"Oh, you're here, man! Where have you been? Misty came here earlier looking for you. She wants to speak with you.""I'll just give her a call later." Walang siglang sagot niya kay Favio at nagtuloy-tuloy sa loob ng bahay. Tinungo ang kusina at kumuha ng tubig sa ref at uminom.Kaagad naman na sumunod sa kaniya si Favio habang sa isang kamay, hawak ang cellphone. "I wonder why you're acting so downright today," puna nito, " And hey? Your Dad also called and asked when you planned to return home.""Inform them that I won't leave till my brain is functioning normally.""Ah, maybe it's because of Trinity?""Amara and I met earlier," walang alinlangan na sinabi niya ito."W-what?"Napasandal siya sa pintuan ng ref at matamang nakatitig sa isang dereksyon. "She told me everything about why my wife did this to me throughout our conversation. It seems like I'm floating on a cloud, and I feel so hollow. I don't know if I should be furious or what since my emotions are all confused.""How much
Isang malakas na suntok ang tumama sa panga ni Henrik. Takang napatingin siya kung sino ang sumuntok sa kaniya, para lang magtagis ang kaniyang bagang sa galit!"Vafalls!" What the heck! Nasa harapan niya ang lalaking pekeng asawa ni Trie. Doon lang napansin ni Henrik na dumugo ang gilid ng kaniyang bibig nang malasahan ang dugo at hindi siya nakapagtimpi sa naramdaman galit.Mabilis siyang tumayo at inambagan ng suntok ang lalaki. Nagpambuno sila sa bakuran ng kaniyang bahay. "How dare you come into my premises and challenge me to a fight." Isang malakas na suntok ang binigay niya sa mukha nito."I'm going to murder you for hurting my Talia!" Binigyan siya nito ng isa pang suntok pero nailagan niya ito. Mabilis niyang tinulak ito papalayo dahilan para tumilapon ito sa kalayuan."Are you trying to make me laugh?"Hindi siya naging isang captain sa hockey kung sa ganitong away at suntukan lang, mawawalan agad siya ng malay. Isa lang itong sisiw! Kaya niyang makipagpatayan kung gugustu
"Saan ka galing? Bakit marami kang pasa sa mukha? Makipagsuntukan ka ba?" Nag-alalang tanong ni Trinity sa asawang si Rowan nung pumasok ito sa kwarto nilang mag-asawa nang gabing iyon. Mabuti at tulog na ang kambal nila.Amoy alak din ito at halatang lasing. Ibang-iba sa asawang nakilala niya. Hindi ganito si Rowan at mas lalong hindi ito nag-iinom!"Rowan!""Let me rest, hon, ha? Mamaya na shayo mag-usap. Nashubraan yata ako sha alak!""Pero—" hindi natuloy ang iba pa niyang sasabihin dahil padapang bumagsak ito ibabaw ng kama nila.Napatili tuloy siya nang wala sa oras mabilis na lumapit dito. Niyugyog niya si Rowan para ayusin sana nito ang pagkakahiga at hindi mahirapan."Ano ba ang nangyari sa 'yo? Saan galing 'tong mga pasa mo?""Sha tabi-tabi lang. . .""Rowan!""Damn that bastard!" Galit na anas nito at akmang bumangon pero dahil malakas ang tama ng alak, bumalik ito sa pagkakadapa. "Hindi ka niya mababawi sha 'kin, Talia! Mahal mo 'ko at shaka mahal natin ang isa't isa, 'di
Kahit anong gawin niyang tulak kay Henrik, hindi ito nakikinig sa mga awa niya na tigilan na nito ang ginawang kabastusan sa kaniya. Kabastusan nga ba? Pero bakit nagugustuhan na ng katawan niya ang ginagawa nito ngayon?Lalo na ang halik nito ngayon na mas lalong nagpapainit sa kaniyang sistema. Bakit? Bakit ganito ang reaksyon ng katawan niya? Bakit iba ang gustong mangyari ng katawan niya ngayon?"Karlek. . .""Ohhh!" Napaungol siya nang malakas nang dakmain nito ang kaniyang isang dibdib at pinisil ito. "P-please?" Pero saan ang ang pagmamakaawa niyang ito? Hindi niya rin alam basta lang itong lumabas sa kaniyang lalamunan."You don't have to say 'please', Trie, because you're mine tonight, and I'll claim you again and again 'til you can't walk.""What? No—" Naiwan sa lalamunan niya ang kaniyang pagtutol dahil siniim nitong muli ang labi niya. Mukhang nanganganib siya sa kamay nito pero bakit tila gusto n'ya ang panganib na dala nito.Napapikit siya nang kinagat nito nang bahagya
MASAKIT ANG buong katawan ni Trinity nang magising siya kinabukasan. Binalak niyang magpahinga sana buong araw nang bigla niyang ma-realize na wala siya sa silid ni Rowan!"Teka-!"Para siyang sinabuyan nang asido nang maalala ang mainit na pag-angkin sa kaniya ni Henrik kagabi at kung paano niya nagustuhan bawat haplos at halik na binigay nito.Kung paano napuno niya nang ungol ang buong kabahayan sa bawat pagsamba at pag-angkin nito sa kaniya. At kung paano nakalimutan niyang si Rowan ang mahal niya at hindi si Henrik!"Si Rowan!"Nang maisip ang asawa niyang iniwan niya kagabi para lang sugurin si Henrik dahil sa sobrang galit niya, nagmadali siya agad na bumaba sa kama para lang mahulog.Nanlalanta ang kaniyang mga tuhod at walang lakas ang mga iyon. Masakit din ang balakang niya at lalo na sa parteng pribado ng kaniyang katawan.Napansin din niyang madami siyang kissmark sa katawan at wala siyang saplot.Oh my! Anong ginawa ko?!"Good morning."Awtomatikong nanlaki ang mga mata n
PERO nang araw na 'yon ay inilayo siya ni Rowan kasama ang kaniyang anak na kambal sa El Nido, gamit ang personal helicopter nito. Ang sinabi nito ay magbabakasyon lang sila saglit sa ibang lugar pero alam niyang gusto lang siya nitong ilayo kay Henrik."R-rowan. . .""We'll talk later, Talia."Napatango siya. Nasa himpapawid sila ngayon, at si Rowan ang piloto. Gusto niyang sabihin dito ang nangyari sa kanila ni Henrik pero nawawalan siya nang lakas.Basta nung dumating ito kaninang tanghali, nagdeklara itong aalis sila kasama ang mga bata. Hindi na ito nagsabi na magdadala sila ng mga gamit dahil isang araw lang daw sila mawawala sa isla at babalik din sila kinabukasan.Alam niyang galit si Rowan, nababasa niya sa mukha nito at boses pero ayaw lang ipahalata sa kaniya. Kung sabagay, sino ba ang hindi magagalit sa ginawa niya?Kaya pinili na lang niyang tumahimik buong byahe. Hindi niya alam kung saan sila pupunta dahil wala naman sinabi si Rowan kung saan. Saka, mabuti na rin ito da
PERO nang araw na 'yon ay inilayo siya ni Rowan kasama ang kaniyang anak na kambal sa El Nido, gamit ang personal helicopter nito. Ang sinabi nito ay magbabakasyon lang sila saglit sa ibang lugar pero alam niyang gusto lang siya nitong ilayo kay Henrik."R-rowan. . .""We'll talk later, Talia."Napatango siya. Nasa himpapawid sila ngayon, at si Rowan ang piloto. Gusto niyang sabihin dito ang nangyari sa kanila ni Henrik pero nawawalan siya nang lakas.Basta nung dumating ito kaninang tanghali, nagdeklara itong aalis sila kasama ang mga bata. Hindi na ito nagsabi na magdadala sila ng mga gamit dahil isang araw lang daw sila mawawala sa isla at babalik din sila kinabukasan.Alam niyang galit si Rowan, nababasa niya sa mukha nito at boses pero ayaw lang ipahalata sa kaniya. Kung sabagay, sino ba ang hindi magagalit sa ginawa niya?Kaya pinili na lang niyang tumahimik buong byahe. Hindi niya alam kung saan sila pupunta dahil wala naman sinabi si Rowan kung saan. Saka, mabuti na rin ito da
"Honestly, I don't remember our past Henrik. I don't remember anything. But, since you came here and disturbed my peaceful world... Everything suddenly changed. Because of that, I have to make myself forget about you and give all of my love to Rowan, who is always by my side-""But Amara and Favio kept you hidden from me." Nagtagis ang mga bagang nito.Kaagad naman siyang ngumiti at sa pamamagitan ng ngiti niya, kumalma si Henrik."They are not to blame. Don't lash out at them. Actually, I should take responsibility for keeping everything hidden.""It's okay now, Karlëk. Let's not talk about the past. I also don't mind if you don't remember me at all from our past." Hinalikan nito ang kaniyang noo at marahan siyang niyakap at sinandal sa dibdib nito kung saan maririnig niya ang pagtibok ng puso ni Henrik. "It's not the past that matters, but the present. Because it's in the present that we'll find out who we'll love and be with forever, and we both know that I am the one in front of y