Chapter 14

As I went outside the bathroom I saw Axel sitting on his bed and seems like he was thinking something deep.

Kinuha ko any mga damit kong ngayon ay maayos ng nakatupi sa ibabaw ng bedside table niya, at isinuot 'yon.

"Sorry," halos pabulong lang, pero napalingon ako kaagad ng marinig ko 'yon mismo kay Axel. "I didn't mean to say those words that I told you inside the bathroom. Sorry if I force myself on you," aniya pa bago tumitig sa akin.

I heard him sigh and then stand up. He was about to leave me again but I hold his wrist which made him stop. "S-sorry," I stuttered.

Hindi ko alam kung paano ba ako magsisimulang magsalita sa harap niya at kung ano ang dapat kong sabihin sa kaniya. Ngunit tulad niya... marunong din naman akong humingi ng paumanhin. Alam ko ring pagkakamali lang ang nangyari sa pagitan naming dalawa, at ang pagkakamaling 'yon ay hindi na dapat maulit pa. Kaya naman kung madadaan naman sa tamang usapan, puwede naman sigurong magkasundo kami at maging magkaibigan na