Bahagya akong nagitla sa aking kinauupuan nang may malakas na pagputok ng gulong ang pumuno sa aming mga tainga dahil sa itinapon ko sa labas na mga matutulis na thumbtacks. Napalingon ako sa likuran at halos umikot-ikot ang sasakyang lulan ni Alas. Malakas din ang naging agitit ng preno ng sasakyan. Pagkatapos niyon ay halos lukuban ako ng hilakbot nang malakas na bumangga sa kaniyang sasakyan ang nakasunod sa kanila na isa pang sasakyan at sinundan pa ng police car. Kumalat ang usok sa buong paligid dahil sa banggaang nangyari.
“Shaelza, stop the car,” halos mapiyok kong utos kay Shaelza.
“What?” hindi makapaniwala na tanong niya.
“Please, stop the car,” pakiusap ko sa kaniya at nagmamakaawang binalingan siya.
“No,”
Third Person’s Point of View“Damn! Sh*t! Sh*t!” He thundered. Hinampas din niya ang kaniyang selpon na ikinawasak nito’t nagkandapira-piraso ang mga bahagi na nagkalat sa sahig.Kanina lang ay nagri-ring pa ang selpon ng kaniyang tinatawagan, ngunit bigla na lang iyong naputol, at nang tawagan niya ulit ay hindi na niya ma-contact pa.“Boss, maupo muna ho kayo at may injured kayo sa inyong braso,” pag-aalala ng isa sa kaniyang mga tauhan.Matalim ang mga matang ipinukol niya rito ang paningin kung kaya’y natahimik na lamang ang nagsalita at yumuko.Halo-halo ang nararamdaman niya ngayon. Isa-isa niyang tinitigan ang kaniyang mga tauhan na nakatayo at nakahilera sa harapan niya. Ang iba na nakaangat sa kaniya a
Third Person’s Point of ViewHINDI NA ALAM ni Alas kung saan siya dinala ng sasakyan matapos ang harapang pagtatanggol ng kaniyang mga anak sa ina ng mga ito. Ang totoo ay nabigla siya sa kilos na iyon na ipinakita ng kambal. Nakikita niya ang sarili sa mga ito noong bata pa siya. Tila ba tinarak ng punyal ang puso niya dahil sa eksenang nasaksihan.Hindi niya makita ang pagsasakripisyo at pagmamahal na ipinapakita ni Ava dahil binulag siya ng galit at pagkapoot para sa babae. Hindi niya kasi akalain na sa simula pa lang ay nais na ng babaeng minahal niya na linlangin siya’t pabagsakin. Noon pa man ay alam na niyang ang pag-ibig ang pinakapangunahing instrumento upang mapabagsak ang isang tao. Lugmok na pagkabagsak at iiwanan kang walang kalaban-laban gaya ng nangyari sa kaniyang ama. Nilisan ng ama ang mundo na wala man lang iniisip na iba. Ni hind
NAGISING SI AVA dahil sa ingay ng bungisngisan at halakhakan mula sa labas ng tinutuluyan nilang rest house. Naririnig niya ang tinig ng mga anak na tuwang-tuwa at nagtatawanan kasunod niyon ang paghalakhak ng isang malaking boses.Napakunot-noo siya dahil imposibleng kay Shaelza nagmumula ang boses at halakhak na iyon. Matinis at malakas ang tinig ng kaibigan ngunit hindi iyong klase ng malaking boses na tila ba panglalaki.Dali-daling napabalikwas ng bangon si Ava upang alamin kung sino ang maaaring maging kalaro ng mga anak sa labas. Hindi na siya nag-abala pang tingnan ang sarili sa salamin at kahit na suot pa ang pantulog ay mabilisan siyang lumabas habang bitbit sa puso ang kakaibang kaba.Paglabas ni Ava ng silid tulugan ay kaagad niyang nakita ang likod ng kaibigang si Shaelza na nagluluto sa kusina. Hindi k
MATAPOS MAKAPAG-ALMUSAL ay naging abala na ang kambal sa paglalaro sa labas. Naroroon ang dalawang bata sa isang palayan na natutuyo na’t tinutubuan na ng mga damo at nagpapalipad muli ng saranggola. Natatanaw sila ng tatlong nakatatanda na sina Ava, Shaelza at Jemuel.“Teka nga pala, Jemuel, papaano mo nalaman na naririto kami?” naguguluhang tanong ni Ava.Nagkatinginan ang dalawang kaharap. Si Shaelza ang unang nagbawi ng tingin.“Ang totoo niyan ay tinawagan ako ni Shaelza,” maikling sagot ni Jemuel.Biglang bumundol ang kaba sa dibdib ni Ava. “Ano? Bakit mo naman siya tinawagan? Paano kung nasundan siya ni Alas papunta dito? E ’di masusundan tayo ng asawa ko niyan,” nag-aalalang bigkas ni Ava.“Relax, Friend, okay? Relax!” exaggerated na pagpapakalma ni Shaelza sa kaibigan na nagsisimula nang kabahan. “Everything is fine, okay? Kung nakasunod ’yon e ’di sana’y n
Ava’s Point of View “Coffee.” Paglapag ko ng isang basong tasa sa bilog na mesang pinagigitnaan namin ni Shaelza. Narito kami sa veranda. Napabaling siya sa akin. “Salamat.” Ngumiti siya. Nakuha ko ang kaniyang atensyon mula sa panonood niya kina Jemuel at sa mga bata, na wala na yatang kasawaan sa pagpapalipad ng saranggola. Mukhang ang Tito Jemuel nila ang napapagod para na kanila. Hindi mo naman masisisi ang mga bata dahil bago lamang sa kanila ang ganitong bagay at kinagigiliwan na nila. Kahit na nakikita mo na sa kanila ang pangangawit sa katitingala ay para bang tuwang-tuwa pa rin sila sa kanilang nakikita sa itaas. It was cool afternoon for everyone. Mainit pero hindi masakit sa balat ang sinag ng araw dulot ng lamig ng hanging sumisipol sa paligid. Iba talaga kapag nasa mataas na bahagi ka ng lugar naroroon at napaliligiran ng mga puno. May malaking kapatagan na puwedeng takbuhan ng mga bata o malatagan para sa isang picnic.
“AT DAHIL NGA bantay-sarado ni Fred ang lahat ng paliparan at pantalan sa iba’t ibang panig ng bansa ay humingi na ako ng tulong sa isa ko pang kaibigan,” panimula ni Jemuel nang magkaroon kami ng pagkakataon na magkausap sa balkonahe ng modernong bahay-kubo. Mabuti’t nagsi-siesta ang mga bata at mahimbing na natutulog sa silid tulugan kung kaya’y nagkaroon kaming tatlo ng pagkakataon na magkausap muli. “Ano na ang plano natin?” nag-aalalang tanong ni Shaelza. “Hindi tayo basta-basta makaaalis dito at makapagtatago kung ganyang puno ng mga tauhan ng asawa mo ang lahat ng puwede nating daanan. Bukod doon ay hindi tayo pupuwedeng magtagal dito dahil sa dami ng source ni Alas ay paniguradong matutunton na niya tayo rito.” “Shaelza is right. Knowing my cousin ay gagawin no’n ang lahat mahanap lang kayo, Ava,” pagsang-ayon ni Jemuel na ikinanginig ng kalamnan ko. “Kailangan na nating makaalis dito as soon as possible,” sabat ko. “That’s why I ask m
Nagising ako na tila ba may sementong nakadagan sa aking katawan dahil sa bigat nito. Iminulat ko ang aking mga mata at wala akong ibang nakita kundi kadiliman hanggang sa magising ang buo kong sistema at napansing may takip pala ang aking mga mata. Nang igalaw ko ang aking mga kamay ay doon ko rin napansing nakagapos ito maging ang aking mga paa. Doon ay naalala ko ang huling nangyari. Hindi man lang namin inaasahan ang mangyayari. Hindi man lang kami nakahanda.Biglang gumapang ang aking dugo patungo sa aking ulo at binalutan ng magkahalong takot at pag-aalala.‘Ang mga anak ko.’Sinubukan kong sumigaw ngunit maging ang bibig ko ay nakabusal rin. Mas lalo akong nakaramdam ng takot.‘Nasaan ako?’
“I know some of them already know my real identity now. So, why not show up?”Pagkatapos niyang sabihin iyon ay halos naghintay kaming lahat na lumabas siya mula sa kadiliman na kaniyang kinatatayuan. Hindi ko inalis ang paningin ko sa kinaroroonan niya hangga’t hindi nasisiguro na tama ang hinala ko. Mula sa pag-apak ng paa niya sa liwanag ay ang paglantad ng kaniyang hitsura. Napahawak ako sa braso ni Shaelza dahil sa biglang paglambot ng aking mga tuhod. Kaagad niya namang nahawakan ang likod ko. Hindi ako nasorpresa dahil inaasahan ko na, ngunit ang paraan ng pagkakatitig niya ang hindi ko nagustuhan sa lahat. Iyong titig na hindi mo pagkakatiwalaan. Titig na walang sinasanto at dapat mong katakutan. Those eyes is now straightly looking at me.“It is nice to see you again, my favorite nephew’s wife,” ngisi niya.Bahagyang namuo ang katahimikan sa buong paligid. Napupuno iyon ng tensyon.“You are Tito Jem