"Hey, Austin!"Pinilit pigilan ni Dahlia ang pag-alis niya. "Hindi mo pa nga nakakain ang toast na kinuha mo. Hindi ko ito mauubos mag-isa."Huminto saglit si Austin at tumingin sa tinutukoy niyang tinapay sa plato. Nanlamig ang kanyang mukha.Ngunit hindi siya nagsalita. Dire-diretso siyang umalis.Dahil dito, naiwan si Dahlia na nakatayo nang awkward sa mesa, hindi man lang nagkaroon ng pagkakataong makaupo.Kailan pa siya itinuring na ganito—isang babaeng hindi kailanman binigyan ng halaga?Dahan-dahang bumagsak ang kanyang kamay sa gilid, at ang kanyang mga daliri ay mahigpit na bumaluktot hanggang sa bumaon ang matutulis niyang kuko sa sariling palad.Pagkaalis ni Raven mula sa restaurant, hindi siya bumalik sa kanyang kwarto sa itaas. Sa halip, sumakay siya ng kotse at umalis.Habang patuloy sa pagmamaneho ang sasakyan, tinawagan niya si Cailyn.Pagkadinig pa lang ng sagot mula sa kabilang linya, dumiretso na siya sa punto."Alam na ni Austin na ako at ang ama ko ang tumulong sa
Mabilis na lumapit si Kristopher upang buksan ang pinto."Austin, ako ito! Bilisan mong buksan ang pinto!"Narinig agad nila ang tinig ni Dahlia mula sa labas—malinaw na kinakabahan at tarantang-taranta.Napahinto si Kristopher bago pa man siya makarating sa pinto. Lumingon siya kay Austin, naghihintay ng utos.Ngunit itinaas ni Austin ang kamay bilang hudyat na huwag buksan ang pinto."Sabihin mong wala ako," mahinang utos niya bago mabilis na pumasok sa master bedroom at isinara ang pinto.Alam niyang hindi niya maaaring bastusin nang husto si Dahlia, lalo na't may kasunduan ang pamilya nila.Ngunit wala siyang balak makisali sa anumang bagay na lampas sa kanilang usapang negosyo.Kaya inuwasan niya si Dahlia sa abot ng kanyang makakaya.Tumango si Kristopher, at nang masigurong nakapasok na si Austin sa kwarto, saka niya binuksan ang pinto.Sa pagbukas ng pinto, biglang sumugod si Dahlia, suot lamang ang bathrobe ng hotel at tila wala nang pakialam.Muntik na siyang mapalapit kay K
Pagkalabas ni Cailyn mula sa banyo matapos maligo, agad siyang isinandal ni Austin sa gilid ng kama. Ang malalakas na kamay ng lalaki ay dumulas mula sa kanyang bewang papunta sa kanyang mga tagiliran, mahigpit na hinawakan ang kanyang balingkinitang baywang, hindi siya binigyan ng kahit katiting na pagkakataon na tumanggi. “Kaninang alas tres ng hapon, personal na sinalubong ni Austin, presidente ng Buenaventura's Group, si Helen, ang Cello Queen na bumalik sa bansa. Upang hindi maabala ang pagbabalik ni Helen sa Pilipinas, espesyal na nag-arrange si Austin ng kanyang pinakabagong Gulfstream G700 upang sunduin si Helen mula sa London…” Habang nakikinig sa balita mula sa TV, hindi napigilang lingunin ni Cailyn ang palabas. Sa screen, kitang-kita si Austin na kasing guwapo ng mga artista habang inaasikaso si Helen palabas ng airport. May dala itong malaking bouquet ng naglalagablab na pulang rosas, nakangiti nang ubod tamis habang nakatingin kay Austin nang may paghanga at pagma
Si Cailyn ay nanatili sa ospital ng tatlong araw. Pagbalik niya sa bahay, nadatnan niyang si Manang Fe, ang punong sekretarya ni Austin, ay abalang-abala sa pag-iimpake ng mga gamit ni Austin. Inakala ni Cailyn na magbi-business trip lang si Austin kaya hindi na siya nagtanong pa. Mahigit dalawampung kahon ang naimpake ni Manang Fe—lahat ng pag-aari ni Austin ay sinigurado niyang makuha. Doon lang naramdaman ni Cailyn na may mali. Nang siya'y magtatangkang magtanong, naunang nagsalita si Manang Fe, “Miss Cailyn, inutusan ako ni Boss na kunin lahat ng bagay na naibigay niya sa’yo nitong mga nakaraang taon. Kasama na dito ang mga alahas, bag, damit, at lahat ng pag-aari niya.” Nabigla si Cailyn. Napatitig siya kay Manang Fe, nakabukas ang bibig, ngunit walang salitang lumabas. "Huwag n'yo nang pag-aksayahan ng oras. Sa villa na ito, maliban sa akin, lahat ng bagay dito ay pag-aari ni Austin. Ako na ang aalis." Tatlong taon na ang nakalipas nang isakripisyo ni Cailyn ang pangarap n
"Cailyn, okay ka lang ba?"Pagkaupo sa front seat, pumikit si Cailyn, kunot ang noo habang nakasandal sa sandalan, at ipinatong ang kamay sa kanyang tiyan, malalim ang paghinga.Maputlang-maputla ang kanyang mukha.Nag-aalala si Jasper, "Gusto mo bang pumunta sa ospital?"Umiling si Cailyn nang nakapikit, "Ayos lang ako, tara na, magpapahinga lang ako sandali."Tinitigan siya ni Jasper, nagdalawang-isip saglit bago marahang inapakan ang accelerator at pinaandar ang kotse.Nakabyahe na si Austin.Pagdating sa bahay, nadatnan niyang pinamumunuan ni Manang Fe ang mga tauhan sa pagbabalot ng kanyang mga gamit. Lalong nag-init ang ulo niya, hinila ang kurbata sa leeg at ibinato sa sofa. Matigas niyang iniutos, "Ibalik niyo lahat ng gamit sa dati."Nanginginig si Manang Fe, "Boss, pero...""Hindi mo ba ako narinig? Kung saan niyo kinuha ang mga gamit, doon niyo rin ibalik." Hindi na napigilan ni Austin ang galit niya."Yes, boss." Takot na sumunod si Manang Fe at nag-utos sa mga tauhan na is
Pagbukas ng pinto, sinalubong siya ng dilim at nakakabinging katahimikan. Isang malamig at walang buhay na espasyo. Hindi niya alam kung bakit, pero bigla siyang nakaramdam ng matinding pagkailang. "Cailyn..." Awtomatiko niyang tinawag ang pangalan nito, ngunit agad siyang napahinto. Cailyn ay wala na. Lumipat na siya sa ibang apartment—sa piling ng ibang lalaki. Hindi niya alam kung anong ginagawa nila ni Jasper sa mga oras na ito. Masaya ba sila? Mas lalong nanigas ang kanyang panga, at ang matatalim niyang mga mata ay nanlamig tulad ng yelong humuhubog sa kanyang matikas na mukha. Nakita ng driver ang kadiliman sa loob ng bahay, kaya't nagmadali itong pumasok para buksan ang mga ilaw. Pagliwanag ng paligid, lumingon ito kay Austin at halos mapaatras sa takot nang makita ang bigat ng ekspresyon sa mukha nito. Parang isang mabangis na hayop na handang sumabog anumang oras. "Sir, kung wala na pong iba, bababa na po ako," agad na yuko ng driver. Hindi gusto ni Austin na ginugulo
Nakatanggap ng tawag si Cailyn mula sa yaya, at isang salita lang ang sinabi nito."Ms. Cailyn, hindi na ako magiging yaya ni Austin mula ngayon."Tumayo siya, naghilamos, nagbihis, at lumabas. Ang yaya na inasikaso ni Jasper para sa kanya ay naghanda na ng masarap na almusal.Habang kumakain ng masarap na almusal na inihanda para sa kanya, lalo niyang naramdaman kung gaano siya naging katawa-tawa noon. Isang babaeng halos ibuhos ang lahat para kay Austin, pero sa huli, tila wala lang siya dito.Buti na lang, binigyan siya ni Austin ng isang matinding sampal sa katotohanan at tuluyan siyang nagising.Habang nasa kalagitnaan ng pagkain, dumating si Jasper. Bukod sa paghatid ng almusal, may mga trabaho rin siyang kailangang i-report kay Cailyn.Sino ba naman ang mag-aakala na ang Cai Cosmetics Group—ang pinakamainit na beauty at health brand sa buong bansa—ay itinayo ng isang simpleng maybahay?Pero sa totoo lang, hindi pa siya isang maybahay nang itinatag niya ang Cai Cosmetics Group. N
Para kay Helen, hindi na makapaghintay si Austin!Tiningnan siya ni Cailyn, at bahagyang itinaas ang kanyang mga matang likas na kaakit-akit. "Kung sigurado kang hindi iyo ang bata, puwede na akong makipagdiborsyo sa’yo ngayon."Muling sumingkit ang mga mata ni Austin."O kaya, puwede ka nang sumama kay Helen ngayon, at hindi na kita guguluhin pa.""Cailyn!" Sa muling pagbuka ng bibig ni Austin, lumamig at lumalim ang kanyang tinig. "Anong karapatan mo para gawing kabit si Helen?"Tama, anong karapatan niya para hayaan si Helen na masangkot sa ganitong iskandalo?Siya ang mahal ni Austin!Ngumiti si Cailyn. "Kung gano’n, hiwalayan mo na ako. Bukas, anong oras?""Ano'ng hiwalayan? Sino'ng aalis?"Bigla, isang matigas na boses ng babae ang pumukaw sa kanilang usapan.Lumingon si Cailyn at nakita si Emelita na papalapit sa kanila, nakakunot ang noo."Ma," bati niya tulad ng dati.Matalas na sinuri siya ni Emelita, bago ibinaling ang tingin kay Austin. "Austin, alam kong buntis si Cailyn.
Mabilis na lumapit si Kristopher upang buksan ang pinto."Austin, ako ito! Bilisan mong buksan ang pinto!"Narinig agad nila ang tinig ni Dahlia mula sa labas—malinaw na kinakabahan at tarantang-taranta.Napahinto si Kristopher bago pa man siya makarating sa pinto. Lumingon siya kay Austin, naghihintay ng utos.Ngunit itinaas ni Austin ang kamay bilang hudyat na huwag buksan ang pinto."Sabihin mong wala ako," mahinang utos niya bago mabilis na pumasok sa master bedroom at isinara ang pinto.Alam niyang hindi niya maaaring bastusin nang husto si Dahlia, lalo na't may kasunduan ang pamilya nila.Ngunit wala siyang balak makisali sa anumang bagay na lampas sa kanilang usapang negosyo.Kaya inuwasan niya si Dahlia sa abot ng kanyang makakaya.Tumango si Kristopher, at nang masigurong nakapasok na si Austin sa kwarto, saka niya binuksan ang pinto.Sa pagbukas ng pinto, biglang sumugod si Dahlia, suot lamang ang bathrobe ng hotel at tila wala nang pakialam.Muntik na siyang mapalapit kay K
"Hey, Austin!"Pinilit pigilan ni Dahlia ang pag-alis niya. "Hindi mo pa nga nakakain ang toast na kinuha mo. Hindi ko ito mauubos mag-isa."Huminto saglit si Austin at tumingin sa tinutukoy niyang tinapay sa plato. Nanlamig ang kanyang mukha.Ngunit hindi siya nagsalita. Dire-diretso siyang umalis.Dahil dito, naiwan si Dahlia na nakatayo nang awkward sa mesa, hindi man lang nagkaroon ng pagkakataong makaupo.Kailan pa siya itinuring na ganito—isang babaeng hindi kailanman binigyan ng halaga?Dahan-dahang bumagsak ang kanyang kamay sa gilid, at ang kanyang mga daliri ay mahigpit na bumaluktot hanggang sa bumaon ang matutulis niyang kuko sa sariling palad.Pagkaalis ni Raven mula sa restaurant, hindi siya bumalik sa kanyang kwarto sa itaas. Sa halip, sumakay siya ng kotse at umalis.Habang patuloy sa pagmamaneho ang sasakyan, tinawagan niya si Cailyn.Pagkadinig pa lang ng sagot mula sa kabilang linya, dumiretso na siya sa punto."Alam na ni Austin na ako at ang ama ko ang tumulong sa
Si Mario ang nag-invest sa Cai Cosmetics Group dahil kay Cailyn.Nang marinig ito, naramdaman ni Austin ang matinding pagkasabik.Bigla siyang tumayo, mahigpit na hinawakan si Warren at halos isigaw, "Alam ko na! Alam ko na kung sino ang kumuha kay Cailyn!"Napamulagat si Warren sa naging reaksyon ng kanyang boss. Parang bigla itong nabaliw.Saglit siyang natigilan bago tanungin, "Sino? Sino ang kumuha sa kanya?""Ang mag-amang Tan."Kumpiyansa si Austin sa kanyang sagot.Nabigla si Warren. "Paano nangyari iyon? Paano nagkakilala si Madam at ang pamilya Tan?"Sino nga ba ang mag-aakala?Isang simpleng maybahay na tulad ni Cailyn, paano siya magkakaroon ng koneksyon sa mga alamat ng mundo ng negosyo tulad ng mag-amang Tan?Ang kasabikan sa mukha ni Austin ay biglang napalitan ng seryosong ekspresyon."Dahil si Mario ay matagal nang kakilala ni Ginang Ramirez. At si Cailyn, siya ang pinakamamahal na apo nito. Alam nating lahat na kayang-kaya ni Mario na protektahan ang isang tao kung gu
Kasabay ng mahinang tunog ng "ding," dumating ang espesyal na elevator ng isa pang suite.Pagkalabas ni Austin mula sa elevator, agad niyang narinig ang bahagyang ingay sa kanyang harapan. Napaangat ang kanyang paningin at hindi inaasahang nagtama ang tingin nila ni Raven, na lumabas naman mula sa isa pang elevator.Saglit silang nagkatitigan sa makipot na pasilyo bago nagpatuloy sa kani-kanyang direksyon.Nang tuluyang maglaho si Raven sa kanyang paningin, bahagyang kumunot ang noo ni Austin.Mukhang pamilyar ang lalaking iyon...Pero sa sandaling iyon, hindi niya matandaan kung saan niya ito nakita."Kilalang-kilala mo ba siya?" tanong ni Kristopher, na napansin din ang lalaking naglakad palayo.Umiling si Austin. "Parang nakita ko na siya noon."Matagal nang kasama ni Kristopher si Austin, kaya halos lahat ng mahahalagang tao sa mundo ng negosyo na kausap ni Austin ay nakita na rin niya.Tumango si Austin at hindi na nagtanong pa.Batay sa tindig at presensya ng lalaking iyon, hind
Kasabay ng mahinang tunog ng "ding," dumating ang espesyal na elevator ng isa pang suite.Pagkalabas ni Austin mula sa elevator, agad niyang narinig ang bahagyang ingay sa kanyang harapan. Napaangat ang kanyang paningin at hindi inaasahang nagtama ang tingin nila ni Raven, na lumabas naman mula sa isa pang elevator.Saglit silang nagkatitigan sa makipot na pasilyo bago nagpatuloy sa kani-kanyang direksyon.Nang tuluyang maglaho si Raven sa kanyang paningin, bahagyang kumunot ang noo ni Austin.Mukhang pamilyar ang lalaking iyon...Pero sa sandaling iyon, hindi niya matandaan kung saan niya ito nakita."Kilalang-kilala mo ba siya?" tanong ni Kristopher, na napansin din ang lalaking naglakad palayo.Umiling si Austin. "Parang nakita ko na siya noon."Matagal nang kasama ni Kristopher si Austin, kaya halos lahat ng mahahalagang tao sa mundo ng negosyo na kausap ni Austin ay nakita na rin niya.Tumango si Austin at hindi na nagtanong pa.Batay sa tindig at presensya ng lalaking iyon, hind
Huling lumabas si Dahlia.Ngunit bago pa siya tuluyang makalabas ng pinto, huminto siya at muling lumingon kay Raven.Sa unang pagkakataon, ngayon lang niya nakita nang malapitan si Raven. Hindi niya maitanggi, may kakaibang pwersang humihila sa kanya patungo rito.Tama nga ang naisip niya—mas mainam pang siya ang makapangasawa ni Raven kaysa kay Austin.Kung mapapangasawa niya ito, hindi lamang makaliligtas ang pamilya Sevilla sa matinding krisis, kundi ang sariling yaman at kapangyarihan niya ay tataas rin nang hindi masukat.Nagpigil siya ng ngiti, saka malambing na nagsalita, “Mr. Raven, maaari ba akong magtanong?”Si Raven, na noon ay kasalukuyang may tinatawagan sa telepono, ay sandaling tumigil at tumingin sa kanya. May bahagyang lamig sa kanyang mga mata."Miss Dahlia, ano iyon?"Ngumiti si Dahlia—banayad, pino, may halong pambabighani."Bakit ka interesado sa Sev Pharmaceutical ng aming pamilya?"Alam niyang hindi naman ganun kaganda ang kita nitong mga nakaraang taon. Sa tot
Isang napakalaking negosyante na hindi mataya ang kayamanan—siyempre, alam na alam ito ni Dahlia.Pero… "Dad, paano ko naman makikilala si Raven?"“Dahlia, interesado ang mag-amang Mario na mag-invest sa Sev Pharmaceutical natin. Bukas, pupunta kami ng kuya mo para makipagkita sa kanya. Mas mabuting umuwi ka na agad, kung maaari, sa flight ngayong gabi.”Nagningning ang mga mata ni Dahlia nang marinig iyon.“Totoo ba ‘yan, Dad?”“Oo.”“Okay, babalik ako mamayang gabi.”Ang mag-amang Andrew at Raven ay itinuturing nang mga haligi ng negosyo sa Pilipinas.Ngunit sa harap nina Mario at lalo na ni Raven, sa larangan ng internasyonal na investment—sila’y para lamang mga baguhan.Kaya naman nang marinig nilang interesado ang pamilya Tan sa Sev Pharmaceutical, hindi na sila nag-atubiling makipagkita sa hotel kung saan nanunuluyan si Ravem.At siyempre, kasama si Dahlia.Pagpasok pa lang nila, isang matalim ngunit mapanuksong ngiti ang gumuhit sa labi ni Raven. Alam niya agad ang sitwasyon.N
“Auntie.”“Dahlia, hindi mo napanood ang interview ni Austin, ‘di ba?” Tanong ni Emelita, halatang nag-iingat sa tono nito.“Napanood ko na.”Wala nang dahilan para itago ni Dahlia ang totoo, lalo na’t tiyak niyang magiging laman ng balita ang bawat salitang sinabi ni Austin. Balang araw, paulit-ulit itong pag-uusapan ng publiko, parang isang sugat na hindi na muling magsasara.“Dahlia, si Austin… galit lang ‘yun sa akin. Sinisisi niya ako sa desisyong paghiwalayin sila ni Cailyn. Ang mga sinabi niya sa interview, dala lang ng sama ng loob, hindi iyon totoo. Huwag mong dibdibin.”Bakas sa tinig ni Emelita ang pagmamadali niyang kumbinsihin si Dahlia.“Sa totoo lang, sa puso ko, ikaw ang mas karapat-dapat kaysa kay Cailyn. At sigurado akong gano’n din ang nararamdaman ni Austin. Sinadya lang niyang sabihin ang lahat ng iyon para saktan ako.”Pinatibay pa niya ang kanyang kwento, “Alam mo namang pinalaki ko siya sa piling ng lola niya. Simula noon, may sama na siya ng loob sa akin.”Hum
Si Raven ay kasing-edad ni Austin, pero ang ugali niya ay malayong-malayo rito.Dahil matanda na si Mario, si Raven na ang madalas na nangangasiwa ng trust fund nito, kaya't madalas silang magkasama nitong mga nakaraang buwan.Matapos tuluyang iwan ang pamilya Buenaventura at si Austin, gusto nang magsimula ng panibagong buhay ni Cailyn. Habang buong ingat niyang pinoprotektahan ang dalawang batang nasa sinapupunan niya, sinisiguro rin niyang nauunawaan niya nang lubos ang lahat ng ari-arian sa kanyang pangalan upang makapaghanda sa mas maayos na pamumuhunan sa hinaharap.“Sanay na ako. Hindi mo na kailangang ubusin ang oras mo sa akin. May sarili kang buhay, gawin mo na lang ‘yon.”Kasabay ng paglunok sa kinakain niyang dumplings, sinabi niya ito kay Raven.“Ano, naiirita ka na sa’kin?” pabirong tanong ni Raven.“Hindi naman.”Ngumiti si Cailyn habang nilalasap ang halos maubos nang dumplings sa kanyang mangkok. “May chef, yaya, driver, at mga espesyalistang nurse na nakatutok sa aki