Chapter 7: Intentions and Boundaries

***

Alas-tres ng hapon. Siksik pa sa tiyan ni Erin ang seafood na nilantakan nila ni Adam sa isang restaurant by the bay. At ngayon, sa halip na nagpaplano siya kung paano kakalbuhin si Felicia o susundan ang bride ni Adrian, ay nasa jewelry boutique siya sa loob ng mall. Nakaharap sila ni Adam sa eskaparateng kinalalagyan ng mga kumikinang na alahas. Nakaantabay naman ang attendant sa kanila.

“Ano’ng tinitingnan natin?” usisa niya.

 “Help me pick a present for a girl.”

Nanalas ang mata niya sa lalaking nakatuon ang atensyon sa mga naka-display. Ano’ng sinasabi nito? Pumili siya ng alahas para sa ibang babae? Ang akala ba ng lalaking ito, por que at may atraso siya ay walang kaso sa kanya ang karay-karayin nito sa kung saan kahit na may iba siyang gustong gawin? Uutusan pa siyang pumili ng gagamiting pang-uto sa kung sino? Napakasuwerte naman ng tingin nito sa sarili! Guwapo na nga, kailangang may alila pa talaga?

“It’s actually for Eloise,” dagdag nitong saglit na sumulyap sa kanya.

At Eloise pa talaga ang pangalan ng babaeng walang kaabug-abog na reregaluhan ng talanding lalaking ito ng diamonds?

“What are you thinking about?” kunot-noong anito. “She’s my younger sis.”

At sis pa talaga—

Napatanga siya kay Adam. Sis daw? As in sister?

“Kapatid mo?” tanong niyang napatikhim.

“Yes. It’s her birthday soon and I wanted to give her diamonds. Help me pick.”

Sumingaw ang init ng ulo ni Erin. Ang akala niya ay paasang malandi lang ang lalaki. Sweet naman pala itong kapatid. Who in her right mind would say no to a sweet request? Surely, hindi siya ’yon.

“Okay. What do you have in mind?”

“She likes earrings but. . . she just bought a pair from Paris so I don’t know.” Nagkibit-balikat ang lalaki. “I actually want to get her a gun so she can protect herself from goons and suitors. But she’s always spacing out so I doubt she would remember to carry it with her.”

Napatango-tango siya. ’Ayan, sigurado na talaga siya na nagiging close na sila nito. Isa iyon sa mga palatandaan ng pagiging close: kapag naikukuwento na sa kanya at nakikilala na niya ang mga miyembro ng pamilya.

Intrimitidang utak: Ano ngayon ang gusto mong palabasin sa closeness na ’yan? Akala ko ba, naiintindihan mo nang talanding paasa lang ang lalaking ’yan na naa-amuse sa ’yo. Hindi por que inamin niyang pini-flirt ka niya, aasa ka na. Flirting is not feelings, Erin. You’re just deprived of romance these days that any likelihood to it excites you. Right now, he’s just randomly telling you things. Don’t put more colors to it.

Matalinong utak: Shut up. May sinasabi pa si Adam.

Nakagat ni Erin ang sariling labi. Masamang senyales kapag nagkakabaligtad ang dialogue ng intrimitidang parte at matalinong parte ng utak niya. Baliw siya pero hangga’t nagpa-function nang maayos ang dalawang maliliit na boses ng lohika sa tuktok ng ulo niya, may maaasahan pa siyang pipigil sa kanya sa mas estupidong mga bagay. Pero kapag ganitong nagkakalituhan na, kailangan na niyang mag-ingat at maglagay ng boundaries—sa sarili at sa lalaki.

“You sound like a protective brother.”

“I can’t help it. Eloise is our baby. And that’s my job as the older brother.”

Napangiti siya. Hindi niya naranasan ang protektahan ng isang nakatatandang kapatid na lalaki. Masaya siguro kung laging may mag-aalala para sa kanya o mag-iisip ng para sa kapakanan niya—someone reliable and trustworthy she could tell things to. “I can’t relate. I’m an only child so I don’t know how to be protected like that.”

Nakangiti lang din sa kanya ang kausap. “Maybe that’s why you’re prone to revenge. You protect yourself because no one protects you.”

Natigilan siya bago napalunok. People—even her clan—don’t see it that way. Para sa ibang tao ay kapritsosa, mapaghiganti, at topakin lang siya. “That’s a very nice way of saying it. Thank you.”

Puwede na rin ba nitong lagyan ng paliwanag kung bakit cheap siya at madaling umasa sa romance? O kung bakit baliw siyang naghahanap kay Adrian? He might have an answer or an explanation that is unknown to her.

“Yeah,” ani pa ni Adam. “Or it could also be that you’re just really dangerous and crazy.” Humalakhak ito nang malakas pagkatapos.

Napailing siya. Ang ganda na ng ngitian nila, eh. Lumambot na ang puso niya sa interpretasyon nito sa topak niya. Bakit kailangan pa nitong ipaalala na baliw rin ang tingin nito sa kanya? Still, she couldn’t stop smiling at the way he laughs. “You are crazier to put up with me. No one does that. Everyone goes away once they see that I’m on my fit. May sira ka rin sa tuktok.”

Nakipagtitigan nang malagkit sa kanya si Adam. “I won’t argue with that. I enjoy putting up with you. I wonder why too.”

If she would also wonder why, would the answer be favorable?

Hinayaan ni Erin ang mainit na pagbugso ng dugo sa katawan at pagpaso niyon sa tainga niya. Sa ibang bagay niya itinuon ang isip. Gaya ng, may tutorial na ba ngayon ng epektibong paglalandi? Dahil iba ang talento ng lalaki sa pag-overdrive sa hormones niya.

Simple lang ang equation sa pagitan nilang dalawa: Adam’s way too sexy. She’s too hormonal and in need of romance. They’re a bad combination but he makes her feel really good.

***

“You’re not going to the office today, aren’t you? Sinabi mo lang na pupunta ka para hindi kita i-nag and you can get your way—”

“Are you really angry right now?” putol ni Adam kay Elaine na kausap sa hawak niyang cell phone . Nakakurba sa isang ngiti ang labi niya sa paglilitanya ng panganay na kapatid. Nakapagkit ang mga mata niya kay Erin na kasalukuyang nagsasalawahan sa pagpili sa pagitan ng diamond studded earrings at diamond studded brooch.

“What’s that flirty tone? Don’t use that tone on me, young man. I’m not your girlfriend,” banta nito.

Muntik siyang humalakhak pero pinigil niya ang sarili. “Okay, I won’t. Just cover for me again today. I’m busy.”

Ngayon ay nakatingin na sa kanya si Erin at nakakunot ang noo. Kinindatan niya ang mukhang sinusumpong na naman na babae. Mabilis na nagusot ang tungki ng ilong nito. Lumapad naman ang ngiti niya.

“Hey, Adam! Are you there?” sita ng nasa kabilang linya.

“What?”

Hindi niya namalayan nang nawala ang atensyon niya sa kapatid. Bakit ba kasi mukhang highblood na naman ang babaeng kasama niya?

Nagbuntonghininga si Elaine. “You’re busy? What kind of busy are you talking about?”

“I’m buying a present for Eloise’s birthday,” simpleng sagot niya.

“That’s six weeks pa. You never buy gifts this early. Ano’ng sumapi sa ’yo?”

“Can’t I change?” nawiwiling tanong niya. Patindi nang patindi ang pagkunot ng noo ni Erin sa tuwing mapapasulyap sa kanya. Napapaisip tuloy siya kung ano na naman ang ipinagmamaktol nito.

“No. Tumanda ka na nang ganyan na laging late magregalo. Hindi ka biglang mahihipan ng hangin para lang—Wait. Don’t tell me. . .” Nagbago ang tono ng kapatid. Sumeryoso. “Adam. Are you busy because of a girl? Again?”

“Yes,” amin niya.

“Is this girl taken?”

“No. What do you take me for?”

“Brokenhearted?”

“Very.”

“Sane?”

Natigilan siya bago nangiti. Mahirap sagutin ang tanong nito. “Not really sure.”

“Are you already flirting with this girl?”

Pinigil niyang humalakhak. Masyado siyang kilala ng kapatid. “A little, maybe?”

“And she doesn’t know that you are talking to your sister right now, hence, the weird short answers.”

“Yes.”

“And she’s pissed. And you’re teasing her.”

Halakhak ang isinagot niya. Dalawang babae ang naha-highblood sa kanya ngayon: isang parang patalim ang tingin sa paghalakhak niya at isang naririnig niya ang angil sa kabilang linya.

“What a flirt! Gosh, you’re such a flirt! Ang landi mo!”

Humalakhak lang siya uli. It’s not his fault that he’s enjoying Erin’s reactions too much. She’s amusing.

“Wait! Is this girl. . . that Erin?”

Itinago niya ang muntikang pagseryoso ng ekspresyon. “Yes.”

Natahimik sandali ang nasa kabilang linya.

“Adam, are you playing superhero again?” Mas tamang sabihing deklarasyon at hindi tanong ang tono ni Elaine.

Superhero. Elaine always describes him that way. He never really gets what she means.

“No,” he said but failed to sound firm.

“Your voice kind of cracked a little there.”

“No. Believe me,” ulit niya.

“Mama called and asked me about the medical expenses I paid for your date yesterday. She’s worried you’re beating women because of what happened—”

Tumalikod siya sa nakatingin pa ring si Erin at lumakad palabas ng boutique para maitago ang pagseryoso ng mukha. “You know that’s not the case at all. I won’t do that. I won’t even dare. That girl was mistakenly attacked. And. . . thank you for fixing it for me.”

“That girl is a good girl. She settled and accepted payments for damages to avoid a scandal. I assured and convinced her that it won’t ever happen again. Pero ’yong attacker ng date mo at ’yong nag-vandal sa kotse mo, it’s that girl with you, right?”

Hindi na siya umimik.

“Why are you doing this, Adam? Why are you with her?”

“Elaine. . .” May rason ba siyang puwedeng sabihin dito? Dahil hindi niya rin maipaliwanag ang mga ginagawa niya mula nang makilala niya si Erin at marinig ang kuwento nito. “She’s just. . . she’s going to pay for the wrecked car.”

Sandaling nanahimik ang kausap niya bago, “She’s related—”

“Yes. She’s the casualty.”

“Adam, you better know what you’re doing. Because if you’re going to ask my opinion about it, I don’t like it.”

“I’m not doing anything wrong, Elaine. Trust me on this one,” sabi niya. Pero maging siya ay hindi kumbinsido sa sinasabi.

“Are you sticking with her because she’s the casualty? Or do you have other reasons?”

“Well, she’s great company. I enjoy being with her. That’s it. I’m not acting like a superhero.”

“I don’t know whether to believe you. I know that you have a tendency to be soft to people who are in need of. . .” Nagbuntonghininga si Elaine. “Just stop before it gets bad. I don’t know what you’re thinking but. . . please be smart about it.”

“I know what I’m doing, Elaine.”

“Just don’t get involved too much. . .”

Pero maiiwasan niya pa ba ’yon?

“I’m hanging up,” sabi na lang ni Adam. I’ll come by the office tomorrow.”

Nagbuntonghininga lang ang kapatid bago ibaba ang linya.

The conversation left a bad taste in his mouth. Pero totoo naman ang mga sinabi niya. Nawiwili siyang kasama si Erin—maybe a little too much. He’s acting too familiar with her considering the fact that they’ve just met. It’s crazy, he knows. But what’s the use of using too much logic when he could just enjoy her company? It’s not like he’s courting her, sexing her, or using her. He’s just making her pay for the wrecked car.

Inulit niya sa sarili ang huling rason: I’m just making her pay for the car.

Ibinulsa niya ang cell phone . Nalingunan niya si Erin na nakasunod na pala sa kanya sa labas at nakapamaywang. Idagdag na ring madilim ang mukha nito.

“Done?” tanong niya. Sinikap ngumiti.

Salubong ang kilay ng babae. “I think you should get the earrings. Kahit pa bumili siya ng nakakasilaw na hikaw sa Paris.”

Napatango-tango siya. If it’s settled. . . why does she looked pissed?

“Thanks. Let’s get it, then.”

“You get it. I’m going to wait here,” matabang na sabi nito at nag-iwas ng tingin.

Natural siyang napangiti. Everything Erin does amuses him, especially her tantrums. Alam na niya noon pa na mabilis magpalit ng mood ang mga babae. But Erin’s the embodiment of moods changing.

“Okay. I won’t be long.”

Irap ang sagot nito.

***

Kasinghaba ng ilong ni Pinnochio ang nguso ni Erin. Ang lakas ng loob ni Adam na makipag-flirt sa cell phone habang kasama siya! Kung makahalakhak pa talaga ito ay para bang aliw na aliw sa kausap. She’s hating it more that she minds it. Gusto niyang kalmutin ang mukha ng talipandas na lalaki. Kung walang exclusive flirting, pasintabi man lang sana sa kanya na pini-flirt din nito, hindi ba?

Intrimitidang utak: Asa ka pa. Tumitilapon ka na naman sa Paasa.com, girl.

Sa kaiirap niya pakaliwa at pakanan ay tumama ang mata niya sa isang kuwadradong mukha na kilalang-kilala niya. Ang mukhang parang picture frame ay pagmamay-ari ni Felicia. At malapit lang ang mukha sa kanya. Mga limang hakbang. Late na para umiwas.

“Erin?” luluwa ang mata na tanong nito.

Maganda si Felicia. Big eyes na masarap tusukin, manipis na lips na masarap suntukin, straight na buhok na masarap sabunutan, at kuwadradong panga na nakasusugat banggaan. Pangit ito ngumiti, lalo na kung siya ang nginingitian. Gaya ngayon.

“Felicia,” nakatago ang pangil na sabi niya. Tingnan mo nga naman ang pagkakataon. Ang gusto niyang makita para kalbuhin, lumilitaw na lang sa harapan niya.

Dumako ang mata niya sa tagiliran nito. Dumugo slightly ang puso niya. May katabi itong guwapo. First love niya.

“Hi Erin! Kumusta?” May salamin sa mata si George. Yummy kahit nakapormal na polo. Sigurado siyang flat ang tiyan. Minsan na niyang nasilip.

Pumulupot ang kamay ng traydor na si Felicia sa braso ng asawa nito. “Oo nga. What are you doing here?”

“Ako?” aniya sabay turo sa sarili at nakalolokong ngumiti. “Nagja-jogging.”

“Nang ganitong oras sa hapon?” tanong ng babae sa kanya sabay tingin sa tiyan niya.

Nag-inhale siya. Walang exhale.

“Parang hindi tumatalab? ’Di ba, honey?” Saka ito bumaling sa asawa at humagikgik with matching hampas sa braso ng first love niya.

Napangiti nang matamis si George at apologetic ang mukha nang tumingin sa kanya. “You look good, Erin.”

Patuloy siya sa paghigop ng bilbil na ayaw niyang mahalata nito. Bakit ngayon sila nagkita ni George? Past is past at wala na siyang feelings dito kahit na may naiwan pang kilig. Pero bakit ngayon sila nagkita kung kailan naka-jeans lang siya? Hindi akma ang outfit niya sa paghihiganti. Wala man lang siyang stilleto.

“That’s a joke. Who would jog at this hour?” buwelta niya kay Felicia. “Can’t you tell it’s a joke?”

“No. Hindi kasi nakakatawa.”

Nakangiti siya kay Felicia. Nakangiti rin ito sa kanya. Alam nilang isang maling galaw lang at may isa sa kanila na magku-kung fu. That’s the one thing they both have: kung fu ’pag galit, cat claws ’pag kinakailangan, at matapang na pag-iisantabi sa kahihiyan. So, they were best friends.

“Whoa. Hi. What did I miss?” ani Adam na lumitaw sa tabi niya. Casual na nakangiti ang lalaki, nagpapapalit-palit ang tingin sa kanya, kay George, at kay Felicia.

Nalaglag nang bahagya ang panga ng dati niyang kaibigan. At sigurado siyang hinigop nito pabalik ang laway na muntik nang tumulo dahil sa ngiti ni Adam. Napaismid siya.

Isa pa iyon sa pagkakapareho nila ng babae: they know how to appreciate male beauty.

‘’Yan! Maglaway ka! Malaglag sana’ng lahat ng ngipin mo!’ sa isip ay sabi niya bago bumaling kay Adam. “She’s Felicia,” simpleng sabi niya rito bago, “And this is George. Co-teacher ko before.”

Dumaan ang hangin ng Manila Bay sa pagitan nila ni Adam. Dumaan ang ingay ng mga mall goers. Hindi niya makuha ang pananahimik nito.

Tumikhim siya bago bumaling sa mag-asawa. “And this is Adam. “

Wala pa ring imik si Adam nang makipagkamay sa dalawa. Bumulong ito nang bumaling sa kanya. “Teacher ka dati?”

“Yes. Bakit? May problema ka rin?” buwelta niya rito. Lahat yata ng nakaalam ng background niyang iyon ay na-shock.

Nagsayaw ang kutitap sa mga mata nito. “Just surprised. Saan ka nagturo?”

“Daycare,” ganting bulong niya. Ninanamnam niya ang eksaheradang ikot ng mga mata ni Felicia sa bulungang nakikita.

“How are the kids? Are they all. . . still normal?”

Inirapan niya ang lalaki.

“Mukhang may mahalaga pa kayong pag-uusapan ng kaibigan mo kaya mauuna na kami ng asawa ko, Erin. Nice bumping into you after so long,” singit ni Felicia sa kanila at hinila si George. Nagsimula ang mga itong lumakad bitbit ang mga shopping bags.

“How do you know he’s just a friend?” hindi niya napigilang habol ng tanong dito.

“Come on.” Nakangisi ito nang lumingon at rumolyo ang mata. “I can tell. Or am I wrong?” tanong nitong kay Adam nakatingin.

“Not at all. We’re friends,” nakangiting sagot ng lalaki.

Pinigilan ni Erin ang pagsabog ng init ng ulo.

“Friends,” wala sa loob na bulong niya.

“Mauna na kami, Erin. Let’s catch up next time,” sabi ni George.

Tumango siya sa lalaki. Pinilit na itaas ang kamay para kumaway. “Nice seeing you.”

Nang mawala sa paningin niya ang dalawa ay mabilis niyang hinarap si Adam.

“What did you say? We are friends?” tanong niya rito.

Tumango ito. “Yeah. Why?”

“Sinabi ko sa ’yo na siya si Felicia! That’s the snake of a woman who. . .” Malakas siyang umangil. What’s the point of reminding him something that’s not important to him? “You could have lied! You could have told her something like we’re dating, or flirting, or whatever! Nakita mo ba kung pa’no tumulo ang laway no’ng talandi sa ’yo? Gosh! She could have lost her mind if you just lied!”

Nakangiti lang sa pagdadabog niya ang lalaki. “But that’s better than telling her that we just met over a wrecked car, right? And what’s the point of lying? Pa’no kapag nalaman niyang nagsinungaling ka lang? You will look petty and desperate.”

“I am desperate!” angil niya. Pumapadyak habang hindi alam kung saan titingin.

“But certainly you’re not petty.”

“I am petty! Gosh!” Pulang-pula ang mukha niya sa inis sa lalaki.

“Hey. . . it’s okay,” sabi ni Adam sa kanya.

“It’s not!” mataas ang tinig na sabi niya bago namaywang. “Magkalinawan nga tayong lalaki ka!”

Pormal ang mukha ni Adam sa kanya. “I’m listening.”

“If we’re just friends, then stop with the flirting, okay? I’m not that good in telling flirts pero damang-dama ko ang bawat paglalandi mo! So, don’t dare tell me that I’m just hallucinating or assuming.”

Napangisi ito sa sinabi niya. Napakagat-labi pa.

“And don’t ever give me surprise morning-coffee kiss ever again! Friends don’t do that.”

Hindi maalis ang ngiti nito habang siya naman ay sasabog nang bulkan.

“Gets mo?!”

“Yes, Ma’am!” alertong anito.

“Good!” ngitngit na sabi niya.

“Shall we shop for dinner now?”

Napapadyak siya. Gusto niyang manakal ng guwapo! Bakit hindi man lang ito maapektuhan ng pagmamaktol at paghahalimaw niya? Bakit lagi lang itong nakangiti? Unfair lang, gano’n? Habang nagmumukha siyang balyenang hindi maanak sa inis, mukha lang itong supermodel na nakikinig sa kanya? Nasaan ang justice sa creation?

‘I’ll give you the best dinner, ever!’ naisip niya bago umirap.