Chapter 1

AMARIE'S POINT OF VIEW

Flashback..

"Amarie!"

His deep and low voice shaken my body. Patuloy ang panginginig ng dalawang kamay ko tsaka kusang nagsumiksik ang aking katawan sa likod ng pintuan habang yakap ang dalawa ko'ng tuhod.

"Open the door, Amarie. Or else.."

"Ahhh!"

Napasigaw ako na'ng marahas na bumukas ang pinto tsaka niyon iniluwa ang lalaking kinatatakutan ko. He scanned me from up to toe using his dark eyes, mayroong ngising nakakakilabot na nakapaskil sa kaniya'ng labi.

"Run, Amarie! Run!"

Patuloy ang pagbuhos ng aki'ng mga luha habang hawak ang mga kamay ng aki'ng kakambal. Naghahabol ako ng hininga, hingal sa ginagawa'ng pagtakbo. Nanlalabo ang aki'ng mga mata dahil sa nag-uumapaw na luha'ng umaagos mula rito.

Bang!

Natigil ako sa pagtakbo na'ng makarinig ng malakas na putok ng baril.

"A-Amarie, t-tumakbo ka na."

Sa aking pagharap sa kaniya'ng direksiyon ay kaagad ako'ng nanlamig. Mabilis ko siya'ng dinaluyan tsaka ipinatong sa aki'ng kandungan.

"N-No, Amber!"

"Umalis ka na rito, Rie! I-Iwan mo na ako!"

"No!"

"Amarie!"

"HINDI!"

Sa aki'ng pagbangon ay naghahabol ako ng hininga. Napahawak ako sa aki'ng dibdib tsaka kusa'ng napatakip sa aking mukha.

It is the same nightmare that have been hunting my dreams for years.

Tama na.

Pakiusap, tama na. Ayoko na, ayoko na po!

I looked beside me and there saw a man in a deep slumber, he was lying on the bed while facing my direction. Tanging makapal na kumot ang tumatabon sa ibabang parte ng hubad nito'ng katawan.

Ang mga ala-ala ng mga nangyari kagabi ay lalo'ng nagpalakas sa aking paghagulgol.

Nasasaktan man ay pinilit ko'ng tumayo upang tahakin ang daan sa banyo. Doon ay nilinis ko ang katawa'ng puno ng pasa at marka. Hindi ko maiwasa'ng titigan ang aki'ng sarili sa malaking salamin.

Awa.

I pity you, Amarie. Ang hina-hina mo, bakit ka ganiyan?

Pakiramdam ko ay iba'ng tao ako habang hinhusgahan ang sarili sa kabilang parte ng salamin. Mabilis ko'ng tinapos ang paliligo tsaka pinalis ang luha'ng hindi maubos-ubos.

I went to my walk-in closet and picked clothes to wear. There I chose a black fitted dress na may malaking slit sa gilid nito.

Mahigpit ang ginawa ko'ng pagkakahawak sa maliit na salamin tsaka pinahid ang pula'ng lipstick sa aki'ng labi. Dala ng panggigigil ay ilang beses ko pa ito'ng kinapalan hanggang sa maglampas-lampas na ito. Hindi ko na napigilan ang sarili at tuluya'ng naibagsak sa lamesa ang hawak na salamin, dahilan upang maglikha ito ng ingay at mabasag.

Napatayo ako at mariin na pumikit. Nagpakawala ng isang malalim na buntong hininga bago tuluyang dumilat.

Ito ka, Amarie. At hindi na magbabago 'yun.

Hanggang dito ka lang.

..

"Good morning, baby."

A sweet smile flashed from my lips as I feel his arms circled around my waist.

"Ang bango naman ng baby ko.."

"Damon!" suway ko tsaka siya hinarap. He was planting kisses on my shoulder until it went up to my neck.. and to my lips.

"Mm-hmm! Enough of that, may pasok ka pa." Bumagsak ang kaniyang balikat tsaka nakanguso'ng tinungo ang lamesa.

Tinapos ko ang niluluto tska siya hinainan ng almusal. I saw him drinking his coffee while staring at me. His smile faded as he landed his sight down to my wrist. Dahilan upang mapalingon 'rin ako sa parteng iyon.

"I'm sorry," he apologized.

I chuckled and sat beside him.

"What are you apologizing for?" I asked ang leaned my head on his chest.

"I should've been gentle with you," he said sincerely. It made me laugh.

"Don't worry about me, alright? I'm fine!" giit ko.

Ayaw ko na kasi'ng pag-usapan ang tungkol roon.

"What if um-absent na lang ako ngayon? Well, I do have a reasonable excuse because yesterday was our wedding. Masama ba ku'ng gusto ko lang naman masolo ang asawa ko, hmm?" paglalambng nito tsaka hnalikan ang tuktok ng aking ulo.

"Mister CEO, go get your ass to the office and do work. Your wife will be waiting for you in the house."

"Pero ma bo-bored ka lang dito dahil mag-isa ka. Paano kung kumuha na lang kaya tayo ng maid para may nakakausap ka naman while I'm away? Hindi 'yung may namamantala ng pag-iisa mo. Kapag wala ako, doon dumidiskarte. "

Hindi talaga siya titigi hangga't hindi nakakasiguro'ng magiging ayos lang ako mag-isa rito sa bahay.

"Ma-bored man ako, hindi ko naman gagawing libangan ang panloloko noh! Kung iniisip mo'ng tungkol na naman 'to sa bagong lipat na kapitbahay, don't bother! Please?" saad ko tsaka kinurot ang magkabila niyang pisngi.

"Aishh, fine!"

" 'Eh kung manood na lang kaya tayo ng movie?"

"Castro!"

"Joke lang po, Misis!" giit nito tsaka itinaas ang dalawang kamay. I waved and remained standing outside until his car went out of my sight.

Naglaho ang ngiti ko. Sa halip ay napalitan ito ng blangko na ekspresiyon bago ako lantang gulay na pumasok sa loob ng bahay.

Nang umalis si Damon ay doon ko isinigaw sa kwarto ang lahat ng sakit. Gusto ko'ng saktan ang sarili ko kung bakit ko 'to ginagawa.

He was too rough and aggressive to make me feel so broken. Labis na ako'ng nangangayayat, pansin ito sa lamlam ko'ng mga mata. And last night was my first, kaya naman naging mas mahirap para sa akin ang kumilos sa araw na ito.

I was lying on the bed the whole day, wala ako'ng ibang ginawa kundi matulog at tumunganga sa kisame.

Hanggang sa sumapit ang hapon. Kinailangan ko'ng bumangon upang labhan ang kubre kama'ng namantsahan, maglinis ng bahay at gumawa ng iba pa'ng mga gawain. Pagdating ng bandang alasais ay napagpasyahan ko'ng magluto na ng hapunan. I was preparing ingredients to use in cooking when the doorbell rang.

Is it Damon? Napaaga ata ang uwi niya? He usually go home for about six thirty to seven.

"Hi."

Napako ako sa kinatatayuan na'ng imbes na si damon ay iba'ng tao ang makita ko sa labas.

"Nick, remember me?" nakangiti nitong pagpapakilala.

I nodded. "M-May kailangan ka?" alangani'ng tanong ko.

Itinaas nito ang kamay, dala ang isang tapper wear. "I brought you dinner."

Napanganga ako tsaka nahihiya'ng inabot ang hawak nito.

"Hindi ka na sana nag-abala pa," sagot ko.

"No- it's alright. It is my specialty, kaya naman nagluto ako ng marami to share some of it to you. Besides, mag-isa lang 'rin naman ako'ng kakain," he explained.

"Salamat, Nick."

Akmang tatalikod na ako na'ng hawakan nito ang siko ko.

"Hindi mo man lang ba ako papapasukin?" nahihiyang saad nito.

"Sorry, as much as I want to. Pero marami pa kasi ako'ng gagawin," pagdadahilan ko. Napakamot ito sa batok tsaka mahina'ng napahagikhik.

Beep! Beep!

Napalingon ako sa isang direksiyon na'ng makarinig ng busina.

He's home.

"Ummm. Nick, mas mabuti pa siguro kung umuwi ka na."

Kunot noo'ng bumaba ng kotse si Damon. Tanaw ko kung papaano umigting ang perpekto nito'ng panga na'ng lumapag ang tingin nito kay Nick.

"Ahh, nakauwi ka na pala." Hindi man lamang ako nito tinignan, sa halip ay nanatili ang atensiyon sa lalaking katabi ko.

Bogsh!

"Damon!"

..

"Baby, hindi mo na sana ginawa 'yun," saad ko habang ginagamot ang sugat sa gilid ng kaniyang labi.

Napasinghap ako na'ng hatakin nito ang aking baiwang kaya naman napaupo ako sa kaniyang kandungan, habang ang isa ko'ng kamay ay nakapatong sa kaniyang braso.

"Why?"

"Tell me, Amber. Why shouldn't I done that? Aminin mo nga, lalaki mo ba ang g*gong 'yun?" gigil nito'ng tanong.

I placed my palm in his jaw and caressed it. I then leaned down to give him a peck of kiss in there.

"Damon, mahal kita." I murmured.

"Maniniwala ko ba kung sasabihin ko'ng mahal kita?" I asked. He simply nodded.

"Kung naniniwala kasa nararamdaman ko, hindi mo na kailangang tanungin pa ako tungkol sa bagay na 'yan. Ayaw ko lang naman na magkagulo at mag-iba ang tingin nila sa'yo," paliwanag ko.

"But he's trying to steal you-"

Hindi nito natapos ang sasabihin na'ng buksan ko ang putaheng dala ni Nick tsaka ito itinapon sa basurahan. It made him smile widely. He stood up and hugged me.

Napatingkauad naman ako na'ng agresibo nito'ng angkinin ang labi ko.

"I'm sorry, Amber."

"Sana maintindihan mo'ko. Mahal kita, ayoko lang na agawin ka nila mula sa'kin. If only Ican kiss and make love with you in the crowd, para lang ipamukha sa kanila na akin ka, gagawin ko. So that no one will ever dare to go near you."

Mahal mo nga siya, Damon. Mahal na mahal mo nga siya. Labis labis na pagmamahal ang nararamdaman mo para sa kakambal ko.

"Kumain na tayo," anyaya ko tsaka maliit na ngumiti.

"I love you, baby."

Ako si Amarie Cielo Castro, at ito ang kwento ng buhay ko bilang si Amber Michaella Torres..

My twin sister.