Chapter l

Niahara Coltrane was engaged to a guy that she didn't know what he looks like. She raised by her grandparents who are extremely wealthy and most influential people. She fears of having a bad dreams, even if she wants to sleep peacefully she can't, she is also afraid of crowded places so it triggers her anxiety even more. She got this anxiety from what had happened to her in recent years. After ditching her own wedding, she disguised herself as a nerdy woman where she bumps with an artist who is also running from his manager and body guard.

"A-Aray!" pahiyaw kong sabi halos mapunit na kasi pati anit ko sa sakit.

"Can you be a little quieter in public?" mahinahong sabi naman nitong lalaking may pagkasingkit ang mga mata na parang hihigupin ka kapag tinitigan mo ang mga pilik mata niyang mahahaba, ilong niyang tama lang sa tangos at ang mga labing pinkish ang kulay na medyo na nangingintab pa dahil siguro sa paglick niya sa labi niya. Nawalan ako ng balanse sa pagkakatayo ng dahil sa mga labi niya. Galit ka diba Nahara? Bakit parang nanlalambot ka ngayon? Sabi ng utak ko. Kaya ibinaling ko iyong mga tingin ko sa Jacket niya nang macurious ako kung ano ang meron sa ilalim ng jacket niya. 

"Masakit eh?!" Pag iinarte ko sa kaniya sabay hawak sa dibdib niya. Napapikit nalang ako sa ginagawa kong kalokohan, ang landi mo Nahara, maghunos dili ka kapag nalaman to ng lolo mo naku, naku mag isip isip ka na. Idinikit ko na rin pati ang pisngi ko sa may bandang dibdib niya ng natigilan siya sa pag alis ng buhok sa kanyang jacket kaya napakagat nalang ako sa labi sa kahihiyan saka nagkunwari ulit na nasasaktan ako kaya naman nataranta siya. 

"Sandali! Huwag kang magulo." Pakiusap nito habang tinatanggal ang pagkakabuhol ng aking buhok sa kanyang jacket. "Malapit na tong matanggal." Pangungumbinse niya, ako naman ito nagdadasal na huwag munang matanggal nag eenjoy pa ako dito ihh. Paano nga ba nangyare?

*flashback*

Araw ng kasal ko ngayon. Oo kasal ko kahit na napakabata ko pa, eighteen years old palang ako pero ikakasal na sa taong hindi ko man lang kilala ni hindi ko nga alam kung ano itsura niya ni pati pangalan ay hindi ko matandaan. Sila Lolo kase ang nag ayos ng lahat nagulat nalang ako isang araw ay engaged na ko. Noong araw kasi ng meeting ng fiancee kuno ay wala siya syempre nandoon ako ipapakita ko sana na hindi ako karapat dapat sa kanya eh, inihanda ko na nga rin iyong sarili ko na magpakamaldita pero hindi siya sumipot. Ang

galing ano? Siya pa itong hindi sumipot, baka nga hindi rin siya payag sa ganitong sitwasyon kaya laking pasalamat ko nang hindi siya sumipot. 

Ayon na nga araw na daw ng kasal ko andami ko nang ginawang palusot para lang hindi matuloy ang kasal tulad nalang ng late ako gumising nagkunwari pa akong nilalagnat ako binabad ko lang naman yung katawan ko sa bathtub na punong puno ng yelo. Kumain kain din ako ng pagkarami rami para magsuka ako ng magsuka at masabi lang na masama talaga ang aking pakiramdam pero wala pa ring ligtas sa aking lolo. Tuloy pa rin ang kasal kahit na maglakad pa raw ako ng nakawheel chair. Diba? Siguro hindi na ako mahal ng mga lola't lolo ko kaya siguro pinapamigay na nila ako. Triny ko ring tumakas sa may bintana kaso hindi pa ko nakakaapak sa may yero ay may dalawang bulto ng katawan ang nakapwesto sa harapan ko. Kaya naman no choice ako kundi magpakasal nalang, sa papel lang naman mag-asawa pwede ko namang hindi gampanan iyong mga tungkulin bilang isang asawa.

Nasa loob ako ng kwarto ko nang may kumatok sa pintuan ko hindi ko na nilingon pa kung sino ang pumasok dahil alam ko naman na mga mag aayos lang yan sa akin.

"Magpapakasal ka talaga girl?" bungad nitong tanong sa akin. Kaya naman ay nagliwanag ang mata ko nang marinig ko ang boses ng nagsalita.

"Couz?!" sambit ko napatakbo ako sa kinaroroonan niya dahil sa tuwa sabay yakap sa kanya.

"Congrats couz." Sabi pa nito habang yakap yakap ako.

"Couz. Ayokong magpakasal ang bata bata ko pa." nagmamakaawang tumingin sa kanya na nginitian niya lang ako.

"So anong balak mo ngayon?" pag-aalalang tanong nito sa akin.

"Itakas mo ko couz." Sambit ko habang ang mga mata ay naluluha na. Ito nalang ang tanging paraan para hindi matuloy ang kasal ko.

"Si Lolo baka a-ano couz?" nauutal niyang sabi kaya naman ay kinulit ko siya nang kinulit para mapapayag. Laking tuwa ko nang mapapayag ko siya.

"Anong plano mo ngayon couz?" tanong nito sa akin. Sinenyasan ko siyang ilapit ang kanyang tenga.

"Magpanggap kang ako couz, maglakad ka sa aisle medyo bagalan mo lang, habang ang atensyon ay nasa sayo ay doon ako hahanap ng tiyempo para makatakas dito." Bulong ko sa kanya.

"Magandang ideya nga iyan couz pero kapag nakatakas ka dito alam mo namang ipapahanap ka ng Lolo. Ano next mong gagawin?" tanong nito habang hawak hawak ang gown ko. 

Nginitian ko nalang siya bilang sagot dahil pati ako ay hindi ko alam kung ano ang kahaharapin ko kapaag nakaalis ako rito. Maimpluwesya si lolo kaaya alam kong mahahanap at mahahanap niya ako. Bahala na si batman! Ang kailangan kong isipin ngayon ay kung paano ako makakalabas ng gate alam kong may mga nakabantay doon.

"Couz!" tawag nito sakin. "Natulala ka na diyan."

"Ha? Oo mahal nga." Sabi ko na siyang nakatikim ako ng hampas galing sa aking pinsan.

"Anong mahal nga?! Ang sabi ko wala nang bantay sa gate, si Koa na bahala." Sabi niya bago niya sinuot ang gown ko.

"Basta couz huwag kang pahalata kay Lolo." kinakabahang pagpapaalala ko sa kanya.

"Oo, basta kontakin mo ako kapag nakaalis ka na okay?" tinanguan ko nalang siya sabay yakap ng mahigpit sa kanya.

"Thank you couz! Love yah!" ako na ang kumalas sa yakap dahil baka maabutan pa kami roon ng mga tauhan ni lolo nagpaalam na ako sa kanya at sinenyasan nang okay sign. Hudyat na lalabas na ko at hudyat na rin para lumabas siya sa kwarto. Pinagmasdan ko muna saglit ang aking pinsan na naglalakad sa aisle at ang lolo ko na nakaabang sa may harapan bago tuluyang umalis.

"I owe you couz!" pagpapasalamat ko sa hangin.

"Sorry Lo. Sana maintindihan niyo ako." Pagkasara ko ng gate ay unti unting bumagsak ang mga luha ko.

Hindi pa man din ako nakakalayo sa mansyon ay napansin kong may mga nakablack suit nang mga kalalakihan ang nakasunod sa akin kaya naman ay tumakbo ako nang pagkabilis bilis upang hindi nila ako mahabol. Para tuloy akong nagnakaw sa lagay na ito, daming naghahabol sa akin. Kung saan saang eskinita ako pumasok which is hindi ko alam kung nasaang lugar na ako napadpad lalo na't hindi ako iyong tipo ng taong laging nasa labas. 

Mas gugustuhin kong magkulong sa kwarto at mahiga sa aking kama kaysa mag explore sa labas. Hindi ko din naman maienjoy ang paglabas labas ko kung napakadaming nakabantay sa akin bawat galaw ko nandiyan sila na nakaabang na pati sa pagsusukat ng damit ay kulang nalang sumama sila sa loob ng dressing room at bihisan ako. 

Habang tumatakbo ay nakahanap ako ng mapagtataguan kaya minabuti ko nalang na magtago kaysa tumakbo tutal sumasakit na rin ang mga paa ko kakatakbo. Dahil na rin sa pagod ay nakatulog ako ni hindi ko namalayan na magtatakip silim na, nakaramdam na rin ako ng gutom kaya naman lumabas na ako sa aking pinagtataguan. 

Napagpasyahan kong kumain muna bago maghanap ng marerentahang apartment. Paglabas ko sa maliit na eskinita ay nakakita ako ng maliit na karinderya. First time kong kumain sa ganitong kainan kaya hindi ko alam paano umorder.

"Manang, can I order po nito?" sabi ko doon sa babaeng nasa harapan ng mga ulam. 

"How much po isang order?" I asked again. Kaya naman tinitigan ako pataas baba.

"Bago ka ba dine Hija?" tanong ni manang sa akin habang nakatingin sa akin.

"Uhmm, y-yes po?" pag alinlangang sagot ko.

"Kaya pala medyo hindi pamilyar sa akin iyang mukha mo." Sabi pa niya tipid na nginitian ko nalang ito.

"How much po lahat? 1 order po nito, saka isa din po nito saka half rice and water po huwag niyo pong lagyan ng ice. Thank you." Sabi ko sabay abot ko nang isang libo na ikinataka niya.

"Ineng, wala akong panukli rito maliit lang kita ko kaya hindi kita masusuklian. Libre nalang yan tutal bago ka palang naman dine." Sabi ni manang kaya naman sinabi ko nalang na huwag nalang akong suklian pandagdag nalang nila sa pambili ng mga ingredients nila. Nakita ko naman sa mga mata ni manang ang kasiyahan kaya naman laki ang pasasalamat nito sa akin. Pagtapos kong kumain ay nagpaalam na ako kay manang. Pagliko ko sa may kanto ay nakita ko na naman ang mga tauhan ni Lolo kaya naman ay dahan-dahan akong naglakad pabalik nang mapansin nila ako at hinabol ulit. 

Sa katatakbo ay hindi ko napansin na may makakasalubungan at makakabanggaan ako kaagad akong nagsorry. Aalis na sana ako nang bigla akong napahawak sa ulo ko nastock ang buhok ko sa may jacket ng nakabanggaan ko. Bumuhol ito lalo ng pinagpilitan kong tanggalin.