Chapter 65

May pangako siya sa akin. May mga sinabi siya, pero lahat ng iyon ay napako dahil lamang sa isang aksidente. Do we deserve this? Do I deserve all this pain? Ang sakit talaga. Mamumuhay na naman ako kasama ang mga anak ko lang. Walang tatay na mag-aaruga sa kanila. Walang ama na gagabay. Wala akong masasandalan. Wala. Wala na.

Ang saklap naman ng buhay ko, sobra. Ganito na lang palagi. Haay! Kailangan ko na talagang tanggapin na ganito ang kapalaran ko. Ganito na ang magiging buhay ko habang-buhay. Ayos lang kahit masakit, andyan naman ang mga anak ko. Hindi naman ako tuluyang nawalan. Nandito pa rin sila. Sila ang aking lakas at buhay. Isama mo pa ang batang nasa sinapupunan ko. Madadagdagan na naman kami.

Ayos lang yan, anak. Kahit wala si tatay sa tabi ni nanay, sisiguraduhin ko na pupunuin ko kayo ng pagmamahal. Mahal na mahal ko kayo. Kayo ang lakas ko. Kayo ang pag-asa ko. Kayo ang dahilan kung bakit patuloy pa akong nabubuhay. Kung bakit lumalaban pa ako sa kabila ng lahat n