"Oh, you're here, man! Where have you been? Misty came here earlier looking for you. She wants to speak with you.""I'll just give her a call later." Walang siglang sagot niya kay Favio at nagtuloy-tuloy sa loob ng bahay. Tinungo ang kusina at kumuha ng tubig sa ref at uminom.Kaagad naman na sumunod sa kaniya si Favio habang sa isang kamay, hawak ang cellphone. "I wonder why you're acting so downright today," puna nito, " And hey? Your Dad also called and asked when you planned to return home.""Inform them that I won't leave till my brain is functioning normally.""Ah, maybe it's because of Trinity?""Amara and I met earlier," walang alinlangan na sinabi niya ito."W-what?"Napasandal siya sa pintuan ng ref at matamang nakatitig sa isang dereksyon. "She told me everything about why my wife did this to me throughout our conversation. It seems like I'm floating on a cloud, and I feel so hollow. I don't know if I should be furious or what since my emotions are all confused.""How much
Isang malakas na suntok ang tumama sa panga ni Henrik. Takang napatingin siya kung sino ang sumuntok sa kaniya, para lang magtagis ang kaniyang bagang sa galit!"Vafalls!" What the heck! Nasa harapan niya ang lalaking pekeng asawa ni Trie. Doon lang napansin ni Henrik na dumugo ang gilid ng kaniyang bibig nang malasahan ang dugo at hindi siya nakapagtimpi sa naramdaman galit.Mabilis siyang tumayo at inambagan ng suntok ang lalaki. Nagpambuno sila sa bakuran ng kaniyang bahay. "How dare you come into my premises and challenge me to a fight." Isang malakas na suntok ang binigay niya sa mukha nito."I'm going to murder you for hurting my Talia!" Binigyan siya nito ng isa pang suntok pero nailagan niya ito. Mabilis niyang tinulak ito papalayo dahilan para tumilapon ito sa kalayuan."Are you trying to make me laugh?"Hindi siya naging isang captain sa hockey kung sa ganitong away at suntukan lang, mawawalan agad siya ng malay. Isa lang itong sisiw! Kaya niyang makipagpatayan kung gugustu
"Saan ka galing? Bakit marami kang pasa sa mukha? Makipagsuntukan ka ba?" Nag-alalang tanong ni Trinity sa asawang si Rowan nung pumasok ito sa kwarto nilang mag-asawa nang gabing iyon. Mabuti at tulog na ang kambal nila.Amoy alak din ito at halatang lasing. Ibang-iba sa asawang nakilala niya. Hindi ganito si Rowan at mas lalong hindi ito nag-iinom!"Rowan!""Let me rest, hon, ha? Mamaya na shayo mag-usap. Nashubraan yata ako sha alak!""Pero—" hindi natuloy ang iba pa niyang sasabihin dahil padapang bumagsak ito ibabaw ng kama nila.Napatili tuloy siya nang wala sa oras mabilis na lumapit dito. Niyugyog niya si Rowan para ayusin sana nito ang pagkakahiga at hindi mahirapan."Ano ba ang nangyari sa 'yo? Saan galing 'tong mga pasa mo?""Sha tabi-tabi lang. . .""Rowan!""Damn that bastard!" Galit na anas nito at akmang bumangon pero dahil malakas ang tama ng alak, bumalik ito sa pagkakadapa. "Hindi ka niya mababawi sha 'kin, Talia! Mahal mo 'ko at shaka mahal natin ang isa't isa, 'di
Kahit anong gawin niyang tulak kay Henrik, hindi ito nakikinig sa mga awa niya na tigilan na nito ang ginawang kabastusan sa kaniya. Kabastusan nga ba? Pero bakit nagugustuhan na ng katawan niya ang ginagawa nito ngayon?Lalo na ang halik nito ngayon na mas lalong nagpapainit sa kaniyang sistema. Bakit? Bakit ganito ang reaksyon ng katawan niya? Bakit iba ang gustong mangyari ng katawan niya ngayon?"Karlek. . .""Ohhh!" Napaungol siya nang malakas nang dakmain nito ang kaniyang isang dibdib at pinisil ito. "P-please?" Pero saan ang ang pagmamakaawa niyang ito? Hindi niya rin alam basta lang itong lumabas sa kaniyang lalamunan."You don't have to say 'please', Trie, because you're mine tonight, and I'll claim you again and again 'til you can't walk.""What? No—" Naiwan sa lalamunan niya ang kaniyang pagtutol dahil siniim nitong muli ang labi niya. Mukhang nanganganib siya sa kamay nito pero bakit tila gusto n'ya ang panganib na dala nito.Napapikit siya nang kinagat nito nang bahagya
MASAKIT ANG buong katawan ni Trinity nang magising siya kinabukasan. Binalak niyang magpahinga sana buong araw nang bigla niyang ma-realize na wala siya sa silid ni Rowan!"Teka-!"Para siyang sinabuyan nang asido nang maalala ang mainit na pag-angkin sa kaniya ni Henrik kagabi at kung paano niya nagustuhan bawat haplos at halik na binigay nito.Kung paano napuno niya nang ungol ang buong kabahayan sa bawat pagsamba at pag-angkin nito sa kaniya. At kung paano nakalimutan niyang si Rowan ang mahal niya at hindi si Henrik!"Si Rowan!"Nang maisip ang asawa niyang iniwan niya kagabi para lang sugurin si Henrik dahil sa sobrang galit niya, nagmadali siya agad na bumaba sa kama para lang mahulog.Nanlalanta ang kaniyang mga tuhod at walang lakas ang mga iyon. Masakit din ang balakang niya at lalo na sa parteng pribado ng kaniyang katawan.Napansin din niyang madami siyang kissmark sa katawan at wala siyang saplot.Oh my! Anong ginawa ko?!"Good morning."Awtomatikong nanlaki ang mga mata n
PERO nang araw na 'yon ay inilayo siya ni Rowan kasama ang kaniyang anak na kambal sa El Nido, gamit ang personal helicopter nito. Ang sinabi nito ay magbabakasyon lang sila saglit sa ibang lugar pero alam niyang gusto lang siya nitong ilayo kay Henrik."R-rowan. . .""We'll talk later, Talia."Napatango siya. Nasa himpapawid sila ngayon, at si Rowan ang piloto. Gusto niyang sabihin dito ang nangyari sa kanila ni Henrik pero nawawalan siya nang lakas.Basta nung dumating ito kaninang tanghali, nagdeklara itong aalis sila kasama ang mga bata. Hindi na ito nagsabi na magdadala sila ng mga gamit dahil isang araw lang daw sila mawawala sa isla at babalik din sila kinabukasan.Alam niyang galit si Rowan, nababasa niya sa mukha nito at boses pero ayaw lang ipahalata sa kaniya. Kung sabagay, sino ba ang hindi magagalit sa ginawa niya?Kaya pinili na lang niyang tumahimik buong byahe. Hindi niya alam kung saan sila pupunta dahil wala naman sinabi si Rowan kung saan. Saka, mabuti na rin ito da
PERO nang araw na 'yon ay inilayo siya ni Rowan kasama ang kaniyang anak na kambal sa El Nido, gamit ang personal helicopter nito. Ang sinabi nito ay magbabakasyon lang sila saglit sa ibang lugar pero alam niyang gusto lang siya nitong ilayo kay Henrik."R-rowan. . .""We'll talk later, Talia."Napatango siya. Nasa himpapawid sila ngayon, at si Rowan ang piloto. Gusto niyang sabihin dito ang nangyari sa kanila ni Henrik pero nawawalan siya nang lakas.Basta nung dumating ito kaninang tanghali, nagdeklara itong aalis sila kasama ang mga bata. Hindi na ito nagsabi na magdadala sila ng mga gamit dahil isang araw lang daw sila mawawala sa isla at babalik din sila kinabukasan.Alam niyang galit si Rowan, nababasa niya sa mukha nito at boses pero ayaw lang ipahalata sa kaniya. Kung sabagay, sino ba ang hindi magagalit sa ginawa niya?Kaya pinili na lang niyang tumahimik buong byahe. Hindi niya alam kung saan sila pupunta dahil wala naman sinabi si Rowan kung saan. Saka, mabuti na rin ito da
"Honestly, I don't remember our past Henrik. I don't remember anything. But, since you came here and disturbed my peaceful world... Everything suddenly changed. Because of that, I have to make myself forget about you and give all of my love to Rowan, who is always by my side-""But Amara and Favio kept you hidden from me." Nagtagis ang mga bagang nito.Kaagad naman siyang ngumiti at sa pamamagitan ng ngiti niya, kumalma si Henrik."They are not to blame. Don't lash out at them. Actually, I should take responsibility for keeping everything hidden.""It's okay now, Karlëk. Let's not talk about the past. I also don't mind if you don't remember me at all from our past." Hinalikan nito ang kaniyang noo at marahan siyang niyakap at sinandal sa dibdib nito kung saan maririnig niya ang pagtibok ng puso ni Henrik. "It's not the past that matters, but the present. Because it's in the present that we'll find out who we'll love and be with forever, and we both know that I am the one in front of y
“Ano? Okay na ba kayong dalawa? Mabuti naman at makakatulog na ako ng mahimbing nito. Hindi na ako susundutin ng konsensya ko.” nakahingang saad ni Magnar. Nakaharap sa mga ito ang phone niya at naka-live pa rin ang mga ito gamit sa Facebook niyang kagagawa lang kanina. Gamit niya ang pangalang 'Magnesiumʼ. “Mga ka-viewers, 'yan pala ang dalawang lovebirds. Nagkasakitan muna bago nagbalikan. Kita niyo ang dalawang 'yan? Parang mga tanga lang. Ayawan bago balikan. Kaya ayuko magmahal kasi ganiyan mangyayari sa'kin—— awts! Tangina mo nambato pa!” inis na lumayo siya sa mga ito. Vlogger siya ngayon. “Kilala niyo ang lalaking 'yan? Kaibigan ko 'yan na pinagselusan ako. Hahah. Bobo amputa! Anyways, maganda kasi ang Mariebabes pancakes honey loves so sweet niya kaya ganiyan siya kabaliw.”“Umalis ka nga rito!” asik sa kaniya ni Gallagher.“Masaya ka lang, eh. Taena mo ito na, aalis na!” mabilis niyang saad nang akmang batuhin siya nito ng prutas.Lumayo siya sa mga ito at nagtungo sa sala.
Sabay silang nagtawanan dalawa ng babaeng mahal niya at para mas lalong mapapasana all ang kaibigan, walang sabing tinawid niya ang pagitan ng labi nila ni Marie. Kung alam lang pala niya na sa ganitong paraan siya papatawarin ng dalaga, nag-live na siya sa facebook at nagkunwaring tumalon mula sa roof top ng building noon."Don't be mad at me Gal, Marie. Ang totoo niyan, buong mundo ang nakapanood sa inyo ngayon.""The hell?!""Ano!""Isang buong gabi lang ito." Humalakhak ito. "I'll delete it by morning, swear." Nagtaas ito ng kamayna parang nangangako.Hindi na sila umimik dalawa. Muli niyang hinarap ang dalaga at tinawid ulit ang pagitan ng kanilang labi at mariin itong hinalikan. Parang may fireworks ang kaniyang puso nang tugunin nito ang halik na binigay niya at mas marubdob na paraan. Halik na kay tagal nilang tinitimpi ang isa't isa at wala silang pakialam kung nasa live video sila ni Magnar. Maiinggit ito.Natigil lang sila nang tumunog ang kaniyan tiyan. Natawa siya nang du
Isang malakas na suntok ang tumama sa mukha ni Gallagher nang maiahon siya ni Magnar sa ilalim ng tubig. Galit itong nagsisigaw sa mukha niya habang sinuntok ulit ang kaniyang mukha at niyugyog ang kaniyang balikat."Stupid! Are you trying to kill yourself?! Gago ka na ba talaga, ha, Gal? Tangina mo! Tangina mo talaga!"Nagmulat siya ng mata at nakita niya si Magnar na galit na galit. Nakaupo na ito sa kaniyang tabi at basang-basa. Dahan-dahan siyang bumangon at napahawak sa kaniyang panga. Ngayon siya ulit nakatikim ng suntok mula sa kaibigan."Masakit," usal niya.Napasinghot naman ito at binatukan siya. "Tangina mo Gallagher!""Nasaan ang pinapakuha ko sa'yong beer?""Wala ka ng stock ng beer sa ref mo. May magdadala rito maya-maya lang at darating."Nagkibit siya ng balikat at pinunasan ang gilid ng labi. Nalasahan niya ang kaniyang sariling dugo na nagmula roon. Sa suntok marahil na binigay sa kaniya ni Magnar."Ano ba ang nasa isip mo?""I just wanna rest. Kahit isang gabi lang.
Limang buwan nagdaan. Walang nagbago sa pakikitungo sa kaniya ni Marie. Mas lalo itong naging malamig sa kaniya nung lumipat na ang mga ito sa Manila at sunod pa rin siya nang sunod. Nagmukha siyang aso sa kakasunod sa dalaga. Pinayuhan na rin siya ni YX pero hindi siya nakinig.Binigyan siya nito ng bakasyon at pinakiusapan ayusin niya ang kaniyang sarili pero mahirap yata gawin ang sinabi nito. Mabilis lang sabihin pero sa bawat gabing nagdaan, dahan-dahan siyang tinutupok ng sarili niyang kalungkutan.Tulad ngayon, nasa sariling penthouse siya sa Manila at mag-isang umiinom habang nakatingin sa kalawakan sa gabing iyon. Pang-ilang bote niya na ito ng beer at malakas-lakas na ang tama niya.Natatawa siya habang paulit-ulit na lumilitaw sa isipan niya ang magandang mukha ni Marie. Natatawa siya pero ang sakit na kaniyang naramdaman ay hindi kayang pawiin sa ilang bote ng beer na kaniyang ininom."Marie!!!" malakas siyang napasigaw. Nasa terasa siya at walang makakarinig kahit magwala
Ang lawak ng ngiti ni Gallagher nang maihanda niya ang adobo at dalawa pang niluto. Mabango pero ingat si Magnar, dahil may nilagay siyang pagsisihan nito ng buong buhay. Nagpipigil siyang humalakhak. Umarte siyang kalmado nang umakyat siya sa hagdanan. Susunduin niya lang ang kaibigan at ihatid ito sa kamatayan.Sinadya niya munang daanan ang silid ni Marie at nakita niyang nando'n pa rin ang pagkain sa labas kung saan niya iniwan. Napabuntunghinga siya. inuna niyang kunin ito at bumaba papuntang kusina. Naawa siya sa lutong pagkain niyang hindi man lang nagawang tikman.Nilagay niya sa hugasan ang tray nang magsalita na sa likuran niya si Magnar. Kasunod nito si Marie at mukhang giinawa nitong proteksyon ang babae laban sa kaniya. Ngumisi siya sa isip. Gano'n nga, hangga't nasa paligid ang dalaga hindi niya ito dadapuan ng daliri."Luto na ba Gal?"Huminga muna siya ng sama ng loob bago tumango. "Yeah.""Good! Kasi gutom na ako.""Kumain ka na bago ko ihampas lahat 'yan sa'yo."Ning
Mabilis pa sa kidlat ang naging pagtakbo ni Gallagher sa bintana ng sala para totoong silipin kung nandito nga ba ang walang hiyang kaibigan niya. napamura siya ng malakas nang makita itong nakangiti, umakyat sa bakod at nagwagayway ng puting bandila. May suot itong puting damit na may nakatatak na pangalan niya at peace sign. Nagdilim ang kaniyang mukha. May gana pa talagang umarteng kaibigan sila ngayon. Kung alam lang ni Magnar na nung nakaraan araw pa siya gigil na gigil na pilipitin ang leeg nito hanggang sa mangisay ng tuluyan at layuan ang babaeng mahal niya!"Tanginang gagong 'to! Nagpakita pa talaga—" Hindi niya natuloy ang iba pa na sasabihin nang marinig niya ang mga yapak na nagmula sa hagdanan.Paglingon ni Gallagher, ang walang emosyong mukha ni Marie ang kaniyang nakita. Deri-deritso itong nagtungo sa pintuan na hindi siya nakikita o sadyang ayaw lang siyang tingnan.Gusto niyang harangan ang pintuan para huwag itong lumabas at baka makita nito si Magnar pero hindi niya
Blangko ang mukha ni Marie nang tingnan siya nito at tanggap ni Gheron iyon. Siya ang gumawa ng bagay na ikakamuhi sa kaniya ng dalaga kaya hindi siya pwedeng magreklamo kung pahihirapan siya nito. Babalik siya sa una kung saan at kung paano siya nito kinausap pero mahihirapan siya ngayon."Fidel...""Oh?" mabilis na lumapit si Fidel kay Marie nang tawagin ito ng dalaga. Kakapasok lang nito sa pintuan at may dalang mga prutas na pinamili."Paalisin mo ang taong 'yan." Tumingin ito sa kaniyang gawi at tinuro siya."Marie..." Napatingin sa kaniya si Fidel."Ang pagkakaalam ko, ikaw lang ang tunay kong kapatid. Kung gano'n, anong ginagawa ng taong 'yan dito? Paalisin mo," muling sambit ng dalaga at blangkong tumingin sa kesame."Gheron?"Ngumiti siya sa lalaki. "Yeah, I understand. Sige, alis muna ako." Sandali siyang sumulyap sa dalaga at lihim na nabuntunghinga kahit ang totoo ayaw na ayaw niyang umalis.Mabigat ang balikat nang lumabas siya at nagpasyang sa loob ng kotse na lamang siy
"Putangina ka! Paano ka nakarating d'yan sa probinsya ni Marie?"Tiningnan lang ng masama ni Gheron si Magnar. Akala nito hindi siya babawi sa ginawa nito? Maghintay lang ito."Kung hindi ka panay sulpot at pangingialam sa buhay pag-ibig ko, Magnar, hindi ako magkakaganito!" napakuyom ang kaniyang kamao. Nag-uusap sila sa pamamagitan ng hologram watch niya."Bakit ako?"Nag-dirty sign siya sa lalaki. Hindi sila kaibigan ngayon. Magkaaway sila ng lalaki at tama na ang tatlong araw na parusa nito sa kaniya. Pinagbibigyan lang niya ang ginawa nito para sa kasalanan ginawa niya kay Marie. Pero nangangako siyang babawi. Babawi siya para kay Marie."Huwag mong ipakita sa'kin ang mukha mo Magnar kapag nagmahal ka rin! Dahil gagawin ko rin miserable ang buhay mo. Hayop ka! Alam mong ikaw ang pinagseselusan ko, panay ka pa rin lapit sa babaeng gustong-gusto ko. Hindi ka talaga totoong kaibigan!"Isang malakas na tawa naman ang ginawa nito na parang hindi siya nito binugbog at kinulong ng tatlo
Mabilis pa sa kidlat ang paglapit sa kaniya ng lalaking tinakasan niya sa Japan. Ayaw niyang makita ang mukha nito kaya anong ginagawa nito sa harapan niya? mabilis niyang iniwas ang sarili sa lalaki. Wala siyang pakialam sa walang ampat na paglabasan ng mga dugo sa kaniyang noo."Tangina! Anong ginawa niyo kay Marie?" boses iyon ni Fidel pero nanlalabo ang kaniyang mata dahil na rin siguro sa luha kaya hindi niya makita ito.Pilit siyang tinulungan ni Gheron pero pinapaalis niya ang kamay nito. Kahit ang paghawak lang sa kaniya ay hindi niya ito pahihintulutan."Marie...""Umalis ka na Gheron! Bakit ka pa nandito?!" Tinulak niya ang lalaki pero hindi ito natinag. "Bumalik ka na sa kung saan impyerno ka galing!" Binangga niya ito para padaanin lang siya at hindi naman siya nabigo, binigyan siya nito ng daan.Ang puso niya, tuluyang nawala. Nagkawasak-wasak. Hindi lang ang lalaki ang nanakit sa kaniya, pati na rin ang inakala niyang pamilya. Pamilya pero wala siyang halaga.Mabilis siy