As I went outside the bathroom I saw Axel sitting on his bed and seems like he was thinking something deep. Kinuha ko any mga damit kong ngayon ay maayos ng nakatupi sa ibabaw ng bedside table niya, at isinuot 'yon. "Sorry," halos pabulong lang, pero napalingon ako kaagad ng marinig ko 'yon mismo kay Axel. "I didn't mean to say those words that I told you inside the bathroom. Sorry if I force myself on you," aniya pa bago tumitig sa akin.I heard him sigh and then stand up. He was about to leave me again but I hold his wrist which made him stop. "S-sorry," I stuttered. Hindi ko alam kung paano ba ako magsisimulang magsalita sa harap niya at kung ano ang dapat kong sabihin sa kaniya. Ngunit tulad niya... marunong din naman akong humingi ng paumanhin. Alam ko ring pagkakamali lang ang nangyari sa pagitan naming dalawa, at ang pagkakamaling 'yon ay hindi na dapat maulit pa. Kaya naman kung madadaan naman sa tamang usapan, puwede naman sigurong magkasundo kami at maging magkaibigan na
"What brought you here love?" kaagad na tanong sa akin ni Andrei pagkasara niya ng pinto. Huminto naman ako at lumingon sa kaniya. Si Jade ba, tinanong niya rin ng ganyan?"Kailangan bang laging may dahilan sa tuwing dadalawin kita o kaya naman ay pupuntahan sa office mo?" balik tanong ko na ikinakunot ng noo niya. "Natural... boyfriend kita and soon-to-be husband, masama bang puntahan kita?" giit ko pa."Bakit galit ka? I was just asking, kasi alam ko kung gaano ka kaabala sa trabaho," aniya naman. Ipinilig ko na lang ang ulo ko at bumuntong hininga. I know I becoming so unreasonable and of course... demanding. Hindi ko na nga rin maintindihan ang sarili ko minsan kung bakit ako ganito maka-akto. It's just that... I'm scared of what would happen between him and my sister. Natatakot ako na baka sa mga susunod na araw... hindi na siya sa akin."K-kumain ka na ba? Ipagluluto ki-""No need. May dalang pagkain si Jade kanina, kumain na kami," aniya at tinalikuran na ako.And how about me
"Okay, sabi mo eh..." He then said after he stared at me for so long. "But still, whenever you wanted to shift and find another man to keep... choose me. Subok na at maaasahan, I can make you scream kahit ilang round pa yan." He smirks but his eyes were serious.I heard him sigh before he turns around. Kaagad ko naman siyang tinawag bago pa siya makalayo."Axel..." Huminto nga siya pero 'di naman ako nilingon. "Please... give up," I said almost whispering. Doon palang siya lumingon upang humarap sa akin na may nakakalokong ngiti sa labi, ngunit walang emosyon ang mga mata."Where is the exciting part if I give up easily?" Hindi ako nakasagot sa tanong niya. Isa pa, ano bang mayroon sa aming dalawa? We can't call ourselves FUBU, dahil hindi naman kami nagkikita para lang doon. Para kaming free taste na inaalok, pero ng matikman... hindi na tinigilan. "No pressure Shaira. But I just want you to know that one mistake... leads you to do more. And that is always my pleasure." Matapos niya
Pakiramdam ko ay namamanhid na ang hita ko dahil sa mabigat na bagay na nakadagan doon. Ganoon pa man, komportable ako sa kinahihigaan ko. It was hot. Smells good. And most especially it was moving, para akong hinihele.Dahan-dahan akong nagmulat ng mata upang kompirmahin kung gumagalaw nga ang inuunanan ko. And yes, it was..."What the f?!" Nabibiglang usal ko ng mapa-isip kung bakit gumagalaw ang unan ko.Bumalikwas ako ng bangon ngunit ang matigas na braso na nakayakap sa baywang ko ay lalong humigpit. Nanlalaki ang mata, at may kung anong takot at kaba na nanalaytay sa katawan ko."V-Vera?" I whispered. Bakit naging mabalahibo ang kamay ni, Vera? Maugat, at higit sa lahat mabigat? "Morning," he whispered back to my ears. Libo-libong bultahe ng kuryente ang naramdaman ko ng dahil sa mainit at mabango niyang hininga sa umaga. But wait, that voice... he sounds like..."X?" I closed my eyes tighter as I whispered his name."Hindi mo pa nga ako pinipili... X agad?" I heard his laughte
Matapos ang non-stop bangayan ay nakarating na rin kami sa aming date place kuno. It was a long drive, nakatulog nga rin ako sa biyahe pero sulit naman ng makarating na kami."Whenever I wanted to be alone and think about life... dito ako nagpupunta." I look at Axel who seems serious about what he told me. Marunong din naman palang mag seryoso ang tukmol na ito."So this is your escape place?" I ask him while staring at the lake.Where here in Tagaytay, sa isang sikat na Hotel dito sa Tagaytay ako dinala ni Axel. Napakalapit lang ng The Lake Hotel sa mismong Taal Lake, ngunit hanggang tingin lang ako. Kinakabahan kasi ako na baka biglang sumabog ang Taal Volcano at mabura ako sa mundo ng di-oras. Tho, this place is breathtaking. Napakaganda, tahimik at higit sa lahat... payapa."Ngayon dalawa na tayong pupunta rito," nakangiting sagot niya. He was so handsome whenever he smiled. His eyes seem sparkling and his lips... it's inviting me to smile too. "You stared too much that I'm afraid
"Let's talk."'Yon kaagad ang bungad sa akin ni Andrei pagka-uwi ko galing sa date kuno namin ni Axel. He was standing in front of my unit's door while I had just come out of the elevator.Seryoso siyang nakatitig lang sa akin, ni wala nga akong emosyon na makita sa mukha niya. Higit sa lahat, parang napipilitan lang siya na kausapin ako. And now he wants us to talk? For what?I smirked and then open the door of my unit. "Come on in," baliwalang yaya ko sa kaniya. Kung dati ay excited pa ako sa tuwing magkikita kami o kaya naman ay pupunta siya rito sa unit ko, ngayon parang hindi na. Simula ng matuklasan ko ang ginagawa nila ni Jade sa likod ko'y nawalan na ako ng amor sa kaniya.Siguro nga ay out of responsibility na lang kung bakit ko pa siya kinakausap. Kung bakit pa ako nakikipagsiksikan sa kanilang dalawa. Hindi rin matanggap ng pride ko na ganoon lang pagkatapos ng lahat ng sakripisyo ko sa pesteng relasyon na mayroon kami."When do you want us to get married?" Natigilan ako
"Is everything okay?" Kaagad akong tumalikod at naglakad palayo sa tabi ni Axel ng muling lumabas si Andrei galing sa kuwarto ko. "Of course," I answered. "Anyway, dito ka ba mag di-dinner? What do you want to eat? I'll cook," tanong ko sa kaniya ng tuluyan na siyang makalapit sa amin. Damang-dama ko ang paninitig ni Axel sa akin mula sa likuran kaya naman hindi ko maiwasang makadama ng ilang. What was he thinking? Bakit ba kasi naririto na naman siya at mukhang nagbabalak ng masama?To be honest, when Axel was around... I felt nervous. Parang hindi ako mapalagay. Pakiramdam ko'y ano mang oras ay mayroon siyang hindi magandang gagawin. Kaya naman abot langit yata ang kaba ko, lalo na at narito si Andrei."Ahm... well, I have a dinner meeting at eight o'clock," aniya bago tumingin kay Axel. "You can have dinner with Axel instead. I'm sure na wala rin siyang makakasabay na kumain sa unit niya... is that okay with you bro?" Humarap naman ako sa gawi ni Axel at pinanlisikan siya ng
"Nakapag luto ka na?" maang na tanong ko kay Axel sabay hilot ng sintido. While I was busy working on my laptop, naging busy rin siya sa pagluluto. Akala ko'y nagkukunwari lang siya kanina, pero nagluto pala talaga siya."Yes Ma'am, we can eat now." He winks at me causing me to roll my eyes at him. Napakalanding lalaki talaga ng hudyong 'to. "Come on! Let's eat first, nang matikman mo naman ang napalasarap na niluto ko para sa 'yo.""Wow! Hanep sa yabang huh!" Sinara ko ang laptop ko at tumayo na upang lumabas.Pasalamat na rin ako at nagluto si Axel dahil kung ako lang ang narito hindi naman ako magluluto para sa sarili ko. Nasanay na akong umoorder na lang o kaya naman ay hindi na lang kakain. Minsan naman sapat na sa akin ang noodles o kung ano man ang natira na nasa ref.Nang makapuwesto ako sa harap ng mesa ay natameme ako. Because Axel cooked pork adobo with egg, fried hotdog, and a vegetable salad. When I look at him, he was busy preparing plates, utensils, and glass. "Niluto