Sa sumunod na mga linggo, naging mas madalas ang pagtatalo nina Neil at Wilma. Ang mga simpleng usapan ay nauuwi sa mga salitaan na hindi nila inaasahan. Para bang lahat ng bagay ay nagiging dahilan ng away—ang pagka-late ni Neil sa mga dinner dates, ang madalas na pag-cancel nito sa mga plans, at ang unti-unting paglayo ng kanilang damdamin sa isa’t isa.Isang gabi, habang nasa kusina si Wilma at nag-aayos ng kanilang hapunan, pumasok si Neil na mukhang pagod mula sa trabaho. “Wilma, sorry kung late na naman ako. Ang daming kailangang asikasuhin sa kumpanya, lalo na’t nag-eexpand tayo internationally.”Hindi sumagot si Wilma. Patuloy lang siyang nagliligpit ng mga pinggan, habang ang dibdib niya ay puno ng sama ng loob.“Wilma?” tanong ni Neil, bakas ang pag-aalala sa boses nito. Lumapit siya sa likod ng kanyang asawa at hinawakan ang balikat nito. “Please, huwag ka naman magalit. Alam kong madalas akong wala, pero ginagawa ko ‘to para sa atin.”Tumigil si Wilma sa ginagawa at tuming
Habang abala si Alona sa pag-aalaga sa kanyang kambal na sina Emerald at Aniego, natutunan niyang yakapin ang lahat ng hirap at saya ng pagiging isang ina. Hindi maikakailang mahirap ang bawat araw—lalo na kapag sabay-sabay umiiyak ang kambal. Parang nadudurog ang puso niya sa tuwing makikita niya ang dalawa na hindi mapakalma."Anak, pahinga ka na muna, ako na ang bahala sa mga bata," wika ng kanyang ina na si Gina isang gabi nang makita siyang halos mangiyak-ngiyak na dahil sa pagod."Salamat, Mama. Hindi ko alam kung paano ko kakayanin kung wala ka," sagot ni Alona habang pinupunasan ang pawis sa kanyang noo. Nakaupo siya sa gilid ng kama, hawak ang isa sa mga bote ng gatas ng kambal.Mahina ang ngiti ni Gina, pero alam ni Alona na kahit ang ina niya'y nahihirapan din. Pareho nilang pinagsasaluhan ang hirap at saya ng bagong yugto ng kanilang buhay. Magaan ang loob ni Alona na naroroon ang kanyang ina—hindi lang bilang katuwang sa pag-aalaga, kundi bilang isang gabay na nagbibigay
Samantala, sa kabilang bahagi ng mundo, abala si Neil sa pagpapatakbo ng Tropical Air. Ang minsang sweet na pagsasama nila ni Wilma ay unti- unting napapalitan ng lamig. Kaya nakapagdesisyon si Wilma na bumawi kay Neil sa pagiging mainitin ng ulo nito lately. Sa gabing iyon, alam ni Wilma na may espesyal na pagkakataon siyang muling mapalapit kay Neil. Iyon ang araw na sinabi ng kanyang OB na siya'y fertile, at alam niyang ito ang tamang oras para muling pagsikapan ang pagbuo ng kanilang pamilya. Sa kabila ng tila lumalawak na agwat sa pagitan nila, umaasa si Wilma na maibabalik ng isang gabi ng init ang dating tamis at lambing ng kanilang relasyon.Matagal niyang pinaghandaan ang gabing iyon. Pagkatapos ng isang mahabang araw, inayos niya ang kanilang kwarto nang may buong dedikasyon. Naglagay siya ng mga sariwang bulaklak sa gilid ng kama, mga rosas na nagbibigay ng eleganteng kulay sa paligid. Pinalibutan din niya ang silid ng mga scented candles, na nagbibigay ng mabining liwanag
Tatlong buwan na ang nakakalipas mula nang ipanganak ni Alona ang kambal na sina Aniego at Emerald. Bagama’t puno ng saya at pagmamahal ang kanyang buhay sa pag-aalaga sa mga anak, unti-unti niyang naramdaman ang pangangailangang muling balikan ang kanyang karera. Pagiging assistant fashion designer ni Penelope ang kanyang pangarap noon pa, at ngayong tatlong buwan na ang mga bata, nagdesisyon si Alona na bumalik sa trabaho. Nagtiwala siya na kayang-kaya ng kanyang ina, si Gina, ang pag-aalaga sa mga kambal habang siya’y abala sa kanyang career.Bagama’t masaya si Alona sa kanyang desisyon, hindi niya maitatangging mahirap pa rin ang pag-iwan sa kanyang mga anak tuwing umaga. Pero tuwing siya’y uuwi galing trabaho at makikita ang maliliit na ngiti nina Aniego at Emerald, lahat ng pagod ay nawawala. Naramdaman niya ang tibok ng puso ng isang ina—na sa kabila ng lahat ng hirap, mahalaga ang maibigay niya sa mga anak ang buhay na nararapat sa kanila.Samantala, hindi pa rin sumusuko si E
Pagkatapos ng gabing iyon, nagpasiya si Alona na lumayo muna kay Ethan. Kahit gaano pa siya kabait at kahanda na mahalin si Alona, alam niyang mas lalong magiging komplikado ang lahat kung papayagan niya ang sarili na muling magmahal ngayon.Kinabukasan, umaga pa lang ay tumawag na si Ethan sa cellphone ni Alona, ngunit hindi ito sinagot ni Alona. Iniwan niya ang telepono sa mesa at pinili munang hindi harapin si Ethan sa mga oras na iyon. Hindi niya kayang makipag-usap, lalo na’t alam niyang masasaktan si Ethan sa desisyong ginawa niya.Sa kanyang opisina, abala si Alona sa kanyang mga trabaho, ngunit hindi niya maiwasang isipin si Ethan. Naiipit siya sa pagitan ng kanyang emosyon at katotohanan. Sa isang banda, alam niyang may nararamdaman na siya para kay Ethan, ngunit sa kabilang banda, alam din niyang hindi ito patas para kay Ethan kung patuloy niyang binibigyan ito ng pag-asa habang hindi pa siya handang magmahal muli.“Mahal ko ang mga anak ko. Sila lang,” pabulong niyang sinab
Habang tumatagal, unti-unti ring natutunan ni Alona na tanggapin ang pagkakaibigan nila ni Ethan. Nagkaroon siya ng bagong tiwala sa sarili, at mas naging determinado siya na ituon ang kanyang buhay para sa kanyang mga anak. Alam niyang marami pang darating na pagsubok, ngunit ang mahalaga ay hindi siya nag-iisa sa laban na ito. Kasama niya ang kanyang ina, ang kanyang mga anak, at ang kanyang mga kaibigan—kasama si Ethan.Ngunit kahit anong tanggi niya, hindi niya maiwasang maramdaman ang muling pagtibok ng kanyang puso sa tuwing kasama si Ethan. Alam niyang mali, ngunit hindi niya mapigilan ang sariling magtanong—handa na ba siyang magmahal muli? Handa na ba siyang magtiwala ulit?Isang gabi, matapos siyang ihatid ni Ethan pauwi mula sa trabaho, nagkaroon sila ng pagkakataong mag-usap nang mas malalim. Sa ilalim ng tahimik na kalangitan, naglakad sila patungo sa bahay ni Alona, malayo sa ingay ng mundo. Tumigil si Ethan at hinarap si Alona, tila may nais ipahayag ngunit nag-aalangan
Makalipas ang ilang buwan ng pagsubok, hindi pa rin nagkaka-anak sina Neil at Wilma. Sa bawat buwan ng kanilang pagsisikap, palaging may kaba at pag-asa si Wilma, ngunit laging nauuwi sa pagkabigo. Sa simula, hindi naging malaking isyu ito sa kanilang relasyon. Pareho nilang iniisip na darating din ang tamang panahon. Ngunit habang tumatagal, unti-unting naging mabigat ang sitwasyon para kay Wilma, lalo na’t siya ang madalas magdala ng emosyonal na bigat ng kanilang mga pagkabigo.Isang gabi, matapos muling maranasan ang pangakong nasayang, tahimik na nakaupo si Wilma sa gilid ng kama, malayo ang tingin. Hindi niya maiwasang magtanong sa sarili, "Hanggang kailan kami maghihintay? Bakit hindi pa kami binibigyan ng pagkakataon na magkaroon ng sariling anak?"Narinig niyang bumukas ang pintuan at pumasok si Neil, pagod mula sa trabaho ngunit nag-aalala sa ekspresyon ng kanyang asawa. Hindi na niya mabilang kung ilang beses na niya itong nakita sa ganitong kalagayan—puno ng lungkot at kaw
Sa loob ng ilang buwan, unti-unting naramdaman ni Wilma ang malamig na agos sa pagitan nila ni Neil. Kung dati ay laging may oras si Neil para sa kanya—mga tawag, mensahe, at kahit simpleng mga yakap sa umaga—ngayon ay tila isang malaking hadlang na ang trabaho nito. Pansin ni Wilma ang pagbabago, ngunit sa una, sinubukan niyang intindihin. Alam niyang may malalaking proyekto at responsibilidad si Neil bilang CEO, ngunit sa tuwing darating ang gabi na wala ito o sa tuwing tumatawag siya na hindi sinasagot ng asawa, may kumakabog na kaba sa kanyang puso."Neil," tinig ni Wilma habang nasa hapag-kainan sila isang gabi. "Kailan ka pa ba uuwi nang maaga? Ilang linggo ka nang halos hindi na nakakauwi ng tama sa oras."Tumitig si Neil sa kanyang plato, pilit iniwasan ang mga mata ni Wilma. "May mga dapat lang talagang tapusin sa kumpanya. Alam mo na, may problema sa isang malaking kliyente, at kailangan kong mag-focus.""Palagi na lang 'yan," mahina ngunit puno ng hinanakit na sagot ni Wilm