Chapter 13:Astound—Wala sa sarili akong sumakay sa kotse ni sir Gavin. We're now heading home. And I'm not sure if we bid goodbye to our friends 'cause honestly, I'm not literally with myself right now. Magmula nang magsayaw kami kanina ay para akong nakalutang sa kawalan. Ni hindi ko alam kung paano ko nairaos ang sayaw na iyon habang yakap niya ako sa kaniyang mga bisig.That exact moment, I felt like I was bound in a spell. I was lost in my own paradise. Got stuck in there and I'm turn into staying or going back to where I suppose to be. Then, all of a sudden, his lovely face with a sweet smile plastered in his lips showed up to me, making my heart pounded so loud and fast...again and again and again. Until, I'm almost out of breath. I gasped."Hey, are you okay?
Chapter 14: Blinded—It has been two weeks.Two fucking weeks.Since that incident happened that made me astonished. Who wouldn't? IfLucio Gavin Cradford, a damn hot CEO, my freaking boss kissed me. Yes! He kissed me! And up until now, I can still remember how his soft lips touched mine. Na kahit ilang segundo lamang nagdampi ang aming mga labi ay niyanig pa rin niyon ang aking sistema. Ngunit hindi ko lubos maisip na mangyayari iyon. I couldn't even grasp hold of why and how did it happen.Napakabilis ng pangyayari na ang tanging naging reaksyon ko lang ay mapatulala. Ni hindi ko na namalayaan ang pag-uwi namin at ang kaniyang pag-alis. Hindi ko na siya nahingan pa ng paliwanag kung bakit niya iyon ginawa? Ano ba ang kaniyang dahilan? Para saan ba ang halik na iyon? Ano ang ibig sabihin ng paghalik niya sa akin? Ipagsasawalang-bahala ko na lamang ba iyon? After all, it&rsquo
Chapter 15: Strange—Napako ako sa aking kinatatayuan. Nanghina ang mga tuhod ko hanggang sa hindi ko na nakayanan pa at napadapa na lamang sa sahig. Walang humpay sa pag-agos ang aking mga luha. I never thought that seeing him kissing someone else will be this hard for me. It's tormenting me. It feels like my heart is tearing apart.W-why . . .Why is it so painful?Napahawak ako sa aking dibdib nang kumirot ito ng sobra. Pakiramdam ko ay nilalamukos ang puso ko na halos hindi na ako makahinga sa sikip nito. Tila ba ilang matutulis na patalim ang tumarak dito at sa sobrang hapding dulot nito ay impit akong napapahiyaw sa sakit. Hindi dapat ako nasasaktan ng ganito dahil wala naman akong karapatan. But here
Chapter 16: ImperiousKay bilis tumakbo ng oras dahil kaagad na lumipas ang isang lingo. Bukas nga ay mag-iisang buwan na ako sa trabaho. Parang kahapon lang noong matanggap ako at nakakatuwang isipin na umabot ako ng ganito katagal. Sa ugali kasi na mayroon ang boss ko, kahit na gaano kahaba ang aking pasensya ay talagang sobra akong nahirapan pakisamahan siya.Sabi nga sa akin noong nakaraang araw ni Fellice ay isang milagro na nakayanan ko ang isang buwan na pakikitungo sa boss ko. Marahil malaking parte na roon ang nararamdaman ko sa kaniya para hindi ko siya sukuan at makasama pa siya ng matagal. Ganoon kasi siguro talaga kapag mahal mo ang isang tao, nakakaya mong magtiis na kahit nasasaktan ka na niya mas gugustuhin mo pa rin siyang makita at makasama.Sinubukan ko namang pigilan. Pinilit kong isantabi ang nararamdaman para layuan siya kahit mahirap. Ngunit hindi ko rin talaga napanindigan. Dahil k
Chapter 17: SottishMalalaki ang bawat hakbang ng kaniyang mga paa habang hinihila ako. Ang higpit ng kapit niya sa aking palapulsohan na halos napapaigik ako. Sa tuwing magtatangka akong sitahin siya dahil paniguradong magmamarka ang kamay niya sa balat ko, ay natitigilan ako. Masiyado kasing mabigat ang presensya niya ngayon na nakakapagpanginig ng kalamnan ko.Tiniis ko na lamang ang hapdi sa aking pulsohan at nagpatianod sa kaniya. Hanggang sa marating namin ang tinutuluyan kong hotel room, saka pa lang niya binitawan ang kamay ko."Open it," he flatly ordered.I sighed and do what he said.Pagkabukas ko ng pinto ay namilog ang aking mga nang bigla na lamang niya akong itulak papasok at marahas na inagaw sa akin ang hawak kong key card. Dagli akong napaharap sa kaniya nang akmang isasara na niya ang pinto."W-wait..." I stopped him. "A-anong ibig sabihin nito...s-sir? Akala ko ba ma
Chapter 18: NirvanaWarning: SPG ahead! Not suitable for young readers. You have been warned.Hindi ko alam kung anong dapat na maramdaman matapos marinig ang sinabi niya. Kung magiging masaya ba ako dahil ibig sabihin nito ay gusto niya rin ako—hindi naman siya magseselos ng ganito sa amin ni Traise kung wala siyang nararamdaman para sa akin, o kung masasaktan ba kasi may parte ng utak ko ang nagsasabing pinaglalaruan niya lamang ang damdamin ko.Ang hirap kasing paniwalaan na nagkakaganito siya sa akin gayong may girlfriend naman na siya. Ano ba ang gusto niyang mangyari? Does he want me to be a third party? No! I'm not that kind of woman and I'm not selfish. I won't let myself be the reason of someone's heartache. Hindi ko iyon masisikmura. Kaya sa halip na maniwala sa kaniyang sinasabi ay mas mabuti pang lumayo na lamang ako.I pushed him away and fixed
Chapter 19: WrathTirik na ang araw sa labas pero heto at nakahiga pa rin ako sa kama. Pakiramdam ko kasi ay nanaginip ako. Wala sa hinagap ko na mangyayari ang pagkakataong ito—ang mapagmasdan ang isang Gavin Cradford sa mahimbing niyang pagtulog. Malayo sa karaniwan niyang anyo ang nakikita ko ngayon. Hindi nakakunot ang kaniyang noo. Maamo ang kaniyang mukha na tila ba isa siyang natutulog na anghel.Matamis akong napangiti nang bahagya siyang gumalaw. Nagulo ang may kahabaan na niyang buhok dahilan na mapunta sa kaniyang mga mata ang iilang hibla nito. Inangat ko ang aking kanang kamay saka hinawi ito ng marahan at binalik sa dating ayos. Nang matapos iyon, sa halip na ibaba ang aking kamay ay kusa itong gumalaw na tila ba may sariling utak at hinaplos ang kaniyang mukha. Mula sa makakapal niyang kilay, matangos na ilong, hanggang sa maninipis at mapupula niyang labi.Mariin akong napalunok kas
Chapter 20: Veracity "What are you, Elise? A plumb? Come here," aniya sa seryosong tuno habang minumuwestra ang kamay sa bakanteng espasyo sa kaniyang gilid. We’re now here inside his office. He's sitting at the couch while I choose to just stand beside the door. I'm a bit hesitant to come near him. Dahil base sa seryosong awra niya ngayon mukhang hindi maganda ang mood niya. Baka nagalit talaga siya roon sa I* post ko at hindi ko maintindihan kung bakit. Wala naman akong nakikitang mali roon. Simpleng nakaakbay lang sa akin si Traise habang nakangiti naman ako sa kamera. So, I really don't get it why would he be mad at that. I sighed and seriously looked at him. "No, I'm fine here," tanggi ko. Pilit kong nilabanan ang umuusbong na kaba sa aking dibdib. Huminga akong malalim para kalmahin ang sarili. "Binura ko na 'yong photo," saad ko nang natahimik siya at mataman lamang akong tinitigan. "Ah, I need to—"