Chapter Seventeen

"Shot puno! One shot!”

Muntikan ko nang masarhan ng pinto si Ellie dahil sa gulat. Wala man lang god evening o kahit hi or hello. Talagang pagkabukas ng pinto ay sigaw agad ang bungad. Nakangisi pa ang loka at mukhang naka mission accomplished pa ang ekspresyon.

Napahawak tuloy ako sa dibdib ko, while holding the door knob tightly. Balance. I need balance or else I might faint right here and now. “Don't do that again, please. Papatayin mo ako sa nerbyos, Ellie.”

“Sus, di ka ba na surprise sa surprise ko? Hindi ka mamatay sa nerbyos, Cass. Mamatay ka sa sama ng loob dahil sa mga pangyayari ng buhay mo. Kaya nga may dala ako nito, ta-da!” She proudly held a bottle of wine, may kasama pang mga snacks.”

“Ellie! Diba, I told you not to bring alcoholic where Jeremy might see.”

“Hindi naman tayo magpapakita and ikaw ha, it’s just wine, Cass. There are other deadlier poison. Ito, parang anesthesia lang. Hindi ka nga mahihilo. Alangan naman mag pray at mag pray lang tayo sa harap ng bata no.”