"Let's go. We will get her back. I will f*cking get her back," Dark said demandingly while fixing his suit. "Come on, f*ckers. Wag muna kayong maglambingan. Tigilan niyo na yan," Falcon shouted at their companions, who had been bickering for quite some time. Napahinto ang lahat at nagtayuan. They nodded in agreement and headed toward the garage. They started the engine of the van and set off for the place where Cassandra was staying. Habang nasa byahe sila, maraming bagay, imahe, at kaisipan ang pumapasok sa isipan ni Dark. Hindi niya mapigilang kabahan. Pinagpawisan siya sa takot sa kung ano ang mangyayari pagdating nila doon. He felt totally nervous, his heart racing rapidly. Bakit ba kasi siya pa ang kinalimutan ni Cassandra sa lahat ng tao? F*k that amnesia! Swear! Magpapakamatay talaga siya kung hindi siya mapapatawad ni Cassandra. Biglang pumasok ang imahe ni Cassandra na may umbok ang tiyan habang nasa hospital pa siya. He closed his eyes, and her voice echoed in his mind,
"Boss, nandito na tayo." Virgo's tap on his shoulder jolted him awake, and he blinked around. He had fallen asleep. They were all inside the van, except for Palvin, who was nowhere to be seen. He straightened up and ran a hand through his messy hair."Ayosin natin 'yang buhok mo, bud. Ang panget mo kasi, paano pa maiinlove si Cassandra ulit sa'yo?" teased Grey, fixing his hair. Falcon joined in, straightening his necktie and adjusting his suit.Demitri spritzed him with cologne, while Ace had him do a series of deep breaths. Virgo was recording them, laughing as Fuentes and Alfonso chuckled from the side. Phoenix watched with a grin, amused by the whole scene."Ayan! Mukha ka nang tao. Ready, bud? Relax ka lang; para ka namang hihimatayin sa sobrang putla mo," Grey teased, chuckling."S-Shut up," Dark muttered irritably, looking away. Just then, he spotted Cassandra stepping out of a small house. His lips parted as his gaze locked onto her, his attention captivated by her large baby b
“Ang sarap ng hangin ngayon, ah? Hindi masyadong matindi ang sikat ng araw kahit tanghali na. Ito ang gusto ko kapag lumalabas ako ng bahay. Minsan kasi, ang init-init. Gustung-gusto ko pang maglakad, pero ngayon, dito na muna ako sa harap ng bahay. Ang bigat-bigat kasi ng tiyan ko,” bulong ko sa sarili ko habang nakahawak sa tiyan ko. Ramdam ko ang bigat at parang nagdadala ako ng apat ulit. Jusko naman, parang pambihira naman talaga 'yun kung ganon. Grabe talaga ang sperm ni Dark—napakapowerful masyado. Napaisip tuloy ako. Kumusta na kaya siya? Apat na buwan na ang nakalipas simula noong umalis ako sa hospital. Pagkatapos noon, agad kong tinawagan si Lory at sinabi ko sa kanya lahat. Mabuti na lang at tinulungan niya ako sa desisyon ko. May kakilala rin siya dito kaya may natuluyan akong pansamantala dito sa Batangas. Ang sarap ng hangin dito, sariwang-sariwa, at tahimik pa. Kung pwede lang sanang dito na tumira kasama ang mga anak ko, gagawin ko. Pero hindi naman puwede, paano na
".....I-I'm sorry for forgetting you. D*mn it, honey. My honey. I'm so sorry. Please forgive me," Tahimik akong nakikinig sa bawat salitang binibigkas niya habang patuloy ang pagpatak ng mga luha ko. Hindi ko alam kung bakit, pero naramdaman kong gumaan ang pakiramdam ko. Parang ang bigat na dala-dala ko ay biglang naglaho. Parang natanggalan ako ng isang malaking pasanin na matagal ko nang kinikimkim. Lahat ng sakit, galit, at pait na iniwan niya sa puso ko ay unti-unting naglaho. Kaya ganito ba ang pakiramdam kapag naramdaman mong mahalaga ka pa rin? Ganito ba ang pakiramdam ng magkaroon ulit ng pag-asa? Pakiramdam ko’y nakalabas ako sa isang madilim na kweba, sa wakas ay nakakakita ng liwanag. "B-Because you remembered me again, Dark?" bulong ko sa sarili ko. Naramdaman ko ang bigat ng mga luha sa aking pisngi, pero sa puso ko, unti-unting napapalitan ng kaunting saya. "H-Honey, I'm begging you," sabi niya, habang ang bawat salita ay tila punung-puno ng pagmamahal at pagsisisi.
“Mahal kita,” bigkas ko, at nagulat si Dark sa sinabi ko. Nanlaki ang kanyang mga mata habang nakatitig sa akin, tila hindi makapaniwala sa narinig niya.“Mahal kita. Mahal na mahal kita, Dark,” ulit ko, at hindi ko napigilang mapatawa nang makita siyang natulala. Parang hindi niya inaasahan na sasabihin ko ito.Ilang minuto siyang ganoon, kaya naman inulit ko, “Y—you…you…,” pero hindi ko siya hinayaang tapusin. Agad ko siyang hinalikan sa labi. Nagulat siya sa ginawa ko, pero mabilis din siyang tumugon sa hal*k ko. Ipinulupot niya ang mga bisig niya sa baywang ko, dahan-dahan itong hinahaplos pataas at pababa, at naging mas malalim ang aming halik. Niyakap ko ang kanyang leeg habang nararamdaman ko ang ngiti niya sa pagitan ng aming halik. Sinuyod niya ang bawat sulok ng bibig ko—kag*t, hal*k, at pagd*la ang ipinaramdam niya.Mahal ko ang lalaking ito. Siya lamang ang nagbigay sa akin ng tunay na kahulugan ng pag-ibig na walang kondisyon. Siya lang, sa kabila ng lahat ng sakit na din
Napatingin ako sa paanan niya, at nang muli kong itaas ang aking paningin sa kanyang mukha, kitang-kita ang pagkagulat at pamumutla ng kanyang mga labi—waring tinakasan ng dugo at natulala sa nangyari. “F*ck!” bulong ko sa sarili ko habang kitang-kita kong may tumutulo nang tubig mula sa kanyang mga binti pababa sa kanyang mga paa. Nablanko ang isip ko. Totoo ba ‘to? Mararanasan ko na ba kung gaano kasaya ang makasama si Cassandra habang siya’y nanganganak? Finally. Damn, hindi ako makapaniwala. “Ano ba?! Ang sakit! Kumilos ka na, bw*sit ka!” sigaw niya, na ikinagulat ko at lalo akong nataranta. “What should I f*cking do? Sh*t. Sh*t. Sh*t!” sigaw ko nang palinga-linga. Kabado ako nang sobra, at sa isip ko, gusto ko nang himatayin. Pakiramdam ko, parang gusto kong umatras sa takot at kaba. Natatakot ako, nag-aalala, pero excited din. Sa wakas, nasa tabi na rin ako ni Cassandra habang nagle-labor siya. Naghahalo ang takot, tuwa, at kaba ko habang paikot-ikot sa gilid niya, hindi al
Damn. Mahal ko siya nang sobra at alam kong gusto ko siya sa habang-buhay—magkasama kami habang may mga anak, at habang pinagsasaluhan ang bawat sandali. "Dark… Aahhh!" she shouted at the top of her lungs, clutching my hand tightly as another contraction hit. I blink. I swear I’m never going to touch her again—okay, scratch that, I probably can’t help it. But from now on, I’ll use protection whenever I make love to her. Then again… damn, it would be hard to give up feeling her warmth. "You can do it, honey," I reassured her, trying to stay strong despite my own pounding heart and nervousness. Seeing her suffer like this was killing me. "Push, ma’am, push!" the doctor encouraged her. "Aaahhhh!" Cassandra cried out, gripping my hand even tighter. I kissed her hand gently, whispering encouraging words in her ear to keep her calm, hoping it helped. "Our baby is almost here. Just focus, honey, and keep pushing." She did as the doctor instructed, breathing through the pain. Fo
As I opened my eyes fully, I could still feel the rush of emotions swirling within me, a mix of disbelief, awe, and overwhelming love. Cassandra’s face was the first thing I saw, her eyes glowing with happiness and warmth as she held our firstborn close to her chest, gently rocking him. The sight took my breath away. She looked radiant, as if every hardship we’d faced had led us to this perfect, sacred moment. "Are you okay, Dark?" she asked, a soft smile playing on her lips. I could only nod, still at a loss for words. My gaze drifted to baby Zenos, who was now cradled in my arms. His tiny fingers wrapped around one of mine, and his eyes, a striking electric blue, blinked up at me. I felt as if he were seeing straight into my soul, recognizing me as his father. It was a moment I’d never forget, one that felt like the beginning of a new chapter, a new life. "Thank you, Cassandra," I whispered, my voice choked with emotion. "Thank you for giving me this family, for giving me you… a