Share

Chapter 2

Author: cute_cassie
last update Huling Na-update: 2024-12-30 17:16:49

Kinabukasan, nagising si Ysabella nang maaga tulad ng nakagawian. Matapos ang mabilis na agahan, nagbihis siya ng pormal ngunit simpleng damit—isang puting blusa at itim na pencil skirt—at nagdesisyong harapin ang araw nang mas kalmado kumpara kahapon. Hindi pwedeng paulit-ulit akong magkaproblema. Ngayon, tahimik at maayos ang lahat, bulong niya sa sarili habang papunta sa opisina.

Pagdating niya sa Montenegro Tower, tahimik na pinasadahan ng mata ni Bella ang reception area. Wala nang pila at abala sa harap ng desk, at agad siyang binati ng receptionist na kahapon ay mukhang iritable.

“Good morning, Ms. Fuentes,” sabi nito, na ikinagulat niya nang bahagya. Wow, mukhang mas maganda ang gising niya ngayon, isip niya habang ini-scan ang kanyang ID.

Sa elevator, wala nang masyadong tao. Nakapag-relax siya ng bahagya at naghintay nang may bahagyang ngiti sa labi. Sa unang pagkakataon mula nang magsimula siya sa trabaho, naramdaman niya ang katahimikan.

Pagdating sa kanyang cubicle, sinalubong siya ng mesa na walang masyadong tambak na papeles, taliwas sa inasahan niya. Tumayo si Ms. Reyes mula sa kabilang mesa at tumingin sa kanya.

“Good morning, Ms. Fuentes. Wala masyadong urgent na trabaho ngayon, pero siguraduhin mong nakaayos ang mga dokumento para sa meeting ni Mr. Montenegro mamayang hapon,” sabi nito na walang kasamang panenermon.

“Noted po, ma’am. Aayusin ko po agad,” sagot ni Bella na may ngiti.

Sinimulan niyang i-organize ang mga files sa kanyang desk, sinusuri ang bawat isa nang

Maaga ring natapos ang mga gawain ni Ysabella sa araw na iyon. Dahil sa dami ng mga dokumentong kailangang ma-finalize para sa kinabukasan, pinili niyang mag-overtime. Nakaramdam siya ng pride dahil unti-unti na siyang nasasanay sa trabaho. Makakayanan ko rin ang lahat ng pressure dito, naisip niya habang tinatapos ang huling report.

Pagkatapos ng ilang oras, napansin niyang wala nang tao sa opisina maliban sa kanya. Tahimik ang paligid, tanging tunog ng air conditioning ang maririnig. Naalala niya ang isang dokumentong naiwan sa opisina ng CEO na kailangang pirmahan bago ang susunod na araw.

Naglakad siya patungo sa opisina ni Zachariel, hawak ang folder na kailangang ibigay. Huminto siya sa harap ng pinto at kumatok nang magaan. Walang sumagot, kaya't marahan niyang binuksan ang pinto, iniisip na baka wala na ang boss niya.

Ngunit pagpasok niya, isang hindi inaasahang tagpo ang bumungad sa kanya.

Nakita niya si Zachariel na nakasandal sa kanyang executive desk, habang may isang babae sa kanyang harapan, nakasuot ng isang fitted na dress na labis na nakakabighani. Ang babae ay nakayakap sa leeg ng CEO, at malinaw na magkalapit ang kanilang mga katawan sa isang hindi maikakailang posisyon ng intimacy.

Halos mabitawan ni Bella ang folder na hawak niya. Ang kanyang puso ay bumilis, at parang tumigil ang oras sa paligid. Hindi niya alam kung paano haharapin ang sitwasyong ito.

“Sir… Pasensya na po!” mabilis niyang sabi habang pilit iniwasan ang tingin sa kanila.

Parehong lumingon ang babae at si Zachariel sa kanya. Ang babae ay tila nagulat, ngunit si Zachariel ay nanatiling kalmado. Ang malamig nitong tingin ay tila bumalot sa buong silid, habang tumayo ito at marahang inayos ang kanyang kwelyo.

“Ms. Fuentes,” malamig na sambit nito. “Ano ang ginagawa mo dito sa ganitong oras?”

“Pasensya na po… Naiwan ko po ang isang dokumento para sa inyo…” nauutal na sagot ni Bella, hindi alam kung paano tatapusin ang sasabihin.

Lumapit si Zachariel, kinuha ang folder mula sa kanyang kamay, at mataman siyang tinitigan. “Next time, siguraduhing alam mo kung kailan ka dapat kumatok. Naiintindihan mo ba?”

Hindi makasagot si Bella. Ang hiya, kaba, at halo-halong emosyon ay bumalot sa kanya. Tumango siya nang mabilis, pagkatapos ay mabilis na umalis sa opisina nang hindi lumilingon.

Pagbalik niya sa kanyang mesa, halos hindi siya makahinga. Ang tagpong iyon ay patuloy na naglalaro sa kanyang isipan. Hindi niya maintindihan kung bakit naramdaman niya ang biglang kirot sa kanyang dibdib. Hindi ko naman dapat iniisip ito. Wala akong karapatan… pilit niyang pinalo ang sarili sa isipan.

Ngunit kahit anong gawin niya, hindi mawala ang eksenang iyon sa kanyang alaala—ang seryosong mukha ni Zachariel, ang paraan ng pagtitig nito sa kanya kahit na nasa ganoong sitwasyon.

Bakit parang may bahagi sa akin na nasaktan? tanong niya sa sarili habang pilit nilalabanan ang tumitinding emosyon.

Pagkauwi ni Ysabella sa kanyang apartment, hindi niya maiwasang balikan ang nangyari kanina sa opisina ng CEO. Bumagsak siya sa kanyang kama, iniwasang tingnan ang kisame na parang iyon ang may kasalanan ng lahat.

Bakit ba kasi pumasok pa ako nang ganun? Bakit hindi ko man lang sinigurado kung wala nang tao? tanong niya sa sarili habang pilit iniipit ang mukha sa isang unan. Ang hiya na naramdaman niya ay mas malala pa kaysa sa anumang pagkakamali na nagawa niya sa trabaho.

Pero higit pa roon, hindi niya maintindihan kung bakit tila may kirot sa kanyang dibdib. Wala naman akong pakialam dapat, diba? Siya ang boss, at may karapatan siyang gawin ang kahit anong gusto niya.

Pilit niyang pinapakalma ang sarili, ngunit sa tuwing pumapasok sa isipan niya ang titig ni Zachariel kanina—yung malamig ngunit puno ng dominasyon—hindi niya mapigilang muling kabahan. Ang paraan ng pagkakatingin nito sa kanya ay parang sinasabi nitong hindi niya dapat nakita ang nangyari.

Makalipas ang ilang minuto, tumayo siya mula sa kama at tumingin sa salamin. Bella, wala kang karapatan maapektuhan. Isa kang empleyado, at siya ang boss. Hindi mo dapat ito gawing personal, sabi niya sa sarili, pero hindi niya magawang paniwalaan ang sariling salita.

Habang iniisip ang tagpo, unti-unti niyang naramdaman ang isang hindi maipaliwanag na kaba at hiya. Paano ko siya haharapin bukas?

Kinuha niya ang cellphone sa mesa at binuksan ang inbox ng kanyang email. Paulit-ulit niyang binasa ang mga detalye ng kanyang mga gawain kinabukasan, sinusubukang ibaling ang atensyon mula sa nangyari. Pero kahit anong gawin niya, naroon pa rin ang mukha ni Zachariel sa kanyang isipan—ang malamig na titig, ang mabigat na presensya, at ang tensyon na tila bumalot sa silid noong mga oras na iyon.

“Hindi na dapat maulit ito,” bulong niya sa sarili habang pilit pinipigilan ang init na umaakyat sa kanyang mukha.

Habang nakahiga sa kama, nakatingin siya sa kisame, iniisip kung paano magpapanggap na walang nangyari. Pero alam niyang mahirap iyon. Kinakabahan siyang harapin ang susunod na araw, dahil sa kabila ng lahat ng hiya, hindi niya maiwasang muling maramdaman ang kakaibang tensyon sa pagitan nila ng kanyang boss. Bella, huwag kang paapekto... trabaho lang ito, pilit niyang pinapaniwalaan ang sarili, kahit alam niyang mahirap itanggi ang emosyon sa kanyang dibdib.

Sa opisina ng CEO, tahimik na inaayos ni Zachariel ang kanyang suot na long sleeves matapos niyang paalisin ang babaeng kasama niya kanina. Isang maikling pag-uusap lang ang naganap bago nito iniwan ang opisina, walang anumang emosyon o pagkabahala sa kanyang malamig na ugali. Para kay Zachariel, ang ganoong mga sandali ay walang ibang halaga kundi simpleng libangan.

Ngunit ang tahimik na gabi ay agad na naputol nang biglang mag-ring ang kanyang personal na cellphone—isang secure at encrypted na linya na ginagamit niya lamang para sa mga bagay na may kinalaman sa kanyang "side work."

“Talk,” malamig niyang sagot matapos sagutin ang tawag.

“Boss, we’ve got an issue. Isa sa mga shipment natin sa pier ang na-raid ng mga tauhan ni De Luca,” sabi ng nasa kabilang linya.

Nanigas ang panga ni Zachariel habang dahan-dahang naupo sa kanyang upuan. Ang pangalan na iyon—De Luca—ay tila langis na ibinuhos sa apoy ng kanyang galit.

“I thought I told you to keep an eye on him. Bakit walang nagbigay ng warning?” malamig ngunit puno ng banta ang kanyang boses.

“Pasensya na, Boss. Akala namin walang gagalaw ngayong linggo. Mukhang nabayaran nila ang ilang tauhan natin…”

Isang malalim na hinga ang pinakawalan ni Zachariel, ang mga mata niya ay puno ng apoy ng galit. Betrayal. Again.

Matapos ang maikling tawag, kinuha ni Zachariel ang isang key card mula sa kanyang drawer at mabilis na lumabas ng opisina. Ang kanyang lakad ay puno ng determinasyon habang patungo sa private elevator na konektado sa isang underground parking. Sa likod ng lahat ng corporate façade ng Montenegro Industries, naroon ang kanyang tunay na kaharian—ang mundo ng kadiliman, ng lakas, at ng takot.

Pagdating niya sa underground garage, sinalubong siya ng isang itim na SUV na may heavily tinted windows. Binuksan ng isa sa kanyang tauhan ang pinto at tumango bilang pagbibigay-galang.

“Let’s go,” maikli niyang utos habang sumakay.

Habang nasa biyahe patungo sa kanilang warehouse, tahimik na nakatingin si Zachariel sa labas ng bintana. Sa ilalim ng malamig niyang panlabas na anyo, ang kanyang isipan ay naglalaro ng iba’t ibang estratehiya upang masigurong hindi na mauulit ang ganitong pagkakamali. Ang De Luca family ay matagal nang tinik sa kanyang operasyon, ngunit ang pagkilos nilang ito ay isang direktang hamon na hindi niya pwedeng palampasin.

Pagdating sa warehouse, sinalubong siya ng kanyang most trusted men.

“Boss, we’ve recovered some of the goods, but half of it is gone. Nakuha na ng De Luca.”

Naglakad si Zachariel papasok sa warehouse, ang mga mata niya ay dumaan sa bawat sugatang tauhan at mga sirang crates ng kanilang shipment. Tumigil siya sa gitna ng silid, ang presensya niya ay nagdala ng bigat na naramdaman ng lahat.

“I want the names of those who betrayed us. And I want De Luca to know na walang sinumang pwedeng maglaro sa akin nang ganito. Do it. Now,” malamig niyang utos habang nakatingin sa isa sa kanyang tauhan.

“Understood, Boss,” sagot ng kanyang tauhan bago nagmadaling umalis.

Sa gitna ng kaguluhan at tensyon ng kanyang underground empire, isang katanungan ang pumasok sa isip ni Zachariel: Kung makikita kaya ni Ysabella ang ganitong bahagi ng buhay ko, magagawa niya pa kayang tingnan ako sa parehong paraan?

Sandaling sumagi sa kanyang isipan ang eksena kanina nang masalo niya ito—ang takot at kaba sa mga mata ni Ysabella na kahit paano ay nagdala ng kakaibang init sa kanyang malamig na mundo. Ngunit mabilis din niyang inalis iyon sa kanyang isipan. Walang puwang ang kahinaan sa ganitong uri ng buhay, bulong niya sa sarili, bago muling ibinalik ang focus sa hamon sa harapan niya.

Kaugnay na kabanata

  • The Mafia Boss and His Muse   Chapter 3

    (Ysabella’s POV)Maaga akong dumating sa opisina ng araw na iyon. Ang lamig ng air conditioning ay parang nakakadagdag sa tensyon na hindi ko maintindihan. Tulad ng dati, diretso ako sa desk ko para ayusin ang mga dokumentong kailangan ng CEO. Isang normal na araw lang ito, Bella, pinilit kong kumbinsihin ang sarili habang hinahanda ang mga papeles.Ngunit pagdaan ko sa harap ng opisina ni Sir Zachariel, napansin kong bahagyang nakabukas ang pinto. Sa kabila ng kaunting siwang, rinig na rinig ko ang mabibigat na boses ng mga kalalakihan.Hindi ko mapigilang sumilip.May tatlong lalaki sa loob, lahat ay naka-suot ng dark suits. Ang kanilang postura at presensya ay parang nagbibigay ng bigat sa buong silid, pero hindi ko sila kilala. Ang isa ay may malaking peklat sa pisngi, ang isa naman ay kalbo at mukhang seryoso, habang ang huli ay tila mas bata pero may nakakatakot na aura sa kanyang mga mata.Nakatayo si Sir Zachariel sa likod ng kanyang mesa, ang postura niya ay matigas ngunit re

    Huling Na-update : 2025-01-09
  • The Mafia Boss and His Muse   Chapter 4

    (Ysabella’s POV)Pagkatapos kong tapusin ang mga papeles na kailangang ipasa kay Sir Zachariel, napagdesisyunan kong bumaba muna sa may common area ng opisina para magpahangin. Medyo nakakakulong na kasi ang pakiramdam ko sa cubicle ko matapos ang tensyon kanina.Pagdating ko sa may lounge area, agad akong nakaramdam ng kakaibang aura. Tumigil ang usapan ng ilang empleyado nang makita nila ako. Yung tipong parang napatingin sila sa akin nang sabay-sabay.“Uy, andyan na si Miss Universe natin!” biglang bulalas ng isang lalaki mula sa accounting department. Natatawa akong ngumiti at bahagyang napailing.“Good morning po,” bati ko nang magalang, pilit na tinatago ang hiya. Pero sa totoo lang, medyo nakaka-awkward ang ganitong atensyon.“Grabe, Ysabella, parang hindi ka tumatanda! Ganda-ganda mo pa rin!” sabi naman ng isang babaeng staff mula sa HR. Ngumiti ako sa kanya, kahit pakiramdam ko’y nag-init na ang pisngi ko.“Ah,

    Huling Na-update : 2025-01-10
  • The Mafia Boss and His Muse   Panimula

    Ang PanimulaAng tunog ng matulin na yabag ni Ysabella Fuentes sa marmol na sahig ng Montenegro Industries ay sumabay sa mabilis na tibok ng kanyang puso. Kanina pa siya kinakabahan. Hindi niya akalain na makakatungtong siya sa gusaling ito—isa sa pinakamalalaki at pinakakilalang kumpanya sa bansa.Nakahawak siya ng mahigpit sa envelope na naglalaman ng kanyang resume at credentials.“Kayang-kaya mo ‘to, Bella,” bulong niya sa sarili habang umaayos ng blouse na masyadong hapit para sa kanyang kaginhawaan.Napatingin siya sa paligid. Napaka-elegante ng opisina—malalaking chandeliers, malinis na marmol na sahig, at mga empleyadong tila laging nagmamadali. Parang hindi siya nababagay dito. Pero wala siyang choice. Kailangan niyang makuha ang trabahong ito.Lumapit siya sa front desk kung saan naroon ang isang babae na mukhang busy sa computer."Excuse me," mahinang sabi ni Bella.Tumingin ang receptionist sa kanya, tumaas ang kilay, pero ngumiti.“Yes? How can I help you?”“I’m here to a

    Huling Na-update : 2024-12-30
  • The Mafia Boss and His Muse   Chapter 1

    Maagang nagising si Ysabella Fuentes noong Martes. Alas-sais pa lang ng umaga, nakahanda na siya—nakaayos ang kanyang buhok sa sleek ponytail, at suot ang simpleng blue blouse at black slacks na napili niyang pormal pero hindi masyadong maporma. Habang iniinom ang kanyang kape, pinilit niyang ayusin ang kanyang isipan.Unang araw pa lang, halos mabaliw na ako. Ano pa kaya ngayon? Naisip niya, ngunit pinilit niya ang sariling mag-isip ng positibo.“Bella, kaya mo ‘to,” sabi niya sa sarili, gamit ang pamilyar na mantra na tumutulong sa kanya tuwing may kaba siya.Pagdating niya sa Montenegro Tower, tumambad sa kanya ang nakakaintimidang ganda ng gusali. Ang harapang pintuan nito ay yari sa salamin, at kitang-kita ang logo ng Montenegro Industries na tila nagmamalaki sa taas nito.Huminga siya nang malalim at pumasok sa revolving door, ngunit agad siyang sinalubong ng isang abalang reception area. Sa harap, nakapila ang ilang empleyado at bisita, habang ang receptionist ay abala sa pakik

    Huling Na-update : 2024-12-30

Pinakabagong kabanata

  • The Mafia Boss and His Muse   Chapter 4

    (Ysabella’s POV)Pagkatapos kong tapusin ang mga papeles na kailangang ipasa kay Sir Zachariel, napagdesisyunan kong bumaba muna sa may common area ng opisina para magpahangin. Medyo nakakakulong na kasi ang pakiramdam ko sa cubicle ko matapos ang tensyon kanina.Pagdating ko sa may lounge area, agad akong nakaramdam ng kakaibang aura. Tumigil ang usapan ng ilang empleyado nang makita nila ako. Yung tipong parang napatingin sila sa akin nang sabay-sabay.“Uy, andyan na si Miss Universe natin!” biglang bulalas ng isang lalaki mula sa accounting department. Natatawa akong ngumiti at bahagyang napailing.“Good morning po,” bati ko nang magalang, pilit na tinatago ang hiya. Pero sa totoo lang, medyo nakaka-awkward ang ganitong atensyon.“Grabe, Ysabella, parang hindi ka tumatanda! Ganda-ganda mo pa rin!” sabi naman ng isang babaeng staff mula sa HR. Ngumiti ako sa kanya, kahit pakiramdam ko’y nag-init na ang pisngi ko.“Ah,

  • The Mafia Boss and His Muse   Chapter 3

    (Ysabella’s POV)Maaga akong dumating sa opisina ng araw na iyon. Ang lamig ng air conditioning ay parang nakakadagdag sa tensyon na hindi ko maintindihan. Tulad ng dati, diretso ako sa desk ko para ayusin ang mga dokumentong kailangan ng CEO. Isang normal na araw lang ito, Bella, pinilit kong kumbinsihin ang sarili habang hinahanda ang mga papeles.Ngunit pagdaan ko sa harap ng opisina ni Sir Zachariel, napansin kong bahagyang nakabukas ang pinto. Sa kabila ng kaunting siwang, rinig na rinig ko ang mabibigat na boses ng mga kalalakihan.Hindi ko mapigilang sumilip.May tatlong lalaki sa loob, lahat ay naka-suot ng dark suits. Ang kanilang postura at presensya ay parang nagbibigay ng bigat sa buong silid, pero hindi ko sila kilala. Ang isa ay may malaking peklat sa pisngi, ang isa naman ay kalbo at mukhang seryoso, habang ang huli ay tila mas bata pero may nakakatakot na aura sa kanyang mga mata.Nakatayo si Sir Zachariel sa likod ng kanyang mesa, ang postura niya ay matigas ngunit re

  • The Mafia Boss and His Muse   Chapter 2

    Kinabukasan, nagising si Ysabella nang maaga tulad ng nakagawian. Matapos ang mabilis na agahan, nagbihis siya ng pormal ngunit simpleng damit—isang puting blusa at itim na pencil skirt—at nagdesisyong harapin ang araw nang mas kalmado kumpara kahapon. Hindi pwedeng paulit-ulit akong magkaproblema. Ngayon, tahimik at maayos ang lahat, bulong niya sa sarili habang papunta sa opisina.Pagdating niya sa Montenegro Tower, tahimik na pinasadahan ng mata ni Bella ang reception area. Wala nang pila at abala sa harap ng desk, at agad siyang binati ng receptionist na kahapon ay mukhang iritable.“Good morning, Ms. Fuentes,” sabi nito, na ikinagulat niya nang bahagya. Wow, mukhang mas maganda ang gising niya ngayon, isip niya habang ini-scan ang kanyang ID.Sa elevator, wala nang masyadong tao. Nakapag-relax siya ng bahagya at naghintay nang may bahagyang ngiti sa labi. Sa unang pagkakataon mula nang magsimula siya sa trabaho, naramdaman niya ang katahimikan.Pagdating sa kanyang cubicle, sinal

  • The Mafia Boss and His Muse   Chapter 1

    Maagang nagising si Ysabella Fuentes noong Martes. Alas-sais pa lang ng umaga, nakahanda na siya—nakaayos ang kanyang buhok sa sleek ponytail, at suot ang simpleng blue blouse at black slacks na napili niyang pormal pero hindi masyadong maporma. Habang iniinom ang kanyang kape, pinilit niyang ayusin ang kanyang isipan.Unang araw pa lang, halos mabaliw na ako. Ano pa kaya ngayon? Naisip niya, ngunit pinilit niya ang sariling mag-isip ng positibo.“Bella, kaya mo ‘to,” sabi niya sa sarili, gamit ang pamilyar na mantra na tumutulong sa kanya tuwing may kaba siya.Pagdating niya sa Montenegro Tower, tumambad sa kanya ang nakakaintimidang ganda ng gusali. Ang harapang pintuan nito ay yari sa salamin, at kitang-kita ang logo ng Montenegro Industries na tila nagmamalaki sa taas nito.Huminga siya nang malalim at pumasok sa revolving door, ngunit agad siyang sinalubong ng isang abalang reception area. Sa harap, nakapila ang ilang empleyado at bisita, habang ang receptionist ay abala sa pakik

  • The Mafia Boss and His Muse   Panimula

    Ang PanimulaAng tunog ng matulin na yabag ni Ysabella Fuentes sa marmol na sahig ng Montenegro Industries ay sumabay sa mabilis na tibok ng kanyang puso. Kanina pa siya kinakabahan. Hindi niya akalain na makakatungtong siya sa gusaling ito—isa sa pinakamalalaki at pinakakilalang kumpanya sa bansa.Nakahawak siya ng mahigpit sa envelope na naglalaman ng kanyang resume at credentials.“Kayang-kaya mo ‘to, Bella,” bulong niya sa sarili habang umaayos ng blouse na masyadong hapit para sa kanyang kaginhawaan.Napatingin siya sa paligid. Napaka-elegante ng opisina—malalaking chandeliers, malinis na marmol na sahig, at mga empleyadong tila laging nagmamadali. Parang hindi siya nababagay dito. Pero wala siyang choice. Kailangan niyang makuha ang trabahong ito.Lumapit siya sa front desk kung saan naroon ang isang babae na mukhang busy sa computer."Excuse me," mahinang sabi ni Bella.Tumingin ang receptionist sa kanya, tumaas ang kilay, pero ngumiti.“Yes? How can I help you?”“I’m here to a

DMCA.com Protection Status