"Okay, sabi mo eh..." He then said after he stared at me for so long. "But still, whenever you wanted to shift and find another man to keep... choose me. Subok na at maaasahan, I can make you scream kahit ilang round pa yan." He smirks but his eyes were serious.I heard him sigh before he turns around. Kaagad ko naman siyang tinawag bago pa siya makalayo."Axel..." Huminto nga siya pero 'di naman ako nilingon. "Please... give up," I said almost whispering. Doon palang siya lumingon upang humarap sa akin na may nakakalokong ngiti sa labi, ngunit walang emosyon ang mga mata."Where is the exciting part if I give up easily?" Hindi ako nakasagot sa tanong niya. Isa pa, ano bang mayroon sa aming dalawa? We can't call ourselves FUBU, dahil hindi naman kami nagkikita para lang doon. Para kaming free taste na inaalok, pero ng matikman... hindi na tinigilan. "No pressure Shaira. But I just want you to know that one mistake... leads you to do more. And that is always my pleasure." Matapos niya
Pakiramdam ko ay namamanhid na ang hita ko dahil sa mabigat na bagay na nakadagan doon. Ganoon pa man, komportable ako sa kinahihigaan ko. It was hot. Smells good. And most especially it was moving, para akong hinihele.Dahan-dahan akong nagmulat ng mata upang kompirmahin kung gumagalaw nga ang inuunanan ko. And yes, it was..."What the f?!" Nabibiglang usal ko ng mapa-isip kung bakit gumagalaw ang unan ko.Bumalikwas ako ng bangon ngunit ang matigas na braso na nakayakap sa baywang ko ay lalong humigpit. Nanlalaki ang mata, at may kung anong takot at kaba na nanalaytay sa katawan ko."V-Vera?" I whispered. Bakit naging mabalahibo ang kamay ni, Vera? Maugat, at higit sa lahat mabigat? "Morning," he whispered back to my ears. Libo-libong bultahe ng kuryente ang naramdaman ko ng dahil sa mainit at mabango niyang hininga sa umaga. But wait, that voice... he sounds like..."X?" I closed my eyes tighter as I whispered his name."Hindi mo pa nga ako pinipili... X agad?" I heard his laughte
Matapos ang non-stop bangayan ay nakarating na rin kami sa aming date place kuno. It was a long drive, nakatulog nga rin ako sa biyahe pero sulit naman ng makarating na kami."Whenever I wanted to be alone and think about life... dito ako nagpupunta." I look at Axel who seems serious about what he told me. Marunong din naman palang mag seryoso ang tukmol na ito."So this is your escape place?" I ask him while staring at the lake.Where here in Tagaytay, sa isang sikat na Hotel dito sa Tagaytay ako dinala ni Axel. Napakalapit lang ng The Lake Hotel sa mismong Taal Lake, ngunit hanggang tingin lang ako. Kinakabahan kasi ako na baka biglang sumabog ang Taal Volcano at mabura ako sa mundo ng di-oras. Tho, this place is breathtaking. Napakaganda, tahimik at higit sa lahat... payapa."Ngayon dalawa na tayong pupunta rito," nakangiting sagot niya. He was so handsome whenever he smiled. His eyes seem sparkling and his lips... it's inviting me to smile too. "You stared too much that I'm afraid
"Let's talk."'Yon kaagad ang bungad sa akin ni Andrei pagka-uwi ko galing sa date kuno namin ni Axel. He was standing in front of my unit's door while I had just come out of the elevator.Seryoso siyang nakatitig lang sa akin, ni wala nga akong emosyon na makita sa mukha niya. Higit sa lahat, parang napipilitan lang siya na kausapin ako. And now he wants us to talk? For what?I smirked and then open the door of my unit. "Come on in," baliwalang yaya ko sa kaniya. Kung dati ay excited pa ako sa tuwing magkikita kami o kaya naman ay pupunta siya rito sa unit ko, ngayon parang hindi na. Simula ng matuklasan ko ang ginagawa nila ni Jade sa likod ko'y nawalan na ako ng amor sa kaniya.Siguro nga ay out of responsibility na lang kung bakit ko pa siya kinakausap. Kung bakit pa ako nakikipagsiksikan sa kanilang dalawa. Hindi rin matanggap ng pride ko na ganoon lang pagkatapos ng lahat ng sakripisyo ko sa pesteng relasyon na mayroon kami."When do you want us to get married?" Natigilan ako
"Is everything okay?" Kaagad akong tumalikod at naglakad palayo sa tabi ni Axel ng muling lumabas si Andrei galing sa kuwarto ko. "Of course," I answered. "Anyway, dito ka ba mag di-dinner? What do you want to eat? I'll cook," tanong ko sa kaniya ng tuluyan na siyang makalapit sa amin. Damang-dama ko ang paninitig ni Axel sa akin mula sa likuran kaya naman hindi ko maiwasang makadama ng ilang. What was he thinking? Bakit ba kasi naririto na naman siya at mukhang nagbabalak ng masama?To be honest, when Axel was around... I felt nervous. Parang hindi ako mapalagay. Pakiramdam ko'y ano mang oras ay mayroon siyang hindi magandang gagawin. Kaya naman abot langit yata ang kaba ko, lalo na at narito si Andrei."Ahm... well, I have a dinner meeting at eight o'clock," aniya bago tumingin kay Axel. "You can have dinner with Axel instead. I'm sure na wala rin siyang makakasabay na kumain sa unit niya... is that okay with you bro?" Humarap naman ako sa gawi ni Axel at pinanlisikan siya ng
"Nakapag luto ka na?" maang na tanong ko kay Axel sabay hilot ng sintido. While I was busy working on my laptop, naging busy rin siya sa pagluluto. Akala ko'y nagkukunwari lang siya kanina, pero nagluto pala talaga siya."Yes Ma'am, we can eat now." He winks at me causing me to roll my eyes at him. Napakalanding lalaki talaga ng hudyong 'to. "Come on! Let's eat first, nang matikman mo naman ang napalasarap na niluto ko para sa 'yo.""Wow! Hanep sa yabang huh!" Sinara ko ang laptop ko at tumayo na upang lumabas.Pasalamat na rin ako at nagluto si Axel dahil kung ako lang ang narito hindi naman ako magluluto para sa sarili ko. Nasanay na akong umoorder na lang o kaya naman ay hindi na lang kakain. Minsan naman sapat na sa akin ang noodles o kung ano man ang natira na nasa ref.Nang makapuwesto ako sa harap ng mesa ay natameme ako. Because Axel cooked pork adobo with egg, fried hotdog, and a vegetable salad. When I look at him, he was busy preparing plates, utensils, and glass. "Niluto
When morning comes daig ko pa ang patay na kinailangang mabuhay. Bukod sa napuyat ako kagabi ka-ta-trabaho ay masakit din talaga ang ulo ko."Fuck, hindi naman ako uminom pero bakit parang may hangover ako?!" Sapo ang ulong bulong ko sa aking sarili.Ganoon pa man ay pinilit kong tumayo at nagtungo sa banyo. Kailangan kong pumunta ngayon sa Branson Technology Corp. Magkikita kami ng pinsan kong si Daryl para sa mga papeles na kailangan sa bagong project. Isa rin kasi ako sa kasosyo ni Daryl sa kumpanya nilang 'yon. Hindi man ganoon kalaki ang shares ko sa kumpanya niya ay ayos lang naman daw.Pagkapasok ko sa banyo ay kaagad na akong naligo. Kailangan ko ng magmadali dahil late na ako sa usapan. Ang halos isang oras na pagligo ko ay ginawa ko na lang dalawampung minuto. Pagkalabas ko ng banyo ay humugot na rin ako kaagad ng damit sa closet ko.Since si Daryl lang naman ang katatagpuin ko ay nagsuot na lang ako ng simpleng white crop-top at boyfriend jeans. White sneakers naman sa paa
"So? What is this project all about?" Maya-maya at tanong as akin ni Axel. He seems serious and focus on the proposal that I made. Binasa niya talaga 'yon at mabusising nagtatanong kung mayroon siyang hindi naintindihan.Marunong naman palang magseryoso ang maharot na lalaking ito. Now I know... work is work pag nasa loob siya ng conference. Pero pag nasa labas na... no comment na lang."That's the Alastair Resort's renovation. Hindi naman siya ganoon kalaki dahil hindi naman buong resort ang nais ipa-renovate ng may-ari. However, the owner wanted to renovate the resort for a short period of time. Medyo maliit ang budget nila para sa pagpaparenovate ng..." Tumingala ako at nag-isip ng tamang sasabihin. "...almost half of their resort I think. Daryl and his friend talk about that too, hindi ko nga lang alam kung ano ang napag-usapan nila."Tumatango-tango siya sa mga sinasabi ko habang nakatingin sa papeles na hawak niya. Hindi ko alam kung okay ba sa kaniya ang proposal o hindi. Kapa