"Galit siya sa akin, kaya gusto niya akong parusahan sa paninirang ginawa ko sa kanya noon."Natigilan ang host, tila hindi agad alam ang isasagot.Maging ang mga manonood sa studio at sa harap ng kanilang mga telebisyon ay nanatiling nakatutok, halos hindi humihinga sa matinding tensyon.Ngunit hindi pa iyon sapat. Narinig nilang muling nagsalita si Austin."Mahal... Ako ang nagkamali noon. Ako ang nagkulang. Ngayong wala ka na sa tabi ko, saka ko lang napagtanto kung gaano ka kahalaga sa akin.""Araw-araw kitang pinagsisisihan. Araw-araw kitang hinahanap...""Bumalik ka na, magsimula tayo ulit... Puwede pa ba?""Sa pagkakataong ito, hindi mo na kailangang magsakripisyo para sa akin... Ako naman ang gagawa ng lahat para saโyo...""Puwedeng... Puwedeng bigyan mo pa ako ng isa pang pagkakataon?"Mahinahon ngunit puno ng pighati ang kanyang tinig. Mababa, basag, at puno ng emosyon.Maging ang host ay natulala. Ang buong bansaโmga nanonood sa kani-kanilang telebisyonโay hindi makapaniwal
Si Raven ay kasing-edad ni Austin, pero ang ugali niya ay malayong-malayo rito.Dahil matanda na si Mario, si Raven na ang madalas na nangangasiwa ng trust fund nito, kaya't madalas silang magkasama nitong mga nakaraang buwan.Matapos tuluyang iwan ang pamilya Buenaventura at si Austin, gusto nang magsimula ng panibagong buhay ni Cailyn. Habang buong ingat niyang pinoprotektahan ang dalawang batang nasa sinapupunan niya, sinisiguro rin niyang nauunawaan niya nang lubos ang lahat ng ari-arian sa kanyang pangalan upang makapaghanda sa mas maayos na pamumuhunan sa hinaharap.โSanay na ako. Hindi mo na kailangang ubusin ang oras mo sa akin. May sarili kang buhay, gawin mo na lang โyon.โKasabay ng paglunok sa kinakain niyang dumplings, sinabi niya ito kay Raven.โAno, naiirita ka na saโkin?โ pabirong tanong ni Raven.โHindi naman.โNgumiti si Cailyn habang nilalasap ang halos maubos nang dumplings sa kanyang mangkok. โMay chef, yaya, driver, at mga espesyalistang nurse na nakatutok sa aki
โAuntie.โโDahlia, hindi mo napanood ang interview ni Austin, โdi ba?โ Tanong ni Emelita, halatang nag-iingat sa tono nito.โNapanood ko na.โWala nang dahilan para itago ni Dahlia ang totoo, lalo naโt tiyak niyang magiging laman ng balita ang bawat salitang sinabi ni Austin. Balang araw, paulit-ulit itong pag-uusapan ng publiko, parang isang sugat na hindi na muling magsasara.โDahlia, si Austinโฆ galit lang โyun sa akin. Sinisisi niya ako sa desisyong paghiwalayin sila ni Cailyn. Ang mga sinabi niya sa interview, dala lang ng sama ng loob, hindi iyon totoo. Huwag mong dibdibin.โBakas sa tinig ni Emelita ang pagmamadali niyang kumbinsihin si Dahlia.โSa totoo lang, sa puso ko, ikaw ang mas karapat-dapat kaysa kay Cailyn. At sigurado akong ganoโn din ang nararamdaman ni Austin. Sinadya lang niyang sabihin ang lahat ng iyon para saktan ako.โPinatibay pa niya ang kanyang kwento, โAlam mo namang pinalaki ko siya sa piling ng lola niya. Simula noon, may sama na siya ng loob sa akin.โHum
Isang napakalaking negosyante na hindi mataya ang kayamananโsiyempre, alam na alam ito ni Dahlia. Peroโฆ "Dad, paano ko naman makikilala si Raven?" โDahlia, interesado ang mag-amang Mario na mag-invest sa Sev Pharmaceutical natin. Bukas, pupunta kami ng kuya mo para makipagkita sa kanya. Mas mabuting umuwi ka na agad, kung maaari, sa flight ngayong gabi.โ Nagningning ang mga mata ni Dahlia nang marinig iyon. โTotoo ba โyan, Dad?โ โOo.โ โOkay, babalik ako mamayang gabi.โ Ang mag-amang Mario at Raven ay itinuturing nang mga haligi ng negosyo sa Pilipinas. Ngunit sa harap nina Mario at lalo na ni Raven, sa larangan ng internasyonal na investmentโsilaโy para lamang mga baguhan. Kaya naman nang marinig nilang interesado ang pamilya Tan sa Sev Pharmaceutical, hindi na sila nag-atubiling makipagkita sa hotel kung saan nanunuluyan si Ravem. At siyempre, kasama si Dahlia. Pagpasok pa lang nila, isang matalim ngunit mapanuksong ngiti ang gumuhit sa labi ni Raven. Alam niya agad ang sit
Huling lumabas si Dahlia.Ngunit bago pa siya tuluyang makalabas ng pinto, huminto siya at muling lumingon kay Raven.Sa unang pagkakataon, ngayon lang niya nakita nang malapitan si Raven. Hindi niya maitanggi, may kakaibang pwersang humihila sa kanya patungo rito.Tama nga ang naisip niyaโmas mainam pang siya ang makapangasawa ni Raven kaysa kay Austin.Kung mapapangasawa niya ito, hindi lamang makaliligtas ang pamilya Sevilla sa matinding krisis, kundi ang sariling yaman at kapangyarihan niya ay tataas rin nang hindi masukat.Nagpigil siya ng ngiti, saka malambing na nagsalita, โMr. Raven, maaari ba akong magtanong?โSi Raven, na noon ay kasalukuyang may tinatawagan sa telepono, ay sandaling tumigil at tumingin sa kanya. May bahagyang lamig sa kanyang mga mata."Miss Dahlia, ano iyon?"Ngumiti si Dahliaโbanayad, pino, may halong pambabighani."Bakit ka interesado sa Sev Pharmaceutical ng aming pamilya?"Alam niyang hindi naman ganun kaganda ang kita nitong mga nakaraang taon. Sa tot
Tinaas ni Raven ang kilay. "May kinalaman ba ang tanong mong โyan sa ating kasunduan?" Bahagyang napahiya si Andrew at pinilit ngumiti. "Alam mo, matagal nang humahanga saโyo ang anak kong si Dahlia. Kung ikaw ay wala pang kasintahan, baka puwede nating pag-usapan..." Ngunit bago pa niya matapos ang kanyang sasabihin, malamig siyang pinutol ni Raven. "Pasensya na, pero mayroon na akong gusto. At kahit wala, hindi pa rin si Miss Dahlia ang pipiliin ko." Nanigas ang pilit na ngiti sa labi ni Andrew. Unti-unti itong nawala habang bumabagsak ang kanyang mukha sa kahihiyan. Napaka-arogante talaga ni Ravenโhindi man lang siya binigyan ng kahit kaunting konsiderasyon bilang isang nakatatanda. "Pasensya ka na kung naging padalos-dalos kami, sana ay huwag mong palakihin ang isyu," wika ni Andrew, na kahit pilit ang ngiti ay hindi maitatangging nadismaya siya. Biglang sumagi sa isip ni Raven ang isang bagay kaya ngumiti ito nang may bahagyang panunuya. "Narinig ko na noon pa, may planong
Kasabay ng mahinang tunog ng "ding," dumating ang espesyal na elevator ng isa pang suite.Pagkalabas ni Austin mula sa elevator, agad niyang narinig ang bahagyang ingay sa kanyang harapan. Napaangat ang kanyang paningin at hindi inaasahang nagtama ang tingin nila ni Raven, na lumabas naman mula sa isa pang elevator.Saglit silang nagkatitigan sa makipot na pasilyo bago nagpatuloy sa kani-kanyang direksyon.Nang tuluyang maglaho si Raven sa kanyang paningin, bahagyang kumunot ang noo ni Austin.Mukhang pamilyar ang lalaking iyon...Pero sa sandaling iyon, hindi niya matandaan kung saan niya ito nakita."Kilalang-kilala mo ba siya?" tanong ni Kristopher, na napansin din ang lalaking naglakad palayo.Umiling si Austin. "Parang nakita ko na siya noon."Matagal nang kasama ni Kristopher si Austin, kaya halos lahat ng mahahalagang tao sa mundo ng negosyo na kausap ni Austin ay nakita na rin niya.Tumango si Austin at hindi na nagtanong pa.Batay sa tindig at presensya ng lalaking iyon, hind
Si Mario ang nag-invest sa Cai Cosmetics Group dahil kay Cailyn.Nang marinig ito, naramdaman ni Austin ang matinding pagkasabik.Bigla siyang tumayo, mahigpit na hinawakan si Warren at halos isigaw, "Alam ko na! Alam ko na kung sino ang kumuha kay Cailyn!"Napamulagat si Warren sa naging reaksyon ng kanyang boss. Parang bigla itong nabaliw.Saglit siyang natigilan bago tanungin, "Sino? Sino ang kumuha sa kanya?""Ang mag-amang Tan."Kumpiyansa si Austin sa kanyang sagot.Nabigla si Warren. "Paano nangyari iyon? Paano nagkakilala si Madam at ang pamilya Tan?"Sino nga ba ang mag-aakala?Isang simpleng maybahay na tulad ni Cailyn, paano siya magkakaroon ng koneksyon sa mga alamat ng mundo ng negosyo tulad ng mag-amang Tan?Ang kasabikan sa mukha ni Austin ay biglang napalitan ng seryosong ekspresyon."Dahil si Mario ay matagal nang kakilala ni Ginang Ramirez. At si Cailyn, siya ang pinakamamahal na apo nito. Alam nating lahat na kayang-kaya ni Mario na protektahan ang isang tao kung gu
Cambridge CityKakatapos lang ng malaking klase ni Cailyn at paalis na sana siya papunta sa lab ni David para ipagpatuloy ang experiment nila kahapon. Pero bago pa siya makasakay sa kotse, tumawag si Mariel.โCailyn, may nangyaring problema sa bagong gamot natin.โ'Yun agad ang bungad ni Mariel, diretsong diresto. Hindi talaga siya mahilig sa paikut-ikot. Alam niyang mahal ang oras ni Cailyn, kaya kapag tumatawag siya o nag-uulat, wala nang paligoy-ligoy."Ano'ng nangyari?"Sumakay na si Cailyn, sinuot ang Bluetooth headset, binaba ang phone, sabay fasten ng seatbelt at start ng makina. Kalma lang ang itsura niya.Alam niya kung anong gamot ang tinutukoy ni Mariel โ 'yung bagong gamot ng Rux, pang-prevent at panggamot ng cervical at breast cancer sa mga babae. Kakagawa lang nito last month at ngayon nasa clinical trial stage na.Pag pumatok 'to sa trial, mapapabilis ang approval at mabebenta na sa market. Malaking kita 'to para sa Rux. At ito rin ang unang gamot na ilalabas simula nan
Tumango si Emelita, kinuha ang chopsticks at tinikman ang lahat ng ulam sa mesa.Kitang-kita na hindi ito ganoon kasarap."Tita, first time ko po magluto. Magpapractice pa ako, hihingi ng gabay sa mga master chefs, at sisiguraduhin kong magluluto ako ng mga putaheng babagay sa inyo, kay Tito, at kay Austin."Nakita ni Dahlia na hindi nagustuhan ni Emelita ang luto niya, kaya dali-dali siyang nag-explain.Oo, pinaghirapan niyang gawin ang dalawang putahe ngayong gabi, pero kung hindi dahil sa matiyagang paggabay ng chef, siguradong hindi ito magiging presentableโlalo na sa lasa.Napangiti nang bahagya si Emelita sa sinabi ni Dahlia. Tumingala ito at tumingin sa kanya. "Sige, umupo ka na at kumain."Pinapatawad na siya.Napa-pigil ng luha si Dahlia, sobra siyang natuwa. Bago tuluyang umupo, nagbigay pa siya ng ilang pambobola kay Emelita, bago sa wakas ay naupo na sa mesa.Pero bago pa siya makakuha ng pagkain, dumating si Lee.Mabilis silang tumayo at sinalubong ito."Akala ko ba hindi
Sa nakaraang kalahating buwan, hindi nagkaroon ng payapang araw si Emelita.Maraming bagay ang bumabagabag sa kanya, pero ang matinding sakit ng ulo na ilang buwan nang bumabalik ay muling umatake.Noong nandoon pa si Cailyn, tuwing sumasakit ang ulo niya, ito ang naghahanda ng gamot para sa kanya at marunong din magmasahe. Napakakomportable ng paraan ng pagmamasahe nitoโisang beses lang siya mahilot, halos hindi na bumabalik ang sakit ng ulo niya.Kaya nang paalisin niya si Cailyn, nakalimutan niyang ito pala ang may pinakamabisang paraan para maibsan ang kanyang sakit.Ngayon, kahit uminom siya ng gamot at matulog, wala nang bisa.Sa nakaraang dalawang linggo, halos pumuti na ang kalahati ng kanyang buhok dahil sa matinding pahirap ng sakit ng ulo. Pumayat na rin siya nang husto.Nang iulat ng mayordoma na naroon si Dahlia, agad siyang sumigaw sa galit, โPalayasin mo siya!โNaguluhan ang mayordoma, hindi alam kung bakit nagbago ang ugali ni Emelita kay Dahlia. Nanginginig nitong sag
โPasensya na.โ Napakamot sa noo si Cailyn. โHindi ko dapat hinayaang makatulog ako.โโHindi ka ba nakatulog nang maayos kagabi?โ tanong ni David habang patuloy na nagre-record ng data at tinatanong siya.โAyos lang, hindi ko rin alam kung paano ako nakatulog.โ Sabi ni Cailyn habang tumatayo.Pagkabangon niya, agad na nahulog ang blazer ni David na nakapatong sa kanya.Mabilis niya itong pinulot at tiningnan.Walang duda, pagmamay-ari talaga ito ni David.โSalamat sa coat mo, bakit hindi mo na lang ito isuot?โโIkaw na muna, susuotin ko na lang mamaya.โ Sabi ni David nang hindi man lang tumitingin.Sunud-sunuran si Cailyn at isinabit ang coat sa sandalan ng upuan. Saka niya iniabot ang kamay niya rito.โTara na.โโMay limang minuto pa bago tayo umalis, linisin mo na ang gamit mo para makakain na tayo.โ Sabi ni David.Tumingin si Cailyn sa data na naitala niya, saka ngumiti at masunuring nag-ayos ng gamit niya.Nang mailigpit na niya ang mga gamit na kailangang kolektahin, napatingin si
Sakto namang may klase nang hapon at si Sophia ang professor.Pagkatapos ng klase, sinubukan siyang habulin ni Cailyn para kausapin.Pero tinapunan lang siya ni Sophia ng matalim na tingin, sinabihan ng "p*ta" nang pabulong, at dire-diretsong naglakad palayo na parang walang nakita."Uy, Professor Sophia, alam mo ba kung bakit mas pinili ng Dean na ikaw ang umalis kesa ako ang matanggal?" patuloy na habol ni Cailyn habang tinatanong ito.Napakunot-noo si Sophia.Huminto rin siya sa wakas, at malamig na tumitig kay Cailyn. "Hindi ba dahil nakatulog ka na kina Adonis at David? Syempre, ipagtatanggol ka nila."Napangiti si Cailyn. "Ah, so ganun pala ang tingin mo kay Professor David? Kung ganyan, bakit mo pa siya gusto?"Napahiya si Sophia, hindi alam ang isasagot."'Yung halaga na naibibigay ko sa university, hindi mo kayang ibigay. Walang Dean na tatanggi sa isang malaking donasyon mula sa mga sponsors para lang protektahan ang isang professorโlalo na kung may baho ang professor na โyo
Hindi napigilan ni Uncle Wade ang mapabuntong-hininga. โSi Cailyn ay napakabuting babae. Bakit hindi kayo magkasundo? At bakit mo siya iniwan?โMatanda na si Uncle Wade, pero ilang dekada siyang naglingkod sa pamilya Tan. Kahit pinalaya na siya at bumalik sa probinsya, hindi niya kailanman nakalimutan ang mga nangyari sa pamilya Tan.Isang taon na ang nakalipas mula nang pumutok online ang love triangle nina Austin, Helen, at Cailyn. Natural lang na umabot rin sa kaalaman ni Uncle Wade ang eskandalo.โUncle Wade, kasalanan ko ang lahat. Ako ang may mali.โ Napayuko si Austin, ramdam ang bigat ng konsensya at guilt. โPinabayaan ko si Cailyn. Sinaktan ko siya. Hindi ko siya pinahalagahanโฆโKung may pagkakataon lang sanang ulitin ang lahatโฆPero nakakalungkot. Walang rewind button ang buhay.Matapos ang hapunan nila ni Uncle Wade, sinigurado muna ni Austin na makakauwi nang maayos si Uncle Wade at ang kanyang apo.Iniutos din niya kay Felipe na magpadala ng โฑ500,000 bilang pasasalamat kay
Sa loob ng itim na Maybach, tahimik na nagbabasa ng mga dokumento si Austin habang ang driver na si Kristopher ay nakatutok sa daan. Biglang may humarang sa harapan ng sasakyanโisang bodyguard na halatang nagmamadali. Agad na inapakan ni Kristopher ang preno.Mabuti na lang at kalalabas pa lang nila ng garahe, kaya hindi ganoon kabilis ang takbo ng sasakyan. Ngunit ramdam pa rin ang biglaang paghinto.Hindi nag-angat ng tingin si Austin, ngunit bahagyang gumalaw ang kanyang talukap at tumingin sa windshield.โBoss, bodyguard ni Dahlia.โ Agad na iniulat ni Felipe, na nasa passenger seat.Napatingin si Austin sa harapan. Bumaba mula sa isang kotse si Dahlia at mabilis na lumapit, halatang hindi niya intensyong umalis hanggaโt hindi siya kinakausap nito. Bahagyang sumikip ang kanyang mga mata at malamig na inutusan si Kristopher, โHuwag mong pansinin, patakbuhin mo.โWalang tanong-tanong, tinapakan ni Kristopher ang accelerator. Umungol ang makina ng sasakyanโisang mabangis na paalala na
Sa Opisina ng Buenaventura Group.Abala si Austin sa pagbabasa ng mga dokumento nang biglang may kumatok. Pumasok si Felipe."Hindi ba kita pinapasok?" tanong ni Austin nang hindi man lang tumitingin.Nanatiling tahimik si Felipe, halatang may gustong sabihin pero nag-aalangan.Hindi siya pinansin ni Austin at tinapos muna ang binabasa. Matapos pirmahan ang huling pahina, saka lang siya napatingin kay Felipe at doon niya napansin ang kaba at takot sa mukha nito."Sabihin mo na," malamig na sabi niya, pero ramdam na niya ang hindi magandang balita.Ibinaling ni Felipe ang tingin sa sahig. "Bossโฆ kagabi sa engagement party, may pinadalang โregaloโ si Raven para saโyo."Napakunot ang noo ni Austin sa narinig.Si Raven?Hindi sila magkaibigan. Wala silang anumang koneksyon.Kahit may kaunting pakikisama si Lee sa pamilya Tan noon, alam nilang ang pamilya Buenaventura ang may utang na loob sa mga Tanโhindi baliktad.Kaya anong dahilan ni Raven para regaluhan siya? Malamang, may mas malalim
Maya-maya, lumapit ang butler at sinabing handa na ang hapunan. Lahat ay agad na tumuloy sa dining area, kung saan nakahain na ang napakaraming masasarap na pagkain sa bilog na mesa."Wait lang, 10 minutes lang, magluluto pa ako ng dalawang side dish," sabi ni Cailyn bago pa sila makaupo.Dahil nangako siya kay Prof. David na siya mismo ang magluluto para sa kanya, hindi niya ito pwedeng balewalain."Ang dami nang pagkain, sapat na โto," sabat ni Yllana.Ngumiti si Cailyn, parang pamilya na ang turing niya sa Tan family at hindi na nagdalawang-isip na sabihin, "Pinangako ko kay Prof. David na ako mismo ang magluluto para sa kanya, at hindi ko pwedeng baliin โyon."Hindi kalayuan, nakatayo si Mario at tahimik na pinagmamasdan ang usapan. Napatingin siya kay David nang may bahagyang pagbabago sa kanyang ekspresyon.Ngumiti si David, bakas sa mukha ang banayad na pag-aalaga. "Tama siya, sobra-sobra na ang pagkain ngayon. Kung magluluto ka pa, masasayang lang."Tiningnan muli ni Cailyn an