Chapter 11: Chapter 11: Self-control *** “I’m sorry for snapping at you earlier. See you tomorrow, Elise. Good night . . .” Iyon ang mga huling salitang binitawan ng boss ko bago niya tinapos ang tawag na siyang nagpalaglag ng panga ko dahil sa gulat. I never expected him to say that especially with gentleness and sweetness in his voice which keep me up all night as it echoed in my head over and over again. So the next day, I woke up late and felt so exhausted. "Oh, Ate?" untag sa akin ni Maegan nang makababa ako sa may sala. Nakaupo siya sa sofa kasama ang kapatid na si Kurt habang nanunuod ng pambatang palabas sa TV. "Bakit gan'yan ang itsura mo? Puyat ka ba? Eh, ako nga itong late na nakatulog kagabi kasi you know..." dugtong niya pa na may kasamang paghagikhik. Noong una kaming magkita ni Maegan doon sa airport ay may ilangan pa kami sa isa’t-isa. Pero ngayon ay naging kumportable na kaming dalawa at mas napalapit pa nga. Siguro dahil na rin sa siya lang ang babae sa kanila
Chapter 12: Sway *** Tinupad nga ng boss ko ang kaniyang sinabi. Eksaktong huminto ang sasakyan sa U-Luxury Hotel nang gisingin niya ako. Nang makababa kami ng sasakyan ay ang nakasisilaw na kislap ng mga camera galing sa napakaraming media ang sumalubong sa amin. Bigla akong nahiya sa rami ng pumalibot sa amin kaya dagli akong napatago sa likod ni sir Gavin. Naramdaman ko namang niyapos niya ako sa aking beywang at hinarangan ang aking ulo ng kaniyang isang braso habang papasok kami sa hotel. Saka lang ako nakahinga ng maluwag nang tuluyan na kaming nakapasok sa loob ng Banquet Hall kung saan gaganapin ang party. “Are you alright?” My boss whispered, helping me stand properly. Umayos ako ng tayo saka siya nginitian. “Y-yes. T-thank you, sir,” I stammered. He just nodded and was about to say something when someone came rushing to us. Naningkit ang mga mata ko nang maulinigan kung sino ang mga ito. It’s Traise and...Fellice. “Bro!” Traise greeted, giving my boss a friendly
Chapter 13:Astound—Wala sa sarili akong sumakay sa kotse ni sir Gavin. We're now heading home. And I'm not sure if we bid goodbye to our friends 'cause honestly, I'm not literally with myself right now. Magmula nang magsayaw kami kanina ay para akong nakalutang sa kawalan. Ni hindi ko alam kung paano ko nairaos ang sayaw na iyon habang yakap niya ako sa kaniyang mga bisig.That exact moment, I felt like I was bound in a spell. I was lost in my own paradise. Got stuck in there and I'm turn into staying or going back to where I suppose to be. Then, all of a sudden, his lovely face with a sweet smile plastered in his lips showed up to me, making my heart pounded so loud and fast...again and again and again. Until, I'm almost out of breath. I gasped."Hey, are you okay?
Chapter 14: Blinded—It has been two weeks.Two fucking weeks.Since that incident happened that made me astonished. Who wouldn't? IfLucio Gavin Cradford, a damn hot CEO, my freaking boss kissed me. Yes! He kissed me! And up until now, I can still remember how his soft lips touched mine. Na kahit ilang segundo lamang nagdampi ang aming mga labi ay niyanig pa rin niyon ang aking sistema. Ngunit hindi ko lubos maisip na mangyayari iyon. I couldn't even grasp hold of why and how did it happen.Napakabilis ng pangyayari na ang tanging naging reaksyon ko lang ay mapatulala. Ni hindi ko na namalayaan ang pag-uwi namin at ang kaniyang pag-alis. Hindi ko na siya nahingan pa ng paliwanag kung bakit niya iyon ginawa? Ano ba ang kaniyang dahilan? Para saan ba ang halik na iyon? Ano ang ibig sabihin ng paghalik niya sa akin? Ipagsasawalang-bahala ko na lamang ba iyon? After all, it&rsquo
Chapter 15: Strange—Napako ako sa aking kinatatayuan. Nanghina ang mga tuhod ko hanggang sa hindi ko na nakayanan pa at napadapa na lamang sa sahig. Walang humpay sa pag-agos ang aking mga luha. I never thought that seeing him kissing someone else will be this hard for me. It's tormenting me. It feels like my heart is tearing apart.W-why . . .Why is it so painful?Napahawak ako sa aking dibdib nang kumirot ito ng sobra. Pakiramdam ko ay nilalamukos ang puso ko na halos hindi na ako makahinga sa sikip nito. Tila ba ilang matutulis na patalim ang tumarak dito at sa sobrang hapding dulot nito ay impit akong napapahiyaw sa sakit. Hindi dapat ako nasasaktan ng ganito dahil wala naman akong karapatan. But here
Chapter 16: ImperiousKay bilis tumakbo ng oras dahil kaagad na lumipas ang isang lingo. Bukas nga ay mag-iisang buwan na ako sa trabaho. Parang kahapon lang noong matanggap ako at nakakatuwang isipin na umabot ako ng ganito katagal. Sa ugali kasi na mayroon ang boss ko, kahit na gaano kahaba ang aking pasensya ay talagang sobra akong nahirapan pakisamahan siya.Sabi nga sa akin noong nakaraang araw ni Fellice ay isang milagro na nakayanan ko ang isang buwan na pakikitungo sa boss ko. Marahil malaking parte na roon ang nararamdaman ko sa kaniya para hindi ko siya sukuan at makasama pa siya ng matagal. Ganoon kasi siguro talaga kapag mahal mo ang isang tao, nakakaya mong magtiis na kahit nasasaktan ka na niya mas gugustuhin mo pa rin siyang makita at makasama.Sinubukan ko namang pigilan. Pinilit kong isantabi ang nararamdaman para layuan siya kahit mahirap. Ngunit hindi ko rin talaga napanindigan. Dahil k
Chapter 17: SottishMalalaki ang bawat hakbang ng kaniyang mga paa habang hinihila ako. Ang higpit ng kapit niya sa aking palapulsohan na halos napapaigik ako. Sa tuwing magtatangka akong sitahin siya dahil paniguradong magmamarka ang kamay niya sa balat ko, ay natitigilan ako. Masiyado kasing mabigat ang presensya niya ngayon na nakakapagpanginig ng kalamnan ko.Tiniis ko na lamang ang hapdi sa aking pulsohan at nagpatianod sa kaniya. Hanggang sa marating namin ang tinutuluyan kong hotel room, saka pa lang niya binitawan ang kamay ko."Open it," he flatly ordered.I sighed and do what he said.Pagkabukas ko ng pinto ay namilog ang aking mga nang bigla na lamang niya akong itulak papasok at marahas na inagaw sa akin ang hawak kong key card. Dagli akong napaharap sa kaniya nang akmang isasara na niya ang pinto."W-wait..." I stopped him. "A-anong ibig sabihin nito...s-sir? Akala ko ba ma
Chapter 18: NirvanaWarning: SPG ahead! Not suitable for young readers. You have been warned.Hindi ko alam kung anong dapat na maramdaman matapos marinig ang sinabi niya. Kung magiging masaya ba ako dahil ibig sabihin nito ay gusto niya rin ako—hindi naman siya magseselos ng ganito sa amin ni Traise kung wala siyang nararamdaman para sa akin, o kung masasaktan ba kasi may parte ng utak ko ang nagsasabing pinaglalaruan niya lamang ang damdamin ko.Ang hirap kasing paniwalaan na nagkakaganito siya sa akin gayong may girlfriend naman na siya. Ano ba ang gusto niyang mangyari? Does he want me to be a third party? No! I'm not that kind of woman and I'm not selfish. I won't let myself be the reason of someone's heartache. Hindi ko iyon masisikmura. Kaya sa halip na maniwala sa kaniyang sinasabi ay mas mabuti pang lumayo na lamang ako.I pushed him away and fixed