon, lakas, at mundo. Tila napakabilis ng