Kabanata 3

"Bakit niyo naman ako pinagtatawanan?" Nakalabi kong tanong kay Miss Eve na kausap ko sa telephone. Isang linggo na ang lumipas mula noong araw na nakilala ko ang Big Boss. Nakabalik na si Miss Eve sa kumpanya noong nakaraan araw pero pinadala naman siya ngayon sa Subic para i-check ang project ng kompanya doon. Ngayon ko lang na-realize kung bakit 'di madalas magkasama si Mr. dela Vega at Miss Eve, sa dami kasi ng ongoing projects kailangan iba-ibang projects ang pagtuonan nila ng pansin.

"Hayaan mo, mabait naman 'yan si Mr. dela Vega kapag nakuha mo ang tiwala niya. Ganyan lang 'yan siya ngayon kasi wala ka pang napapatunayan sa kanya, kaya naman always do your best lang, okay?"

"Oo naman, Miss Eve. Maraming salamat po sa pagpapalakas ng loob ko—ah, Miss Eve pasensya na pero ibaba ko muna ang phone, tinatawag ako ni Mr. dela Vega sa office." Hindi ko na hinintay ang tugon ni Miss Eve, binaba ko na ang tawag at nagmamadaling pumasok sa loob ng office ng Boss.

"Yes, sir?" tanong ko nang makalapit sa office table niya. Pinakita ko ang napakatamis kong ngiti. Bw*sit naman, ano kaya ang itsura ko? Siguradong mukha akong tanga sa ginagawa ko, ngiting aso lang.

"Gusto ko ng frappe sa café sa ibaba. Bumili ka ng lima." Nanlaki ang mata ko. L-lima? Ano iyon balak ba niyang maglasing sa frappe?

"S-sige po, anong frappe ba?"

"Kahit ano," walang ganang sagot niya, hindi man lang nag-angat ng tingin sa akin mula sa mga papel na pipirmahan niya. Kaloka naman ang lalaking ito. Kahit mag-angat lang sana siya saglit ng tingin, gusto kong makita ang beauty niya, char! Biro lang I hate him pa rin kahit gwapo siya.

"Bakit nakatayo ka pa r'yan?"

"Ho? Ah-Opo, bibila na!"

Patakbo akong lumabas ng office at sumakay ng elevator. Para akong timang na hindi mapakali sa kinatatayuan ko habang pababa ang elevator. Kahit kasi hindi sinabi ni Mr. dela Vega inuorasan niya kung gaano katagal ako bumili ng kape niya. Pambihira naman kasi, pwede naman akong magtimpla na lang, bakit niya pa naisipan na magpabili ng kape dito sa baba. Ah, frappe nga pala ang nais, 'di iyong barakong kape na tinitimpla ko.

More than five minutes ang hinintay ko, at nang makuha ang limang mocha frappe na order lakad-takbo ang ginawa ko pabalik ng office. Mabuti na lang at sakto na sa akin ang sapatos ko kaya naman hindi ako nahirapan tumakbo. Pinahiram kasi ako ni Apple ng pera pambili ng sapatos, panay kasi ang reklamo ko sa sapatos niya na maluwag sa akin. Lagi kasi akong nasusugatan at naawa na siya sa akin. Paano naman kasi walang araw na hindi ako tumatakbo dito sa office, tulad na lang ngayon.

"Mr. dela Vega ito na po ang frappe—"

"I don't want to drink those anymore; throw them away," suplado niyang sabi, habang isinalansan ang mga papeles sa folder na hawak.

"Pero Mr. dela Vega—"

"Nakalimutan mo na ba ang kasunduan natin Miss Rafael?" Nakataas ang isang kilay na tanong niya. Napalunok ako ng malaki at umiling. "Good. Now, get out of my sight and throw those without a single complaint."

Wala na akong nagawa kundi sundin ang utos niya, dahil kung susuwayin ko siya siguradong tatanggalin niya ako sa trabaho. Tinungo ko ang table ko at pagod na naupo. Ganito siya palagi sa akin. Inuutusan niya ang ng kung ano-ano at gusto niyang gawin ko ng mabilisan, pagkatapos ay ipapahiya ako, hindi man sa harap ng maraming tao, nasasaktan pa rin ako sa ginagawa niya, pakiramdam ko ay pinaglalaruan niya ako dahil ganito lang ako. Walang mataas na grado at kapit sa patalim, handang sumunod sa kahit anong ipag-utos niya dahil takot masibak sa trabaho. Gusto kong magreklamo pero nangako akong 'di gagawin iyon para hindi niya ako tanggalin sa kompanya. Ang sama niya.

***

"Dito nako…"

"Oh? Late na ah? Bakit ngayon ka lang? Pinag-overtime ka na naman ba ng demonyo mong Boss?" Iritable agad si Apple. Alam niya kasi ang nangyayari sa akin sa kompanya.

"Marami kasing dapat tapusin—"

"Pinagtatakpan mo pa ang Boss mo. Umalis ka na lang kaya sa kumpanya na iyan? Hanap ka na lang ng ibang trabaho," mungkahi niya. Pagod akong umupo sa sofa, sa tabi niya.

"Hindi pwede. Sayang ang trabaho, hindi ko na ulit makukuha ang ganitong posisyon kapag umalis ako sa kompanya." Nakalabi ko siyang hinarap. "Ayukong sayangin ang opportunity."

"Oo nga, pero ikaw naman ang nahihirapan, ikaw ang na-i-stress at bugbog sa trabaho. Buti sana kong kasama pa sa trabaho mo, eh minsan sobra na rin mag-utos 'yang Boss mo!"

Nagpakawala ako ng malalim na buntong-hininga. 

"Hayaan mo na. Si Lola ang mahalaga para sa akin ngayon. Kailangan kong makaipon para mailabas siya sa kulungan."

"Pambihira naman kasi 'yang richest family sa probinsya niyo, pati ang kawawang matanda pinagbintangan, hindi na sila naawa. Naku! Mga mayayaman talaga abuso sa kapangyarihan." Hindi ako sumagot. Mas pinili kong 'wag ilabas ang opinyon ko sa sinabi niya. May point naman si Apple, pero may mayayaman rin naman na mabubiti, at hindi lahat ng salat sa buhay ay mabuti at inosente. Nakadepende pa rin sa kung anong klase kang tao ang mga gawain mo, mayaman ka man o hindi.

***

"Good morning, Ma'am Rafael!" bati ni Kuya Jomar sa akin, ang guard ng kompanya tuwing umaga, sa gabi kasi ay si Mang Jose ang nakatoka na madalas ko rin maabutan tuwing uuwi ako.

"Good morning Kuya! Si Miss Eve ba pumasok ngayon?" 

"Hindi Ma'am, balita ko nasa Subic pa rin siya. Pero si Mr. dela Vega nasa itaas na po." Nanlaki ang mata ko sa sinabi niya.

"Po! Bakit ang aga niya?" Hindi ko na hinintay ang sagot ni Kuya Jomar at kumaripas na ako ng takbo patungo ng elevator. Ano ba 'yan umagang-umaga takbo agad! Bakit ba kasi ang aga ng lalaking iyon?

Lakad-takbo na naman ang ginawa ko. Ilang beses ng muntik madapa sa tiles na sahig sa sobrang pagmamadali. Bakit ba ganito ang nangyayari sa buhay ko? Masama ba akong tao sa dati kong buhay? Nakakainis. Kulang pa ako sa tulog, tapos ang aga ko pang gumigising sa umaga. Tapos ngayon mukhang panibagong pahirap sa akin dahil nauna na naman siyang dumating kesa sa akin. Dito na lang kaya ako tumira sa office? Magbaon na lang ako ng damit at dito na matulog? Haist! Tumitindi ang sakit ng ulo ko!

Kinalma ko muna ang paghinga nang nasa harap na ako ng pinto ng opisina ni Mr. dela Vega. Nang marelax saka ako pumasok at inilatag ang mga dala sa ibabaw ng aking table. Binasa kong muli ang schedule na binasa ko na kanina habang kumakain ng agahan para siguraduhin tama ang kinabisa kong schedule ni Mr. dela Vega. Pagkatapos ay nagtungo ako sa pantry para magtimpla ng kape nito.

Dala ang tasa ng kape tatlong beses akong kumatok para ipagbigay alam na papasok ako. Nabitawan ko ang tasa ng kape nang pagbukas ko ng pinto nakita ko si Mr. dela Vega, nakababa ng konti ang pantalon nito at umiindayog ng paur*ng-sulong, habang ang babae sa harap nito ay hub*t-h*bad na nakaupo sa gilid ng office table niya nakabuka ang mga hita buong kagustuhan na tinatanggap ang bawat ulos ng Boss ko sa kanya.

Narinig kong suminghap ang babae nang makita akong nakatayo sa pinto at hindi na gumalaw. Itinulak nito si Mr. dela Vega na 'di man lang huminto sa ginagawa tila walang pakialam sa presensya ko. Nagalit ang babae at sapilitang tinulak ang Boss ko, bumaba ito sa office table at nagbihis pagkatapos ay walang paalam na umalis ng opisina, nagawa panitong banggain ang balikat ko. Nagalit yata na naistorbo ko ang ginagawa nila.

"And what do you think you're doing, Miss Rafael!?" Puno ng pagkasira na tanong ni Mr. dela Vega sa aking pagmumukha pagkatapos nitong ayusin ang sarili. Doon lang ako nahimasmasan sa pagkagulat sa aking nasaksihan kanina, 'di ko na kailan na itanong sa kanya kung ano ang nakita ko, alam ko kung ano ang nakita ko. Hindi ako ganun ka inosente para hindi malamang nakipagtalik siya sa babaeng iyon sa mismong opisina niya. Napaka Baboy!

"So-sorry Mr. dela Vega, hindi ko po alam—"

"Tonta! Hindi mo alam? Did I ask you to f*cking bring me that stupid coffee!? Sinabi ko bang pumasok ka?"

"Sorry po, gusto ko lang naman—"

"I get it. You just wanted to annoy me. O hindi naman kaya gusto mo na manood sa amin—"

"Sir! Hindi po 'yan totoo!" I blurted out. "Alam mong hindi 'yan totoo. Hindi ko alam at kung alam ko man hindi ko gugustuhin na makita." Hindi ko na napigilan ang pagtulo ng aking mga luha. Alam kong antipatiko siya pero hindi ko alam na ganito siya kasamang tao, na ganito siya ka walang kwenta na lalaki.

"Alam kong nangako ako sa inyo pero sobra na ito sir, napaka baboy ng ginawa niyo." Nakita ko kung paano naglaho ang galit na mukha niya. Ngunit naging blanko agad ang ekspresyon sa mukha niya.

"Get out of my office." Tinalikuran niya ako "Sa susunod na istorbohin mo pa ang pagkain ko, hindi ako magdadalawang isip na tanggalin ka sa trabaho mo. Get out!" Pinulot ko ang basag na tasa pero dahil sa panginginig ng mga kamay aksidente kong nasugatan ang sarili ko. Tumigil sa paglalakad si Mr. dela Vega ngunit hindi lumingon sa akin.

"Ano pa ang ginagawa mo sa opisina ko?"

"Kukunin ko lang ang mga bubog—"

"I said get out! Stupid woman!" Malakas na sigaw niya at galit na hinawi ang lahat ng nakapatong sa ibabaw ng office table nito dahilan para kumalat ang mga gamit nito sa sahig. Sa takot sa nasaksihan mabilis akong tumayo at umalis ng opisina niya. Hawak ang dumud*go na daliri, mabilis akong lumakad patungo sa pantry para gamutin ang sariling sugat, at habang ginagawa iyon walang katapusan ang pag-agos ng aking mga luha. Napaka sama niya, ang sama-sama mo Hatter dela Vega. Sana makarma ka sa ginagawa mo!