Si Wilma ay nakaupo sa dulo ng kanilang malawak na kama, ang mga kamay ay nakakrus sa kanyang dibdib habang tahimik na umaagos ang luha sa kanyang mga mata. Ilang gabi na siyang nag-iisa. Ilang gabi na niyang hinihintay ang pag-uwi ni Neil, ngunit lagi itong hatinggabi na kung dumating. At kung sakaling umuwi man ito nang maaga, tila wala na itong interes na makipag-usap o makipagkwentuhan sa kanya tulad ng dati. Nagiging malayo ang loob nito, at hindi niya maintindihan kung bakit. Sinasabi ni Neil na abala lang siya sa trabaho, sa pagmamanage ng Tropical Air, pero ramdam ni Wilma na hindi iyon sapat na dahilan.Pitong buwan na silang kasal, ngunit tila wala pa ring nangyayari sa kanilang pagsasama. Hindi lang ito tungkol sa kakulangan ng oras, kundi pati na rin sa kawalan ng anak. Si Wilma, tulad ng karamihan sa mga babae, ay nangangarap magkaroon ng sariling pamilya. Subalit sa bawat buwang lumilipas, lalo siyang napupuno ng pangamba—lalo na kapag naririnig niya ang mga pang-uusisa
Maagang nagising si Alona sa New York, hindi dahil sa lakas ng mga sikat ng araw, kundi dahil sa kanyang natutulog na kaba at pananabik. Magaganap ang isa sa pinakamalaking fashion show na kanyang sasalihan, at sa kabila ng kanyang lumalaking tiyan, determinado pa rin siyang tapusin ang lahat ng proyekto na ipinagkatiwala sa kanya ni Penelope, ang kilalang fashion designer at mentor niya.Naka-ready na ang kanyang damit at bag, ngunit bago siya lumabas ng silid, hinaplos muna ni Alona ang kanyang tiyan. “Mga babies, malapit na ang show. Maging mabait kayo kay mommy, okay?” bulong niya habang nakangiti. Kahit medyo mahirap na ang pagkilos dahil sa kanyang pagbubuntis, hindi ito hadlang sa kanya. Lumaki siya sa isang pamilya na laging hinaharap ang anumang pagsubok, at hindi niya hahayaang hadlangan ng kanyang sitwasyon ang kanyang mga pangarap.Pagdating niya sa event venue, agad siyang sinalubong ng mga kasamahan at assistants. Hindi maikakailang nagningning si Alona sa gitna ng lahat
Isang tahimik na gabi sa kanilang malawak na silid, nagmulat si Wilma habang nakikinig sa marahang paghinga ng kanyang asawang si Neil. Ilang buwan na ang nakalipas mula nang magsimula ang mga gusot sa kanilang pagsasama, at sa pagkakataong iyon, si Wilma ang higit na nasasaktan. Pitong buwan na silang kasal ngunit tila walang malinaw na direksyon ang kanilang relasyon. Sa tuwing umuuwi si Neil mula sa trabaho, halos hatinggabi na. Minsan ay natutulog na si Wilma nang makarating ito.Ilang ulit nang iniyakan ni Wilma ang sitwasyon. Hindi lamang ang kawalan ng anak ang bumabagabag sa kanya kundi pati na rin ang tila nawawalang panahon at atensyon ni Neil. Sapat ba ang pagmamahal ni Neil? Baka naman, unti-unti na itong lumalamlam.“Ito ba ang pinili kong buhay?” bulong ni Wilma sa sarili habang tinititigan ang kisame. Nasa punto na siya ng kanyang buhay na gusto niyang magka-anak, magkaroon ng buo at masayang pamilya. Pero bakit parang napakahirap para sa kanila ni Neil na magka-anak? S
Isang araw, habang magkasamang naglalakad si Wilma at Neil sa park, hinawakan ni Neil ang kamay ng kanyang asawa at ngumiti. “I promise you, Wilma, magiging mabuting ama ako. Hindi ko hahayaang masira ulit ang relasyon natin. This time, we’ll do it right.”Ngumiti si Wilma, at muling naramdaman ang kapayapaan sa kanyang puso. Alam niyang sa kabila ng lahat ng pinagdaanan nila, matagumpay nilang naayos ang kanilang pagsasama. Sa wakas, nahanap nila ang tamang balanse ng oras, pagmamahal, at pangarap—at sa darating na panahon, kasama ang kanilang anak, sisimulan nilang muli ang kanilang buhay na puno ng pag-asa at kaligayahan.Sa isang malamig na gabi, tahimik na nakahiga si Neil sa tabi ni Wilma, na kasalukuyang natutulog nang payapa. Nakangiti si Neil habang pinagmamasdan ang kanyang asawa. Ilang buwan na rin mula nang malaman nilang magkakaroon na sila ng anak. Halos hindi siya makapaniwala—sa wakas, mabubuo na rin ang kanilang pamilya. Lahat ng cravings ni Wilma ay agad niyang tinut
Sumikdo ang dibdib ni Neil. Hindi niya alam kung paano ipapaliwanag ang kanyang nararamdaman. Paano niya sasabihin na kahit nasa tabi siya ni Wilma, may bahagi ng puso niya na nakatingin sa isang taong matagal nang nawala—si Alona?“Wala, Wilma,” mahinang tugon ni Neil, pinipilit na ngumiti. “I’m just stressed with work, that’s all.”Hindi muling nagtanong si Wilma. Sa halip, iniwas nito ang mga mata at tahimik na umupo sa gilid ng kama. Walang salitang lumabas mula sa kanyang mga labi, ngunit ramdam ni Neil ang lamig ng katahimikan. Isang tahimik na pag-aalinlangan na bumabalot sa pagitan nila. Alam niya—unti-unti na siyang nawawala sa kanya. Lahat ng effort na ibinubuhos niya para maging mabuting asawa kay Wilma ay tila nawawala ng bisa. Parang nagiging mas mabigat ang mga oras na magkasama sila, at ang dating init ng pagmamahalan ay napapalitan ng alanganin at pagkakaila.Pagod si Neil. Pagod sa pagtatangkang maging perpekto sa mata ni Wilma habang pilit na hinahanap ang kapayapaan
Ipinagpatuloy ni Neil ang kanyang trabaho sa opisina. Habang tinitingnan ang mga ulat ng mga proyekto ng Tropical Air, hindi niya maiwasang isipin ang mga pangarap na nabuo para sa kanilang pamilya ni Wilma. Isang ngiti ang sumilay sa kanyang mga labi habang naaalala ang mga huling linggo na puno ng saya at pagmamahalan. Pero sa likod ng mga ngiting iyon, may takot na hindi niya kayang ipaalam kay Wilma.“Sir, may meeting tayo sa 3 PM,” pahayag ni Marco, ang kanyang katrabaho at kaibigan. “Nakaprepare na ang mga dokumento.”“Okay, salamat, Marco,” tugon ni Neil, ngunit ang kanyang isipan ay nasa ibang lugar—kay Wilma at sa kanilang magiging anak.Kahit abala sa trabaho, hindi maiwasang mag-alala ni Neil tungkol sa kondisyon ni Wilma. Pagsapit ng tanghali, tinawagan niya ito. “Wilma, kumusta ka? May mga kailangan ka ba?”“Okay lang ako, Neil,” masayang sagot ni Wilma. “Naghahanda ako ng lunch. Gusto mo bang magtakeout tayo mamaya?”“Sounds great! I’ll be home as early as I can,” sabi n
Sa gitna ng malamig na umaga, nagising si Wilma na may ngiti sa kanyang mga labi. Ang araw ay tila nagbibigay ng pag-asa sa kanyang puso, lalo na’t may bagong buhay na nagmumula sa kanya. Tumayo siya sa harap ng salamin at hinawakan ang kanyang tiyan; ang mga pangarap at inaasahan ay lumalabas sa kanyang isip.“Neil!” tawag niya sa kanyang asawa habang bumababa sa hagdang bakal. “Kumusta ang mga plano natin sa nursery?”Pagdating ni Neil mula sa kusina, nakita niya ang kanyang asawa na may ngiti. “Good morning, mahal! Excited na akong makita ang ating baby. Paano na ang mga pangalan? Ano sa tingin mo ang bagay na pangalan sa kanya?”“Kung lalaki, gusto ko si Ethan, at kung babae, gusto ko si Ella,” sagot ni Wilma, puno ng kasiyahan. “Tama na ba ang mga pangalan na ito?”“Ang ganda! Sige, itutuloy natin ang pag-iisip tungkol dito. Pero ang mahalaga, makabawi tayo sa lahat ng dapat nating gawin,” sagot ni Neil, sabay yakap sa kanya.Ngunit ang kasiyahang iyon ay naputol nang bigla. Ito
Isang maaliwalas na umaga ang bumungad kay Alona habang naglalakad sila ng kanyang ina sa loob ng isang kilalang department store sa New York. Walang sinuman ang makapagsasabi na ilang linggo na lamang ay manganganak na siya ng kambal. Sa bawat hakbang, dama niya ang bigat ng kanyang tiyan, pero ang kasiyahan na nararamdaman niya ay hindi matatawaran."Ma, ano sa tingin mo? Magiging maganda ba itong crib na ito para kay Aniego at Emerald?" tanong ni Alona habang hawak ang isang maliit na brochure.Tiningnan ng ina ni Alona ang crib na nasa brochure at nginitian siya. "Maganda, anak. At tama lang ang laki. Sigurado akong magiging komportable ang kambal dito. Nasa huling buwan mo na, hindi ba? Napakabilis ng panahon.""Opo, Ma. Parang kailan lang, pero heto na tayo. Huling buwan na pala ito," sagot ni Alona habang hinahaplos ang kanyang tiyan. "Nakakapaniwala ka bang kambal agad ang magiging apo mo?"Ngumiti lang ang kanyang ina at pinisil ang kamay ni Alona. "Napakapalad mo, anak. Sa k